Αντίπαπας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το Μεγάλο [[Δυτικό Σχίσμα]], το οποίο, με αφορμή την άκυρη εκλογή του [[Πάπας Ουρβανός ΣΤ΄|Πάπα Ουρβανού ΣΤ΄]], ξεκίνησε το 1378 με την εκλογή του [[αντίπαπας Κλήμης Ζ΄|αντίπαπα Κλήμη Ζ΄]], που εγκαταστάθηκε στην [[Αβινιόν]] της [[Γαλλία]]ς, οδήγησε σε δύο και τελικά σε τρία, αντίπαλα ρεύματα διεκδικητών του παπικού αξιώματος: το ρωμαϊκό ρεύμα, το [[πάπες στην Αβινιόν|ρεύμα της Αβινιόν]] και το ρεύμα της Πίζας. Το τελευταίο πήρε την ονομασία της από την πόλη [[Πίζα]] της [[Ιταλία|Ιταλίας]], όπου έδρευε η σύνοδος που εξέλεξε τον [[Πάπας Αλέξανδρος Ε΄|Πάπα Αλέξανδρο Ε΄]] σαν τρίτο διεκδικητή. Για να δώσει τέλος στο σχίσμα, το Μάιο του 1415, η [[Σύνοδος της Κωνσταντίας]] αποκήρυξε τον [[αντίπαπας Ιωάννης ΚΓ΄|αντίπαπα Ιωάννη ΚΓ΄]] του ρεύματος της Πίζας, του οποίου οι ισχυρισμοί βασιζόταν σε μία επιλογή του συμβουλίου. Ο [[πάπας Γρηγόριος ΚΒ΄]] του ρωμαϊκού ρεύματος παραιτήθηκε τον Ιούλιο του 1415. Το 1417, η Σύνοδος της Φλωρεντίας επίσημα αποκήρυξε τον [[αντίπαπας Βενέδικτος ΙΓ΄|αντίπαπα Βενέδικτο ΙΓ΄]] του ρεύματος της Αβινιόν, αλλά αυτός αρνήθηκε να παραιτηθεί. Στη συνέχεια ο [[Πάπας Μαρτίνος Ε΄]] εξελέγη και έγινε αποδεκτός από όλους, εκτός από μια μικρή και σταδιακά συρρικνούμενη περιοχή που έμεινε πιστή στον [[αντίπαπας Βενέδικτος ΙΓ΄|αντίπαπαςαντίπαπα Βενέδικτο ΙΓ΄]]. Το σκάνδαλο του μεγάλου σχίσματος δημιούργησε αντιπαπικά συναισθήματα και τροφοδότησε τη [[Προτεσταντισμός|Θρησκευτική Μεταρρύθμιση]] των αρχών του [[16ος αιώνας|δεκάτου έκτου αιώνα]].