Βυζαντινό νόμισμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σύμφωνα με τις επιγραφές των νομισμάτων της πρώτης αυτής περιόδου ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας είναι στρατιώτης της χριστιανικής Πίστης-''Imperator Militans'', σωτήρας της Οικουμένης-''salvator mundi'', νικητής των βαρβάρων-''Gloria Exercitus και Triumfator Gent(ium) Barb(arum)'', η σωτηρία και η ελευθερία της αυτοκρατορίας-''salus et spes reipublicae'' και προσφέρει ευτυχία-''felicitas perpetua''. Ο Αυτοκράτορας απεικονίζεται φορώντας στρατιωτική ενδυμασία-θώρακα και paludanemtum, αυτοκρατορική στολή και κρατώντας λάβαρο με το [[Χριστόγραμμα]], τη σταυροφόρο σφαίρα-το σύμβολο του θριάμβου του Χριστού και του Χριστιανισμού στη Γη. Στις πρόσθιες όψεις των βυζαντινών χρυσών νομισμάτων της περιόδου απιεκονίζεται ο αυτοκράτορας και στις οπίσθιες ο Άγγελος με σταυρό και σταυροφόρο σφαίρα. Στα αργυρά απεικονίζονταν συνήθως αυτοκράτορες στις πρόσθιες και στις οπίσθιες ο σταυρός και επιγραφές. Στα χάλκινα πολλαπλάσια του νουμμίου που εισήγαγε ο Αναστάσιος Α' εμπρός εικονίζονταν αυτοκράτορες, ενώ πίσω η ένδειξη των ονομαστικών αξιών τους: Μ=40 νουμμία, Κ=20 νουμμία, Ι=10 νουμμία, Ε με [[Χριστόγραμμα]]=5 νουμμία.<ref>Νικόλαος Γεωργιάδης, Εισαγωγή στη βυζαντινή νομισματική, εκδ.Αφοί Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη, 2008,σελ.88</ref><ref>Η ονομαστική αξία πρωτοεμφανίζεται επί Αναστάσιου Α' και διατειρείται για τρισήμιση αιώνες μέχρι την εξαφάνισή της τον 9ο αιώνα.Philip Grierson, Βυζαντινή νομισματοκοπία, μτφρ. Βαγγέλης Μαλαδάκης, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 2007,σελ.42</ref>