Βόμβα υδρογόνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο [[Ατομικός πυρήνας|πυρήνας]] μιας υδρογονοβόμβας αποτελείται από άτομα [[δευτέριο|δευτερίου]] (<math>_1^2\!H</math>) και [[τρίτιο|τριτίου]] (<math>_1^3\!H</math>), τα οποία είναι βαρέα [[ισότοπο|ισότοπα]] του [[υδρογόνο|υδρογόνου]]. Για την πυροδότηση μιας υδρογονοβόμβας προαπαιτείται μια μικρότερη έκρηξη σχάσης δηλαδή μιας μικρής [[ατομική βόμβα|ατομικής βόμβας]], συνήθως [[πλουτώνιο|πλουτωνίου]], η οποία λαμβάνει χώρα στο περίβλημα του πυρήνα υδρογόνου. Αυτή η πρώτη έκρηξη αυξάνει την θερμοκρασία του πυρήνα σε 100 εκατομμύρια Βαθμούς [[Κλίμακα Κελσίου|Κελσίου]] οδηγώντας έτσι σε [[σύντηξη]] το δευτέριο και το τρίτιο, παράγοντας άτομα [[Ήλιο|ηλίου]] και [[νετρόνιο|νετρόνια]] με ταυτόχρονη έκλυση τεράστιων ποσοτήτων [[ενέργεια]]ς.

 

 

Η πρώτη έκρηξη βόμβας υδρογόνου έγινε στις [[31 Οκτωβρίου]] (1η Νοεμβρίου τοπική) [[1952]] στην [[ατόλη]] [[Enewetak]], στα [[Νησιά Μάρσαλ]] (Marshall) του Ειρηνικού ωκεανού από τις ΗΠΑ. Η έκρηξη εξαέρωσε 80 τόνους εδάφους και είχε 8 μίλια διάμετρο με 27 μίλια ύψος. Στις [[12 Αυγούστου]] στη [[Σοβιετική Ένωση]] πραγματοποιείται η πρώτη δοκιμή βόμβας υδρογόνου. Το πιο ισχυρό πυρηνικό όπλο αυτού του τύπου που χρησιμοποιήθηκε ποτέ ήταν μια βόμβα πυρηνικής σύντηξης, η [[Tsar Bomba]], που δοκιμάστηκε από τη Σοβιετική Ένωση στο νησί [[Νόβαγια Ζεμλιά]] του [[Βόρειος Παγωμένος Ωκεανός| Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού]] στις [[30 Οκτωβρίου]] [[1961]]. Η ισχύς της ισοδυναμούσε με 57.000.000 τόνους [[2,4,6-τρινιτροτολουόλιο|ΤΝΤ]]. Εξερράγη [[4]] χλμ πάνω από το έδαφος. Μπορούσε να προκαλέσει εγκαύματα 3ου βαθμού σε απόσταση 100 χλμ, ενώ η δόνηση από την έκρηξη έγινε αισθητή μέχρι και τη [[Φινλανδία]]. Η βόμβα ζύγιζε 27 τόνους.