|
== Εχθρικές σχέσεις με δύο διαδοχικούς πάπες ==
Η εχθρότητα του [[Πάπας Γρηγόριος Θ΄|Πάπαπάπα Γρηγορίου Θ΄]] απέναντί του ήταν έντονη, αλλά βελτιώθηκε προσωρινά το 1230. Ο ίδιος επέστρεψε στη Σικελία το 1231 και μετά από καταστολή της '''Λομβαρδικής επανάστασης''' (1237), συνάντησε νέα έντονη εχθρότητα από τον Πάπαπάπα και άρχισε δυναμικά να καταλαμβάνει όλες τις Ιταλικές πόλεις, με στόχο να καταλάβει τη [[Ρώμη]] και να τον ανατρέψει. Την περίοδο αυτή κτίστηκαν με εντολή του πολλά κάστρα σε διάφορες ιταλικές πόλεις, όπως το [[Μέλφι]]. Ενώ μετά από ασταμάτητους θριάμβους ήταν έτοιμος να ανατρέψει τον Πάπαπάπα Γρηγόριο Θ', ο τελευταίος πέθανεαπεβίωσε το [[1240]] και ο ίδιος ματαίωσε τα σχέδια του.
Οι σχέσεις του με τον [[Πάπας Ιννοκέντιος Δ΄|Πάπαπάπα Ιννοκέντιο Δ΄]] ήταν αρχικά καλές, με συγκατάθεση του ίδιου του αυτοκράτορα. Ο Ιννοκέντιος Δ' του ζήτησε να ελευθερώσει τους αιχμαλώτους επισκόπους και να επανέλθει στον δρόμο της εκκλησίας, και δέχτηκε. Αργότερα, λόγω τοπικής εξέγερσης του ανισόρροπου Ρανιέρι των Καπότσο, επισκόπου του [[Βιτέρμπο]], αντιστράφηκε το καλό κλίμα και ο Φρειδερίκος Β΄ αρνήθηκε να απελευθερώσει τους αιχμαλώτους και να τηρήσει τις υποσχέσεις του. Ο Ιννοκέντιος Δ΄ τον Ιούλιο 1245, ενώ είχε αποπλεύσει στη Γαλλία φοβούμενος τον ισχυρό αυτοκρατορικό στρατό, κατέφθασε στη [[Λυών]]. Εκεί, ύστερα από συμβούλιο ενός μήνα, αφόρισε τον Φρειδερίκο Β΄ με τις χειρότερες κατάρες, καλώντας τον Ερρίκο Ράσπε, άρχοντα από την [[Θουριγγία]], να καταλάβει τον αυτοκρατορικό θρόνο. Ο Ερρίκος Ράσπε στάθηκε ανίκανος να καταπολεμήσει τον [[Κορράδος Δ΄ της Γερμανίας|Κορράδο Δ΄]], γιο του Φρειδερίκου Β΄, στη Γερμανία και πέθανεαπεβίωσε το 1247. Νέος υποψήφιος αυτοκρατορικός μνηστήρας έγινε ο [[Γουλιέλμος Β΄ της Ολλανδίας|Γουλιέλμος Β΄]], κόμης της [[Ολλανδία]]ς.
Ενώ όλα πήγαιναν καλά για τον Φρειδερίκο Β΄, μια εξέγερση της Λομβαρδικής '''Πάρμας''' έφερε το οριστικό του τέλος. Οι επαναστάτες, εκμεταλλευόμενοι μια απουσία του (Δεκέμβριος 1248), επιτέθηκαν και έσφαξαν το στρατόπεδοστρατόπεδό του, ρημάζοντας όλους τους αυτοκρατορικούς θησαυρούς. Ο ίδιος, άρρωστος και απογοητευμένος, πέθανεαπεβίωσε μετά από δύο χρόνια (Δεκέμβριος 1250) από [[δυσεντερία]].
==Οικογένεια==
|
