Στην [[αρχαία ελληνική γλώσσα]] απαντώνταιαπαντούν οι ακόλουθες δίφθογγοι : /yi̯/ <υι>, /ei̯/, <ει>, /eu̯/ <ευ>, /oi̯/ <οι>, /ou̯/ <ου>, /ai̯/ <αι>, /au̯/ <ᾰυ>, /ɛːi̯/ <ῃ>, /ɛːu̯/ <ηυ>, /ɔːi̯/ <ῳ>, /ɔːu̯/ <ωυ>, /aːi̯/ <ᾳ> και /aːu̯/ <ᾱυ>. Επειδή η αρχαία γλώσσα είχε και μακρά φωνήεντα, ο χρόνος προφοράς τους θα μπορούσε να διαφέρει από τη νέα ελληνική. Από αυτές, ορισμένες έχουν μετατραπεί σε μονόφθογγους με την εξέλιξη της φωνητικής της αττικής ελληνικής παρότι ορθογραφικά αποδίδονται με δίγραφα, ενώ έτερες έχουν μεταβάλει το ημιφωνήεν σε σύμφωνο (/eu̯/>/ef/).<ref>Comrie, B. (2009): The World's Major Languages. Routledge. σελ. 354.</ref>
