Ιστορία της Βόρειας Ηπείρου την περίοδο 1913-1921: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τη διάρκεια του [[Α' Βαλκανικός Πόλεμος|Α΄ Βαλκανικού Πολέμου]], η Βόρεια Ήπειρος, η οποία φιλοξενούσε μια σημαντική μειονότητα [[Ορθοδοξία|Ορθοδόξων]] που μιλούσαν είτε [[Ελληνικά]] είτε [[Αλβανικά]], βρέθηκε, ταυτόχρονα με τη [[Περιφέρεια Ηπείρου|Νότια Ήπειρο]], υπό τον έλεγχο του ελληνικού στρατού, ο οποίος είχε προηγουμένως απωθήσει τις [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|οθωμανικές]] δυνάμεις. Η Αθήνα επιθυμούσε την προσάρτηση αυτών των εδαφών. Όμως, η [[Βασίλειο της Ιταλίας (1861-1946)|Ιταλία]] και η [[Αυστροουγγαρία]] ήταν αντίθετες σε αυτό το ενδεχόμενο, ενώ το [[Σύμφωνο της Φλωρεντίας (1913)|Σύμφωνο της Φλωρεντίας]] του 1913 παραχωρούσε την Βόρεια Ήπειρο στο νεοσυσταθέν [[Αλβανία|Πριγκιπάτο της Αλβανίας]], η πλειοψηφία των κατοίκων του οποίου ήταν μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Έτσι, ο ελληνικός στρατός αποχώρησε από την περιοχή, όμως οι Χριστιανοί Ηπειρώτες, αρνούμενοι τη διεθνή συγκυρία, αποφασίζουν, με την κρυφή στήριξη του ελληνικού κράτους, τη δημιουργία ενός [[Αυτόνομος Δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου|αυτόνομου]] καθεστώτος<ref group="N" name="autonomie">Στη νέα ελληνική, ο όρος «αυτόνομος» είναι δυνατόν να σημαίνει ταυτόχρονα και «ανεξάρτητος».</ref>, με έδρα το [[Αργυρόκαστρο]] ([[αλβανικά|αλβ.]] Gjirokastër).