Σιδηρά Φρουρά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 66:
Επί μεγάλο μέρος του μεσοπολέμου η Ρουμανία βρισκόταν στη γαλλική σφαίρα επιρροής και το 1926 υπέγραψε συνθήκη συμμαχίας με τη Γαλλία. Μετά την Επαναστρατικοποίηση της [[Ρηνανία]]ς το Μάρτιο του 1936 ο Κάρολος άρχισε να απομακρύνεται από την παραδοσιακή συμμαχία με τη Γαλλία καθώς στη Ρουμανία αυξανόταν ο φόβος ότι οι Γάλλοι δεν θα έκαναν τίποτα σε περίπτωση γερμανικής επίθεσης στην Ανατολική Ευρώπη, αλλά το καθεστώς του Καρόλου θεωρείτο ακόμη ουσιαστικά γαλλόφιλο. Από τη σκοπιά της Γερμανίας η Σιδηρά Φρουρά θεωρείτο πολύ προτιμότερη από το Βασιλιά Κάρολο. Η βασιλική δικτατορία διήρκεσε πάνω από ένα χρόνο. Στις 7 Μαρτίου 1939 σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Τσελινέσκου, που τις 21 Σεπτεμβρίου 1939 με τη σειρά του δολοφονήθηκε από λεγεωνάριους που εκδικήθηκαν για τον Κοντρεάνου. Ο Τσελινέσκου ευνοούσε μια εξωτερική πολιτική όπου η Ρουμανία θα διατηρούσε μια φιλοσυμμαχική ουδετερότητα στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ως εκ τούτου τα SS συνέβαλαν στην οργάνωση της δολοφονίας του Τσελινέσκου. Ακολούθησαν περαιτέρω κύκλοι αμοιβαίων δολοφονιών.
[[File:Corneliu Zelea Codreanu archive Legionary Movement Romanian Christian Nationalists.jpg|300px|thumb|left|Ο [[Κορνήλιος Κοντρεάνου|Κορνήλιος Ζέλεα Κοντρεάνου]] και μέλη της Σιδηράς Φρουράς το 1937]]
Εκτός από τη σύγκρουση με το βασιλιά, μια εσωτερική μάχη για την εξουσία ακολούθησε το θάνατο του Κοντρεάνου. Τα κύματα καταστολής σχεδόν εξάλειψαν την αρχική ηγεσία της Λεγεώνας μέχρι το 1939, προωθώντας τα μέλη δεύτερης τάξης στο προσκήνιο. Σύμφωνα με μια μυστική έκθεση, που κατατέθηκε από τον Ούγγρο πολιτικό γραμματέα στο Βουκουρέστι στα τέλη του 1940, υπήρχαν τρεις κύριες παρατάξεις: η ομάδα γύρω από το Χόρια Σίμα, ένα δυναμικό τοπικό ηγέτη από το [[Βανάτο]], που ήταν ο πιο πραγματιστής και λιγότερο Ορθόδοξος στον προσανατολισμό του, η ομάδα που αποτελείτο από τον πατέρα του Κοντρεάνου, Ιόν Ζέλεα Κοντρεάνου και τους αδελφούς του (οι οποίοι περιφρονούσαν το Σίμα) και η ομάδα Mότσα-Mαρίν, που ήθελε να ενισχύσει το θρησκευτικό χαρακτήρα του κινήματος.
Μετά από μια μακρά περίοδο σύγχυσης ο Σίμα, που αντιπροσώπευε τη λιγότερο ριζοσπαστική πτέρυγα της Λεγεώνας, υπερίσχυσε από τον ανταγωνισμό και ανέλαβε την ηγεσία, αναγνωριζόμενος ως ηγέτης στις 6 Σεπτεμβρίου 1940 από το Φόρουμ των Λεγεωναρίων, σώμα που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του. Στις 28 Σεπτεμβρίου ο πατέρας Κοντρεάνου επιτέθηκε στην έδρα της Λεγεώνας στο Βουκουρέστι (την Πράσινη Κατοικία) σε μια ανεπιτυχή προσπάθεια να εγκατασταθεί ως ηγέτης. Ο Σίμα συνδεόταν στενά με τον SS ''Volksgruppenführer'' Aντρέας Σμιτ, ''volksdeutsch'' (εθνοτικά Γερμανό) από τη Ρουμανία και μέσω αυτού με τον πεθερό του, τον ισχυρό Γκότλομπ Μπέργκερ, επικεφαλής του Κεντρικού Γραφείου των SS στο Βερολίνο. Η Βρετανίδα ιστορικός Ρεμπέκα Χέινς έχει υποστηρίξει ότι η οικονομική και οργανωτική υποστήριξη από τα SS ήταν σημαντικός παράγοντας για την άνοδο του Σίμα.
== Πηγές - Παραπομπές ==
| |||