Βικιπαίδεια

Θρησκεία στην Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μ →‎Η μεταστροφή στον Χριστιανισμό: Συντακτική διορθωση
μ →‎Η μεταστροφή στον Χριστιανισμό: Προσθήκη ιστορικών στοιχείων
Γραμμή 16:
Σύμφωνα με τις Πράξεις των Αποστόλων, ο [[Απόστολος Παύλος]] κήρυξε στους Φιλίππους<ref>Πράξεις των Αποστόλων, κεφάλαιο 16, κείμενο Αντωνιάδη 1904</ref>, τη Θεσσαλονίκη, τη Βέροια, την Αθήνα<ref>Πράξεις των Αποστόλων, Κεφάλαιο 17, κείμενο Αντωνιάδη 1904</ref> και την Κόρινθο<ref>Πράξεις των Αποστόλων, κεφάλαιο 18, κείμενο Αντωνιάδη 1904</ref>. Η πρώτη Ελλαδίτισσα που πίστεψε στο κήρυγμά του ήταν η [[Λυδία η Φιλιππησία]]<ref>Πράξεις των Αποστόλων, κεφάλαιο 16, στίχος 14, κείμενο Αντωνιάδη 1904</ref>. Οι Πράξεις καταγράφουν επίσης ότι στην Κόρινθο κήρυξε και ο Απόστολος [[Απολλώς]]<ref>Πράξεις των Αποστόλων, κεφάλαιο 18, κείμενο Αντωνιάδη</ref>. Η Αποκάλυψη του Ιωάννου γράφτηκε στην Πάτμο<ref>{{Cite web|url=http://whc.unesco.org/en/list/942|title=The Historic Centre (Chorá) with the Monastery of Saint-John the Theologian and the Cave of the Apocalypse on the Island of Pátmos|last=|first=|date=|website=|publisher=UNESCO|accessdate=17/9/2017}}</ref>. Μέχρι τα τέλη του 2ου αιώνα, η Στερεά Ελλάδα και η Πελοπόννησος, η Ήπειρος, η Θεσσαλία και η Θράκη είχαν δεχθεί το κήρυγμα της νέας θρησκείας.<ref>{{Cite web|url=http://www.ewtn.com/library/CHISTORY/HUGHHIST.TXT|title=A History of the Church|last=Hughes|first=Philip|date=|website=Volume 1, Chapter 5|publisher=|accessdate=17/9/2017}}</ref>
 
Κατά τη βασιλεία του [[Διοκλητιανός|Διοκλητιανού]], εξαπολύθηκε διωγμός κατά των Χριστιανών της αυτοκρατορίας, με ιδιαίτερη ένταση στο ανατολικό της κομμάτι, όπου ανήκε η Ελλάδα<ref>Λακτάντιος, De Mortibus Persecutorum, 12.1</ref> . Οι Χριστιανοί απαγορευόταν να συνέρχονται γιασε λατρεία, ενώ οι γραφές, τα λειτουργικά τους βιβλία και οι χώροι λατρείας τους έπρεπε να καταστραφούν<ref>Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία, 8.2.4, 9.10.8</ref>. Αργότερα, οι Χριστιανοί μαζί με όλους τους πολίτες υποχρεώθηκαν να προσφέρουν θυσία στους θεούς των εθνικών, ενώ όποιος αρνούνταν έπρεπε να υποστεί θάνατο<ref>de Ste Croix, "Aspects", 77</ref>. Ο [[Γαλέριος]], Αύγουστος της Ανατολής, συνέχισε τους διωγμούς μέχρι τις 30 Απριλίου 311, οπότε σταμάτησαν οι διωγμοί των Χριστιανών στην Ελλάδα<ref>Simon Corcoran, The Empire of the Tetrarchs: Imperial Pronouncements and Government, AD 284-324, σελίδα 186</ref>. To 381, ο [[Θεοδόσιος Α΄]] με το Διάταγμα της Θεσσαλονίκης εγκατέστησε την Ορθόδοξη Καθολική πίστη ως την επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας και απαγόρευσε τη χρήση της λέξης "εκκλησία" από τους αιρετικούς<ref>Θεοδοσιανός Κώδικας, 16, 1.2</ref>. Στις 8 Νοεμβρίου 392, ο Θεοδόσιος απαγόρευσε πλήρως τη λατρεία των θεών των εθνικών<ref>{{Cite web|url=https://www.britannica.com/biography/Theodosius-I|title=Theodosius I|last=|first=|date=|website=Encyclopaedia Britannica|publisher=|accessdate=18/9/2017}}</ref>.
 
. Μετά την επιβολή του [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμού]] από τους ρωμαίους αυτοκράτορες{{Ασαφές}}, η πλειονότητα του πληθυσμού πλέον, ήτανε Χριστιανοί.<ref>{{Cite web|url=http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/religion/why/legitimization.html|title=Legitimization Under Constantine|last=|first=|date=|website=|publisher=|accessdate=1/7/2017}}</ref><ref name=":42">{{Cite web|url=http://www.bbc.co.uk/history/ancient/romans/christianityromanempire_article_01.shtml|title=Christianity and the Roman Empire|last=Dr Sophie Lunn-Rockliffe|first=|date=17/2/2017|website=British Broadcasting Corporation (BBC)|publisher=|accessdate=2/7/2017}}</ref> Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους, πολλοί κάτοικοι της Ελλάδας διακρίθηκαν στην Ορθόδοξη θεολογία και υμνογραφία, μεταξύ των οποίων ο [[Ανδρέας Κρήτης]], οι [[Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος|Κύριλλος και Μεθόδιος]] και ο [[Γρηγόριος Παλαμάς]]<ref>Byzantine Theology: Historical Trends and Doctrinal Themes, John Meyendorff</ref>. Το 732 μ.Χ. ολόκληρη η Ελλάδα υπάχθηκε στη δικαιοδοσία του [[Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως|Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως]] με διαταγή του [[Λέων Γ´|Λεόντα Γ΄ του Ισαύρου]] <ref>{{Cite web|url=http://www.newadvent.org/cathen/06752a.htm|title=Greek Church|last=Vailhé|first=Siméon|date=|website=|publisher=|accessdate=17/9/2017}}</ref>. Το 961 μ.Χ. ο [[Άγιος Αθανάσιος Αθωνίτης|Αθανάσιος ο Αθωνίτης]] ίδρυσε την Ιερά Μονή της Μεγίστης Λαύρας στο Άγιο Όρος, το οποίο επρόκειτο να γίνει το πιο σημαντικό μοναστικό κέντρο όλης της Ανατολικής Ορθοδοξίας<ref>The Cambridge Medieval History Series volumes 1-5, κεφάλαιο Independence of the Greek Church</ref>.
 
Τυπικά οι Έλληνες υπό την οθωμανική κατοχή, ως [[μιλλέτ]], δηλαδή θρησκευτική ομάδα, είχαν το δικαίωμα να ακολουθήσουν τη θρησκεία τους. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανασυστάθηκε μετά την Άλωση, μια εξέλιξη που βοήθησε σημαντικά στην συνέχιση του έργου της Εκκλησίας, παρά την ένταξή των χριστιανικών εκκλησιών στον φορολογικό μηχανισμό του οθωμανικού κράτους<ref>καρά, Ε., Τζεδόπουλος, Γ. 2015. Οθωμανικό κράτος και χριστιανικές Εκκλησίες. Στο Γκαρά, Ε., Τζεδόπουλος, Γ. 2015. Χ''ριστιανοί και μουσουλμάνοι στην οθωμανική αυτοκρατορία''. [ηλεκτρ. βιβλ.] Αθήνα:Σύνδεσμος Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών. Διαθέσιμο στο: http://hdl.handle.net/11419/2884</ref>. Ωστόσο, οι πιέσεις από τους μουσουλμάνους για αλλαγή θρησκείας, οι προσηλυτισμοί διά της βίας και η ανασφάλεια της ζωής των Χριστιανών, που θεωρούνταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, ήταν υπαρκτά φαινόμενα και οδήγησαν σε ευρύ κρυπτοχριστιανισμό σε διάφορες περιοχές, ενώ υπήρξαν Χριστιανοί που πέθαναν για την πίστη τους και ονομάστηκαν νεομάρτυρες<ref>Speros Vryonis, Jr. ''"The Byzantine Legacy and Ottoman Forms."'' '''Dumbarton Oaks Papers''', Τόμος 23/24 (1969/1970), σελίδες 299-300.</ref>.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Θρησκεία_στην_Ελλάδα"