Λέσχη των Κορδελιέρων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 15:
Οι Κορδελιέροι συμμετείχαν ενεργά στο σχεδιασμό και στην εκτέλεση της εξέγερσης της 10ης Αυγούστου του 1792 . Ο Δαντόν, εκείνη την στιγμή, ήταν ίσως το πιο ισχυρό πρόσωπο στην Λέσχη των Κορδελιέρων και ενεργώντας, σύμφωνα με τα λόγια του ιστορικού Hilaire Belloc, ως "ο οργανωτής και αρχηγός της εξέγερσης," διορίστηκε Υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση που προέκυψε, με τον Ντεμουλέν και τον Φαμπρ ντε Εγκλατίν - δύο εξέχοντα μέλη της λέσχης - ως γραμματείς του.
Μετά από αυτή την εξέγερση και τις [[Σφαγές του Σεπτέμβρη]] που ακολούθησαν, η λέσχη έγινε όλο και περισσότερο ριζοσπαστική, ιδιαίτερα με τους Εμπερτιστές, που υποστήριξαν ακραία μέτρα για να εντείνουν τον Τρόμο.
Τον Δεκέμβριο του 1793, ο Ντεμουλέν ξεκίνησε την έκδοση μιας εφημερίδας με τίτλο " ''Le Vieux Cordelier ''ή "Ο Παλιός Κορδελιέρος", με την οποία προσπάθησε να επαναδιεκδικήσει τον τίτλο της λέσχης από αυτούς που σχετίζονταν με τον εξτρεμισμό. Από την επτασέλιδη εφημερίδα του, ο Ντεμουλέν επιτέθηκε στους Εμπερτιστές και ζήτησε ένα μπει ένα τέλος στον Τρόμο, συγκρίνοντας το επαναστατικό Παρίσι με την Αρχαία Ρώμη, την εποχή των [[Τύραννος|τυράννων]]. Οι Εμπερτιστές συνελήφθησαν και στις 24 Μαρτίου 1794 εκτελέστηκαν, ωστόσο, ο Ντεμουλέν, ο Δαντόν, και οι "Παλιοί Κορδελιέροι" (που ανήκαν στην ομάδα των "''Ε<span>πιεικών</span>''"), γρήγορα οδηγήθηκαν κι αυτοί στην γκιλοτίνα, δίνοντας ουσιαστικά ένα τέλος στην Λέσχη των Κορδελιέρων.
| |||