Θέατρο του Διονύσου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μεταβολές υλοποιήθηκαν στο θέατρο κατά την ύστερη [[Ελληνιστική περίοδος|Ελληνιστική περίοδο]], όταν και προστέθηκαν 67 μαρμάρινοι θρόνοι γύρω από τη περιφέρεια της ορχήστρας. Οι θρόνοι ήταν ενυπόγραφοι με τα όνοματα των αξιωματούχων οι οποίοι τους κατείχαν. Οι μαρμάρινοι θρόνοι που σώζωνται μέχρι σήμερα, έχουν τη μορφή καθισμάτων ''κλισμού'', και φαίνεται πως ήταν Ρωμαϊκά αντίγραφα προγενέστερων περιόδων.<ref>{{Cite book|title=The History of the Greek and Roman Theatre|last=Bieber|first=Margarete|publisher=Princeton University Press|year=1961|location=Princeton, New Jersey|page=70-71}}</ref><ref>{{Cite book|title=The Architecture of Ancient Greece|last=Dinsmoor|first=William Bell|publisher=B. T. Batsford|year=1950|location=Λονδίνο & Σίδνεϋ|page=318}}</ref><ref>{{Cite book|title=The Furniture of the Greeks, Etruscans, and Romans|last=Richter|first=G. M. A.|publisher=Phaidon Press|year=1966|location=Λονδίνο|page=37}}</ref> Στο ενδιάμεσο αυτής της σειράς καθισμάτων βρισκόταν ένας μεγάλος μαρμάρινος θρόνος που ανήκε στον ιερέα του Διονύσου.<ref name=":2" />

 

 

Η χωρητικότητα του θεάτρου υπολογίζεται σε 17.000 περίπου θεατές που κατανέμονταν σε κερκίδες. Η απόσταση της πρώτης σειράς (προεδρία) από την τελευταία εκτιμάται γύρω στα 80 μέτρα, ενώ από τους ηθοποιούς γύρω στα 12 μέτρα. Η ψηλότερη σειρά θέσεων του θεάτρου υψωνόταν περίπου 35 μέτρα επάνω από το χαμηλότερο μέρος του περιβόλου και, πριν από την κατασκευή της [[Στοά|στοάς]] και της σκηνής, οι θεατές μπορούσαν να δουν τον ναό και τον θυσιαστικό βωμό από το θέατρο. Το πιο σημαντικό για τους Αθηναίους, βέβαια, ήταν το γεγονός ότι ο ίδιος ο Διόνυσος (αντιπροσωπευόμενος από το λατρευτικό του άγαλμα στην μπροστινή σειρά) μπορούσε να βλέπει όχι μόνον τις παραστάσεις που δίνονταν προς τιμήν του, αλλά και τις θυσίες που προσφέρονταν στον βωμό του.