Opel Manta: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 11:
}}
 
Το '''Opel Manta''' (Μάντα) ήταν ένα πισωκίνητο σπορ κουπέ [[αυτοκίνητο]] της [[Opel]], το οποίο λανσαρίστηκε στην αγορά τον Σεπτέμβριο του [[1970]], ως Manta A. Η πρώτη γενιά του, ήταν τεχνικά πανομοιότυπη με την σεντάν έκδοση [[Opel Ascona]], που παρουσιάστηκε δύο μήνες μετά. Το κουπέ με τετρακύλινδρο υδρόψυκτο κινητήρα εμπρός και την κίνηση στους πίσω τροχούς, εισήχθη ως αντίπαλος του ήδη επιτυχημένου από τα τέλη του [[1968]] επιτυχημένου [[Ford Capri]].
 
Η δεύτερη γενιά του Opel Manta κυκλοφόρησε το [[1975]] και παρήχθη έως τον Αύγουστο του [[1988]], συνεχίζοντας την μεγάλη απήχηση του προκατόχου της. Γενικότερα, το Opel Manta ήταν μια τεράστια εμπορική επιτυχία και στις 2 γενιές του, και συνολικά κατασκευάστηκαν 1.056.436 αντίτυπα σειράς Manta στα 18 αυτά έτη.
Γραμμή 37:
Ειδικότερα το [[Opel Ascona]] Α ήταν η έκδοση σεντάν της Manta Α και πωλήθηκε στις ΗΠΑ με την επωνυμία «1900» ως 2-πορτο και 4-πορτο sedan, και ως 2-πορτο Sport Wagon. Η μοναδική διαφορά μεταξύ του Ascona και Manta, ήταν η εξωτερική αναλογία ανάμεσα σε μέταλλο και γυαλί. Ο σχεδιασμός, όλα τα μηχανικά μέρη, τα μπροστινά καθίσματα, και πολλά άλλα εξαρτήματα, μοιράστηκαν μεταξύ των αυτοκινήτων. Η Manta επίσης πωλήθηκε το [[1971]] και το [[1972]] ως 1900 Coupe Sport και όχι ως Manta. Το [[1973]], το όνομα Manta προστέθηκε στην αμερικανική εκδοχή, αλλά διατηρήθηκε η ονομασία «Ascona 1900» στο άλλο μοντέλο.
 
Το τελευταίο έτος της εισαγωγής από την GMGeneral Motors ευρωπαϊκών αυτοκινήτων Opel στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν το [[1975]]. Εκείνη τη χρονιά, τα μόνα εισαγόμενα Opel ήταν τα Manta και Ascona A.
 
Το Opel Manta A ήταν το πρώτο με τρεις διαφορετικούς κινητήρες CIH να προσφέρονται, που χρησιμοποιήθηκαν ακόμα και στο μεγαλύτερο [[Opel Rekord|Rekord]] C Sedan: δύο 1.6 λίτρων με 68 hp ή 80 hp και τον 1.9 λίτρων με 90 hp. Ωστόσο στην [[Ευρώπη]], ιδίως στο [[Βέλγιο]], προσφέρθηκε και με έναν μικρό 1.1 λίτρων κινητήρα OHV που είχε προέλθει από το Kadett B, πλην όμως στο Opel Manta είχε δύο [[καρμπυρατέρ]]. Όλα τα Manta που πωλήθηκαν στις ΗΠΑ είχαν έναέναν κινητήρα 1.9 λίτρων και ένα μεγαλύτερο και πιο ανθεκτικό [[καλοριφέρ]] (προαιρετικό στα ευρωπαϊκά αντίτυπα). Επίσης, διατέθηκε εξοπλισμένο με 4-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο ή προαιρετικά με το TH-180 3-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο. Το Manta ήταν γνωστό ως ένα από τα καλύτερα σε οδική συμπεριφορά αυτοκίνητα στην κατηγορία του και απέκτησε τηντότε απήχησήτεράστια τουκοινωνική απήχηση, κερδίζοντας πολυάριθμες συναθροίσεις φανατικών οπαδών σε Ευρώπη και Αμερική.
 
Στην αγορά των [[ΗΠΑ]], υπήρχε μια σχεδιαστική εκδοχή γνωστή ως «Rallye» που πωλήθηκε τα έτη [[1971]] έως [[1975]]. Στην πράξη, ωστόσο, το μοντέλο «[[ράλλυ]]» ήταν απολύτως όμοιο σε εμφάνιση και εξοπλισμό, καθώς ακόμα και η πιο αξιοσημείωτη διαφορά του, ήταν η προσθήκη μιας μαύρης κουκούλας και, στα μοντέλα 1970 - 1973, προβολέων [[ομίχλη]]ς. Τότε προσφέρθηκε και η έκδοση πολυτελείας «Luxus», με σημαντικές βελτιώσεις στον εξοπλισμό, όπως καθίσματα κοτλέ, εσωτερικό χρώμα που κωδικοποιείται (μπλε ή βυσσινί) και πάνελ με ξύλινες επενδύσεις. Η μοναδική ειδική έκδοση του Manta, που παρήχθη για τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν η «Max μπλε» το [[1973]] και ήταν ουσιαστικά ένα μπλε Luxus του [[1973]], με μία μόνο επένδυση βινυλίου, σε σκούρο μπλε, καθώς και με ηλιοροφή και αυτόματο κιβώτιο.
Γραμμή 49:
Το δεύτερο αυτοκίνητο που χρησιμοποίησε το όνομα «Manta», κυκλοφόρησε το [[1975]]. Αυτό το δίπορτο μοντέλο τριών όγκων, είχε μηχανικά βασιστεί άμεσα στο νέο τότε [[Opel Ascona]] δεύτερης γενιάς / Ascona B, αλλά ο σχεδιασμός του επηρεάστηκε έντονα από το Chevrolet Monza του [[1975]]. Η δεύτερη γενιά του Manta είχε μια πιο σπορ αισθητική, με ιδιαίτερο γνώρισμα μια ξεχωριστή κλίση στη μπροστινή γρίλια, η οποία δεν υπήρχε στην Ascona. Για την ιστορία, η βρετανική έκδοση του Ascona ήταν το Vauxhall Cavalier, πλην όμως δεν υπήρχε Vauxhall Manta μαζί με το αυτοκίνητο ως Opel στο [[Ηνωμένο Βασίλειο]]. Ωστόσο, το Vauxhall Cavalier ήταν διαθέσιμο και στην κουπέ εκδοχή αμαξώματος, που αντιστοιχούσε στο Manta Β.
 
Τα διαθέσιμα μηχανικά σύνολα του Manta Β κυμαίνονταν από τον μικρό 1.2 λίτρων κινητήρα OHV, τον 1.6 λίτρων και τον 1.9 λίτρων CIH. Επίσης το [[1976]], ο κινητήρας GT / E Manta Σειρά Α, προσαρμόστηκε στο πρόγραμμα Μάντα Β, κερδίζοντας την Serie B Manta GT / E. Το [[1979]], ο κινητήρας του GT / E αντικαταστάθηκε από τον νέο 2.0 λίτρων CIH και σχεδιάστηκε ένα νέο σύστημα ψεκασμού της [[Bosch]] L. Η ισχύς ήταν πλέον 110 ίπποι (82 kW). Ο κινητήρας 1.9 λίτρων έγινε 2.0 λίτρων S, με καρμπυρατέρ Varajet II. Αυτός ο κινητήρας γνώρισε τεράστια απήχηση, όσοι λίγοι κινητήρες της Opel στο χρόνο, και ήταν διαθέσιμος και σε πολλές εκδόσεις του Opel Rekord. Το [[1977]], μια 3-πορτη hatchback έκδοση συμπλήρωσε το υφιστάμενο δίπορτο αυτοκίνητο. Αυτό το σχέδιο δεν ήταν μοναδικό, καθώς διατέθηκε και στο αντίστοιχο [[Πλευρά οδήγησης|δεξιοτίμονο]] Vauxhall Cavalier sports hatch.
 
Αν και το συγγενικό Ασκόνα δεύτερης γενιάς / Ascona B αντικαταστάθηκε το [[1981]] από το εντελώς νέας αισθητικής Ascona C, η παραγωγή του Manta B συνεχίστηκε κανονικά. Τον Μάιο του [[1982]], ωστόσο, και οι δύο εκδόσεις του Manta έλαβαν μια ανανέωση, με μια [[Πλαστικό|πλαστική]] εμπρός αεροτομή, λογότυπα στα πλάγια για τις κορυφαίες εκδόσεις GT / E και μεταγενέστερα GSi, ένα μικρό σπόιλερ στο πίσω μέρος και τετράκλινους αεραγωγούς στη σχάρα. Επίσης, οι κινητήρες των 1.2, 1.6 και 1.9 λίτρων διακόπηκαν και να αντικαταστάθηκαν από τον 1.3 λίτρων κινητήρα OHC, έναν 1.8 λίτρων, έναν 2.0 λίτρων και τον S και Ε CIH. Το [[1983]], το Manta GT / E μετονομάστηκε σε Manta GSi.
 
Επίσης, το [[1982]] ο κινητήρας 1.8 λίτρων OHC συνδυάστηκε με το Manta B Ascona, επιτυγχάνοντας σημαντική εξοικονόμηση καυσίμων, με 14 χιλιόμετρα ανά λίτρο, ενώ για πρώτη φορά μπορούσε να δεχτεί και αμόλυβδη βενζίνη. Η έκδοση με τον 1.8 ήταν πολύ δημοφιλής και διατηρήθηκε στην παραγωγή για 5 χρόνια, μεταξύ του [[1982]] και του [[1987]]. Τα μοντέλα 2.0 S διακόπηκαν το [[1984]] και μόνο ο κινητήρας GSi ήταν διαθέσιμος με το «μεγάλο». Το [[1986]], η Opel εισήγαγε στην παραγωγή την τελευταία έκδοση της γενιάς Manta Β, το Manta Exclusive, εξοπλίζοντάς το με ό,τι καλύτερο διέθετε σε εξοπλισμό: σπορ καθίσματα Recaro με κόκκινο ύφασμα, γκρι δερμάτινο σαλόνι και την πλήρη παλέτα εξοπλισμού και είναι γνωστή για τα μοντέλα i200. Αυτό αποτελείται από δύο μονά στρογγυλά φώτα σε ένα πλαστικό κάλυμμα, ένα εμπρός σπόιλερ και πίσω αεροτομή [[Irmscher]], χαμηλότερο [[Προφυλακτήρας|προφυλακτήρα]] και πίσω αεροτομή. Στο Exclusive βασίστηκε η επίσημη αγωνιστική έκδοση, γνωστή ως Manta 400.
 
Τελικώς, το τελευταίο αντίτυπο του Opel Manta Β παρήχθη τον Αύγουστο του [[1988]]. Μάλιστα τα τελευταία μοντέλα έφεραν έναν [[Καταλύτης|καταλύτη]] και 5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο. Οι πωλήσεις του συνεχίστηκαν μέχρι το [[1989]] και τελικώς αντικαταστάθηκε τον Ιούνιο του [[1989]] από το [[Opel Calibra]], γνωστό ως '''Vauxhall Calibra''' στο [[Ηνωμένο Βασίλειο]].
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Opel_Manta"