Γ΄ Ισλαμικός Εμφύλιος Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 37:
[[File:Balami - Tarikhnama - Abu'l-'Abbas al-Saffah is proclaimed the first 'Abbasid Caliph (cropped).jpg|thumb|250px|right|Ανακήρυξη του [[αλ-Σαφάχ]] ως πρώτου Αββασίδη χαλίφη, από την «Ταρίχναμά» του [[Μπαλαμί]]]]
Η ακριβής προέλευση και φύση του κινήματος Χασιμίγια αποτελούν αντικείμενο διαφωνειών μεταξύ σύγχρονων μελετητών, αλλά τη δεκαετία του 740, η σέκτα, που υποστήριζε την ανατροπή των Ομεϋαδών και την αντικατάστασή τους με έναν «επίλεκτο από την οικογένεια του Μωάμεθ», είχε αποκτήσει ευρεία υποστήριξη μεταξύ των Αράβων του Χορασάν. Το 746 ή το 747, ο Αμπού Μουσλίμ στάλθηκε στο Χορασάν από τον Αββασίδη [[ιμάμης|ιμάμη]], [[Ιμπραχίμ ιμπν Μουχάμαντ ιμπν Αλί|Ιμπραχίμ]], για να αναλάβει την ηγεσία του κινήματος, πιθανότατα για να το φέρει υπό πιο στενό αββασιδικό έλεγχο. Σε σύντομο διάστημα ο Αμπού Μουσλίμ εδραίωσε τον έλεγχό του επί της Χασιμίγια στο Χουρασάν, και το καλοκαίρι του 747, στο Υεμενίτικο χωριό Σικαντάτζ, οι μαύρες σημαίες ξεδιπλώθηκαν και η προσευχή ααγνώστηκε εν ονόματι του Αββασίδη ιμάμη, σηματοδοτώντας την έναρξη της Επανάστασης των Αββασιδών.{{sfn|Hawting|2000|pp=109–115}} Ο Αμπού Μουσλίμ εκμεταλλεύτηκε επιδέξια την εχθρότητα Μουδαριτών και Υεμενιτών, πείθωντας τον γιο και διάδοχο του Τζουντάι αλ-Κιρμανί, Αλί, ότι ο Νασρ είχε ανάμειξη στον φόνο του πατέρα του. Τόσο ο Αλί αλ-Κιρμανί όσο και ο Νασρ ξεχωριστά απαυθύνθηκαν για βοήθεια στον Αμπού Μουσλίμ, ο οποίος έτσι βρέθηκε να ελέγχει την ισορροπία δυνάμεων στο Χορασάν. Τελικά αποφάσισε να υποστηρίξει τους Υεμενίτες, και στις 14 Φεβρουαρίου 748, ο στρατός του Αμπού Μουσλίμ κατέλαβε το Μερβ.{{sfn|Hawting|2000|pp=108–109, 115}}{{sfn|Shaban|1979|pp=159–160}} Ο Νασρ ιμπν Σαγιάρ κατέφυγε εκ νέου στη Νισαπούρ, και ο Αμπού Μουσλίμ έστειλε τις δυνάμεις του υπό τον [[Καχτάμπα ιμπν Σαμπίμπ αλ-Ταΐ]] να τον καταδιώξουν. Ο Νασρ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Νισαπούρ αφού ο γιος του, Ταμίμ, ηττήθηκε στην [[Τους]], και να υποχωρήσει στην περιοχή του [[Κουμίς]], στα δυτικά σύνορα του Χορασάν. Σε αυτό το σημείο, οι από καιρό αναμενόμενες ενισχύσεις από τον χαλίφη έφτασαν, αλλά ο διοικητής τους και ο Νασρ απέτυχαν να συντονίσουν τις ενέργειές τους, και ο Καχτάμπα κατάφερε να νικήσει τον στρατό του χαλίφη στο [[Γκοργκάν]] τον Αύγουστο του 748, και να καταλάβει το [[Ρέι (Ιράν)|Ρέι]].{{sfn|Hawting|2000|p=116}}{{sfn|Shaban|1979|pp=160–161}} Μετά την κατάληψη της Νισαπούρ, ο Αμπού Μουσλίμ εδραίωσε την θέση του στο Χορασάν δολοφονώντας τον Αλί ιμπν Τζουντάι αλ-Κιρμανί και τον αδερφό του, Ουθμάν.{{sfn|Hawting|2000|p=116}}
Ο γιος του Καχτάμπα, [[Χασάν ιμπν Καχτάμπα]], έθεσε υπό πολιορκία το [[Νιχαβάντ]], όπου είχαν καταφύγει τα απομεινάρια του στρατού του χαλίφη και των οπαδών του Νασρ. Τον Μάρτιο του 749, ο Καχτάμπα νίκησε έναν άλλο, ακόμα μεγαλύτερο, στρατό του χαλίφη κοντά στο Ισφαχάν. Δυο με τρεις μήνες αργότερα, το νιχαβάντ συνθηκολόγησε, ανοίγοντας τον δρόμο προς το Ιράκ.{{sfn|Hawting|2000|p=116}}{{sfn|Shaban|1979|p=161}} Ο Καχτάμπα οδήγησε τις δυνάμεις του προς την Κούφα, αλλά καθοδόν βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Γιαζίντ ιμπν Χουμπάιρα. Μετά από μια αιφνιδιαστική νυχτερινή επίθεση, κατά την οποία ο Καχτάμπα σκοτώθηκε, στις 27 Αυγούστου, ο Ιμπν Χουμπάιρα αναγκάστηκε να αποσυρθεί στο Ουασίτ, και ο Χασάν ιμπν Καχτάμπα εισήλθε με τον στρατό του στην Κούφα στις 2 Σεπτεμβρίου.{{sfn|Shaban|1979|p=161}}{{sfn|Hawting|2000|pp=116–117}} Καθώς ο ιμάμης Ιμπραχίμ είχε φυλακιστεί και εκτελεστεί από τον Μαρουάν Β΄, τον διαδέχτηκε ο αδερφός του, Αμπού αλ-Αμπάς αλ-Σαφάχ, τον οποίο οι ηγέτες του στρατού ανακήρυξαν χαλίφη στις 28 Νοεμβρίου.{{sfn|Hawting|2000|p=117}} Τον ιανουάριο του 750, στη [[Μάχη του μεγάλου Ζαμπ]], ο στρατός των Αββασιδών νίκησε κατά κράτος τους Ομεϋάδες, που είχαν επικεφαλής τον ίδιο τον Μαρουάν Β΄. Καταδιωκόμενος από τους Αββασίδες, ο Μαρουάν κατέφυγε στη Συρία και την Αίγυπτο, όπου πιάστηκε αιχμάλωτος και εκτελέστηκε τον Αύγουστο του 750, θέτοντας τέρμα στο Χαλιφάτο των Ομεϋαδών.{{sfn|Hawting|2000|pp=117–118}}
== Παραπομπές ==
| |||