Βικιπαίδεια

Χειρόγραφο Βόινιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Αναίρεση έκδοσης 6508787 από τον 109.242.237.248 (Συζήτηση)
μ μβελτιώσεις
Γραμμή 16:
}}
 
[[Αρχείο:Voynich manuscript excerpt.svg|thumb|200px|Το χειρόγραφο Βόινιτς, γραμμένο σε ένα άγνωστο [[σύστημα γραφής]].]]
[[File:Michał Wojnicz c. 1885.png|right|thumb|200px|[[Βίλφριντ Βόινιτς]] (1865–1930), απέκτησε το χειρόγραφο το 1912.]]
Το '''χειρόγραφο Βόινιτς''' είναι εικονογραφημένο [[βιβλίο]] με ακατανόητο περιεχόμενο. Θεωρείται ότι γράφτηκε πριν από αιώνες (400 έως 800 χρόνια περίπου) από κάποιον άγνωστο συγγραφέα, που χρησιμοποίησε ένα άγνωστο [[σύστημα γραφής]] και ακατανόητη [[γλώσσα]].<ref>{{cite web |url= http://www.voynich.nu/s_intro.html|title= Voynich MS - Short Tour: Intro|author= |date= |work= |publisher= |accessdate=26 Ιανουαρίου 2014}}{{dead link|date=June 2015}}</ref>
 
Κατά τη διάρκεια της ιστορίας του το χειρόγραφο αποτέλεσε αντικείμενο εντατικής μελέτης από πολλούς επαγγελματίες και ερασιτέχνες [[κρυπτανάλυση|κρυπταναλυτές]], μεταξύ των οποίων μερικοί από τους κορυφαίους Αμερικανούς και Βρετανούς [[αποκωδικοποίηση|αποκρυπτογράφους]] του [[ΒΠΠ|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], κανείς τους όμως δεν κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει έστω και μια λέξη. Αυτές οι επανειλημμένες αποτυχίες έχουν κάνει το χειρόγραφο Βόινιτς ξακουστό στην ιστορία της [[κρυπτογραφία]]ς,<ref>Θεωρήθηκε το «Πλέον Μυστηριώδες Χειρόγραφο στον Κόσμο» από τη μηνιαία περιοδική έκδοση του ''Harper Monthly'' το 1921. Βλ. Manly, John Mathews (1921), "The Most Mysterious Manuscript in the World: Did Roger Bacon Write It and Has the Key Been Found?", ''Harper's Monthly Magazine'' 143, 186-197.</ref> έδωσαν όμως βάση και στην άποψη ότι το βιβλίο δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια περίτεχνη απάτη, μια δίχως νόημα εναλλαγή τυχαίων χαρακτήρων.<ref>«Είναι λοιπόν γιγάντιου μεγέθους απάτη, όπως ο γίγαντας του Cardiff ή τα απολιθώματα του καθ. Beringer;... Tο έργο είναι πολύ καλά οργανωμένο και πολύ ομοιογενές. Επιπλέον, διακρίνονται συγκεκριμένες λέξεις οι οποίες επαναλαμβάνονται, αλλά σε διαφορετικούς συνδυασμούς, όπως στη συνηθισμένη γραφή. Ακόμα και απάτη να είναι, δεν υπάρχει προφανής λόγος να είναι τόσο εκτεταμένη» από το Kahn David 1976, ''The Codebreakers''", MacMillan, New York, 870-871.</ref> Το μυστήριο του νοήματος και της προέλευσης του χειρογράφου κέντρισε τη λαϊκή φαντασία, κάνοντας το χειρόγραφο θέμα μυθιστορημάτων και εικασιών. Καμία από τις υποθέσεις των τελευταίων εκατό ετών δεν επαληθεύτηκε.<ref>{{cite web|url=http://www.ciphermysteries.com/the-voynich-manuscript/voynich-theories|title=Voynich theories|author=Pelling, Nick|accessdate=4 Δεκεμβρίου, 2011|publisher=ciphermysteries.com}}</ref>
Το βιβλίο είναι γνωστό με το όνομα του Πολωνοαμερικανού παλαιοβιβλιοπώλη [[Βίλφριντ Βόινιτς]] (''Wilfrid Voynich''), ο οποίος το αγόρασε το 1912.<ref>Βλ. επίσης [http://www.voynich.nu/s_intro.html Voynich MS - Short Tour: Intro]{{dead link|date=June 2015}}. Στην πραγματικότητα βρέθηκε ανάμεσα σε άλλα [[μεσαίωνας|μεσαιωνικά]] έγγραφα από περιοχή την οποία ο Βόινιτς ουδέποτε αποκάλυψε.</ref> Η πρώτη αναπαραγωγή του κυκλοφόρησε το 2005.<ref>''Le Code Voynich'', ολόκληρο το χειρόγραφο μαζί με μια σύντομη παρουσίαση στα [[Γαλλικά]], εκδ. Jean-Claude Gawsewitch, (2005) ISBN 2-35013-022-3.</ref> Το χειρόγραφο δώρισε ο Χανς Π.Κράους<ref name="online">{{cite web|title=MS 408|url=http://www.bibliotecapleyades.net/ciencia/imagenes_manuscrito/manuscrito002.jpg|publisher=Yale Library}}</ref> στη [[βιβλιοθήκη σπανίων βιβλίων και χειρογράφων Μπέινεκε]] του [[πανεπιστήμιο Γέιλ|πανεπιστημίου του Γέιλ]] το 1969, όπου καταλογογραφήθηκε ως ''MS'' 408.<ref name="online2">{{cite web|url=http://beinecke.library.yale.edu/digitallibrary/voynich.html|title=Voynich Manuscript|accessdate=4 Δεκεμβρίου, 2011|publisher=Beinecke Library}}</ref><ref>{{cite web|title=MS 408|publisher=Beinecke Rare Book and Manuscript Library|url=http://brbl-net.library.yale.edu/pre1600ms/docs/pre1600.ms408.htm|accessdate=December 6, 2011}}</ref> Ψηφιοποιημένο αντίγραφο υψηλής ανάλυσης είναι ελεύθερα διαθέσιμο στον ιστότοπο της βιβλιοθήκης.<ref>{{cite web|url=http://brbl-dl.library.yale.edu/vufind/Record/3519597|title=Voynich Manuscript|accessdate=4 Δεκεμβρίου, 2011|publisher=Beinecke Library}}</ref>
 
== Περιγραφή ==
Το κείμενο είναι γραμμένο από αριστερά προς τα δεξιά και οι περισσότερες από τις σελίδες φέρουν απεικονίσεις ή διαγράμματα. Είναι αρκετοί εκείνοι που υπέθεσαν ότι η γραφή δεν είναι τίποτε άλλο από ανοησίες. Ωστόσο, το 2013, ο Μαρτσέλο Μοντεμούρο του [[πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ|πανεπιστημίου του Μάντσεστερ]] και ο Ντάμιαν Ζάνετ (Damian Zanette) του [[Ατομικό Κέντρο Μπάριλοχ|Ατομικού Κέντρου Μπάριλοχ]] δημοσίευσε μία μελέτη στην οποία τεκμηριώνει την ταυτοποίηση ενός εννοιολογικού προτύπου στη γραφή, υπονοώντας ότι το χειρόγραφο είναι [[Κρυπτογραφία|κρυπτογράφημα]] με μήνυμα.<ref>{{cite web|url=http://www.sci-news.com/othersciences/linguistics/science-voynich-manuscript-message-01195.html |title=Voynich Manuscript Has Real Message After All, Say Scientists &#124; Linguistics |publisher=Sci-News.com |date=2013-07-04 |accessdate=6 Σεπτεμβρίου, 2013}}</ref>
 
Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα εκτιμήσεις, το βιβλίο αρχικά αποτελείτο από 272 σελίδες [[περγαμηνή]]ς δεμένες σε 17 16σέλιδα.<ref>{{cite book|author=William Poundstone|title=Labyrinths of Reason: Paradox, Puzzles, and the Frailty of Knowledge|id=ISBN 0-385-24271-9|page=194}}</ref> Σήμερα σώζονται γύρω στις 240 σελίδες, και ορισμένα κενά στην αρίθμησή τους (που έγινε μεταγενέστερα από τη συγγραφή του) δείχνουν ότι αρκετές σελίδες ήδη έλειπαν, όταν το απόκτησε ο Βόινιτς. Υπάρχουν επίσης ισχυρές ενδείξεις ότι σε κάποια στιγμή οι σελίδες του χειρογράφου αναδιευθετήθηκαν.<ref>Pelling N.J. 2006, ''The Curse of the Voynich: The Secret History of the World's Most Mysterious Manuscript''. Compelling Press, ISBN 0-9553160-0-6.</ref> Για τη δημιουργία του κειμένου και των εικόνων χρησιμοποιήθηκε [[πένα]] από φτερό και οι εικόνες χρωματίστηκαν με χρώμα (με κάπως άτεχνο τρόπο), πιθανώς αργότερα από τη δημιουργία τους.<ref name=analysis>{{cite web |format=PDF |title=Materials analysis of the Voynich Manuscript |publisher=Beinecke Library |date=1 Απριλίου, 2009 |author=Barabe, Joseph G. (McCrone Associates) |url=http://beinecke.library.yale.edu/digitallibrary/manuscript/voynich_analysis.pdf |doi= }}{{dead link|date=June 2015}}</ref>
Γραμμή 32:
Οι εικόνες του βιβλίου δε βοηθούν ιδιαίτερα στην κατανόηση του περιεχομένου, δείχνουν όμως ότι αποτελείται από έξι «ενότητες» με διαφορετικό αντικείμενο και στυλ. Εκτός από την τελευταία ενότητα, που αποτελείται μόνο από κείμενο, σχεδόν κάθε σελίδα του βιβλίου περιέχει τουλάχιστον μια εικονογράφηση. Οι ενότητες, και τα ονόματα που τους έχουν αποδοθεί, είναι:
 
[[Αρχείο:f34r.jpg|thumb|right|Η ''βοτανική'' ενότητα του βιβλίου κυριαρχείται από εικόνες φυτών.]]
 
* ''Βοτανική'': κάθε σελίδα απεικονίζει ένα φυτό (δύο σε μερικές περιπτώσεις), μαζί με λίγες παραγράφους κειμένου, όπως γινόταν στα ευρωπαϊκά [[βοτανολόγιο|βοτανολόγια]] της εποχής. Κάποια μέρη των εικόνων της ενότητας είναι μεγαλύτερα και πιο ευκρινή αντίγραφα σχεδίων που υπάρχουν στη "«φαρμακευτική"» ενότητα (βλ. παρακάτω). Συνολικά υπάρχουν 113 εικόνες φυτών.<ref>Για ένα μέρος του βοτανικού τμήματος του χειρογράφου βλ. Wilfrid Blunt & Sandra Raphael, ''The Illustrated Herbal'', Frances Lincoln Publishers, London, 90-91, ISBN 0-906459-02-8.</ref>
 
* ''Αστρονομική'': περιέχει κυκλικά διαγράμματα, μερικά από τα οποία απεικονίζουν ήλιους, φεγγάρια και αστέρια, που παραπέμπουν στην [[αστρονομία]] ή την [[αστρολογία]]. Ένα σετ 12 συμβόλων βασίζεται στα γνωστά [[ζώδιο (αστρολογία)|ζωδιακά]] σύμβολα για τους αστερισμούς (δυο ψάρια για τους [[Ιχθύες (αστερισμός)|Ιχθείς]], ένας στρατιώτης με τόξο για τον [[Τοξότης (αστερισμός)|Τοξότη]] κ.λπ.). Κάθε σύμβολο περιστοιχίζεται από ακριβώς τριάντα μικροσκοπικές γυναικείες φιγούρες, οι περισσότερες από τις οποίες γυμνές, που καθεμιά τους κρατάει ένα αστέρι. Οι δυο τελευταίες σελίδες της ενότητας ([[Υδροχόος (αστρολογία)|Υδροχόος]] και [[Αιγόκερως (αστρολογία)|Αιγόκερως]]) έχουν χαθεί, ενώ ο Κριός και ο Ταύρος αποτελούνται από τέσσερα διαγράμματα με 15 αστέρια το καθένα. Μερικά από αυτά τα διαγράμματα ξετυλίγονται προς τα έξω.<ref name="online" /><ref name="MS 408" />
Γραμμή 40:
* ''Βιολογική'': πυκνό συνεχές κείμενο περιστοιχιζόμενο από μορφές, που κυρίως απεικονίζουν μικροσκοπικές γυμνές γυναίκες οι οποίες τσαλαβουτούν σε λίμνες ή μπανιέρες. Οι λίμνες συνδέονται μεταξύ τους με ένα περίπλοκο δίκτυο σωλήνων, που θυμίζουν όργανα του σώματος. Μερικές από τις γυναίκες φορούν κορώνες.<ref name="online" /><ref name="MS 408" />
 
* ''Κοσμολογική'': άλλα κυκλικά διαγράμματα, άγνωστης όμως φύσης. Κι αυτή η ενότητα περιλαμβάνει σελίδες που ξετυλίγονται: μια από αυτές έχει μήκος έξι σελίδων και περιέχει κάποιο είδος χάρτη ή διαγράμματος, με εννιά "«νησιά"» που συνδέονται με [[γέφυρα|γέφυρες]], κάστρα και πιθανόν ένα [[ηφαίστειο]].
 
* ''Φαρμακευτική'': πολλές εικόνες μεμονωμένων μερών φυτών (ρίζες, φύλλα κ.λπ.) με λεζάντες, καθώς και αντικειμένων που θυμίζουν αποθηκευτικά βάζα, και μερικές παράγραφοι κειμένου.<ref name="online" /><ref name="MS 408" />
Γραμμή 47:
 
=== Το κείμενο ===
[[Αρχείο:Voynich Manuscript (135).jpg|thumb|right|Η ''βιολογική'' ενότητα του χειρόγραφου περιλαμβάνει πυκνό κείμενο και εικόνες γυμνών γυναικών μέσα σε λίμνες.]]
Το κείμενο έχει προφανώς γραφτεί από τα αριστερά προς τα δεξιά, με ένα κάπως ατημέλητο δεξί περιθώριο, όπως φαίνεται στις σελίδες του χειρογράφου. Οι μεγάλες ενότητες χωρίζονται σε παραγράφους, που μερικές φορές σημαδεύονται από κουκκίδα στο αριστερό περιθώριο. Δεν υπάρχει εμφανής στίξη. Η σύνθεση ''ductus'' ([[Λατινική γλώσσα|λατ.]] ρημ. ''duco'' + carmen π.χ συνθέτω ποίημα) (η ταχύτητα, επιμέλεια και απόσταση των χαρακτήρων) ρέει στρωτά, όπως συμβαίνει όταν ο συγγραφέας καταλαβαίνει τι γράφει· το χειρόγραφο δίνει την εντύπωση ότι κάθε χαρακτήρας αποτυπώθηκε με τρόπο φυσικό, χωρίς προηγούμενη σκέψη.
 
Το κείμενο είναι σύνθεση 170.000 [[Γλύφος|γλύφων]], που χωρίζονται μεταξύ τους με μικρά κενά. Οι περισσότεροι από τους γλύφους είναι γραμμένοι με ένα ή δύο απλές γραμμές. Ενώ υπάρχει διαφωνία για το αν ορισμένοι γλύφοι είναι διακριτοί ή όχι, αρκεί ένα [[αλφάβητο]] 20–30 γλύφων για όλο σχεδόν το κείμενο. Εξαίρεση αποτελούν σπανιότεροι χαρακτήρες, που απαντώνται μία ή δύο φορές ο καθένας. Δημιουργήθηκαν διάφορα αλφάβητα μεταγραμματισμού, προκειμένου να εξισωθούν οι γλύφοι του χειρογράφου με λατινικούς χαρακτήρες, για λόγους κρυπτανάλυσης, όπως για παράδειγμα το Ευρωπαϊκό Αλφάβητο Βόινιτς. Το πρώτο αλφάβητο δημιουργήθηκε από τον κρυπτογράφο [[Γουίλιαμ Φ. Φρίντμαν]] το 1940, όταν όλες οι γραμμές του χειρογράφου μεταγράφηκαν σε IBM κάρτα ώστε να γίνει αναγνώσιμο από μηχανή.<ref>{{cite journal | format = PDF | url = http://www.dtc.umn.edu/~reedsj/voynich/wff.pdf | title = William F. Friedman's Transcription of the Voynich Manuscript | author = Reeds, Jim | publisher = AT&T Bell Laboratories | date = September 7, 1994 | accessdate = 2 Νοεμβρίου, 2011 }}{{dead link|date=June 2015}}</ref>
 
Η [[στατιστική]] ανάλυση των λέξεων του κειμένου έδειξε ότι ακολουθούν την κατανομή μιας φυσικής γλώσσας.<ref name="Landini">{{cite journal | last = Landini | first = Gabriel | title = Evidence of linguistic structure in the Voynich manuscript using spectral analysis | journal = Cryptologia | volume = 25| issue = 4| pages = 275–295| publisher = |month=October | year=2001 | url = http://www.findarticles.com/p/articles/mi_qa3926/is_200110/ai_n8973053/pg_1 | accessdate = 20 Νοεμβρίου 2006 | doi = 10.1080/0161-110191889932 }}</ref> Για παράδειγμα, η συχνότητα των λέξεων ακολουθεί το [[Νόμος του Ζιπφ|νόμο του Ζιπφ]] και η [[εντροπία πληροφορίας|εντροπία]] (περίπου 10 bits ανά λέξη) είναι παρόμοια με αυτή της [[αγγλική γλώσσα|αγγλικής]] ή της [[λατινική γλώσσα|λατινικής γλώσσας]]. Μερικές λέξεις απαντώνται μόνο σε συγκεκριμένες ενότητες, ενώ άλλες σε ολόκληρο το χειρόγραφο. Υπάρχουν ελάχιστες επαναλήψεις στις «λεζάντες» που συνοδεύουν τις εικόνες. Στη "«βοτανική"» ενότητα, η πρώτη λέξη κάθε σελίδας συναντάται μόνο στη συγκεκριμένη σελίδα και μπορεί να είναι το όνομα του φυτού.
 
Από την άλλη, η «γλώσσα» του χειρόγραφου έχει αρκετές διαφορές με τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Για παράδειγμα, δεν υπάρχουν λέξεις με περισσότερα από δέκα «γράμματα», ενώ υπάρχουν λίγες λέξεις με ένα ή δυο γράμματα. Η κατανομή των γραμμάτων μέσα στις λέξεις είναι επίσης κάπως περίεργη: κάποιοι χαρακτήρες υπάρχουν μόνο στην αρχή των λέξεων, κάποιοι μόνο στο τέλος, και άλλοι μόνο στη μέση-μια κατανομή που απαντάται στα [[αραβική γλώσσα|Αραβικά]], αλλά όχι στο ρωμαϊκό, ελληνικό ή κυριλλικό αλφάβητο. Ωστόσο το (τελικό) σίγμα γράφεται στα ελληνικά με διαφορετική μορφή όταν είναι στο τέλος μιας λέξης. Όμοια, ακόμα και στα αγγλικά τα κεφαλαία γράμματα, που συνήθως βρίσκονται μόνο στην αρχή των λέξεων, μπορεί να διαφέρουν δραματικά από τα αντίστοιχα μικρά.
Γραμμή 62:
== Ιστορία ==
 
[[Αρχείο:Voynich Manuscript (141).jpg|thumb|right|Οι «λίμνες» της βιολογικής ενότητας συνδέονται με ένα σύστημα σωλήνων.]]
Η ιστορία του χειρόγραφου είναι ακόμα γεμάτη κενά, ειδικά σε ό,τι αφορά στις απαρχές της.<ref>{{cite web|url=http://www.voynich.nu/history.html |title=Voynich MS — Long tour: Known history of the manuscript |publisher=Voynich.nu |date= |accessdate=2011-11-17}}</ref> Από τη στιγμή που το αλφάβητο δεν ανήκει σε καμιά γνωστή γλώσσα και το κείμενο δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί, η μόνη χρήσιμη πληροφορία για την προέλευση και την ηλικία του βιβλίου είναι οι εικόνες -ειδικά τα ρούχα και οι κομμώσεις των ανθρώπων που εικονίζονται, και ένα-δύο κάστρα που περιλαμβάνονται στα διαγράμματα. Όλα αυτά είναι Ευρωπαϊκά και βασισμένοι σε αυτές τις ενδείξεις, οι περισσότεροι ειδικοί χρονολογούν το χειρόγραφο μεταξύ του 1450 και του 1520. Η εκτίμηση αυτή υποστηρίζεται από άλλες, δευτερεύουσες ενδείξεις.
 
Γραμμή 69:
Σύμφωνα με μία επιστολή του 1666 που συνόδευε το χειρόγραφο όταν στάλθηκε από τον [[Γιάν Μάρτσι]] στον Αθανάσιο Κίρχερ, το βιβλίο ανήκε κάποτε στον αυτοκράτορα Ροδόλφο Β΄ (1552–1612), ο οποίος πλήρωσε 600 χρυσά [[δουκάτο|δουκάτα]] για αυτό.<ref name = "online" /> Το βιβλίο δόθηκε ή δανείστηκε στον Γιακόμπους Χορτσίσκυ ντε Τεπενέτς (Jacobus Horcicky de Tepenecz) (θ. 1622), επικεφαλής των βοτανικών κήπων του Ροδόλφου.<ref name = "online" />
 
Ο επόμενος γνωστός ιδιοκτήτης του χειρόγραφου ήταν ο [[Γκέοργκ Μπάρες]] (''Georg Baresch''), ένας [[αλχημεία|αλχημιστής]] που έζησε στην [[Πράγα]] στις αρχές του 17ου αιώνα και για τον οποίο λίγα πράγματα είναι γνωστά. Ο Μπάρες κατά πάσα πιθανότητα ήταν το ίδιο μπερδεμένος όσο και οι σύγχρονοι επιστήμονες για τη φύση του βιβλίου.<ref>[http://www.voynich.nu/letters.html Letter, Georg Baresch to Athanasius Kircher, 1639] Archives of the Pontificia Università Gregoriana in Rome, shelfmark APUG 557, fol. 353</ref> Όταν έμαθε ότι ο [[Ατανάζιους Κίρχερ|Αθανάσιος Κίρχερ]], ένας [[Αδελφότητα του Ιησού|Ιησουίτης]] λόγιος από το [[Κολλέτζιο Ρομάνο]] της Ρώμης είχε εκδώσει ένα λεξικό της [[Κοπτική γλώσσα|Κοπτικής γλώσσας]] (Αιθιοπικά) και είχε "«αποκρυπτογραφήσει"» τα [[Αρχαία αιγυπτιακή γλώσσα|Αιγυπτιακά ιερογλυφικά]], του έστειλε (δυο φορές) ένα μικρό αντιγραμμένο τμήμα του χειρόγραφου ρωτώντας τον τη γνώμη του. Το γράμμα του 1639 προς τον Κίρχερ, που εντοπίστηκε πρόσφατα, είναι η πιο παλιά αναφορά στο χειρόγραφο που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα.<ref name="Schuster2009">{{cite book|author=John Schuster|title=Haunting Museums|url=http://books.google.com/books?id=mBvnz9i0h8sC&pg=PA175|accessdate=24 Ιουνίου 2013|date=27 April 2009|publisher=Tom Doherty Associates|isbn=978-1-4299-5919-3|pages=175–}}</ref>
 
Δεν είναι γνωστό αν ο Κίρχερ απάντησε στο ερώτημα του Μπάρες, αλλά κατά τα φαινόμενα ενδιαφέρθηκε αρκετά, ώστε να προσπαθήσει να αποκτήσει το βιβλίο, το οποίο ο Μπάρες αρνήθηκε να του δώσει. Όταν ο Μπάρες πέθανε, το χειρόγραφο πέρασε στην κατοχή του φίλου του [[Γιάν Μάρτσι]], τότε πρύτανη του [[Πανεπιστήμιο του Καρόλου|πανεπιστημίου του Καρόλου]] στην Πράγα. Αυτός με τη σειρά του έστειλε το βιβλίο στον Κίρχερ, με τον οποίο διατηρούσε μακρόχρονη φιλική σχέση και αλληλογραφία.<ref name="Schuster2009" /> Το γράμμα του Μάρτσι που συνόδευε το χειρόγραφο αποτελούσε ακόμα μέρος του βιβλίου, όταν το αγόρασε ο Βόινιτς.<ref name=nsa>{{cite journal|url=http://www.nsa.gov/public_info/_files/tech_journals/Voynich_Manuscript_Mysterious.pdf|author=Tiltman, John H.|date=Summer 1967|title=The Voynich Manuscript: "The Most Mysterious Manuscript in the World"|volume=XII|accessdate=30 Οκτωβρίου, 2011|publisher=NSA Technical Journal|issue=3 }}</ref>
 
Τα ίχνη του βιβλίου χάνονται για τα επόμενα 200 χρόνια, αλλά κατά πάσα πιθανότητα διατηρήθηκε, μαζί με την αλληλογραφία του Κίρχερ, στη βιβλιοθήκη του [[Κολέτζιο Ρομάνο]].<ref name="Schuster2009" /> Μάλλον έμεινε εκεί μέχρις ότου τα στρατεύματα του [[Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄|Βίκτωρα Εμμανουήλ]] κυρίευσαν τη Ρώμη το 1870 και την προσάρτησαν στο ιταλικό βασίλειο. Η νέα ιταλική κυβέρνηση αποφάσισε να δημεύσει αρκετά περιουσιακά στοιχεία της εκκλησίας, ανάμεσα στα οποία και τη βιβλιοθήκη του Κολεγίου.<ref name="Schuster2009" /> Σύμφωνα με τις έρευνες του Χαβιέρ Τσεκάλντι και άλλων, λίγο πριν να συμβεί αυτό πολλά βιβλία από τη βιβλιοθήκη του πανεπιστήμιου μεταφέρθηκαν στις προσωπικές βιβλιοθήκες των ακαδημαϊκών, που εξαιρούνταν από τη δήμευση.<ref name="Schuster2009" /> Η αλληλογραφία του Κίρχερ ήταν ανάμεσα σε αυτά τα βιβλία και προφανώς και το χειρόγραφο Βόινιτς, καθώς ακόμα φέρει τον αριθμό καταλόγου της βιβλιοθήκης του [[Πίετερ Μπεξ]] (''Pieter Beckx''), επικεφαλής των Ιησουιτών και πρύτανη του Πανεπιστήμιου εκείνη την εποχή.<ref name="MS 408">Shailor, Barbara A.,[http://brbl-net.library.yale.edu/pre1600ms/docs/pre1600.ms408.htm Beinecke MS 408], Yale University, Beinecke Rare Book And Manuscript Library, General Collection Of Rare Books And Manuscripts, Medieval And Renaissance Manuscripts, ανάκτηση 24 Ιουνίου 2013</ref><ref name="Schuster2009" />
Γραμμή 98:
 
=== Βίλφριντ Βόινιτς ===
Πολλοί υποπτεύθηκαν ότι ο ίδιος ο Βόινιτς πλαστογράφησε το χειρόγραφο.<ref name = "Originof">{{cite web |title=Origin of the manuscript | work=Voynich MS | url=http://www.voynich.nu/origin.html | accessdate= 2006-11-07}}</ref> Ως έμπειρος παλαιοπώλης βιβλίων, πιθανότατα είχε και τις γνώσεις και τα μέσα για κάτι τέτοιο· κι ένα "«χαμένο βιβλίο"» του Βάκωνα θα άξιζε μια περιουσία. Όμως, με τη χρονολόγηση του χειρόγραφου από ειδικούς και την πρόσφατη ανακάλυψη του γράμματος του Μπάρες στον Κίρχερ, αποκλείστηκε και αυτή η πιθανότητα.<ref name="Schuster2009" /><ref name = "Originof" />
 
=== Γιάκομπους Σινάπιους ===
Γραμμή 112:
 
== Θεωρίες για το περιεχόμενο και τον σκοπό του βιβλίου ==
[[Αρχείο:68r.jpg|thumb|right|300px|Tρισέλιδο που περιλαμβάνει ένα χάρτη φαινομενικά αστρονομικό.]]
Η συνολική εντύπωση που δίνεται από τις σωζόμενες σελίδες του χειρογράφου δείχνει ότι προοριζόταν για χρήση ως [[φαρμακολόγιο]] ή περιγράφει θέματα μεσαιωνικής ή πρώιμης σύγχρονης [[ιατρική]]ς. Παρόλα αυτά, οι μπερδεμένες λεπτομέρειες των εικονογραφήσεων έχουν δώσει τροφή για πολλές θεωρίες σχετικά με την προέλευση του βιβλίου, το περιεχόμενό του, και το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε. Ακολουθούν μερικές μόνο:
 
Γραμμή 119:
 
=== Αλχημεία ===
Οι λίμνες και οι σωλήνες στη "«βιολογική"» ενότητα μοιάζουν να παραπέμπουν στην [[αλχημεία]], που θα ήταν επίσης σχετική αν το βιβλίο περιείχε οδηγίες για την παρασκευή φαρμακευτικών ουσιών. Όμως, τα αλχημιστικά βιβλία της εποχής μοιράζονται μια κοινή γλώσσα εικόνων και συμβόλων, όπου οι διαδικασίες και τα υλικά αντιπροσωπεύονται από συγκεκριμένες εικόνες (αετός, βάτραχος, ο άντρας στον τάφο, το ζευγάρι στο κρεβάτι κλπ) ή καθορισμένους χαρακτήρες (κύκλος με σταυρό κλπ), και τίποτα απ' αυτά δεν έχει ουσιαστικά βρεθεί στο χειρόγραφο Βόινιτς.
 
=== Αλχημιστικό βοτανολόγιο ===
Ο Σέρτζιο Τορεζέλλα, ειδικός στα αρχαία βότανα, επεσήμανε ότι το χειρόγραφο θα μπορούσε να είναι "«αλχημιστικό βοτανολόγιο"», που στην πραγματικότητα δεν είχε καμία σχέση με αλχημεία, αλλά ήταν απλά ένα ψεύτικο βοτανολόγιο με επινοημένες εικόνες, που κάποιος [[κομπογιαννίτης]] γιατρός χρησιμοποιούσε για να εντυπωσιάζει τους πελάτες του. Φαίνεται ότι υπήρχε μια μικρή "«βιομηχανία"» τέτοιων βιβλίων κάπου στη Βόρεια Ιταλία, σχεδόν την ίδια εποχή με το βιβλίο. Όμως, εκείνα τα βιβλία διαφέρουν από το χειρόγραφο σε στυλ και μορφή, και ήταν όλα γραμμένα σε απλή γλώσσα.
 
=== Αστρολογικό βοτανολόγιο ===
Γραμμή 129:
=== Μικροσκόπια και τηλεσκόπια ===
 
Μια κυκλική εικόνα στην "«αστρονομική"» ενότητα δείχνει αντικείμενο ακαθόριστου σχήματος με τέσσερεις κυρτούς "«βραχίονες"», κάτι που μερικοί έχουν ερμηνεύσει ως απεικόνιση ενός [[γαλαξίας|γαλαξία]], που θα μπορούσε να παρατηρηθεί μόνο με [[τηλεσκόπιο]]. Άλλες εικόνες ερμηνεύτηκαν σαν [[κύτταρο|κύτταρα]], παρατηρημένα με [[μικροσκόπιο]]. Αυτό θα σήμαινε ότι το χειρόγραφο δημιουργήθηκε στην πρώιμη σύγχρονη αντί για τη μεσαιωνική εποχή. Όμως, οι ομοιότητες αυτές των εικόνων με γαλαξίες και κύτταρα είναι αμφισβητούμενες: με πιο προσεκτική παρατήρηση, το κέντρο του "«γαλαξία"» φαίνεται περισσότερο σαν λίμνη με νερό.
 
===Ταυτοποιήσεις===
Το 2014, Ο Άρθουρ Ο.Τάκερ (Arthur O. Tucker) και ο Ρέξφορντ Χ. Τάλμπερτ (Rexford H. Talbert) δημοσίευσαν μία μελέτη σύμφωνα με την οποία ισχυρίζονται ότι ταυτοποίησαν 37 φυτά, 6 ζώα, και 1 ορυκτό, τα οποία αναφέρονται στο χειρόγραφο.<ref>{{Cite journal | last1=Tucker | first1=Arthur O. | last2=Talbert | first2=Rexford H. | title=A Preliminary Analysis of the Botany, Zoology, and Mineralogy of the Voynich Manuscript | url=http://cms.herbalgram.org/herbalgram/issue100/hg100-feat-voynich.html?ts=1390369202&signature=402e6a559a0e56b5343a6f4d002492fa | journal=HerbalGram | date=Winter 2013 | issue=100 | pages=70–75 }}</ref> Τα συγκεκριμένα είδη απαντώνται στη Νέα Ισπανία και τις γύρω περιοχές. Κάτι τέτοιο προσδίδει σχετική χρονολόγηση στο χειρόγραφο την περίοδο 1521 έως περίπου το 1576, γεγονός που δε συμφωνεί με τα αποτελέσματα της ραδιοχρονολόγησης της περγαμηνής. Η συγκεκριμένη ανάλυση έχει δεχτεί την κριτική αρκετών ερευνητών της υπόθεσης.<ref>{{cite web |url=http://www.ciphermysteries.com/2014/01/21/brand-new-new-world-nahuatl-voynich-manuscript-theory |title=A Brand New New World / Nahuatl Voynich Manuscript Theory… |last1=Pelling |first1=Nick |authorlink1= Nick Pelling |date=14 January 2014 |website=Cipher Mysteries |publisher= |accessdate=22 Ιανουαρίου 2014}}</ref>
 
== Θεωρίες για τη γλώσσα ==
Πολλές θεωρίες έχουν προταθεί όσον αφορά τη "«γλώσσα"» στην οποία είναι γραμμένη το χειρόγραφο. Αυτός είναι μόνο ένας ενδεικτικός κατάλογος.
 
=== Κώδικας αντικατάστασης ===
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, το χειρόγραφο περιέχει κείμενο κατανοητό σε κάποια ευρωπαϊκή γλώσσα, που σκόπιμα παραποιήθηκε και έγινε ακατανόητο με τη μετατροπή του στο "«αλφάβητο"» Βόινιτς δια μέσω κάποιου είδους [[κρυπτοσύστημα|κρυπτοσυστήματος]], ενός αλγόριθμου που δρούσε σε μεμονωμένα γράμματα.
 
Αυτή ήταν και η υπόθεση εργασίας για τις περισσότερες προσπάθειες αποκρυπτογράφησης που έγιναν κατά τον εικοστό αιώνα, μια από τις οποίες από (ανεπίσημη) ομάδα μελών του [[National Security Agency|NSA]] υπό την ηγεσία του Γουίλιαμ Φρίντμαν στις αρχές της δεκαετίας του '50. Οι απλοί [[κώδικας αντικατάστασης|κώδικες αντικατάστασης]] μπορούν να αποκλειστούν, επειδή είναι πολύ εύκολο να σπάσουν. Έτσι οι προσπάθειες κρυπτανάλυσης επικεντρώθηκαν στους [[κώδικας πολυαλφαβητικής αντικατάστασης|πολυαλφαβητικούς κώδικες]], που επινοήθηκαν από τον [[Λέον Μπαττίστα Αλμπέρτι]] στα 1460. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται ο περίφημος [[κώδικας Vigenère]], που θα μπορούσε να είχε ενισχυθεί με τη χρήση τυφλών ή/και ισοδύναμων συμβόλων, αναγραμματισμών, παραπειστικών διαστημάτων ανάμεσα στις λέξεις κ.α. Κάποιοι υπέθεσαν ότι τα φωνήεντα σβήστηκαν πριν κρυπτογραφηθεί το κείμενο. Πολλές παρόμοιες υποθέσεις έχουν γίνει, αλλά καμία δεν έγινε πλατιά δεκτή, κυρίως επειδή οι προτεινόμενοι αλγόριθμοι κρυπτογράφησης εξαρτώνται από τόσες πολλές υποθέσεις από την πλευρά του χρήστη, που θα μπορούσε να εξαχθεί κατανοητό κείμενο από οποιαδήποτε τυχαία σειρά χαρακτήρων.
 
Το κύριο επιχείρημα αυτής της θεωρίας είναι ότι η χρήση ενός περίεργου αλφάβητου από έναν Ευρωπαίο συγγραφέα δεν εξηγείται παρά μόνο ως προσπάθεια να αποκρυφτούν οι πληροφορίες. Πράγματι, ο Ρότζερ Μπέικον είχε κρυπτογραφικές γνώσεις, και η εκτιμώμενη ημερομηνία δημιουργίας του εγγράφου συμπίπτει χοντρικά με την γέννηση της [[κρυπτογραφία]]ς ως συστηματική επιστήμη. Εναντίον αυτής της θεωρίας υπάρχει το επιχείρημα ότι η χρήση ενός πολυαλφαβητικού κώδικα θα κατέστρεφε τα "«φυσιολογικά"» στατιστικά χαρακτηριστικά του χειρογράφου, όπως το ότι ακολουθεί το [[Νόμος του Ζιπφ|Νόμο του Ζιπφ]]. Επίσης, αν και οι πολυαλφαβητικοί κώδικες αντικατάστασης εφευρέθηκαν γύρω στο 1467, οι παραλλαγές τους έγιναν δημοφιλείς τον 16ο αιώνα, κάπως αργά σε σχέση με την εκτιμώμενη χρονολογία δημιουργίας του βιβλίου.
 
=== Κώδικας σημειωματάριου ===
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, οι "«λέξεις"» του χειρόγραφου Βόινιτς στην πραγματικότητα είναι [[κώδικας (κρυπτογραφία)|κώδικες]] που αντιστοιχούν σε άλλες λέξεις ενός "«λεξικού"» ή "«σημειωματάριου"» όπου βρίσκονται οι αντίστοιχες κανονικές λέξεις. Η κυριότερη απόδειξη για αυτή τη θεωρία είναι ότι η εσωτερική δομή και η κατανομή μηκών των λέξεων είναι παρόμοιες με αυτές των [[ρωμαϊκοί αριθμοί|ρωμαϊκών αριθμών]] που, εκείνη την εποχή, θα ήταν φυσική επιλογή για τους κώδικες. Όμως, οι κώδικες που βασίζονται σε βιβλία είναι κατάλληλοι μόνο για σύντομα μηνύματα, επειδή είναι δύσκολο να γραφούν και να διαβαστούν.
 
=== Οπτικός κώδικας ===
Ο Τζέιμς Φιν, στο βιβλίο του "«Η ελπίδα της Πανδώρας"» του 2004<ref>{{cite book|author=James E. Finn|title=Pandora's Hope: Humanity's Call to Adventure : A Short and To-the-Point Essential Guide to the End of the World|publisher=PublishAmerica|year=2004|id=ISBN 1-4137-3261-5}}</ref> προτείνει ότι το χειρόγραφο είναι στην πραγματικότητα κωδικοποιημένα [[Εβραϊκή γλώσσα|Εβραϊκά]]. Αν τα γράμματα του βιβλίου μεταγραφούν σύμφωνα με το [[Ευρωπαϊκό Αλφάβητο Βόινιτς]], πολλές από τις λέξεις του μπορούν να θεωρηθούν εβραϊκές, που επαναλαμβάνονται με διάφορες παραμορφώσεις για να μπερδέψουν τον αναγνώστη. Για παράδειγμα, η λέξη ''ΑΙΝ'' από το χειρόγραφο είναι η εβραϊκή λέξη για το "«μάτι"», και εμφανίζεται σε διάφορες παραλλαγές όπως "«aiin"» ή "«aiiin"», έτσι ώστε να φανεί ότι πρόκειται για διαφορετικές λέξεις. Χρησιμοποιούνται επίσης κι άλλες μέθοδοι οπτικής κρυπτογράφησης. Το κύριο επιχείρημα υπέρ αυτής της θεωρίας είναι το ότι θα εξηγούσε την αποτυχία των περισσότερων ερευνητών στην αποκρυπτογράφηση του χειρόγραφου, καθώς βασίζονται σε πιο μαθηματικοποιημένες μεθόδους. Το κύριο επιχείρημα εναντίον της είναι ότι μια τέτοια ποιοτική κρυπτογράφηση θα δυσκόλευε πάρα πολύ έναν αποκωδικοποιητή, με δεδομένες τις πολλές διαφορετικές οπτικές ερμηνείες ενός συγκεκριμένου κειμένου. Θα ήταν δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τι ποσοστό της ερμηνείας θα βασιζόταν στο αυθεντικό κείμενο, και τι ποσοστό θα ήταν απλή αντανάκλαση της υποκειμενικής προδιάθεσης του αποκωδικοποιητή.
 
=== Μικρογραφία ===
Μετά την επανεμφάνιση του χειρόγραφου το 1912, μια από τις πρώτες προσπάθειες να αποκαλυφθεί το μυστικό του βιβλίου (και μια από τις πρώτες διαβεβαιώσεις για την αποκρυπτογράφησή του) έγινε το 1921 από τον Ουίλιαμ Νιούμπολντ του [[Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια|Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια]]. Η υπόθεσή του ήταν ότι το κείμενο δεν είχε κάποιο συγκεκριμένο νόημα, αλλά το κάθε "«γράμμα"» στην πραγματικότητα αποτελούνταν από μια σειρά μικροσκοπικών χαρακτήρων, ορατών μόνο με μεγέθυνση. Αυτά τα σύμβολα, που βασίζονταν στην αρχαία ελληνική [[στενογραφία]], υποτίθεται ότι συγκροτούσαν ένα δεύτερο επίπεδο κειμένου που περιείχε το πραγματικό περιεχόμενο των γραφομένων. Με βάση αυτά, ο Νιούμπολντ ισχυρίστηκε ότι αποκρυπτογράφησε ολόκληρες παραγράφους, που αποδείκνυαν όχι μόνο ότι ο Βάκων έγραψε το βιβλίο, αλλά και ότι είχε χρησιμοποιήσει μικροσκόπιο τετρακόσια χρόνια πριν απ' τον [[Άντον φαν Λέβενχουκ|Λέβενχουκ]].
 
Παρόλα αυτά, ο Τζον Μάνλυ του Πανεπιστημίου του Σικάγο επεσήμανε σημαντικές αδυναμίες σε αυτή τη θεωρία. Κάθε στενογραφικός χαρακτήρας μπορούσε να έχει πολλές ερμηνείες, χωρίς να υπάρχει αξιόπιστος τρόπος να καθοριστεί ποια από αυτές ίσχυε κάθε φορά. Επίσης, η μέθοδος του Νιούμπολντ απαιτούσε την αναδιάταξη των γραμμάτων κατά βούληση μέχρις ότου παράγονταν κατανοητά Λατινικά. Αυτοί και μόνο οι παράγοντες έδιναν στο σύστημα τόση ελαστικότητα, ώστε σχεδόν οτιδήποτε θα μπορούσε να "«διαβαστεί"» στα μικροσκοπικά σύμβολα, που έτσι κι αλλιώς ήταν από μόνα τους παραπλανητικά. Αν και υπάρχει μια εβραϊκή παράδοση στη [[μικρογραφία]],<ref>{{cite web|url=http://www.jtsa.edu/prebuilt/exhib/microg/index.shtml |title=Micrography:The Hebrew Word As Art |publisher=Jtsa.edu |date= |accessdate=17 Νοεμβρίου 2011}}</ref> δεν είναι ούτε στο ελάχιστο τόσο πολύπλοκη και συμπυκνωμένη όσο υποστήριξε ο Νιούμπολντ. Με μια κοντινότερη ματιά, οι "«χαρακτήρες"» φαίνονται να είναι απλό αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο το μελάνι ραγίζει, καθώς στεγνώνει πάνω στην περγαμηνή. Χάρη στην πλήρη κατάρριψη της θεωρίας από τον Μάνλυ, το ενδεχόμενο της μικρογραφίας σήμερα θεωρείται εκτός συζήτησης.
 
=== Στεγανογραφία ===
Γραμμή 161:
 
=== Εξωτική φυσική γλώσσα ===
Το 1976, Ο Τζέιμς Τσάιλντ της NSA πρότεινε ότι το χειρόγραφο είναι γραμμένο σε "«άγνωστη έως τώρα βόρεια γερμανική διάλεκτο"».<ref>{{cite journal|author=Child, James R.|title=The Voynich Manuscript Revisited|date=Summer 1976|volume=XXI|issue=3|publisher=NSA Technical Journal }}</ref>
 
Όντας γλωσσολόγος εξειδικευμένος στις [[ινδοευρωπαϊκές γλώσσες]] ο Τσάιλντ επιβεβαίωσε ότι ταυτοποίησε στο χειρόγραφο σύνταξη, αρκετά στοιχεία της οποίας θυμίζουν ορισμένες γερμανικές γλώσσες, Παρόλο που το περιεχόμενο είναι ιδιαίτερα νεφελώδες.<ref>{{cite web|url=http://voynichmanuscript.net/voynichpaper.pdf |archiveurl=http://web.archive.org/web/20090616205410/http://voynichmanuscript.net/voynichpaper.pdf |archivedate=2009-06-16 |author=Child, Jim |title=Again, The Voynich Manuscript. 2007.|publisher=Web.archive.org |date=2009-06-16 |accessdate=17 Νοεμβρίου 2011}}</ref>
Γραμμή 168:
 
=== Τεχνητή γλώσσα ===
Η περίεργη εσωτερική δομή των "«λέξεων"» του χειρόγραφου οδήγησε τους Γουίλιαμ Φρίντμαν και Τζον Τίλτμαν στο συμπέρασμα ότι το κείμενο είναι μια [[τεχνητή γλώσσα]]-ειδικότερα, μια "«φιλοσοφική"» τεχνητή γλώσσα. Σε γλώσσες αυτής της κατηγορίας, το λεξιλόγιο οργανώνεται σύμφωνα με ένα [[σύστημα κατηγοριοποίησης]], έτσι ώστε το γενικότερο νόημα μιας λέξης να μπορεί να εξαχθεί από την ακολουθία των γραμμάτων. Για παράδειγμα, στη σύγχρονη τεχνητή γλώσσα [[Ρο (γλώσσα)|Ρο]], το πρόθεμα ''bofo-'' χαρακτηρίζει την κατηγορία των χρωμάτων, και κάθε λέξη που ξεκινά με αυτά τα γράμματα αναφέρεται σε ένα χρώμα: το" «κόκκινο"» είναι ''bofoc'', και το "«κίτρινο"» ''bofof''. (Αυτή είναι μια ακραία παραλλαγή του [[Σύστημα κατηγοριοποίησης της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου|Συστήματος κατηγοριοποίησης της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου]] που χρησιμοποιείται από πολλές βιβλιοθήκες. Σ' αυτό το σύστημα, το "«Ρ"» αντιπροσωπεύει την κατηγορία "«γλώσσα και λογοτεχνία"», το "«ΡΑ"» την [[Ελληνική γλώσσα]] και τα Λατινικά, κλπ).
 
Η ιδέα αυτή είναι αρκετά παλιά και ανήκει στον [[Τζον Ουίλκινς]] (''John Wilkins'')<ref>John Wilkins: ''An Essay towards a Real Character and a Philosophical Language'' (1668)</ref> από τα 1668, μεταγενέστερα βέβαια της δημιουργίας του χειρόγραφου κατά δύο αιώνες. Στα περισσότερα γνωστά παραδείγματα, οι κατηγορίες υποδιαιρούνται βάσει των καταλήξεων των λέξεων. Έτσι, ένα κείμενο που πραγματεύεται ένα συγκεκριμένο θέμα θα περιείχε πολλές λέξεις με το ίδιο πρόθεμα: για παράδειγμα, όλα τα ονόματα φυτών θα ξεκινούσαν με τα ίδια γράμματα, το ίδιο και οι αρρώστιες κλπ. Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την επαναληπτική φύση του κειμένου Βόινιτς. Πάντως, κανείς δεν μπόρεσε ακόμα να αποδώσει ένα συγκεκριμένο νόημα σε κάποια πρόθεση ή κατάληξη λέξεων του χειρογράφου.
Γραμμή 175:
Στο βιβλίο τους, οι Κέννεντυ και Τσώρτσιλ επισημαίνουν την πιθανότητα το χειρόγραφο να είναι προϊόν μιας περίπτωσης [[γλωσσολαλιά]]ς, επικοινωνίας με το υπερπέραν ή [[τέχνη του περιθωρίου|τέχνης του περιθωρίου]].<ref name=Kennedy/Churchill>{{cite book|author=Gerry Kennedy, Rob Churchill|title=The Voynich Manuscript|location=London|publisher=Orion|year=2004|isbn=0-7528-5996-X }}</ref>
 
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, ο συγγραφέας του βιβλίου αναγκάστηκε να γράψει μεγάλα κομμάτια κειμένου κατά ένα τρόπο που θυμίζει την [[αυτόματη γραφή]], είτε υπακούοντας σε κάποιες "«φωνές"» είτε λόγω εσωτερικής παρόρμησης. Αν και στη γλωσσολαλιά το κείμενο συχνά γράφεται σε μια επινοημένη γλώσσα (που συνήθως είναι φτιαγμένη από κομμάτια της γλώσσας που μιλάει ο συγγραφέας), παρ' όλα αυτά η επινόηση ενός συστήματος γραφής γι' αυτό το σκοπό είναι σπάνιο φαινόμενο. Οι Κέννεντυ και Τσώρτσιλ φέρνουν ως παράδειγμα τα έργα της [[Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν]] και παραλληλίζουν τις εικόνες που έφτιαχνε όταν υπέφερε από σοβαρή [[ημικρανία]] με ορισμένες εικονογραφήσεις του χειρόγραφου, ειδικά με τους "«ποταμούς αστεριών"» που απαντώνται συχνά και την επαναλαμβανόμενη εμφάνιση των "«νυμφών"» στη βιολογική ενότητα.
 
Η θεωρία είναι ουσιαστικά αδύνατο να επιβεβαιωθεί ή να διαψευσθεί, από τη στιγμή που δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί το κείμενο· οι ίδιοι οι Κέννεντυ και Τσώρτσιλ δεν έχουν πειστεί για την ορθότητά της, αλλά την εξετάζουν ως σοβαρή πιθανότητα. Ένα από τα προβλήματα αυτής της θεωρίας είναι ότι δεν μπορεί να εξηγήσει την σκόπιμη διάρθρωση του βιβλίου και τις προσεκτικά κατασκευασμένες ενότητες της βοτανικής και της κοσμολογίας.<ref name=Kennedy/Churchill/>
 
=== Απάτη ===
Τα περίεργα χαρακτηριστικά του κειμένου (όπως οι διπλές και τριπλές λέξεις), το ύποπτο περιεχόμενο των εικονογραφήσεων (όπως τα "«συγκολλημένα"» φυτά), η απουσία ιστορικών αναφορών και η σθεναρή αντίστασή του στις προσπάθειες αποκωδικοποίησης έχουν οδηγήσει πολλούς στο συμπέρασμα ότι το χειρόγραφο μπορεί να είναι απάτη.
 
Το 2003, ο επιστήμονας της πληροφορικής Γκόρντον Ραγκ (''Gordon Rugg'') έδειξε ότι μπορούσε να κατασκευάσει κείμενο παρόμοιο με αυτό του χειρόγραφου, χρησιμοποιώντας πίνακες με προθέματα, θέματα και καταλήξεις λέξεων που επιλέγονταν και συνδυάζονταν με ένα διάτρητο χάρτινο πλαίσιο. Ο μηχανισμός αυτός, γνωστός σαν [[πλέγμα Κάρνταν]] (''Cardan grille''), εφευρέθηκε γύρω στα 1550 ως εργαλείο κρυπτογράφησης, λίγο μεταγενέστερα αλλά πάντως την ίδια εποχή με την εκτιμώμενη χρονολογία δημιουργίας τού χειρόγραφου. Μερικοί όμως ισχυρίζονται ότι από τη στιγμή που τα ψευδοκείμενα που δημιούργησε στα πειράματά του ο Ραγκ δεν έχουν τις ίδιες λέξεις και την ίδια στατιστική με το χειρόγραφο Βόινιτς, η ομοιότητά τους με τα "«Βοϊνιτσιανά"» είναι επιφανειακή.
 
Το κύριο επιχείρημα για την αυθεντικότητα του κειμένου είναι γενικά ότι το χειρόγραφο είναι πολύ περίπλοκο για να κατασκευάστηκε με σκοπό την εξαπάτηση. Όπως αναφέρθηκε, πολλοί σοβαροί γλωσσολόγοι και ιστορικοί έχουν διαπιστώσει ότι το χειρόγραφο είναι πολύ περίπλοκο και ενδιαφέρον. Οι απάτες, ειδικά εκείνης της εποχής, τείνουν να είναι άτεχνες και χοντροκομμένες. Αν το χειρόγραφο είναι όντως απάτη, είναι παρ'όλα αυτά μια πολύ περίτεχνη απάτη, και το ερώτημα του γιατί δημιουργήθηκε παραμένει σε κάθε περίπτωση αναπάντητο. Οι μελετητές γλωσσών έχουν επισημάνει ότι το χειρόγραφο διαθέτει ορισμένες στατιστικές λέξεων που απαντώνται στις φυσικές γλώσσες, και τις οποίες δεν έχει, γενικά, το τυχαία δημιουργημένο κείμενο. Από την άλλη, κάποιες έρευνες δείχνουν ότι το τυχαίο κείμενο μπορεί να παρουσιάσει τέτοια χαρακτηριστικά.<ref>[http://ieeexplore.ieee.org/xpl/freeabs_all.jsp?arnumber=165464 Li, W. «Random texts exhibit Zipf's-law-like word frequency distribution»]{{dead link|date=June 2015}}</ref> Όπως κι ο ίδιος ο Ραγκ παραδέχεται, η δυνατότητα κατασκευής ενός τέτοιου χειρογράφου με τεχνικές εκείνης της εποχής δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το ίδιο το χειρόγραφο Βόινιτς είναι απάτη. Ούτε είναι αδύνατο, αν και όχι πολύ πιθανό, το τυχαίο κείμενο να παρουσιάζει κάποια στατιστική ομοιότητα με τις φυσικές γλώσσες. Έτσι, καμία από αυτές τις δυο θέσεις δεν μπορούμε να πούμε ότι κλείνει το θέμα.
 
Το Απρίλιο του 2007, μια μελέτη του αυστριακού ερευνητή Αντρέας Σίνερ (Andreas Schinner) που εκδόθηκε στο ''Cryptologia'' υποστήριξε την υπόθεση της απάτης.<ref>
{{cite journal | url = http://www.informaworld.com/smpp/title~content=t725304178~db=all | title = The Voynich Manuscript: Evidence of the Hoax Hypothesis | author = Andreas Schinner | journal = Cryptologia | month = April| year = 2007 | volume = 31 | issue = 2 | pages= 95 – 107 | issn = 0161-1194 | accessdate = 22 Αυγούστου 2007 | doi = 10.1080/01611190601133539}}</ref> Ο Σίνερ θεώρησε πως απέδειξε ότι οι στατιστικές ιδιότητες του κειμένου του χειρογράφου ήταν ασυνάρτητες φράσεις που παρήχθησαν από μία ημιστοχαστική μέθοδο σαν και αυτή που περιέγραψε ο Ραγκ. Ωστόσο, η σύγκρισή του είναι έγκυρη μόνο για κείμενα γραμμένα σε ευρωπαϊκές γλώσσες ή κείμενα κρυπτογραφημένα δι' απλής αντικατάστασης και όχι για την ιδιαίτερα σύνθετη κρυπτογραφική μέθοδο του χειρογράφου, αν υφίσταται βεβαίως κάτι τέτοιο.
 
Στα τέλη του 2007 ο Κλωντ Μαρτέν (Claude Martin) ισχυρίστηκε επίσης ότι το χειρόγραφο είναι απάτη στηριγμένη σε αλγόριθμο για αναγραμματισμό. Παρόλο που μια τέτοια μέθοδος θα μπορούσε να παράγει κείμενο παρόμοιο με αυτό του χειρογράφου, δεν εξηγεί ικανοποιητικά γιατί θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί μια τόσο δύσκολη και χρονοβόρα μέθοδος για μια απάτη, συν το γεγονός ότι τέτοια μέθοδος δε χρησιμοποιείτο κατά τον μεσαίωνα.<ref>[http://www.voynich.info/ Voynich, the game is over] - How the Voynich manuscript has been encrypted and what it contains</ref> Σε αυτή την περίπτωση το σημαντικότερο πιθανώς είναι ότι ο Μαρτέν αποφεύγει να εκθέσει τη λογική επαγωγή που τον οδήγησε σε αυτό το συμπέρασμα.
 
== Λογοτεχνία ==
Το χειρόγραφο Βόινιτς έχει χρησιμοποιηθεί και ως το κύριο στοιχείο στο βιβλίο του Έλληνα συγγραφέα [[Παναγιώτης Κονιδάρης|Παναγιώτη Κονιδάρη]] "«Το χειρόγραφο της Πράγας"».<ref>''Το χειρόγραφο της Πράγας'', Κονιδάρης Παναγιώτης, Εκδόσεις Λιβάνης, ISBN 978-960-14-1549-9</ref>
 
== Παραπομπές ==
Γραμμή 226:
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
'''Το χειρόγραφο στο διαδίκτυο'''
* [http://webtext.library.yale.edu/beinflat/pre1600.ms408.htm Βιβλιοθήκη Σπανίων Βιβλίων και Χειρογράφων Beinecke του Πανεπιστημίου του Γέιλ: περιγραφή του χειρογράφου (αντικείμενο MS 408)]{{dead link|date=June 2015}}
* [http://beinecke.library.yale.edu/dl_crosscollex/callnumSRCHXC.asp?callnum=MS_408 Βιβλιοθήκη Σπανίων Βιβλίων και Χειρογράφων Beinecke του Πανεπιστημίου του Γέιλ: εικόνες υψηλής ανάλυσης των σελίδων του χειρόγραφου]
** [http://web.archive.org/web/20081030001231/http://www.geocities.com/ctesibos/voynich/hiq/ Οδηγίες και σύνδεσμοι για το κατέβασμα και τη χρήση εικόνων υψηλής ευκρίνειας του χειρόγραφου]
 
Γραμμή 233:
{{Commonscat}}
* [http://en.wikibooks.org/wiki/The_Voynich_Manuscript Βικιβιβλίο] για το χειρόγραφο Βόινιτς
* [http://www.voynich.nu/index.html Voynich.nu: The Voynich Manuscript], συνοπτικές πληροφορίες και ανάλυση
* [http://www.dcc.unicamp.br/~stolfi/voynich/ Σχετική σελίδα από τον Jorge Stolfi]
* [http://voynich.net/ Voynich Mailing List σχετική με το βιβλίο]
Γραμμή 244:
 
'''Γενικά θέματα'''
* [http://math.ucr.edu/home/baez/voynich.html Έρευνα] από τον John Baez
* [http://www.sciam.com/article.cfm?chanID=sa006&colID=1&articleID=0000E3AA-70E1-10CF-AD1983414B7F0000 Άρθρο στο περιοδικό ''Scientific American'']{{dead link|date=June 2015}}
* [http://www.necfiles.org/voynich.htm Συσχετισμοί μεταξύ του χειρογράφου Βόινιτς και του ''Νεκρονόμικον'' του Λάβκραφτ.]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Χειρόγραφο_Βόινιτς"