Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 85:
Τον Δεκέμβρη του 1955 αφήνει τη Ρώμη για το [[Παρίσι]] όπου θα μείνει σε ένα φτηνό ξενοδοχείο του [[Καρτιέ Λατέν]], στο “Οτέλ Φλαντρ”, (Hotel de Flandre), σε μια γειτονιά γεμάτη από Λατινοαμερικάνους φοιτητές και διανοούμενους. <br />
Με το τέλος του χρόνου έφτασαν από την Κολομβία οι άσχημες ειδήσεις. Η δικτατορία του αρχιστράτηγου Ρόχας Πινίγια (Gustavo Rojas Pinilla) – που είχε εγκατασταθεί στη χώρα από το 1953- σκληραίνοντας της στάση της απέναντι στα ΜΜΕ, έκλεισε την εφημερίδα "Ελ Εσπεκταδόρ" αφήνοντας τον Μάρκες χωρίς τις καθιερωμένες μηνιαίες επιταγές με τις οποίες ζούσε. Ο Μάρκες σκέφτηκε οτι ίσως ήταν η στιγμή για να δουλέψει τα μυθιστορήματά του, και αφήνοντας τα ρεπορτάζ, έγραφε όλη μέρα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του. Έτσι συνέχισε να δουλεύει το μυθιστόρημα που είχε αρχίσει να επεξεργάζεται πριν από δυο μήνες, και που όταν τελειώσει και εκδοθεί θα ονομαστεί «Η κακιά ώρα».<br />
[[File:Gabriel García Márquez plaque - Rue Cujas, Paris 5.jpg|thumb|left|Ενθύμιο για τον Μάρκες στη Rue Cujas 5, στο ξενοδοχείο στο οποίο έμεινε κατά την παραμονή του στο Παρίσι]]
Από την Άνοιξη του [[1956]] ο Μάρκες θα ασχοληθεί με την συγγραφή του «Ο συνταγματάρχης δεν έχει κανέναν να του γράψει». <br />
Ταυτόχρονα περνούσε τις πιο δύσκολες από άποψη επιβίωσης μέρες της ζωής του. Η πείνα του χτυπούσε καθημερινά την πόρτα, και ο συγγραφέας πιστεύει ότι “επέζησε ως εκ θαύματος”. Χωρίς να μιλάει γαλλικά και επομένως χωρίς να μπορεί να πάρει κάρτα εργασίας, δεν μπορούσε να βρει δουλειά πουθενά, έτσι σώθηκε μόνο από την βοήθεια και την αλληλεγγύη των λατινοαμερικάνων φίλων του του Καρτιέ Λατέν, την ανοχή της μαντάμ Λακρουά του Οτέλ ντε Φλαντρ, και τους εράνους που έκαναν οι φίλοι του στην Κολομβία. <br />
Στις αρχές Μαϊου του [[1957]] ξανασυναντά στο Παρίσι τον παλιό του φίλο και δημοσιογράφο Πλίνιο Μεντόσα και μαζί αποφασίζουν να ταξιδέψουν για να γνωρίσουν τις χώρες του [[Υπαρκτός σοσιαλισμός|Υπαρκτού σοσιαλισμού .]] Πρώτος προορισμός το ανατολικό [[Βερολίνο|Βερολίνο.]] Μετά την ανατολική Γερμανία επισκέφτηκε τη [[Μόσχα]], το [[Στάλινγκραντ]], την [[Βουδαπέστη]] και τέλος την [[Τσεχία]] ''τη μόνη χώρα που είδε τους κατοίκους της ικανοποιημένους από τη ζωή τους'' Το ταξίδι ήταν γι' αυτόν μια απογοήτευση. Γοητευμένος σαν νεαρός από την φιλοσοφία του [[Μαρξισμός|Μαρξισμού]], και έχοντας κάποιες επαφές με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κολομβίας, θα διαπιστώσει οτι η πράξη ήταν εντελώς διαφορετική από τη θεωρία. <ref>Τα ρεπορτάζ “Εγώ επισκέφτηκα τη Ουγγαρία” και “Εγώ βρέθηκα στη Ρωσία”, θα πρωτοδημοσιευτούν τον Νοέμβριο του 1957 στο Momentos του Καράκας, αλλά τα υπόλοιπα θα περιμένουν το 1959 για να δημοσιευτούν όλα κάτω από το γενικό τίτλο “90 ημέρες στο Σιδηρούν Παραπέτασμα”, στο περιοδικό Cromos της Μπογκοτά. Ζακ Ζιλάρ: «Από την Ευρώπη στην Αμερική»</ref>
Τελειώνοντας το
| |||