Ρενέ Ντεκάρτ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| αξιοσημείωτες_ιδέες = [[Cogito ergo sum]], μέθοδος της αμφιβολίας, [[Mathesis Universalis]], [[Καρτεσιανό σύστημα συντεταγμένων]], [[Καρτεσιανός δυισμός]], οντολογικό επιχείρημα για την ύπαρξη του θεού.

}}

 

Θεωρείται σταθμός στην ιστορία της φιλοσοφίας, καθώς φέρεται ως δάσκαλος και ταυτόχρονα θύμα του [[Διαφωτισμός|Διαφωτισμού]]. Αναφέρεται συχνά ως εκείνος που συνέλαβε την πιο ακραία μορφή [[σκεπτικισμός|σκεπτικισμού]]. Προσπάθησε και κατόρθωσε να απεγκλωβίσει τη [[φιλοσοφία]] από τον [[Σχολαστικισμός|σχολαστικισμό]], να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στις νοητικές δυνάμεις του ανθρώπου και να απελευθερώσει το ανθρώπινο πνεύμα από την αυθεντία του παρελθόντος<ref name="molyvas">Μολύβας Γ., 2000, ''Φιλοσοφία στην Ευρώπη'', τ. Β΄, ΕΑΠ, Πάτρα, 33 και 36.</ref>. Υπήρξε μια από τις σημαντικότερες μορφές του ηπειρωτικού-ευρωπαϊκού [[ρασιοναλισμός|ορθολογισμού]]. Οι ιδέες του, όμως, έγιναν στόχος του [[Εμπειρισμός|εμπειρισμού]] που επικράτησε μακροπρόθεσμα. Αλλά και οι βασικές ιδέες του λειτούργησαν σε πείσμα των προθέσεών του. Θέτοντας τα όρια μεταξύ πνευματικού και υλικού κόσμου και αντιμετωπίζοντάς τον ως επαρκές και αυτόνομο αντικείμενο μελέτης, βοήθησε στην επικράτηση του [[Υλισμός|υλισμού]] έναντι της [[πνευματοκρατία]]ς. Υλιστές του 18ου αιώνα όπως ο [[Ντήτριχ Χόλμπαχ]] (Dietriech von Holbach, 1723–89) και ο εγκυκλοπαιδιστής [[Ντενί Ντιντερό]], χρησιμοποίησαν τη γεωμετρική αντίληψη του Θεού που αποσύρεται μετά τη δημιουργία. Συνδυάζοντας την άποψή του με τη μηχανιστική ερμηνεία του ζωικού βασιλείου, προώθησαν την υλιστική θεώρηση του κόσμου<ref>[[#Κονδύλης|Κονδύλης]], τ.1, σελ. 215 και [[#Gay|Gay]], σελίδες 146–150.</ref>.

[[Κατηγορία:Ορθολογιστές]]

[[Κατηγορία:Φιλόσοφοι του 17ου αιώνα]]

[[Κατηγορία:Φυσικοί του 17ου αιώνα]]

[[Κατηγορία:Επιστημολόγοι]]

[[Κατηγορία:Φυσικοί φιλόσοφοι]]