Κίμων ο Μιλτιάδου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Δεδομένου ότι εξελέγη στρατηγός το [[476 π.Χ.]] και θα πρέπει να ήταν 30 ετών τότε, πρέπει να γεννήθηκε το [[506 π.Χ.]]. Ο Κίμων ανήκε στο μεγάλο γένος των Φιλαϊδών<ref>[http://www.ekivolos.gr/afieroma%20ston%20Thykididi.htm Εκήβολος - Αφιέρωμα στο Θουκυδίδη]</ref>. Πατέρας του ήταν ο [[Μιλτιάδης]], ο νικητής του Μαραθώνα και μητέρα του ήταν η Ηγησιπύλη, πριγκίπισσα από τη [[Θράκη]],<ref>[http://web.archive.org/20040327191810/alex.eled.duth.gr/Eldoseis/athan/text/51.htm Π.Σ.Αθανασιάδη: Ψηφίδες από τη Θράκη του χτες]</ref> κόρη του βασιλέως Ολόρου (από την ίδια οικογένεια καταγόταν και ο ιστορικός [[Θουκυδίδης]]). Τα πρώτα χρόνια της ζωής του Κίμωνα υπήρξαν πολύ δύσκολα, αφού ο πατέρας του πεθαίνοντας του άφησε χρέος τεράστιο: το πρόστιμο που του είχε επιβληθεί για την αποτυχημένη [[εκστρατεία στην Πάρο]]. Η αδελφή του Κίμωνα, [[Ελπινίκη]], παντρεμένη με τον πάμπλουτο Αθηναίο [[Καλλίας Β´|Καλλία Β´]], τακτοποίησε την πληρωμή του προστίμου, παρά τις αντιρρήσεις του αδελφού της, ώστε να μπορέσει αυτός να αναμιχθεί στην πολιτική.

Ύστερα από μία περίοδο αδράνειας της Αθηναϊκής Συμμαχίας, καθώς η μόνη ενέργεια κατά των Περσών ήταν η εκστρατεία της Θράκης ενώ ο «φόρος» πληρωνόταν κανονικά, το [[468 π.Χ.]] οι Πέρσες ξεκίνησαν να συγκεντρώνουν στρατό και στόλο στην [[Παμφυλία]] με προφανή σκοπό να κινηθούν προς τη [[Μικρά Ασία]] και το Αιγαίο. Ο Κίμων ορίστηκε αρχηγός της εκστρατείας με 300 συμμαχικές τριήρεις (200 Αθηναϊκές) και 5.000 οπλίτες. Στις εκβολές του ποταμού Ευρυμέδοντα, μετά από τις συμπλοκές σε ξηρά και θάλασσα, οι Περσικές δυνάμεις διαλύθηκαν (βλέπε [[Ευρυμέδων ο στρατηγός|Ευρυμέδοντας]]). Η νίκη αυτή απογείωσε το κύρος της συμμαχίας, και είχε ως αποτέλεσμα κάθε πόλη της [[Ιωνία|Ιωνίας]]ς, της [[Καρία|Καρίας]]ς και της [[Λυκία|Λυκίας]]ς, να προσχωρεί στην συμμαχία για να διατηρήσει την ανεξαρτησία της.

Το [[465 π.Χ.]], οι Αθηναίοι αποφάσισαν να στείλουν 10.000 αποίκους, Αθηναίους και σύμμαχους, στη Θράκη στις Εννέα Οδούς (αργότερα [[Αμφίπολη]]), προκειμένου να αρχίσουν την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Θράκης. Η [[Θάσος]], ένα από τα ισχυρά μέλη της συμμαχίας, βλέποντας τα συμφέροντά της να απειλούνται, αποστάτησε. Ο Κίμων για άλλη μια φορά επέβαλε την τάξη μετά από τριετή πολιορκία. Η Θάσος τιμωρήθηκε βαρύτατα. Ταυτόχρονα οι άποικοι των Εννέα Οδών προχώρησαν προς την ενδοχώρα για να εδραιωθούν κοντά στα μεταλλεία χρυσού. Όταν βρέθηκαν στο Δράβησκο της [[Ηδωνική|Ηδωνικής]]ς (κοντά στη [[Δράμα (πόλη)|Δράμα]]), δέχθηκαν επίθεση από της τοπικές θρακικές φυλές, με αποτέλεσμα να σφαγιασθούν κυριολεκτικά.

Η εκστρατεία των Αθηναίων και των συμμάχων τους στην [[Αρχαία Αίγυπτος|Αίγυπτο]] ([[460 π.Χ.|460]] - [[454 π.Χ.]]), ως βοήθεια προς τους εξεγερμένους Αιγυπτίους κατά των Περσών, κατέληξε σε μεγάλου μεγέθους καταστροφή (20.000 άνδρες και 100 πλοία). Παράλληλα με τη λύση της Ελληνικής Συμμαχίας είχαν αρχίσει εχθροπραξίες μεταξύ Αθήνας και Πελοποννησίων. Οι Αθηναίοι τότε, με πρωτοβουλία του Περικλή, αποφάσισαν να ανακαλέσουν τον Κίμωνα, με την προϋπόθεση να μην εμπλακεί στα εσωτερικά της πόλης, και του ανέθεσαν να κλείσει το μέτωπο με τη Σπάρτη. Πράγματι ο Κίμων, που ήταν αγαπητός στους Σπαρτιάτες, κατάφερε να συνάψει πενταετείς [[σπονδές]].

Το [[450 π.Χ.]] ο Κίμων έπλευσε στην Κύπρο, με 200 τουλάχιστον συμμαχικές τριήρεις, για να εκδιώξει τους Πέρσες και να αποκαταστήσει την Αθηναϊκή κυριαρχία στην ανατολική [[Μεσόγειος|Μεσόγειο]]. Στην Κύπρο πολιόρκησε το [[Μάριον]] και το [[Κίτιον]]<ref>{{ws|[[s:Ιστορική_Βιβλιοθήκη/ΙΒ'#12,4|Διόδωρος Σικελιώτης, ''Ιστορική Βιβλιοθήκη'', Βιβλίο ΙΒ', κεφ. 12,3]]}}</ref>. Εικάζεται πως το [[Μάριον]] κυριεύτηκε, όμως η πολιορκία του Κιτίου τραβούσε σε μάκρος, και επιπλέον οι αμυνόμενοι είχαν στις επάλξεις τους τοξότες, που προκαλούσαν φθορά στους πολιορκητές. Οι πολιορκητές υπέφεραν και από έλλειψη εφοδίων. Στο Κίτιον ο Κίμων άφησε την τελευταία του πνοή, είτε από τραύμα είτε από αρρώστια<ref>Πλουτάρχου, ''Βίοι Παράλληλοι'', Κίμων, 19.1</ref><ref>[...]συνέβη δὲ καὶ τὸν Κίμωνα περὶ τὴν Κύπρον διατρίβοντα νόσῳ τελευτῆσαι. {{ws|[[s:Ιστορική_Βιβλιοθήκη/ΙΒ'#12,4|Διόδωρος Σικελιώτης, ''Ιστορική Βιβλιοθήκη'', Βιβλίο ΙΒ', κεφ. 12,4]]}}</ref> είτε από πείνα<ref>[...]Κίμωνος δὲ ἀποθανόντος καὶ λιμοῦ γενομένου ἀπεχώρησαν ἀπὸ Κιτίου {{ws|[[s:Θουκυδίδης/Α#112|Θουκυδίδης, ''Ιστορίαι'', Βιβλίο Α', 114]]}}</ref>. Πριν πεθάνει έδωσε εντολή να λυθεί η πολιορκία και να επιστρέψουν στην Αθήνα, χωρίς να γνωστοποιήσουν το θάνατό του: επί 30 ημέρες όλοι νόμιζαν ότι στρατηγούσε ο Κίμων. Κατά την επιστροφή, έγινε ναυμαχία και πεζομαχία στη [[Σαλαμίνα της Κύπρου]], όπου οι Αθηναίοι νίκησαν (μεταθανάτια αμοιβή του Κίμωνα - από τη νίκη αυτή έμεινε η φράση «και νεκρός ενίκα»). Η σορός του επιστράφηκε στη πόλη των Αθηνών και τάφηκε με μεγάλες τιμές στις Μελίτιδες Πύλες.