Θρησκεία στην Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →‎top: Προσθήκη ιστορικών στοιχείων
μ →‎top: Προσθήκη ιστορικών στοιχείων
Γραμμή 1:
Ως '''θρησκεία στην Ελλάδα''' εννοούνται όλες οι θρησκευτικές-λατρευτικές πρακτικές που ασκούνται στο [[Γεωγραφία της Ελλάδας|ελληνικό γεωγραφικό πλαίσιο]]. Θρησκείες υπήρχαν στην Ελλάδα από αρχαιοτάτων χρόνων. Στην νεολιθική εποχή υπήρχαν θρησκείες με αρκετά ανιμιστικά στοιχειά. Κατά την αρχαϊκή εποχή αναπτύχθηκε η ηρωϊκή λατρεία και θεότητες απο την μυκηναϊκή περίοδο συγχωνεύτηκαν με ελληνικούς Θεούς. Οι Πράξεις των Αποστόλων αναφέρουν ότι ο Χριστιανισμός εμφανίστηκε στην Ελλάδα τον πρώτο αιώνα με τον [[Απόστολος Παύλος|Απόστολο Παύλο]]<ref>Πράξεις των Αποστόλων, κεφάλαιο 16, κείμενο Αντωνιάδη</ref>. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Γαλερίου στον ελλαδικό χώρο, οι Χριστιανοί υπέστησαν διωγμούς, που κράτησαν μέχρι το 311<ref>Λακτάντιος, De Mortibus Persecutorum, κεφάλαια 34-35</ref>. ΚατάΕπί την[[Θεοδόσιος διάρκειαΑ΄|Θεοδοσίου της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, επί Μεγάλου ΘεοδοσίουΑ΄]] απαγορεύτηκε η δημόσια λατρεία των εθνικών, ενώ οι θυσίες ζώων και η μαντική θα τιμωρούνταν με την ποινή του θανάτου.<ref name="hughes">"A History of the Church", Philip Hughes, Sheed & Ward, rev ed 1949, vol I chapter 6.[http://www.ewtn.com/library/CHISTORY/HUGHHIST.TXT <nowiki>[1]</nowiki>]</ref><ref>{{Cite book|title=God Against The Gods: The History of the War Between Monotheism and Polytheism|last=Kirsch|first=Jonathan|publisher=Penguin|year=2005|isbn=0142196339|location=New Jersey, U.s.a|page=200-201}}</ref><ref name="ramsey2">R. MacMullen, "Christianizing The Roman Empire A.D.100-400, Yale University Press, 1984, {{ISBN|0-300-03642-6}}</ref> Κατά τους βυζαντινούς χρόνους, ο ελλαδικός χώρος ανέδειξε μεγάλους Ορθόδοξους θεολόγους<ref name=":4" />, ενώ ιδρύθηκε και η μοναστική πολιτεία του Άθω<ref name=":5" />. Κατά την οθωμανική περίοδο, οι Έλληνες ήταν μέρος του ρωμαίικου μιλλέτ μαζί με τους άλλους Ορθοδόξους.
 
Στο Σύνταγμα χαρακτηρίζεται «επικρατούσα θρησκεία», αλλά υπάρχει η άποψη πως εκ των πραγμάτων είναι η [[επίσημη θρησκεία]]<ref>{{Cite book|title=Συνταγματικά Δικαιώματα, α’ ατομικές ελευθερίες, πανεπιστημιακές παραδόσεις|last=Μάνεσης|first=Αριστόβουλος|publisher=Σάκκουλα|year=χχ|isbn=|location=Αθήνα-Θεσσαλονίκη|page=256}}</ref><ref>{{Cite journal|url=|title=Τα συνταγματικά πλαίσια κράτους και εκκλησίας|last=Πουλής|first=Γεώργιος|date=1982|journal=Αρμενόπουλος, τεύχος 12|accessdate=|doi=}}</ref> του κράτους
Γραμμή 23:
To 381, ο [[Θεοδόσιος Α΄]] με το Διάταγμα της Θεσσαλονίκης εγκατέστησε την Ορθόδοξη Καθολική πίστη ως την επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας και απαγόρευσε τη χρήση της λέξης "εκκλησία" από τους αιρετικούς<ref>Θεοδοσιανός Κώδικας, 16, 1.2</ref>. Στις 8 Νοεμβρίου 392, ο Θεοδόσιος εξέδωσε διάταγμα με το οποίο απαγόρευε πλήρως τη λατρεία των θεών των εθνικών<ref>{{Cite web|url=https://www.britannica.com/biography/Theodosius-I|title=Theodosius I|last=|first=|date=|website=Encyclopaedia Britannica|publisher=|accessdate=18/9/2017}}</ref> και τιμωρούσε με την ποινή του θανάτου τους ιερείς που θα εκτελούσαν θυσίες ή τους μάντεις που θα ασκούσαν τη μαντική τέχνη <ref>Θεοδοσιανός Κώδικας, 16.10.12</ref>.
 
Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους, πολλοί κάτοικοι της Ελλάδας διακρίθηκαν στην Ορθόδοξη θεολογία και υμνογραφία, μεταξύ των οποίων ο [[Ανδρέας Κρήτης]], οι [[Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος|Κύριλλος και Μεθόδιος]] και ο [[Γρηγόριος Παλαμάς]]<ref name=":4">Byzantine Theology: Historical Trends and Doctrinal Themes, John Meyendorff</ref>. Το 732 μ.Χ. ολόκληρη η Ελλάδα υπάχθηκε στη δικαιοδοσία του [[Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως|Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως]] με διαταγή του [[Λέων Γ´|Λεόντα Γ΄ του Ισαύρου]] <ref>{{Cite web|url=http://www.newadvent.org/cathen/06752a.htm|title=Greek Church|last=Vailhé|first=Siméon|date=|website=|publisher=|accessdate=17/9/2017}}</ref>. Το 961 μ.Χ. ο [[Άγιος Αθανάσιος Αθωνίτης|Αθανάσιος ο Αθωνίτης]] ίδρυσε την Ιερά Μονή της Μεγίστης Λαύρας στο Άγιο Όρος, το οποίο έμελλε να γίνει το πιο σημαντικό μοναστικό κέντρο όλης της Ανατολικής Ορθοδοξίας<ref name=":5">The Cambridge Medieval History Series volumes 1-5, κεφάλαιο Independence of the Greek Church</ref>.
 
Τυπικά οι Έλληνες υπό την οθωμανική κατοχή, ως [[μιλλέτ]], δηλαδή θρησκευτική ομάδα, είχαν το δικαίωμα να ακολουθήσουν τη θρησκεία τους. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανασυστάθηκε μετά την Άλωση, μια εξέλιξη που βοήθησε σημαντικά στην συνέχιση του έργου της Εκκλησίας, παρά την ένταξή των χριστιανικών εκκλησιών στον φορολογικό μηχανισμό του οθωμανικού κράτους<ref>καρά, Ε., Τζεδόπουλος, Γ. 2015. Οθωμανικό κράτος και χριστιανικές Εκκλησίες. Στο Γκαρά, Ε., Τζεδόπουλος, Γ. 2015. Χ''ριστιανοί και μουσουλμάνοι στην οθωμανική αυτοκρατορία''. [ηλεκτρ. βιβλ.] Αθήνα:Σύνδεσμος Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών. Διαθέσιμο στο: http://hdl.handle.net/11419/2884</ref>. Ωστόσο, οι πιέσεις από τους μουσουλμάνους για αλλαγή θρησκείας, οι προσηλυτισμοί διά της βίας και η ανασφάλεια της ζωής των Χριστιανών, που θεωρούνταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, ήταν υπαρκτά φαινόμενα και οδήγησαν σε ευρύ κρυπτοχριστιανισμό, ενώ υπήρξαν και Χριστιανοί που πέθαναν για την πίστη τους και ονομάστηκαν νεομάρτυρες<ref>Speros Vryonis, Jr. ''"The Byzantine Legacy and Ottoman Forms."'' '''Dumbarton Oaks Papers''', Τόμος 23/24 (1969/1970), σελίδες 299-300.</ref>.