Σιδηρά Φρουρά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Εδώ το επώνυμο αναφέρεται ως Καλινέσκου. Στο λήμμα ''Βασίλειο της Ρουμανίας'', ο ίδιος αναφέρεται ως Τσιλινέσκου. Τί ισχύει; |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Guardiadehierro.svg|μικρογραφία|To σύμβολο της Σιδηράς Φρουράς]]
{{πηγές|20|07|2013}}
'''Σιδηρά Φρουρά''' ([[Ρουμανική γλώσσα|Ρουμάνικα]]: ''Garda de fier'') είναι το όνομα που δίνεται συνήθως σε ένα [[Ακροδεξιά|ακροδεξιό]] κίνημα και [[πολιτικό κόμμα]] της [[Ρουμανία]]ς την περίοδο από το 1927 μέχρι τα πρώτα χρόνια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]]. Είναι επίσης γνωστή ως η '''Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ ''' (''Legiunea Arhanghelului Mihail'') ή το '''Κίνημα της Λεγεώνας''' (''Mişcarea Legionară''). Η Σιδηρά Φρουρά ήταν [[Εθνικισμός|υπερεθνικιστική]], [[Αντισημιτισμός|αντισημιτική]], [[Αντικομμουνισμός|αντι-κομμουνιστική]], [[Αντικαπιταλισμός|αντικαπιταλιστική]] και προήγαγε την [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξη Χριστιανική]] πίστη. Τα μέλη της ονομάζονταν "Πρασινοχίτωνες" λόγω των κυρίως πράσινων στολών που φορούσαν.
Η '''Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ ''' ιδρύθηκε στις [[24 Ιουνίου]] του [[1927]] από τον [[Κορνήλιος Κοντρεάνου|Κορνήλιο Κοντρεάνου]] (1899 – 1938) Ρουμάνο δικηγόρο στο [[Ιάσιο]] της [[Μολδαβία]]ς. Το [[1938]] μετονομάστηκε σε '''Σιδηρά Φρουρά'''<ref>Η Σιδηρά Φρουρά της Ρουμανίας Κων. Τσοπάνης Περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία τεύχος 72</ref><ref>Αιχμάλωτοι των δυνάμεων του 'Αξονος, Χόρια Σίμα, Μετάφραση Κων. Τσοπάνης, Εκδόσεις omni publishing</ref> και η ιδεολογία της στηρίχτηκε στον [[εθνικισμός|εθνικισμό]], την [[ορθοδοξία]] και τον [[αντισημιτισμός|αντισημιτισμό]]. Επρόκειτο για μια εθνικιστική οργάνωση με στρατιωτική δομή, η οποία ήταν βασισμένη στα πρότυπα της [[Νεολαία Χίτλερ|Εθνικοσοσιαλιστικής νεολαίας]] του Αδόλφου Χίτλερ. Ο Κοντρεάνου έθεσε την οργάνωση υπό την προστασία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ μετατρέποντας τους Λεγεωνάριους σε ένα είδος χριστιανού ασκητή στρατιώτη, κάτι παρόμοιο με τους Σταυροφόρους. ▼
Όταν ο [[Ιόν Αντονέσκου]] ήρθε στην εξουσία το Σεπτέμβριο του 1940 έφερε τη Σιδηρά Φρουρά στην κυβέρνηση. Υπό τη δικτατορική κυριαρχία του Χόρια Σίμα, η Φρουρά ξεκίνησε μια δολοφονική επίθεση εναντίον των Εβραίων. Τον Ιανουάριο του 1941 όμως ο Αντονέσκου χρησιμοποίησε το στρατό για να καταστείλει μια εξέγερσή της. Διέλυσε την οργάνωση αλλά ο διοικητής της, ο Χόρια Σίμα, και άλλοι ηγέτες διέφυγαν στη Γερμανία.
Τον Νοέμβριο του [[1936]], ύστερα από παραίνεση του ίδιου του Κοντρεάνου, αρκετοί από τους λεγεωνάριους πήραν μέρος στον [[Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος|Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο]] στο πλευρό του [[Φρανθίσκο Φράνκο|Δικτάκτορα Φράνκο]] όπου πολλοί από αυτούς διακρίθηκαν στις μάχες. Μετέπειτα ο Φράνκο ως δικτάτορας τους τίμησε απονέμοντας το Παράσημο του Πολεμικού Σταυρού και στήνοντας μνημείο στο πεδίο μάχης όπου έπεσαν στην Μαζανταχόντα. Στις [[21 Σεπτεμβρίου]] του [[1939]], εννέα Λεγεωνάριοι πήραν μέρος στην δολοφονία του πρωθυπουργού Αρμάντ Καλινέσκου σε αντίποινα για την σύλληψη και δολοφονία του "Καπιτάν" Κοντρεάνου, ενώ νέος αρχηγός ορίστηκε ο μαθηματικός Χόρια Σίμα από την Τρανσυλβανία. ▼
==Ιστορικό πλαίσιο==
Στις 2 Σεπτεμβρίου [[1940]] ξέσπασε το κίνημα της Σιδηράς Φρουράς, τα επεισόδια επεκτάθηκαν και απειλήθηκε το Παλάτι, στις 4 Σεπτεμβρίου ο Βασιλεύς Κάρολος Β΄ κάλεσε τον Στρατάρχη [[Ιόν Αντονέσκου|Αντωνέσκου]] να αναλάβει να σώσει την χώρα. Ο Βασιλιάς έδωσε στον Αντωνέσκου απεριόριστη ισχύ και εξουσία, όμως δύο ημέρες αργότερα ο Αντωνέσκου απαίτησε από τον Βασιλιά την παραίτηση του υπέρ του γιου του Μιχαήλ ο οποίος και στέφτηκε Βασιλιάς. Την ίδια ημέρα θέλοντας να ικανοποιήσει το πάγιο αίτημα της Λεγεώνας για συμμαχία με τον Αδόλφο Χίτλερ απέστειλε τελεσίγραφο φιλίας. Στις 14 Σεπτεμβρίου κήρυξε δικτατορία, ο [[Χόρια Σίμα]] έγινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ενώ το κράτος ανακηρύχτηκε σε Εθνικό Λεγεωναρικό και η επίσημη ενδυμασία της Σιδηράς φρουράς και των Λεγεωνάριων η οποία υιοθετήθηκε ήταν το πράσινο και μαύρο χρώμα. Στις 28 Οκτωβρίου 1940 η Ιταλία επιτέθηκε κατά της Ελλάδος, η Σιδηρά Φρουρά τάχθηκε με το πλευρό του [[Μπενίτο Μουσολίνι]] και ταυτόχρονα έθεσε ζήτημα μειονοτήτων στην [[Καθεστώς της 4ης Αυγούστου|κυβέρνηση της 4ης Αυγούστου]] του [[Ιωάννης Μεταξάς|Ιωάννη Μεταξά]]. ▼
▲
▲
▲Στις 2 Σεπτεμβρίου
Στις 22 Ιανουαρίου 1940 ο Αντωνέσκου έδιωξε τους Λεγεωνάριους από τα υπουργεία και τις άλλες θέσεις τις οποίες κατείχαν, ενώ εκείνοι με εντολή του Χόρια Σίμα επιχείρησαν αντί-πραξικόπημα καταλαμβάνοντας όλα τα αστυνομικά τμήματα της πόλης. Ο στρατός στο τέλος επιβλήθηκε της καταστάσεως και η ανταρσία έληξε τέσσερις μέρες αργότερα αφήνοντας πίσω της 800 νεκρούς. Εκατοντάδες Λεγεωνάριοι αυτοεξορίστηκαν βοηθούμενοι από την [[Γκεστάπο]] και τα Βάφφεν SS, ενώ όσοι αποφάσισαν να παραμείνουν στις πατρίδα τους συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν. Τον Αύγουστο του [[1944]] ο Βασιλιάς Μιχαήλ ανέτρεψε τον Αντωνέσκου και η [[Ρουμανία]] άλλαξε στρατόπεδο και πήγε με το πλευρό των συμμάχων, ο Χίτλερ τότε έδωσε εντολή να σχηματιστεί Λεγεωναρικό στράτευμα με σκοπό να σταλεί εναντίον της Σοβιετικής Ρωσίας στο πλευρό του Άξονα. Με την πτώση του μετώπου των Γερμανών το Λεγεωναρικό στράτευμα οπισθοχώρησε από την γραμμή Οράνιενμπουργκ - Νόυροπιν και στην συνέχεια συνελήφθη από τους Αμερικανούς. Το Μάιο του 1946 απελευθερώθηκαν όλοι, πολλοί από αυτούς παρέμειναν στην Βαυαρία και δεν επαναπατρίστηκαν.
==Περιγραφή==
===Ιδεολογία===
== Πηγές - Παραπομπές ==
| |||