Θρησκεία στην Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Το τι γινοτανε στην Ρωμη εχει σημασία, οπως εχει σημασια τι γινεται στις βρυξέλλες σημερα. |
μ Διόρθωση παραπομπών |
||
Γραμμή 1:
Ως '''θρησκεία στην Ελλάδα''' εννοούνται όλες οι θρησκευτικές-λατρευτικές πρακτικές που ασκούνται στο [[Γεωγραφία της Ελλάδας|ελληνικό γεωγραφικό πλαίσιο]]. Θρησκείες υπήρχαν στην Ελλάδα από αρχαιοτάτων χρόνων. Στην νεολιθική εποχή υπήρχαν θρησκείες με αρκετά ανιμιστικά στοιχειά. Κατά την αρχαϊκή εποχή αναπτύχθηκε η ηρωϊκή λατρεία και θεότητες απο την μυκηναϊκή περίοδο συγχωνεύτηκαν με ελληνικούς Θεούς. Οι Πράξεις των Αποστόλων αναφέρουν ότι ο Χριστιανισμός εμφανίστηκε στην Ελλάδα τον πρώτο αιώνα με τον [[Απόστολος Παύλος|Απόστολο Παύλο]]<ref>Πράξεις των Αποστόλων, κεφάλαιο 16, κείμενο Αντωνιάδη</ref>. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Γαλερίου στον ελλαδικό χώρο, οι Χριστιανοί υπέστησαν διωγμούς<ref>Λακτάντιος, De Mortibus Persecutorum, παράγραφος 34</ref>, που κράτησαν μέχρι το 311<ref name=":7" />. Επί [[Θεοδόσιος Α΄|Θεοδοσίου Α΄]] απαγορεύτηκε η δημόσια λατρεία των εθνικών,
Στην Ελλάδα, το 79% του πληθυσμού πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού, το 16% δηλώνει πίστη σε κάποια ανώτερη δύναμη, ενώ το 4% δεν πιστεύει σε τίποτε από τα δύο<ref name=":022">{{Cite web|url=http://ec.europa.eu/commfrontoffice/publicopinion/archives/ebs/ebs_341_en.pdf|title=Ειδικό Ευρωβαρόμετρο|last=|first=|date=Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2010|website=|publisher=Ευρωπαϊκή Επιτροπή|accessdate=09/09/2017}}</ref>. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, το 51,9% δηλώνει "θρησκευόμενο ανεξάρτητα από το αν πηγαίνει ή όχι στην εκκλησία", ενώ το 45,9% "μη θρησκευόμενο ανεξάρτητα από το αν πηγαίνει ή όχι στην εκκλησία"<ref name="καπα-201542">{{cite news|url=http://www.tovima.gr/society/article/?aid=694021|title=Δημοσκόπηση Καπα Research: Χριστιανοί ορθόδοξοι αλλά... μια φορά τον χρόνο|last=Χιώτης|first=Βασίλης|date=11 Απρ. 2015|newspaper=Το Βήμα|accessdate=23 Σεπ. 2016}}</ref>. Η πολυπληθέστερη θρησκευτική κοινότητα είναι η [[Ορθόδοξη Εκκλησία|ανατολική ορθόδοξη]], καθώς το 90% του πληθυσμού<ref name=":123">{{Cite web|url=http://www.pewforum.org/2017/05/10/religious-affiliation/|title=Religious Belief and National Belonging in Central and Eastern Europe (Αγγλικά)|last=|first=|date=10 Μαΐου 2017|website=Pew Forum|publisher=Pew Research Center|accessdate=12-09-2017}}</ref> δηλώνουν Χριστιανοί ορθόδοξοι. Άλλα θρησκεύματα με μεγάλο αριθμό πιστών είναι ο [[ισλαμισμός]] (2%), ο [[καθολικισμός]] (λιγότερο από 1%) και άλλα χριστιανικά δόγματα (3% του πληθυσμού), ενώ περίπου το 4% δηλώνει άθρησκο σε κάποιες έρευνες<ref name=":123" /> .
Γραμμή 11:
Οι λατρευτικές συνήθειες φαίνεται πως άλλαξαν κατά την αρχαϊκή εποχή με την εμφάνιση υπαίθριων λατρευτικών κέντρων, με παράλληλη ανάπτυξη της [[ήρωας|ηρωικής]] λατρείας. Θεότητες γνωστές από την μυκηναϊκή περίοδο συγχωνεύονται με τους ελληνικούς θεούς και υπό την επίδραση του Ησιόδου και του Ομήρου σταθεροποιούνται και τυποποιούνται κατά την κλασική περίοδο σε ενιαίο πάνθεο με κατά τόπους διαφοροποιήσεις. Η θρησκευτική λατρεία αποκτά ισχυρό αστικό χαρακτήρα στην περίοδο της θεμελίωσης της ''[[Πόλις|πόλεως]]'' με λατρευτικό σκοπό την εξασφάλιση της εύνοιας των θεών για ατομική και κοινοτική ευημερία. Η θρησκεία στον ελληνιστικό και ρωμαϊκό κόσμο υπέστη σημαντικές τροποποιήσεις. Στα πλαίσια του ρωμαϊκού συγκρητισμού στην αρχαία Ελλάδα εμφανίζονται ιερά νέων μυστηριακών θεοτήτων και η αστική θρησκεία αναμιγνύεται με παρεμφερείς παραδόσεις της Εγγύς Ανατολής.
=== Μετά την εμφάνιση του χριστιανισμού ===
Οι Πράξεις των Αποστόλων αναφέρουν ότι ο [[Απόστολος Παύλος]] κήρυξε στους Φιλίππους<ref>Πράξεις των Αποστόλων, κεφάλαιο 16, κείμενο Αντωνιάδη 1904</ref>, τη Θεσσαλονίκη, τη Βέροια, την Αθήνα<ref>Πράξεις των Αποστόλων, Κεφάλαιο 17, κείμενο Αντωνιάδη 1904</ref> και την Κόρινθο<ref>Πράξεις των Αποστόλων, κεφάλαιο 18, κείμενο Αντωνιάδη 1904</ref>. Η πρώτη Ελλαδίτισσα που πίστεψε στο κήρυγμά του ήταν η [[Λυδία η Φιλιππησία]]<ref>Πράξεις των Αποστόλων, κεφάλαιο 16, στίχος 14, κείμενο Αντωνιάδη 1904</ref>. Οι Πράξεις καταγράφουν επίσης τη δράση του Αποστόλου [[Απολλώς|Απολλώ]] στην Κόρινθο<ref>Πράξεις των Αποστόλων, κεφάλαιο 18, κείμενο Αντωνιάδη</ref>. Η Αποκάλυψη του Ιωάννου γράφτηκε στην [[Πάτμος|Πάτμο]]<ref>{{Cite web|url=http://whc.unesco.org/en/list/942|title=The Historic Centre (Chorá) with the Monastery of Saint-John the Theologian and the Cave of the Apocalypse on the Island of Pátmos|last=|first=|date=|website=|publisher=UNESCO|accessdate=17/9/2017}}</ref>. Μέχρι τα τέλη του 2ου αιώνα, η Στερεά Ελλάδα και η Πελοπόννησος, η Ήπειρος, η Θεσσαλία και η Θράκη είχαν δεχθεί το κήρυγμα της νέας θρησκείας.<ref>{{Cite web|url=http://www.ewtn.com/library/CHISTORY/HUGHHIST.TXT|title=A History of the Church|last=Hughes|first=Philip|date=|website=Volume 1, Chapter 5|publisher=|accessdate=17/9/2017}}</ref>
Ο Αυτοκράτορας [[Δέκιος]] διέταξε επί ποινή θανάτου τους υπηκόους του σε όλη την αυτοκρατορία να θυσιάσουν στους θεούς, λαμβάνοντας πιστοποιητικό από τους επάρχους<ref>{{Cite book|title=Persecution in 1 Peter: Differentiating and Contextualizing Early Christian Suffering|last=Williams|first=Travis B.|publisher=BRILL|year=2012|isbn=|location=|page=60-61}}</ref>. Kατά τη βασιλεία του [[Διοκλητιανός|Διοκλητιανού]], εξαπολύθηκε διωγμός κατά των Χριστιανών της αυτοκρατορίας, με ιδιαίτερη ένταση στο ανατολικό της κομμάτι, όπου ανήκε η Ελλάδα<ref>Λακτάντιος, De Mortibus Persecutorum, 12.1</ref> . Οι Χριστιανοί απαγορευόταν να συνέρχονται σε λατρεία, ενώ οι γραφές, τα λειτουργικά τους βιβλία και οι χώροι λατρείας τους έπρεπε να καταστραφούν<ref>Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία, 8.2.4, 9.10.8</ref>. Αργότερα, οι Χριστιανοί μαζί με όλους τους πολίτες υποχρεώθηκαν να προσφέρουν θυσία στους θεούς των εθνικών, ενώ όποιος αρνούνταν έπρεπε να υποστεί θάνατο<ref>de Ste Croix, "Aspects", 77</ref>. Ο [[Γαλέριος]], Αύγουστος της Ανατολής, συνέχισε τους διωγμούς μέχρι τις 30 Απριλίου 311, οπότε σταμάτησαν οι διωγμοί των Χριστιανών στην Ελλάδα<ref>Simon Corcoran, The Empire of the Tetrarchs: Imperial Pronouncements and Government, AD 284-324, σελίδα 186</ref>. ▼
▲Ο Αυτοκράτορας [[Δέκιος]] διέταξε επί ποινή θανάτου τους υπηκόους του σε όλη την αυτοκρατορία να θυσιάσουν στους θεούς, λαμβάνοντας πιστοποιητικό από τους επάρχους<ref>{{Cite book|title=Persecution in 1 Peter: Differentiating and Contextualizing Early Christian Suffering|last=Williams|first=Travis B.|publisher=BRILL|year=2012|isbn=|location=|page=60-61}}</ref>. Kατά τη βασιλεία του [[Διοκλητιανός|Διοκλητιανού]], εξαπολύθηκε διωγμός κατά των Χριστιανών της αυτοκρατορίας, με ιδιαίτερη ένταση στο ανατολικό της κομμάτι, όπου ανήκε η Ελλάδα<ref>Λακτάντιος, De Mortibus Persecutorum, 12.1</ref> . Οι Χριστιανοί απαγορευόταν να συνέρχονται σε λατρεία, ενώ οι γραφές, τα λειτουργικά τους βιβλία και οι χώροι λατρείας τους έπρεπε να καταστραφούν<ref>Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία, 8.2.4, 9.10.8</ref>. Αργότερα, οι Χριστιανοί μαζί με όλους τους πολίτες υποχρεώθηκαν να προσφέρουν θυσία στους θεούς των εθνικών, ενώ όποιος αρνούνταν έπρεπε να υποστεί θάνατο<ref>de Ste Croix, "Aspects", 77</ref>. Ο [[Γαλέριος]], Αύγουστος της Ανατολής, συνέχισε τους διωγμούς μέχρι τις 30 Απριλίου 311, οπότε σταμάτησαν οι διωγμοί των Χριστιανών στην Ελλάδα<ref name=":7">Simon Corcoran, The Empire of the Tetrarchs: Imperial Pronouncements and Government, AD 284-324, σελίδα 186</ref>.
Οι διώξεις παγανιστών στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ξεκίνησαν την τελευταία περίοδο της κυριαρχίας του Μέγα Κωνσταντίνου, όταν διέταξε την καταστροφή ορισμένων Ναών των εθνικών θρησκειών.<ref name="ramsey3">R. MacMullen, "Christianizing The Roman Empire A.D.100-400, Yale University Press, 1984, {{ISBN|0-300-03642-6}}</ref><ref name="EusebiusSchaff2">Eusebius Pamphilius and [[Philip Schaff|Schaff, Philip]] (Editor) and McGiffert, Rev. Arthur Cushman, Ph.D. (Translator) [http://www.ccel.org/ccel/schaff/npnf201.txt ''NPNF2-01. Eusebius Pamphilius: Church History, Life of Constantine, Oration in Praise of Constantine''] quote: "he razed to their foundations those of them which had been the chief objects of superstitious reverence"</ref> Ο γιος του Κωνσταντίνου, [[Κωνστάντιος Β´|Κωνστάντιος Β]]',<ref name="Kirsch04pp200-2012">Kirsch, J. (2004) ''God against the Gods'', pp. 200-1, Viking Compass</ref> διέταξε κλείσιμο κάθε παγανιστικού ναού και απαγόρεψε τις παγανιστικές θυσίες με την ποινή του θανάτου,<ref name="hughes22">"A History of the Church", Philip Hughes, Sheed & Ward, rev ed 1949, vol I chapter 6.[http://www.ewtn.com/library/CHISTORY/HUGHHIST.TXT <nowiki>[1]</nowiki>]</ref> . Από τον 361 εως το 375 μΧ ήτανε μια περίοδος σχετικής ανεκτικότητας του παγανισμού{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=18/9/2017}}.
| |||