Φερδινάνδος Α΄ της Βουλγαρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 74:
Η Μαρία Λουίζα πέθανε στις 31 Ιανουαρίου 1899 μετά τη γέννηση της νεότερης κόρης της. Ο Φερδινάνδος δεν ξανασκέφτηκε το γάμο μέχρι να πεθάνει η μητέρα του, η Πριγκίπισσα Κλημεντίνη, το 1907. Για να ικανοποιήσει τις δυναστικές υποχρεώσεις και να παράσχει στα παιδιά του μια μητρική μορφή παντρεύτηκε την Ελεονώρα Ρόις του Κέστριτς στις 28 Φεβρουαρίου 1908. Ούτε η ρομαντική αγάπη ούτε η φυσική έλξη έπαιξε κάποιο ρόλο και ο Φερδινάνδος την αντιμετώπισε μόνο ως μέλος του νοικοκυριού και με ελάχιστη υπόληψη.
Στην ιδιωτική του ζωή ο Φερδινάνδς ήταν άτομο αρκετά φιλήδονο. Αμφιφυλόφιλος καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής του, μέχρι την πρώιμη μέση ηλικία, η κλίση του ήταν περισσότερο προς τις γυναίκες. Απολάμβανε σχέσεις με αρκετές γυναίκες κατώτερης τάξης, κάνοντας αρκετά εξώγαμα παιδιά, που στη συνέχεια υποστήριζε οικονομικά.
Στην μετέπειτα ζωή του αφθονούσαν οι φήμες για μυστικές συνευρέσεις του Φερδινάνδου με υπολοχαγούς και θαλαμηπόλους. Οι τακτικές του διακοπές στο [[Κάπρι]], τότε δημοφιλή προορισμό διακοπών με πλούσιους ομοφυλόφιλους άνδρες, ήταν παγκοίνως γνωστές σε βασιλικές αυλές σε όλη την Ευρώπη. Το 1895 μια συνέντευξη που έδωσε ο χωλωμένος πρώην Πρωθυπουργός [[Στέφαν Σταμπόλοφ]] στην ''Frankfurter Zeitung'' προκάλεσε ένα εννιαήμερο σκάνδαλο σε ολόκληρη την Ευρώπη, όταν επικεντρώθηκε έντονα στην προσωπική του μαρτυρία των ομοφυλοφιλικών σχέσων του Φερδινάνδου.
==Εξορία και θάνατος==
Μετά την παραίτησή του ο Φερδινάνδος επέστρεψε για να ζήσει στο Κόμπουργκ της Γερμανίας. Είχε καταφέρει να διασώσει μεγάλο μέρος της περιουσίας του και ήταν σε θέση να ζήσει αρκετά άνετα. Το να είναι στην εξορία το θεωρούσε απλώς ως ένα από τους κινδύνους της βασιλείας. Ο ίδιος σχολίασε «Οι βασιλιάδες στην εξορία είναι σε πιο φιλοσοφική αντιξοότητα από τους κοινούς θνητούς. Αλλά η φιλοσοφία μας είναι κυρίως αποτέλεσμα της παράδοσης και της ανατροφής και μην ξεχνάτε ότι η υπερηφάνεια είναι σημαντικό στοιχείο της δομής ενός μονάρχη. Είμαστε πειθαρχημένοι από το την ημέρα της γέννησής μας και διδασκόμαστε να αποφεύγουμε όλες τις εξωτερικές συναισθηματικές εκδηλώσεις. Ο σκελετός βρίσκεται πάντα μαζί μας στη γιορτή. Αυτό μπορεί να σημαίνει φόνο, παραίτηση, αλλά χρησιμεύει πάντα για να μας θυμίζει το απροσδόκητο. Ως εκ τούτου είμαστε προετοιμασμένοι και τίποτα δεν έρχεται με τη φύση μιας καταστροφής. Το κύριο πράγμα στη ζωή είναι να υποστούμε οποιαδήποτε κατάσταση σωματικής ή πνευματικής εξορίας με αξιοπρέπεια. Αν κάποιος τρέφεται με θλίψη, δεν χρειάζεται να προσκαλέσει τον κόσμο να τον δει». Ηταν ευτυχής που ο θρόνος μπορούσε να περιέλθει στο γιο του. Ο Φερδινάνδος δεν ένιωσε απογοήτευση με την εξορία και πέρασε μεγάλο μέρος του χρόνου του αφοσιωωμένος σε καλλιτεχνικές προσπάθειες, την κηπουρική, τα ταξίδια και τη φυσική ιστορία.
Ωστόσο έμελλε να ζήσει για να δει την κατάρρευση όσων είχε θεωρήσει πολύτιμα στη ζωή. Ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχός του, [[Μπορίς Γ΄ της Βουλγαρίας|Μπορίς Γ΄]], πέθανε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες, μετά την επιστροφή του από μια επίσκεψη στο Χίτλερ στη Γερμανία το 1943. Ο γιος του Μπορίς Γ΄, [[Συμεών Σαξ Κόμπουργκ Γκότα|Συμεών Β΄]], τον διαδέχθηκε μόνο για να καθαιρεθεί το 1946, με τον τερματισμό της βουλγαρικής μοναρχίας. Το Βασίλειο της Βουλγαρίας το διαδέχτηκε η [[Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας]], υπό την οποία εκτελέστηκε ο άλλος γιος του Φερδινάνδου, ο Κύριλλος. Πληροφορούμενος το θάνατο του Κυρίλλου, είπε: "Τα πάντα καταρρέουν γύρω μου."
Ο Φερδινάνδος πέθανε καταβεβλημένος στον Πύργο Μπύργκλας στις 10 Σεπτεμβρίου 1948 στο Κόμπουργκ της Γερμανίας, λίκνο της δυναστείας Σάξεν-Κόμπουργκ-Γκότα. Ήταν το τελευταίο επιζών εγγόνι του Λουδοβίκου-Φιλίππου της Γαλλίας. Η τελική του επιθυμία ήταν να ταφεί στη Βουλγαρία και για το λόγο αυτό το φέρετρο του τοποθετήθηκε προσωρινά στην κρύπτη του Αγίου Αυγουστίνου του Κόμπουργκ, δίπλα στα φέρετρα των γονιών του.
==Βιβλιογραφία==
| |||