Ιωακείμ Ευθυβούλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Robot: Αφαίρεση κατηγοριών έτους γέννησης/θανάτου
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
 
== Βιογραφία ==
Γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1855 στο [[Μέγα Ρεύμα]] ([[Τουρκική γλώσσα|τουρκ]]: ''Arnavutköy'') του [[Βόσπορος|Βοσπόρου]] κοντά στην [[Κωνσταντινούπολη]] και το όνομά του ήταν Αλέξανδρος. Ήταν γιος του καταγόμενου από τη [[Χίος|Χίο]], [[Κωνσταντίνος Ευθυβούλης|Κωνσταντίνου Ευθυβούλη ή Καβίρη]] που διετέλεσε καθηγητής μαθηματικών και φιλοσοφίας στη [[Μεγάλη του Γένους Σχολή]]<ref name=":0">Στεφ. Εμμ. Παπαδοπούλου, ''Νέα Έφεσος'', Αθήναι 1965, σελ. 109.</ref> και της Αικατερίνης Πετροπούλου, κόρης του μεγάλου λογοθέτη Αλέξανδρου Πετρόπουλου<ref name=":3">''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', Αθήναι 1965, τόμος 6ος, σελ. 1107 - 1108.</ref>.
 
ΌνταςΩς γιος λόγιου, ο Ευθυβούλης πραγματοποίησε σημαντικές σπουδές: αρχικά φοίτησε στη σχολή του Αγιοταφικού Μετοχίου του [[Φανάρι|Φαναρίου]]<ref name=":1">Ιωάννης Κυριακαντωνάκης, ''[http://www.kms.org.gr/Portals/0/kmsfiles/programs/%CE%9B%CE%B7%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%BF2016-1.pdf Η ελληνική λογιοσύνη της Κωνσταντινούπολης. Από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο εξ Απορρήτων (1636-1709) στον Μανουήλ Γεδεών (1851-1943)]'', ΚΜΣ, Αθήνα, 2015, σελ. 75.</ref> και στη συνέχεια στη Μεγάλη του Γένους Σχολή που έδρευε στην ίδια περιοχή. Ακολούθησε τετραετής φοίτηση στη [[Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης|Θεολογική Σχολή της Χάλκης]], ενώ αργότερα μετέβη για περαιτέρω θεολογικές σπουδές σε πανεπιστήμια της Γερμανίας και της Ρωσίας<ref name=":0" />. Ενδιάμεσα, στις 25 Δεκεμβρίου του 1877 χειροτονήθηκε διάκονος λαμβάνοντας το όνομα Ιωακείμ<ref name=":3" />. Μεταξύ άλλων γνώριζε εκτός από [[Ελληνική γλώσσα|ελληνικά]] και [[τούρκικα]], τη [[Γαλλική γλώσσα|γαλλική]], τη [[Γερμανική γλώσσα|γερμανική]] και τη [[ρωσική γλώσσα]]<ref name=":0" />.
 
Επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη το [[1883]] λαμβάνοντας τη θέση του Μεγάλου Πρωτοσύγκελου του Πατριαρχείου και στις 29 Δεκεμβρίου του επόμενου έτους χειροτονήθηκε, έπειτα από εισήγηση του [[Γρηγόριος Μαρασλής|Γρηγορίου Μαρασλή]], μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως. Κατά τη διάρκεια της ποιμαντορίας του στην [[Φιλιππούπολη]] διακρίθηκε για τη συμβολή του στον τομέα της Παιδείαςπαιδείας. Συγκεκριμένα προέβη στην ίδρυση αρκετών ελληνικών σχολείων έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση επιφανών μελών της ελληνικής κοινότητας της πόλης όπως ο Μαρασλής και ο [[Σκαρλάτος Κωνσταντινίδης]]<ref name=":0" />.
 
Στις [[17 Δεκεμβρίου]] του [[1889]] εξελέγη μητροπολίτης Χαλκηδόνος ενώκαι το [[1897]] εξελέγη μητροπολίτης Εφέσου, θέση στην οποία διατηρήθηκε ως τον θάνατό του, τον Ιανουάριο<ref name=":2">Παπαδοπούλου, 1965, σελ. 110.</ref> του 1920<ref name=":1" />. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Ιωακείμ μετέφερε οριστικά την έδρα της μητρόπολης στο Κορδελιό - που μέχρι τότε λειτουργούσε ως ανεπίσημη έδρα - με σκοπό την καλύτερη εξυπηρέτηση των εκκλησιαστικών και κοινοτικών αναγκών της περιφέρειάς του<ref>Χαριτίνη Δ. Βουτσά, ''[http://ikee.lib.auth.gr/record/127077/files/GRI-2011-7115.pdf Ιστορία των Μητροπόλεων Εφέσου και Ανέων (17ος - 20ός αι.)]'', Διπλωματική εργασία, ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 149 - 151.</ref> και μερίμνησε για την ανάπτυξη της ελληνικής παιδείας<ref name=":3" />. Αργότερα ήρθε σε αντιπαράθεση με την ελληνική κοινότητα στο [[Αϊβαλί]] εξαιτίας του ζητήματος των επαρχιακών συμβουλίων με επακόλουθο τη δημιουργία της μητρόπολης Κυδωνιών<ref>{{Cite web|url=http://asiaminor.ehw.gr/forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=4385|title=Εφέσου Μητρόπολις (Οθωμανική Περίοδος)|last=Μουστάκας|first=Κωνσταντίνος|date=|website=asiaminor.ehw.gr|publisher=Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία|accessdate=18 Αυγούστου 2016}}</ref>. Κατά τη διάρκεια της περιόδου από το 1914 και μετά, υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής των ελληνικών στρατευμάτων ([[Μικρασιατική εκστρατεία]])<ref name=":2" />, αλλά και της ανάγκης προστασίας των ελληνικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας<ref name=":3" /><ref>Κωνσταντίνου Βοβολίνη, ''[https://books.google.gr/books?redir_esc=y&hl=el&id=QgxpAAAAIAAJ&dq=%CE%99%CF%89%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC+%CE%95%CF%85%CE%B8%CF%85%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82&focus=searchwithinvolume&q=%CE%95%CF%86%CE%AD%CF%83%CE%BF%CF%85 Η Εκκλησία εις τον Αγώνα της Ελευθερίας]'', 1952, σελ. 225.</ref>.
 
Απεβίωσε τον Ιανουάριο του 1920<ref>Βουτσά, 2011, σελ. 93.</ref> στο Κορδελιό όπου και κηδεύτηκε<ref>Παπαδοπούλου, 1965, σελ. 111.</ref>. Διάδοχός του στον μητροπολιτικό θρόνο ήταν ο μητροπολίτης Φιλαδελφείας Χρυσόστομος Χατζησταύρου.