Ιστορικό μυθιστόρημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Xaris333 (συζήτηση | συνεισφορές)
-κομμάτια με σκέψεις ή πρωτότυπη έρευνα
Γραμμή 1:
{{Πηγές|28|08|2017}}{{Πρωτότυπη έρευνα}}
 
Το '''ιστορικό μυθιστόρημα''' είναι ένα έργο φαντασίας, στο οποίο γίνεται απόπειρα να μεταφερθούν με ρεαλιστικές λεπτομέρειες και πιστότητα το πνεύμα, οι συμπεριφορές και οι κοινωνικές συνθήκες μιας παρελθούσης ιστορικής περιόδου στο γίγνεσθαι της ιστορικής περιόδου, που επέλεξε ο δημιουργός του. Το έργο μπορεί να αναφέρεται σε ιστορικά πρόσωπα ή και να αποτελεί μια μίξη φανταστικών και ιστορικών χαρακτήρων. Μπορεί να εστιάζεται σε ένα και μόνο ιστορικό γεγονός, αλλά συνήθως επικεντρώνεται σε ένα ευρύτερο κύκλο ή κοινωνία παρελθόντων ετών, που επηρέαζε τη ζωή και τη συμπεριφορά των απλών ατόμων.
 
Γραμμή 6 ⟶ 8 :
 
[[Αρχείο:Sir Walter Scott - Raeburn.jpg|150px|right|thumb|Ο Γουόλτερ Σκοτ]]
Είναι κοινώς παραδεδεγμένο ότι ο [[Σκωτία|Σκοτσέζος]] σερ [[Γουόλτερ Σκοτ]] (1771-1832) είναι ο πατέρας του ιστορικού μυθιστορήματος. Έγραψε μεταξύ άλλων μια σειρά ιστορικών μυθιστορημάτων, που πήραν την ονομασία ‘‘Waverley Novels’’ και τα οποία είναι και σήμερα αγαπητά, όπως και στην εποχή που πρωτοεκδόθηκαν.
 
[[Αρχείο:Count Tolstoy, with hat.jpg|thumb|left|Ο Λέων Τολστόι]]
Γραμμή 13 ⟶ 15 :
== Προϊστορία ==
 
Βεβαίως υπήρξανΥπήρξαν και αρκετοί άλλοι πριν από τον Scott που έγραψαν μυθιστορήματα με θέματα ιστορικά, αλλά στην πραγματικότητα δεν είχαν σχέση ούτε με την ιστορία ούτε με το μυθιστόρημα. Ήταν μακροσκελή αφηγήματα με ιστορικά πρόσωπα περιπεπλεγμέναμπλεγμένα σε απίθανες περιπέτειες, που δεν σέβονταν καθόλου ούτε την ιστορική ακρίβεια, ούτε τη μυθιστορηματική γραφή.
Όμως, έπρεπε να προϋπάρξει η ιστορία ως επιστήμη – που θα έδινε το εξακριβωμένο περιεχόμενο των ορίων της – και το μυθιστόρημα ως έργο Τέχνης - που θα έδινε την ανάλογη λογοτεχνική μορφή - για να καταστεί δυνατό να αναπτυχθεί το ιστορικό μυθιστόρημα ως ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος.
Η ιστορική επιστήμη θεμελιώθηκε στην Αγγλία τον 18ο αιώνα, κυρίως με τους David Hume, William Robertson και Edward Gibbon.
 
Ο Ουώλτερ Σκοτ διέπρεψε στο ιστορικό μυθιστόρημα γιατί ήταν πολυμαθής, ιστορικός και αρχαιολόγος και είχε το χάρισμα να μπορεί να αφηγείται γλαφυρά και «ζωντανά», ως πραγματικός δημιουργικός λογοτέχνης. ΑυτόςΟ ο Σκοτσέζος συγγραφέαςΣκοτ διάβαζε άπλησταπολύ, είχε βαθιές ιστορικές και αρχαιολογικές γνώσεις, αγαπούσε και μελετούσε με πάθος το παρελθόν και είχε το θείο δώρο να μπορεί να διηγείται με άνεση και να αναπλάθει με την επινοητική φαντασία του, ό,τι του έκαναν γνωστό τα διαβάσματα και οι μελέτες του.
 
Βεβαίως υπήρξαν και αρκετοί άλλοι πριν από τον Scott που έγραψαν μυθιστορήματα με θέματα ιστορικά, αλλά στην πραγματικότητα δεν είχαν σχέση ούτε με την ιστορία ούτε με το μυθιστόρημα. Ήταν μακροσκελή αφηγήματα με ιστορικά πρόσωπα περιπεπλεγμένα σε απίθανες περιπέτειες, που δεν σέβονταν καθόλου ούτε την ιστορική ακρίβεια, ούτε τη μυθιστορηματική γραφή.
 
Ο Ουώλτερ Σκοτ διέπρεψε στο ιστορικό μυθιστόρημα γιατί ήταν πολυμαθής, ιστορικός και αρχαιολόγος και είχε το χάρισμα να μπορεί να αφηγείται γλαφυρά και «ζωντανά», ως πραγματικός δημιουργικός λογοτέχνης. Αυτός ο Σκοτσέζος συγγραφέας διάβαζε άπληστα, είχε βαθιές ιστορικές και αρχαιολογικές γνώσεις, αγαπούσε και μελετούσε με πάθος το παρελθόν και είχε το θείο δώρο να μπορεί να διηγείται με άνεση και να αναπλάθει με την επινοητική φαντασία του, ό,τι του έκαναν γνωστό τα διαβάσματα και οι μελέτες του.
 
Τελικά, αν και ο Σκοτ δεν παύει να είναι ένας μεγάλος καινοτόμος, οι ιδέες του δεν γεννήθηκαν εκ του μηδενός. Ήταν το απαύγασμα των ρομαντικών ιδεών πάνω στις αξίες της ελεύθερης βούλησης.
Γραμμή 38 ⟶ 36 :
 
Τον προπερασμένο αιώνα όταν καθιερώθηκε ο όρος μυθιστόρημα, μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα, συμβιβαστήκαμε πολύ πιο εύκολα με τον χαρακτηρισμό «ιστορικό μυθιστόρημα», απ’ όσο με το καθεαυτού μυθιστόρημα, του οποίου η ονομασία είχε κατηγορηθεί ως εφάμιλλη με τους άνευ νοήματος όρους «βορειονότιος», «θερμοκατεψυγμένος», «σκοτόφως» και άλλους.
 
Δύο δυνατότητες υπάρχουν για τη συμφιλίωση της Μυθοπλασίας με την Ιστορία. Η μια είναι η αναπαραγωγή του παρελθόντος κατά το μέγιστο βαθμό ιστορικής αλήθειας και η δεύτερη ο μύθος και οι χαρακτήρες της μυθοπλασίας. Αυτοί οι δύο παράγοντες θα πρέπει να δεθούν σφιχτά μεταξύ τους, ώστε να παραχθεί το ποθητό αποτέλεσμα.
Από τη μίξη αυτή, μπορούν να εξαχθούν δύο σημαντικά συμπεράσματα:
 
1ον.- Ότι ο συγγραφέας ενός ιστορικού μυθιστορήματος μπορεί να κάνει την εργασία του ιστορικού καλύτερα από τον ίδιο τον ιστορικό, και αυτό γιατί μέσα στην ιστορικότητα των γεγονότων παρεμβάλλει την ανθρώπινη ψυχολογία, την καθημερινότητα των ανθρώπων της εποχής στην οποία αναφέρεται, και βέβαια τις ανθρώπινες σχέσεις, και
 
2ον.- Ότι η Ιστορία παίρνει τη θέση της μυθοπλασίας καλύτερα από όσο σε ένα καθεαυτό μυθιστόρημα, γιατί ο αναγνώστης πείθεται ευκολότερα, αφού τα γεγονότα που παρατίθενται στο ιστορικό μυθιστόρημα έλαβαν χώρα, πραγματοποιήθηκαν, δηλαδή σε κάποια δεδομένη χρονική στιγμή και δεν αποτελούν αποκύημα της φαντασίας του συγγραφέα.
 
== Είδη του ιστορικού μυθιστορήματος ==
Γραμμή 60 ⟶ 50 :
 
3ον: εκείνος που βάζει πρώτα τη φαντασία και ακολουθεί η ιστορικότητα.
 
== Ο συγγραφέας ==
 
Ο συγγραφέας ενός ιστορικού μυθιστορήματος, πέραν της παράθεσης των ιστορικών γεγονότων, πρέπει να διαθέτει πλούσια φαντασία για να μπορέσει να κατανοήσει ο αναγνώστης τις συμπεριφορές των ηρώων του. Και αυτό, παρά τα όσα ισχυρίζονται ορισμένοι ανόητοι κριτικοί εφημερίδων, ευτυχώς ελαχίστων, οι οποίοι υποβαθμίζουν το ιστορικό, σε σχέση με το κοινωνικό ή ερωτικό μυθιστόρημα, ισχυριζόμενοι ότι από το ιστορικό μυθιστόρημα απουσιάζει η φαντασία της πλοκής. Αλλά αυτή ακριβώς η φαντασία του συγγραφέα για την παρουσίαση των ιστορικών προσώπων του μυθιστορήματός του, έστω και αν δεν έχει επινοήσει το μύθο του έργου του, αφού αυτός είναι πραγματικός, θα βοηθήσει τον αναγνώστη να κατανοήσει με τους διάλογους ή με οποιοδήποτε άλλο τέχνασμα που θα εφαρμόσει, την εσωτερική ζωή των ιστορικών προσώπων στα οποία αναφέρεται εξηγώντας τις συμπεριφορές τους και από αυτές τα γεγονότα που προέκυψαν. Γιατί η πλοκή, που είναι η Ιστορία, δημιουργείται από τους ανθρώπους. Ποτέ οι άνθρωποι δεν δημιουργούνται από την Ιστορία, ή πολύ περισσότερο από την πλοκή.
 
Κατά μία άποψη ο συγγραφέας του Ιστορικού Μυθιστορήματος είναι ο ρακοσυλλέκτης της ιστορικής επιστήμης. Μαζεύει όσα «σκουπίδια» έχει πετάξει ένας ιστορικός στο καλάθι των αχρήστων, κατά τη σύνταξη της ιστορικής έρευνάς του ή του ιστορικού πονήματός του. Αυτά τα «απορρίμματα» του Ιστορικού επιστήμονα, είναι διαμάντια για τον συγγραφέα του Ιστορικού Μυθιστορήματος για την οικοδόμηση του έργου του.
Η ελκυστικότητα του ιστορικού μυθιστορήματος έγκειται στο γεγονός ότι γενεές επί γενεών συγγραφέων και αναγνωστών βρήκαν στο είδος αυτό της γραφής ένα μοναδικό, πανίσχυρο εργαλείο για να πετύχουν ποικίλους σκοπούς.
Μεταξύ των ευρύτερων αποστολών τις οποίες υπηρέτησε και υπηρετεί το ιστορικό μυθιστόρημα είναι η παιδεία, βοηθώντας τους αναγνώστες, αλλά και τους συγγραφείς στη διάρκεια της έρευνας για το έργο τους, να γνωρίσουν γεγονότα και καταστάσεις, μέχρι και τις ιδιαίτερες στιγμές των ιστορικών πρωταγωνιστών τους.
Επίσης βοηθάει στην καλλιέργεια των ηθικών αξιών, μελετώντας τα ανδραγαθήματα και τις συμπεριφορές των ηρώων ή ακόμα και ποιους από αυτούς τους χαρακτήρες θα ήταν καλό να αποφεύγουν.
Συγχρόνως ξεκαθαρίζει στο υποσυνείδητο των αναγνωστών τον εθνικό χαρακτήρα των διαφόρων εθνοτήτων και βέβαια της εθνότητας στην οποία ανήκει ο ίδιος ο αναγνώστης, εφ΄ όσον το θέμα είναι δικό του.
 
== Τα οφέλη του ιστορικού μυθιστορήματος ==
 
Πέραν της απόδρασης από την καθημερινότητα, το ιστορικό μυθιστόρημα βοηθάει επίσης στην τόνωση της πολιτικής συνείδησης του αναγνώστη και ακόμα στον προβληματισμό του για ιστορικά γεγονότα, τα οποία ακόμα και στην εποχή του ενδεχομένως να τον επηρεάζουν.
Για παράδειγμα ας πάρουμε υπ όψη μας τη Μικρασιατική καταστροφή, το Διχασμό, το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Κατοχή, τον Εμφύλιο κλπ.
Τα αναγνώσματα για τη Σμύρνη, η ιστορικότητά τους, οι πολιτικές συγκυρίες αλλά και η καθημερινότητα των ηρώων τους, πολλές φορές επανατοποθετούν την κρίση του αναγνώστη για την εποχή εκείνη και τη συμπεριφορά που θα πρέπει να διαμορφώσει για το μέλλον.
Το μεγάλο του δε προσόν του Ιστορικού μυθιστορήματος είναι ότι όλα αυτά τα αγαθά μπορούν να αποκτηθούν μέσα από μια διασκεδαστική διαδικασία, αυτή της ανάγνωσης ενός ιστορικού μυθιστορήματος, που είναι συγχρόνως και ψυχαγωγική, με την έννοια της ψυχικής αγωγής, αφού μέσα από αυτό μπορούν να αποκτηθούν η γνωστική, ιστορική και εγκυκλοπαιδική ανάταση ακόμη και ενός επαρκούς αναγνώστη.
 
== Έλληνες συγγραφείς ==