Πέτρος Ηπίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →‎Βιβλιογραφία: έλειπε ένας αριθμός (το 1) από ISSN
μ σελ. 281 (όχι 181)
Γραμμή 6:
Γεννήθηκε το [[1795]] στην [[Πάργα]]. Σπούδασε στο [[Βουκουρέστι]] και στη [[Βιέννη]] [[φιλοσοφία]] και [[ιατρική]]. Στη [[Βιέννη]] το 1816 δημοσίευσε το έργο «Λοιμολογία ή περί της πανώλους, προφυλάξεως και εξολοθρεύσεως αυτής».<ref>Μαραζιώτης 1973, σσ. 7-8.</ref> Επίσης δημοσίευσε στον "Ἑρμή το Λόγιο", του 1816 και 1817, κείμενα με παιδιατρικά θέματα, που θα πρέπει να αποτελούν τα πρώτα Παιδιατρικά κείμενα στα ελληνικά. Εγκαταστάθηκε στην [[Οδησσός|Οδησσό]] το [[1818]] και έγινε γιατρός του [[Αλέξανδρος Κ. Υψηλάντης|Αλέξανδρου Υψηλάντη]], τον οποίο βοήθησε κατά την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνική Επανάσταση]] μεταβαίνοντας σε πολλές και σημαντικές ευρωπαϊκές πόλεις ως ειδικός απεσταλμένος,<ref>Χατζόπουλος 1988, σσ.68-69.</ref> προκειμένου να επιτύχει την ηθική και υλική συμπαράσταση υπέρ του Αγώνα. Η συμβολή του στη διάδοση του φιλελληνικού κινήματος στο εξωτερικό στην αρχή της Επανάστασης υπήρξε ουσιαστική, καθώς χάρη στις γνωριμίες τους με πολιτικούς και πνευματικούς ιθύνοντες στη δυτική Ευρώπη, τα διαβήματά του βρήκαν ανταπόκριση. Ανάμεσα στις δραστηριότητές του στο εξωτερικό εντάσσεται και η κυκλοφορία ξενόγλωσσων φυλλαδίων με φιλελληνικό περιεχόμενο. <ref>Δρούλια 2000, σ. 320.</ref>
 
Από τις επιστολές που φυλάσσονται στην [[Εθνική Βιβλιοθήκη]] Ελλάδος ("Αρχείο Πέτρου Ηπίτη") προκύπτουν μεταξύ άλλων και στοιχεία πού αφορούν στις διαπροσωπικές του σχέσεις με την οικογένεια των Υψηλαντών (Αλέξανδρο, Δημήτριο, Ελισάβετ και Νικόλαο) και άλλα εξέχοντα πρόσωπα εκείνης της περιόδου, όπως τους Κωνσταντίνο Κούμα, Αλέξανδρο Κοντόσταυλο, Άνταμ Φρίντελ, Σίμωνα Σίνα, Ανδρέα Μιαούλη, Γεώργιο Καντακουζηνό κ.ά.<ref>Αγάθος 2015, σσ. 261, 264, 279-181281.</ref>