Αρχαία Αίγυπτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ μικροδιορθώσεις
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 2:
O όρος '''Αρχαία Αίγυπτος''' αναφέρεται στον [[πολιτισμός|πολιτισμό]] ο οποίος αναπτύχθηκε στη [[Βόρεια Αφρική|βορειοανατολική περιοχή]] της [[Αφρική]]ς, είναι παράκτια της νοτιοανατολικής [[Μεσόγειος|Μεσογείου]] στην οποία εκβάλει ο ποταμός [[Νείλος]] και ταυτίζεται στο σύνολο, σχεδόν, της έκτασής της με τη σημερινή [[Αίγυπτος|Αιγύπτο]]. Είναι ένας από τους [[λίκνο του πολιτισμού|έξι πολιτισμούς]] που αναπτύχθηκαν ανεξάρτητα. Ο Αιγυπτιακός πολιτισμός ακολούθησε την [[Αιγυπτιακή προϊστορία και πρωτοϊστορία|προϊστορική Αίγυπτο]] και προέκυψε, ως ενότητα, περίπου το 3150 π.Χ. (κατά την [[Φαραώ|συμβατική Αιγυπτιακή χρονολογία]])<ref>{{cite web|url=http://www.digitalegypt.ucl.ac.uk/chronology/index.html|title=Chronology|accessdate=25 March 2008|publisher=Digital Egypt for Universities, University College London| archiveurl= https://web.archive.org/web/20080316015559/http://www.digitalegypt.ucl.ac.uk/chronology/index.html| archivedate= 16 March 2008 <!--DASHBot-->| deadurl= no}}</ref> με τη διοικητική ένωση της [[Άνω Αίγυπτος|Άνω]] και [[Κάτω Αίγυπτος|Κάτω]] Αιγύπτου από τον [[φαραώ]] [[Ναρμέρ]] (κοινώς γνωστός ως [[Μήνης]]).<ref>Dodson (2004) p. 46</ref> Η ιστορία της αρχαίας Αιγύπτου εκτυλίχθηκε σε μια σειρά σταθερών βασιλείων, χωριζόμενων από περιόδους σχετικής αστάθειας οι οποίες είναι γνωστές ως Ενδιάμεσες Περίοδοι: το [[Παλαιό βασίλειο (αρχαία Αίγυπτος)|Παλαιό Βασίλειο]] κατά την Πρώιμη [[εποχή του Χαλκού]], το [[Μέσο βασίλειο (αρχαία Αίγυπτος)|Μέσο Βασίλειο]] της μέσης εποχής του Χαλκού και το [[Νέο βασίλειο (αρχαία Αίγυπτος)|Νέο Βασίλειο]] της ύστερης εποχής του Χαλκού.
 
Η Αίγυπτος έφτασε στην ακμή της στο Νέο Βασίλειο, κατά την εποχή των Ραμσιδών, οπότε ανταγωνιζόταν επάξια την [[Χετταίοι|αυτοκρατορία των Χετταίων]], την [[Ασσυρία|Ασσυριακή Αυτοκρατορία]] και την αυτοκρατορία [[Μιτάννι]], ακολουθώντας αργότερα μια περίοδο αργής παρακμής. Η Αίγυπτος δέχθηκε επιθέσεις από ξένους λαούς, όπως οι [[Χαναναίοι]]/[[Υκσώς]], οι [[Αρχαία Λιβύη|Λίβυοι]], οι [[Νουβία|Νούβιοι]], οι [[Ασσυρία|Ασσύριοι]], οι [[Βαβυλωνία|Βαβυλώνιοι]] οι [[αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών|Πέρσες]] και οι [[Έλληνες]] (συγκεκριμένα οι [[αρχαία Μακεδονία|Μακεδόνες]]) κατά την Τρίτη Ενδιάμεση Περίοδο και την κλασσική & ελληνιστική αρχαιότητα. Μετά το θάνατο του [[Μέγας Αλέξανδρος|Μεγάλου Αλεξάνδρου]], ο [[Πτολεμαίος ο Σωτήρ]], ως τότε στρατηγός του, γίνεται ο νέος ηγεμόνας της Αιγύπτου. Το ελληνιστικό [[Πτολεμαϊκό Βασίλειο]] που ίδρυσε εξουσίασε την Αίγυπτο μέχρι το 30 π.Χ., όταν η [[Κλεοπάτρα Ζ' της Αιγύπτου|Κλεοπάτρα]], ηττήθηκεπέθανε και η [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία|Ρώμη]] έκανε την Αίγυπτο ρωμαϊκή επαρχία.<ref>Clayton (1994) p. 217</ref>
 
Η επιτυχία του αρχαίου αιγυπτιακού πολιτισμού οφείλεται, αδιαμφισβήτητα και ουσιαστικά, στην ικανότητά του να προσαρμόζεται στις συνθήκες του ιδιαίτερου και αφιλόξενου, σε τρίτους, περιβάλλονυος της Κοιλάδας του Νείλου, τις εξελιγμένες, εκ των πραγμάτων, αγροτοκτηνοτροφικές μεθόδους, καθώς και της εκμετάλλευσης του «δέλτα» του. Οι προβλέψιμες [[πλημμύρες του Νείλου]], οι οποίες σε συνδυασμό με τους μουσώνες - χαρακτηριστικών καιρικών φαινομένων της περιοχής - οι οποίοι προσέδιδαν διπλούς ετήσιους εποχιακούς κύκλους και η ελεγχόμενη [[άρδευση]] της εύφορης κοιλάδας παρήγαγε αφθονία προϊόντων, το οποίο επέφερε πυκνό πληθυσμό (ίσο με το σύνολο ετούτου της Γηραιάς Ηπείρου) με [[κοινωνική ανάπτυξη]] και εξελιγμένο πολιτισμό. Με πλεόνασμα πόρων, η διοίκηση της κοιλάδας και της γύρω ερήμου ενθάρρυνε την πρώιμη ανάπτυξη ενός αυτόνομου και ιδιαίτερου [[Αιγυπτιακά Ιερογλυφικά|συστήματος γραφής]], την οργάνωση συλλογικών κατασκευών και αγροτικών προγραμμάτων, το εμπόριο με τις γύρω περιοχές και ένα [[Στρατός της αρχαίας Αιγύπτου|στρατό]] προορισμένο να αντιμετωπίζει εγχώριους και εξωτερικούς εχθρούς. Η γραφειοκρατία του διοικητικού συστήματος, η οποία κατέστησε τους [[Αιγυπτιακή γραφή|γραφείς]] υψηλή, κοινωνικώς, τάξη, θρησκευτικοί ηγέτες και διοικητικοί αξιωματούχοι υπό τον έλεγχο του Φαραώ ενθάρρυναν και οργάνωναν αυτές τις δραστηριότητες ενώ ο ίδιος διασφάλιζε τη συνεργασία και την ενότητα του Αιγυπτιακού λαού μέσω ενός περίπλοκου συστήματος [[Αρχαία αιγυπτιακή θρησκεία|θρησκευτικών πεποιθήσεων]].<ref>James (2005) p. 8</ref><ref>Manuelian (1998) pp. 6–7</ref>