Εξαερωτήρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με τη μεγάλη εξάπλωση της χρήσης των [[ηλεκτρονικήΗλεκτρονική έγχυση καυσίμου|ηλεκτρονικών συστημάτων έγχυσης (injection) καυσίμου]] (ψεκασμού), το καρμπυρατέρ τείνει να εξαφανιστεί από τα σύγχρονα τροχοφόρα οχήματα, ιδιαίτερα από τα αυτοκίνητα καθώς και τις μοτοσυκλέτες μεσαίου και μεγάλου κυβισμού.

: ''' σταθερό venturi ''', στο οποίο η ταχύτητα αέρα venturi αλλάζει τη ροή καυσίμων. Αυτή η αρχιτεκτονική υιοθετείται στους περισσότερους εξαερωτήρες καθοδικής φοράς που βρίσκονται σε [[αμερικάνικα αυτοκίνητα]] και μερικά [[ιαπωνικά αυτοκίνητα]].

Στους εξαερωτήρες «σταθερής κατάθλιψης», αυτό γίνεται από ένα κενό χρησιμοποιημένο έμβολο που συνδέεται με μια εκλεπτυσμένη βελόνα που γλιστρά μέσα στο σωλήνα καυσίμων. Μια απλούστερη έκδοση υπάρχει, όπου τον συναντούμε συνηθέστερα στις μικρές μοτοσικλέτες και τα μοτοποδήλατα, όπου η βελόνα ελέγχεται άμεσα από τη θέση ρυθμιστικών βαλβίδων. Αυτοί οι τύποι εξαερωτήρων είναι συνήθως εξοπλισμένοι με αντλίες επιτάχυνσης για να αποκαταστήσουν μια τυχούσα ανεπάρκεια του συστήματος. Ο πιο κοινός εξαερωτήρας μεταβλητού venturi (σταθερή κατάθλιψη) είναι ο εξαερωτήρας SU πλάγιας φοράς και τα παρόμοια πρότυπα από [[Hitachi]], [[Zenith - Stromberg]] και άλλους κατασκευαστές. Το γεγονός ότι η βρετανικός τόπος κατασκευής του SU και των επιχειρήσεων Zenith - Stromberg βοήθησε αυτούς τους εξαερωτήρες να ανέλθουν σε μια κυρίαρχη θέση στην αγορά βρετανικών αυτοκινήτων, αν και τέτοιοι εξαερωτήρες χρησιμοποιήθηκαν επίσης πολύ ευρέως σε [[Volvo (αυτοκινητοβιομηχανία)|Volvo]] και σε άλλες μη Βρετανικές κατασκευές. Άλλα παρόμοια σχέδια χρησιμοποιούνται σε μερικά [[ευρωπαϊκά αυτοκίνητα]] και μερικά ιαπωνικά αυτοκίνητα. Αυτοί οι εξαερωτήρες αναφέρονται επίσης ως «σταθερής ταχύτητας» ή «σταθερού κενού» εξαερωτήρες. Μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή ήταν ο εξαερωτηρας VV της [[Ford]] (μεταβλητό venturi), που ήταν ουσιαστικά ένας σταθερού venturi εξαερωτήρας (χωρίς βελονοειδή βαλβίδα) αλλά με μια αρθρωμένη και μια κινητή πλευρά venturi για να προκαλεί στένωση στο λαιμό στις χαμηλές στροφές και διέυρυνσή του στις υψηλές στροφές. Αυτό εξασφάλισε την καλή μίξη και τη ροή αέρος ανεξάρτητα από την ταχύτητα περιστροφής της μηχανής. Μερικά μοντέλα της Ford Capri εξοπλίστηκαν με VV εξαερωτήρες.

Αυτή η εργασία θα ήταν απλή εάν ο αέρας και η βενζίνη (βενζίνη) ήταν [[ιδανικά ρευστά]]. Στην πράξη, εντούτοις, οι αποκλίσεις τους από την ιδανική συμπεριφορά λόγω του ιξώδους, της ρευστής έλξης, της αδράνειας, κ.λπ. απαιτούν πολύπλοκες ρυθμίσεις για να αντισταθμίσουν με τις εξαιρετικά υψηλές ή χαμηλές ταχύτητες μηχανών. Ένας εξαερωτήρας πρέπει να παρέχει το κατάλληλο μίγμα καυσίμου - αέρα ανεξάρτητα από ένα ευρύ φάσμα των περιβαλλοντικών θερμοκρασιών, ατμοσφαιρικών πιέσεων, ταχυτήτων μηχανών και φορτίων και φυγοκεντρικών δυνάμεων σε διάφορες καταστάσεις όπως:

Μερικοί εξαερωτήρες δεν έχουν μια έμφραξη, αλλά άντ’ αυτού χρησιμοποιούν ένα '''κύκλωμα εμπλουτισμού μιγμάτων''', ή '''εμπλουτιστή'''. Κυρίως χρησιμοποιείται στις μικρές μηχανές, ειδικότερα στις μοτοσικλέτες. Οι εμπλουτιστές λειτουργούν με το άνοιγμα ενός δευτεροβάθμιου κυκλώματος καυσίμου κάτω από τις ρυθμιστικές βαλβίδες. Αυτό το κύκλωμα λειτουργεί ακριβώς όπως το κύκλωμα ρελαντί, και όταν ενεργοποιείται, παρέχει απλά τα πρόσθετο καύσιμο όταν κλείνει η ρυθμιστική βαλβίδα.

Οι κλασικές βρετανικές [[μοτοσικλέταΜοτοσικλέτα|μοτοσικλέτες]], χρησιμοποίησαν έναν άλλο τύπο «συσκευής ψυχρής εκκίνησης», αποκαλούμενο «tickler». Αυτό είναι απλά μια συμπιεζόμενη από ένα ελατήριο ράβδος που, όταν πιέζεται, ωθεί το επιπλέον σώμα προς τα κάτω και επιτρέπει στην υπερβολική ποσότητα καύσιμου να γεμίσει ένα δοχείο που επιπλέει και να πλημμυρίσει με καύσιμο το κομμάτι της εισαγωγής. Εάν το «tickler» συγκρατούνταν πάρα πολύ πλημμύριζε επίσης και το έξω μέρος του εξαερωτήρα και το κάτω μέρος του στροφαλοφόρου άξονα, και ήταν επομένως πιθανή αιτία πυρκαγιάς.

Για να εξασφαλίσει έναν σωστό ανεφοδιασμό καυσίμου, ο εξαερωτήρας έχει ένα «πλωτήρα» (ή «κύπελλο») που περιέχει μια ποσότητα καυσίμου που έχει περίπουίση με την ατμοσφαιρική πίεση, έτοιμη για τη χρήση. Αυτή η δεξαμενή ξαναγεμίζει συνεχώς με καύσιμο που παρέχεται από μια [[αντλία καυσίμου]]. Το σωστό επίπεδο καυσίμου στο πλωτήρα διατηρείται με τη βοήθεια μιας βαλβίδας ελέγχου επίπλευσης, με παρόμοιο τρόπο με αυτόν που υιοθετείται στα καζανάκια των τουαλετών. Όπως το καύσιμο καταναλώνεται, το επίπεδο της επίπλευσης πέφτει, και αυτό προκαλεί το άνοιγμα της βαλβίδας ελέγχου. Όταν το επίπεδο του καυσίμου αυξάνει, το επίπεδο της επίπλευσης αυξάνει και κλείνει τη βαλβίδα. Το επίπεδο του καυσίμου στο πλωτήρα μπορεί συνήθως να ρυθμιστεί, είτε από απλή διαδικασία όπως η κάμψη ενός βραχίονα με τον οποίο το επιπλέον σώμα συνδέεται. Αυτή είναι συνήθως μια κρίσιμη ρύθμιση, η ρύθμιση της οποίας υποδεικνύεται από τις γραμμές που χαράσσονται σε ένα παράθυρο στο πλωτήρα, ή με μια μέτρηση για το πόσο μακριά βρίσκεται ο πλωτήρας από την κορυφή του εξαερωτήρα όταν αποσυντίθεται, ή με κάτι παρόμοιο. ο πλωτήρας μπορεί να κατασκευαστεί από διάφορα υλικά, όπως από φύλλα ορείχαλκου που στερεοποιούνται σε μια κοίλη μορφή, ή από το πλαστικό. Οι κοίλοι πλωτήρες μπορούν να προκαλέσουν μικρές διαρροές και οι πλαστικοί μπορούν τελικά να γίνουν πορώδεις και να χάσουν την ικανότητα επίπλευσή τους. Στη κάθε περίπτωση ο πλωτήρας θα αποτύχει να επιπλεύσει, το επίπεδο καυσίμου θα είναι πολύ υψηλό, και ο κινητήρας δεν θα λειτουργεί σωστά εκτός αν ο πλωτήρας αντικατασταθεί. Η ίδια η βαλβίδα λόγω της θέσης της προσπαθεί να κλείσει διαγωνίως τη δίοδο, και έτσι αποτυγχάνει να αποκόψει εντελώς τη ροή του καύσιμου. Αυτό προκαλεί την υπερβολική ροή καυσίμου και τη κακή λειτουργία του κινητήρα. Αντιθέτως, όπως το καύσιμο εξατμίζεται από το πλωτήρα, αφήνει ιζήματα και υπολείμματα, που φράζουν τις διόδους και μπορεί να παρεμποδιστεί η λειτουργία του. Αυτό είναι πρόβλημα που το συναντούμε συγκεκριμένα στο [[αυτοκίνητο]] που χρησιμοποιείται μόνο για μέρος του έτους και που αφήνεται με τους πλωτήρες πλήρεις για μήνες. Για να περιοριστεί αυτό το πρόβλημα χρησιμοποιούνται πρόσθετες ουσίες σταθεροποιητών καυσίμων.