Άργυρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

<!--------Ενότητα : Επικινδυνότητα ---------------->

<!------Ενότητα : Εκρηκτικό------>

Το [[Χημικά στοιχεία|χημικό στοιχείο]] '''άργυρος''' ή ''ασήμι'' ([[λατινικά]]: ''argentum'', [[αγγλικά]] : silver) είναι βαρύ, σπάνιο, μαλακό [[μέταλλο]] με έντονη μεταλλική λάμψη. Ο [[ατομικός αριθμός]] του είναι 47 και η [[σχετική ατομική μάζα]] του 107,8682(2).<ref name="Atomic weights of the elements 2009(IUPAC Technical Report)">{{cite journal

|title= Atomic weights of the elements 2009(IUPAC Technical Report)

Το σημερινό όνομά του το πήρε από τη λατινική λέξη ''argentum'' ή και την ελληνική ''αργυρός'' και είναι το μόνο χημικό στοιχείο από το οποίο ονομάστηκε ένα κράτος, η [[Αργεντινή]].<ref name="Elementymology & Elements Multidict" /> Θεωρείται [[ευγενή μέταλλα|ευγενές μέταλλο]] μαζί με το [[ρουθήνιο]], το [[ρόδιο]], το [[ιρίδιο]], το [[παλλάδιο]], το [[όσμιο]], το [[λευκόχρυσος|λευκόχρυσο]] και το [[χρυσός|χρυσό]]. Για τις χρηματιστηριακές συναλλαγές μετράται με την [[ουγγιά]]<ref group="Σημ.">[http://www.troy-ounce.com/ What is a Troy Ounce?]. Η ουγγιά, για την ακρίβεια η ''ευγενής ουγγιά'' (troy ounce, ozt), είναι η παραδοσιακή μονάδα μέτρησης της μάζας των ευγενών μετάλλων. 1 ozt = 31,1035 g. Η ''κοινή ουγγιά'' (ounce, oz) χρησιμοποιείται για άλλα εμπορεύματα και 1 oz = 28,3495 g</ref> και τίθεται υπό διαπραγμάτευση, όπως και τα άλλα πολύτιμα μέταλλα στις διεθνείς χρηματαγορές.

Ο άργυρος χρησιμοποιείται για να κατασκευασθούν [[Κόσμημα|κοσμήματα]], [[Νόμισμα (Κέρμα)|νομίσματα]], σκεύη τραπεζιού, κυρίως [[μαχαιροπίρουνα]] (τα οποία συλλογικά καλούνται ''ασημικά''), [[φωτογραφικό φιλμ|φωτογραφικά φιλμ]] (όπου υπάρχει στα φωτοευαίσθητα αλογονούχα άλατα) και [[καθρέπτης|καθρέπτες]]. Η περιεκτικότητα σε άργυρο ενός κοσμήματος συνήθως μετριέται με τους «βαθμούς»<ref group="Σημ.">Ο διεθνής όρος είναι ''fineness'' που σημαίνει ''τίτλος'' ή και ''εγχάρακτη σφραγίδα τίτλου'' αφού ο αριθμός αυτός χαράσσεται πάνω στο ασημένιο αντικείμενο.</ref> που συμβολίζονται με '''°'''. Για παράδειγμα ένα κόσμημα 925° περιέχει 92,5 % άργυρο, ένα κόσμημα 950° περιέχει 95 % άργυρο και ούτω καθεξής.

Ο άργυρος πήρε το σημερινό του όνομα από το θέμα ''αργ-'' που προέρχεται από την [[Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες|Ινδοευρωπαϊκή]] ρίζα «arg-u-ro» (= λαμπερό μέταλλο) και σχετίζεται με τη [[Σανσκριτική γλώσσα|Σανσκριτική]] λέξη ''arj-una'' (= φως, φωτεινός). Εκτός από τον ''άργυρο'' στα [[Ελληνική γλώσσα|Ελληνικά]], η ρίζα έδωσε στα [[Λατινική γλώσσα|Λατινικά]] τη λέξη ''argentum'' που με τη σειρά της πέρασε στις υπόλοιπες λατινογενείς γλώσσες (''argent'' στα [[Γαλλική γλώσσα|Γαλλικά]], ''argento'' στα [[Ιταλική γλώσσα|Ιταλικά]]).<ref name="Elementymology & Elements Multidict" />

[[Αρχείο:Moon symbol crescent.svg|thumb|left|100px|Ο μηνίσκος (μισοφέγγαρο) συμβόλιζε τα αρχαία χρόνια το ασήμι και τη [[Σελήνη]].]]

Το ασήμι είναι γνωστό στον άνθρωπο από την προϊστορική εποχή. Η αρχαιότερη αναφορά στο μέταλλο εμφανίζεται στον Όμηρο : ''ἐξ Ἀλύβης, ὅθεν ἀργύρου ἐστὶ γενέθλη'' (από την Αλύβη, όπου γεννιέται ο άργυρος, Ιλιάδα Β 857)

Είναι ένα από τα πρώτα έξι μέταλλα που χρησιμοποιήθηκαν από τον άνθρωπο, μαζί με το [[χρυσός|χρυσό]] και το [[χαλκός|χαλκό]] που θεωρούνται παλαιότερα μέταλλα χρονολογούμενα από το 6000 π.Χ. και 4200 π.Χ. αντίστοιχα αλλά και το [[μόλυβδος|μόλυβδο]] (3500 π.Χ.), τον κασσίτερο (1750 π.Χ.) και το [[σίδηρος|σίδηρο]] (1.500 π.Χ.).<ref name="ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΑΣ">[http://www.chem.uoa.gr/chemicals/chem_history.htm#09. ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΑΣ]. Θανάσης Βαλαβανίδης, Καθηγητής - Κων/νος Ευσταθίου, Καθηγητής. Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ανακτήθηκε 3/9/2012</ref> Τα πρώτα αργυρά αντικείμενα χρονολογούνται από το 4000 π.Χ. και έχουν βρεθεί στην [[Ελλάδα]] και στην [[Ανατολία]], όπου ήταν η αρχική περιοχή παραγωγής αργύρου. Αργυρά ευρήματα στην [[σουμέριοι|σουμεριακή]] πόλη Κις και στη πόλη [[Μοχέντζο-ντάρο]] στη κοιλάδα του [[Ινδός ποταμός|Ινδού]] χρονολογούνται από το 3000 π.Χ.,<ref name="Elementymology & Elements Multidict">[http://elements.vanderkrogt.net/element.php?sym=Ag Argentum (Silver) - History & Etymology] Elementymology & Elements Multidict. Ανακτήθηκε την 27 Ιουλίου 2012</ref> περίοδο κατά την οποία χρονολογούνται και οι πρώτες προσπάθειες εξόρυξης αργύρου. Στα μέσα της τρίτης χιλιετίας οι [[Χαλδαίοι]] ανακάλυψαν την τεχνική της κυπέλλωσης για να διαχωρίσουν τον άργυρο από τα μεταλλεύματα μολύβδου, μέθοδο που περιγράφεται και στη Βίβλο.<ref name="John Emsley">{{cite book|title= Nature's Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements

|edition = εικονογραφημένη, επανεκτύπωση |chapter = |author= John Emsley|editor= 2001|publisher= Oxford University Press|pages= |url= http://books.google.gr/books?id=Yhi5X7OwuGkC&hl=|ISBN = 0198503415|format=|accessdate=}}</ref> Στην [[αρχαία Αίγυπτος|αρχαία Αίγυπτο]], επειδή ο άργυρος έπρεπε να απομονωθεί ήταν πιο σπάνιος και συνεπώς ακριβότερος από το χρυσό που ήταν αυτοφυής.<ref>{{cite book| title = Discovery of the Elements |author = Mary Εlvira Weeks |edition=3, επανεκτύπωση|url=http://books.google.gr/books?id=SJIk9BPdNWcC&vq=| pages = 4|isbn = 9780766138728 |publisher = Kessinger Publishing}}</ref> Σημαντική ζήτηση αργύρου υπήρχε και κατά τη διάρκεια της 2η χιλετίας από τους πολιτισμούς του ελληνικού χώρου, το [[Μινωικός πολιτισμός|Μινωικό]] και το [[Μυκηναϊκός πολιτισμός|Μυκηναϊκό]], καθώς και της Μικράς Ασίας. Ο άργυρος προερχόταν από ορυχεία στην σημερινή [[Αρμενία]], αλλά με την παρακμή αυτών των πολιτισμών το επίκεντρο εκμετάλλευσης αργύρου άλλαξε τοποθεσία, με τα [[μεταλλεία Λαυρίου]] να είναι πλέον η κύρια θέση εξόρυξης αργύρου παγκοσμίως για τα επόμενα περίπου χίλια χρόνια.<ref name=925history>[http://www.925-1000.com/silverhistory.html the History of Silver] 925-1000.com. Ανακτήθηκε την 26 Ιουλίου 2012</ref> Εκτιμάται ότι περί το 2000 π.Χ. η συνολική παγκόσμια παραγωγή αργύρου ήταν περίπου 3.100 τόνοι.<ref name="Gold-Eagle">[http://www.gold-eagle.com/editorials_00/mbutler031900.html Ancient Prices]. Gold-Eagle. Ανακτήθηκε 1/9/2012</ref>

[[Αρχείο:Tetradrachm Athens 450 reverse CdM Paris.jpg|thumb|left|200px|Το αργυρό [[τετράδραχμο]] της Αθήνας ήταν το νόμισμα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία κατά την αρχαιότητα.]]

Ο άργυρος χρησιμοποιήθηκε για τη κατασκευή νομισμάτων περίπου το 600 π.Χ. από τους [[Λυδία|Λυδούς]], οι οποίοι χρησιμοποίησαν ένα κράμα χρυσού και αργύρου, το ήλεκτρον, το οποίο περιέχει από 25 % έως 55 % Ag και έχει υποκίτρινο χρώμα.<ref name="John Marsden, Iain House" /> Το ήλεκτρο ήταν αυτοφυές στην κοίτη του ποταμού [[Πακτωλός|Πακτωλού]], η οποία ήταν μια από τις σπουδαιότερες πηγές ήλεκτρου στην αρχαιότητα.<ref>Ιωάννης Ανδρουλάκης [http://www.fleur-de-coin.com/articles/oldestcoin.asp The oldest coin in the world] fleur-de-coin.com. Ανακτήθηκε την 26 Ιουλίου 2012</ref> Τα πρώτα αργυρά νομίσματα ήταν σβώλοι αργύρου με τη σφραγίδα της πόλης. Κάθε πόλη είχε το δικό της [[Νόμισμα (Κέρμα)|νόμισμα]] και μονάδα [[Βάρος|βάρους]]. Η αργυρή [[δραχμή]] της [[Αίγινα]]ς ήταν το πρώτο νόμισμα που καθιερώθηκε ως νομισματικό πρότυπο, ενώ, μετά την ανάπτυξη της [[Αθήνα]]ς, το Αττικό [[Τετράδραχμο]] χρησιμοποιήθηκε ως πρότυπο. Μία Αττική Δραχμή ισοδυναμούσε με 4,36 [[Γραμμάριο|γραμμάρια]] αργύρου και το αργυρό Τετράδραχμο της Αθήνας εθεωρείτο το νόμισμα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στην [[αρχαιότητα]].<ref>[http://sites-archeologiques.perso.sfr.fr/cartes-gb/grece-monnaie.html Greek coinage] Ανακτήθηκε την 26 Ιουλίου 2012</ref> Υπήρχαν όμως σε κυκλοφορία και άλλα ασημένια νομίσματα όπως το Αττικό Δεκάδραχμο και ο [[Οβολός]] που ήταν και το πιο μικρό, περιείχε 0,72 γραμμάρια αργύρου ενώ 6 Οβολοί ισοδυναμούσαν με μια Αττική Δραχμή.<ref name="Gold-Eagle" /> Τα [[μεταλλεία Λαυρίου]], στην [[Αττική]], τα οποία παρήγαγαν άργυρο και μόλυβδο, θεωρούνταν ένα από τα σημαντικότερα μεταλλευτικά κέντρα της αρχαιότητας, όπου εφαρμόστηκαν διάφορες τεχνικές εξόρυξης. Θεωρείται ότι τα [[Ορυχείο|ορυχεία]] του [[Λαύριο|Λαυρίου]] ώθησαν την [[Αρχαία Αθήνα]] στην ακμή της κατά τη διάρκεια των κλασσικών χρόνων, αφού ο άργυρος που εξορυσσόταν χρησιμοποιούνταν για τη κοπή νομισμάτων. Τα ορυχεία αυτά λειτούργησαν από το 600 π.Χ. έως το 300 π.Χ. παράγοντας περίπου 30 τόνους αργύρου το χρόνο<ref name="John Emsley" /> ενώ υπολογίζεται ότι από τον 7ο μέχρι τον 1ο αιώνα π.Χ. εξορύχθηκαν τουλάχιστον 3.500 τόνοι αργύρου.<ref>[http://www.geomuseum.gr/default.aspx?id=122&lid=2 Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ] Μουσείο Σταματιάδη Ορυκτολογίας και Παλαιοντολογίας Ανακτήθηκε 25/7/2012</ref> Ο άργυρος επίσης χρησιμοποιούνταν σε πολυτελή οικιακά σκεύη και βρισκόταν κυρίως στη κατοχή των πλούσιων ιδιωτών.

Κατά την ρωμαϊκή εποχή τα μεγαλύτερα ορυχεία αργύρου βρίσκονταν στην [[Ισπανία]], που ήταν τότε ρωμαϊκή επαρχία. Μετά την κατάκτηση της Ισπανίας από τους [[Άραβες]], τον 8ο αιώνα, τα ορυχεία βρίσκονταν διάσπαρτα σε χώρες της κεντρικής [[Ευρώπη]]ς. Τα ορυχεία αργύρου της Ισπανίας προσέφεραν το ασήμι που ήταν απαραίτητο για την αγορά μπαχαρικών. Ο [[Οκταβιανός Αύγουστος|Αυτοκράτορας Αύγουστος]] έπαψε να χρησιμοποιεί τα αργυρά νομίσματα ως νομισματικό πρότυπο και αντ' αυτού εισήγαγε χρυσά νομίσματα. Με το καιρό, τα αργυρά νομίσματα υποτιμήθηκαν σε σχέση με τα χρυσά και τελικά σταμάτησαν να παράγονται τους πρώτους Βυζαντινούς χρόνους.<ref>[http://sites-archeologiques.perso.sfr.fr/cartes-gb/rome-monnaie.html Roman coinage] Ανακτήθηκε την 26 Ιουλίου 2012</ref>

[[Αρχείο:Alchemical-symbols-1775.jpg|300px|right|thumb|Αλχημιστικά σύμβολα του 1775. Διακρίνεται στην 3η στήλη και στην τρίτη γραμμή το σύμβολο του αργύρου]]

Το γεγονός που αύξησε ξανά την αξία του αργύρου ήταν η ανακάλυψη και η κατάκτηση της [[Αμερική]]ς από τους Ισπανούς. Στοιχεία για την εξόρυξη του αργύρου στην Αμερική δείχνουν ότι υπήρχε μια μικρή παραγωγή του μετάλλου στο [[Μεξικό]] (600 μ.Χ.) και τη [[Βολιβία]] (1000 μ.Χ.). Με την κατάκτηση της [[Λατινική Αμερική|Λατινικής Αμερικής]] από τους Ισπανούς, η εξόρυξη αργύρου ανήλθε σε πρωτοφανή επίπεδα. Μεταξύ του 1500 και του 1800, η παραγωγή ασημιού στη [[Βολιβία]], το [[Περού]] και το [[Μεξικό]] έφτασε το 85% της παγκόσμιας παραγωγής. Από το ορυχείο αργύρου στο Ποτοσί της Βολιβίας εξορύχθησαν σε 220 χρόνια 41.000 τόνοι ασημιού, ενώ η λέξη Ποτοσί έγινε συνώνυμο του πλούτου. Το υπόλοιπο 15 % προερχόταν κυρίως από τη [[Γερμανία]], την [[Ουγγαρία]] και τη [[Ρωσία]]. Μετά το 1850 ανακαλύφθηκαν σημαντικά αποθέματα του μετάλλου στο Κόμστοκ Λοντ, στη [[Νεβάδα]] τα οποία ήταν και τα πρώτα σημαντικά αποθέματα μεταλλευμάτων αργύρου που βρέθηκαν στις [[Ηνωμένες Πολιτείες]].<ref name=925history/>

Η γεωλογική εξέλιξη της [[Γη]]ς δημιούργησε μικρές αλλά διάσπαρτες εναποθέσεις αργύρου στις οποίες το μέταλλο βρίσκεται σε πολύ μεγαλύτερες [[Συγκέντρωση διαλύματος|συγκεντρώσεις]] από τη μέση περιεκτικότητά του στο φλοιό της Γης (0,07 - 0,08 g/t)<ref name="Shepard Krech, John Robert McNeill, Carolyn Merchant" /><br />

|accessdate = |editor = |format= }}</ref> ο άργυρος έχει ισχυρά χαλκόφιλο χαρακτήρα προτιμά δηλ. τη συνύπαρξη με θειούχα ορυκτά και είναι συμβατός με το θειούχο τήγμα παρά με το πυριτικό [[μάγμα]]. Επομένως δεν παρουσιάζει ιδιαίτερη γεωχημική συγγένεια με όξινα ή αλκαλικά μάγματα. Εμφανίζεται ως ιχνοστοιχείο πολύ συχνά μέσα σε θειούχα ορυκτά όπως ο [[γαληνίτης]], ο [[σφαλερίτης]], ο [[τετραεδρίτης]] και ο [[χαλκοπυρίτης]] τα οποία περιέχουν και άλλα χαλκόφιλα στοιχεία όπως [[Pb]], [[Κοβάλτιο|Co]], [[Ni]], [[Sb]] και [[As]]. Η παρουσία αργύρου σε μια περιοχή αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι υπάρχουν κοιτάσματα [[Χρυσός|χρυσού]] καθώς και [[Ιζηματογενές πέτρωμα|ιζηματογενείς]] υδροθερμικές ή ηφαιστειακές εναποθέσεις κοιτασμάτων [[Σουλφίδια|σουλφιδίων]].<ref name="atlas">[http://weppi.gtk.fi/publ/foregsatlas/map_compare.html Geochemical Atlas of Europe. Ag text] Ανακτήθηκε 1/8/20121}}</ref> Αυξημένη περιεκτικότητά του σε [[Ιζηματογενές πέτρωμα|ιζηματογενείς]] σχηματισμούς μπορεί να οφείλεται στο [[pH]] του εδάφους, την παρουσία οργανικών υλικών καθώς και στην προέλευση των [[Ίζημα|ιζημάτων]].<ref name="atlas" /><br />

Πάνω από τα 3/4 της παγκόσμιας ετήσιας παραγωγής αργύρου προέρχονται από κοιτάσματα στα οποία το κύριο προϊόν είναι ο χρυσός ή κάποιο από τα βασικά μέταλλα χαλκός, μόλυβδος, ψευδάργυρος<ref name="Per Enghag" /> στα κοιτάσματα των οποίων ο άργυρος περιέχεται σε ορυκτά όπως [[τετραεδρίτης]], φραϊμπεργκίτης και [[τενναντίτης]]. Σημαντικά ποσοστά Ag μπορεί να περιέχονται στο [[Γαληνίτης|γαληνίτη]], αλλά και σε αρκετά θειούχα ορυκτά Ag-Sb-Pb όπως ο πυραργυρίτης, ο στεφανίτης, ο μιαργυρίτης, ο ανδορίτης, ο [[ακανθίτης]], ο πυροστιλπνίτης κ.ά. Μικρότερα ποσοστά μπορεί να περιέχονται στο [[Σιδηροπυρίτης|σιδηροπυρίτη]] και στο [[Χαλκοπυρίτης|χαλκοπυρίτη]] ενώ ο [[σφαλερίτης]] ηφαιστειακών κοιτασμάτων των προηγούμενων βασικών μετάλλων περιέχει κατά μέσο όρο περίπου 25 ppm αργύρου.<ref name="Αναστάσιος Γραμματικόπουλος">{{cite book

Οι τύποι εξόρυξης αργύρου είναι δύο ειδών : Η ''επιφανειακή εξόρυξη'' ή ''εξόρυξη ανοικτού φρέατος'' (open pit mining) και η ''[[Υπόγεια εκμετάλλευση|υπόγεια εξόρυξη]]'' (underground mining). Στον πρώτο τύπο, το [[έδαφος]] που καλύπτει το κοίτασμα απομακρύνεται με [[Μπουλντόζα|μπουλντόζες]] και [[Εκσκαφέας|εκσκαφείς]] και το μετάλλευμα που αποκαλύπτεται κονιορτοποιείται με [[Εκρηκτικές ύλες|εκρηκτικά]] και μεταφέρεται στους χώρους επεξεργασίας. Στην υπόγεια εξόρυξη, οι τεχνικές εξόρυξης καθορίζονται από παράγοντες όπως η θέση, το μέγεθος, η μορφή και το σχήμα του κοιτάσματος, το είδος των γειτονικών πετρωμάτων κ.ά.<ref name="Thomas Mohide" /> Παρόλο που [[Ορυχείο|ορυχεία]] αργύρου υπάρχουν σε πολλά μέρη του κόσμου, τα περισσότερα βρίσκονται στην [[Αμερική|Αμερικάνικη]] ήπειρο.<ref name="Shepard Krech, John Robert McNeill, Carolyn Merchant" />

Tο μεγαλύτερο κοίτασμα αργύρου στον κόσμο είναι το μεταμορφωμένο πυριγενές μονοστρωματικό κοίτασμα [[Σουλφίδια|σουλφιδίων]] ψευδαργύρου-μολύβδου Κάννινγκτον (Cannington),<ref name="Barbara Sherwood Lollar" /> ηλικίας 1,677 δισεκατομμυρίων ετών<ref name="CanningtonUSGS">[http://mrdata.usgs.gov/sedznpb/show-sedznpb.php?rec_id=16 Cannington]. U.S. Department of the Interior , U.S. Geological Survey. Page Contact Information: Peter Schweitzer. Ανακτήθηκε 10/9/2012</ref> που βρίσκεται στην επαρχία Κουίνσλαντ (Queensland) της βορειοανατολικής [[Αυστραλία]]ς. Το κοίτασμα ανακαλύφθηκε το 1990 και η εκμετάλλευσή του άρχισε το 1998, ενώ έχει έκταση 0,42 Km², μήκος 1,8 Km και πλάτος 0,3 Km.<ref name="CanningtonUSGS" /> Είναι κοίτασμα τύπου Μπρόκεν Χίλλ (Broken Hill) με ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά<ref name="Spry">{{Cite web|date=2009|title=A re-classification of Broken Hill-type Pb-Zn-Ag deposits|author=Spry, Paul|publisher=Prospectors and Developers Association of Canada|series=2009 PDAC Convention: Open Sessions|url=http://www.pdac.ca/pdac/conv/2009/pdf/open-session/os-spry.pdf|archiveurl=http://web.archive.org/web/20120731205419/http://www.pdac.ca/pdac/conv/2009/pdf/open-session/os-spry.pdf|archivedate=2012-07-31}}</ref> και η υψηλή περιεκτικότητα σε άργυρο σχετίζεται με την παρουσία αργυρούχου [[Γαληνίτης|γαληνίτη]] και φραϊμπεργκίτη.<ref name="Barbara Sherwood Lollar" /> Τα διαθέσιμα αποθέματα είναι περίπου 44.000.000 τόνοι μεταλλεύματος με περιεκτικότητες 11,6 % [[Μόλυβδος|μόλυβδο]], 4,4 % [[Ψευδάργυρος|ψευδάργυρο]] και 538 g/t άργυρο. Η εξόρυξη είναι υπόγειου τύπου και το [[ορυχείο]] ανήκει στην εταιρεία Μπίλλιτον (BHP Billiton). Είναι το μεγαλύτερο ορυχείο του κόσμου και αναμένεται να παραμείνει σε λειτουργία μέχρι περίπου το 2033, με μια ετήσια παραγωγή 750 [[Τόνος (μονάδα μέτρησης)|τόνων]] αργύρου, 265.000 τόνων μολύβδου και 110.000 τόνων ψευδαργύρου. Στο ορυχείο λειτουργεί και μονάδα [[Εμπλουτισμός των μεταλλευμάτων|εμπλουτισμού των μεταλλευμάτων]] μολύβδου-ψευδαργύρου-αργύρου<ref name="Cannington">[http://www.infomine.com/minesite/minesite.asp?site=cannington Cannington]. Mine Sites. Major Mining Operations Around the World. Last updated - 17/11/2008</ref> και το 2011 η βασική εξόρυξη αργύρου<ref group="Σημ.">Στη ''βασική εξόρυξη αργύρου'' (primary silver mining) το βασικό μέταλλο της εξόρυξης, από οικονομικής πλευράς, είναι ο άργυρος.</ref> ανήλθε σε 1000 τόνους<ref name="Silver Production">[http://www.silverinstitute.org/site/supply-demand/silver-production/ Silver Production]. The Silver Institute. Ανακτήθηκε 17/8/2012</ref>

Στα κοιτάσματα του [[Μεξικό|Μεξικού]], που είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός αργύρου στον κόσμο, το βασικό μέταλλο εξόρυξης είναι ο άργυρος. Τα περισσότερα από τα κοιτάσματα είναι φλεβικά ρωγμώδη τυπικά επιθερμικά χρυσού-αργύρου και πολλά είναι πολυμεταλλικά, η εκμετάλλευση των οποίων διατηρείται λόγω των υψηλών τιμών του αργύρου. Σε μερικές φλέβες κυριαρχεί το ορυκτό [[ακανθίτης]] (Ag₂S) και ο αυτοφυής άργυρος και σε άλλες υπάρχουν θειούχα άλατα του Ag όπως πυραργυρίτης και προυστίτης<ref name="Per Enghag" /> ή ο άργυρος βρίσκεται στο ορυκτό [[τετραεδρίτης]].<ref name="Barbara Sherwood Lollar" /> Αντιπροσωπευτικό των Μεξικάνικων κοιτασμάτων είναι το Λα Κολοράδα (La Colorada) στην πολιτεία [[Σακατέκας]] (Zacatecas) στο κεντρικό Μεξικό. Είναι κοίτασμα σουλφιδίων ψευδαργύρου-μολύβδου που φιλοξενούνται μέσα σε ανθρακικά πετρώματα ηλικίας 32,5 εκατομμυρίων ετών.<ref name="La ColoradaUSGS">[http://mrdata.usgs.gov/sedznpb/show-sedznpb.php?rec_id=307#geol-info La Colorada].U.S. Department of the Interior , U.S. Geological Survey. Page Contact Information: Peter Schweitzer. Ανακτήθηκε 10/9/2012</ref> To 2011 αξιοποιήθηκαν 405.000 τόνοι μεταλλεύματος με 369 g/t άργυρο, 0,43 g/t χρυσό, 2,36 % ψευδάργυρο και 1,18 % μόλυβδο. Τα βεβαιωμένα και πιθανά αποθέματα του κοιτάσματος ήταν στις 31/12/2011, 1.372 τόνοι αργύρου,<ref>[http://www.infomine.com/minesite/minesite.asp?site=lacolorada La Colorada] Mine Sites. Major Mining Around the World. Last updated: 7/6/2012</ref> ενώ τα βεβαιωμένα και πιθανά αποθέματα μεταλλεύματος είναι 26,4 εκατομμύρια τόνοι με 455,1 g/t Ag και 0,61 g/t Au. Εκεί βρίσκεται και το πλουσιότερο σε άργυρο ορυχείο, το Φρεσνίγιο (Fresnillo), στο οποίο η εξόρυξη είναι υπόγειου τύπου. Το ορυχείο, που είναι το δεύτερο σε μέγεθος μετά το BHP Billiton, βρίσκεται σε λειτουργία από το 1554.<ref name="Proaño (Fresnillo)">{{cite journal|title= GREAT MINES. Proaño (Fresnillo)|author= John Chadwick|journal= International Mining |volume= |issue =|pages=8-14 |year= 2008|publisher= |url= http://www.infomine.com/publications/docs/InternationalMining/Chadwick2008v.pdf

Ο αυτοφυής άργυρος παρόλο που υπάρχει στη φύση είναι πολύ σπάνιος. Πιθανόν σχηματίστηκε στη Γη από την αντίδραση θειούχων ορυκτών με [[νερό]] :

Ο άργυρος εμφανίζεται μέσα σε μεγάλο αριθμό ορυκτών, πολλά από τα οποία όμως δεν τον έχουν ως κύριο συστατικό. Ορισμένα χαρακτηριστικά ορυκτά του αργύρου είναι :

Ο [[χλωραργυρίτης]] ή [[κεραργυρίτης]] ή [[κέρας αργύρου]] με τύπο AgCl είναι πολύ μαλακό ορυκτό με σκληρότητα 2 - 3 στην κλίμακα Mohs και κόβεται με μαχαίρι. Σε ορισμένες περιοχές είναι σημαντικό ορυκτό του αργύρου.<ref name="Cornelius S. Hurlbut, W. Edwin Sharp" /> Στους κρυστάλλους του ο Σουηδός χημικός Καρλ Βίλελμ Σέελε παρατήρησε για πρώτη φορά την επίδραση του φωτός στα αλογονίδια του αργύρου.<ref name="Per Enghag" /> Ο [[βρωμαργυρίτης]] (AgBr)<ref>[http://www.handbookofmineralogy.com/pdfs/bromargyrite.pdf Bromargyrite]. Handbook of Mineralogy</ref> έχει την ίδια σκληρότητα. Αντίθετα ο [[ιωδαργυρίτης]] (AgI) είναι πιο μαλακός, 1,5 στην κλίμακα Mohs.<ref>[http://www.handbookofmineralogy.com/pdfs/iodargyrite.pdf Iodargyrite]. Handbook of Mineralogy</ref>

Όταν ο άργυρος βρίσκεται ειδικά μέσα σε ορυκτά σουλφίδια του μολύβδου όπως πχ. ο γαληνίτης (PbS), τότε ο ακάθαρτος μόλυβδος που εξάγεται περιέχει συνήθως 0,01 % - 0,03 % άργυρο και πριν αυτός ανακτηθεί με κυπέλλωση πρέπει να γίνει πρώτα [[Εμπλουτισμός των μεταλλευμάτων|εμπλουτισμός του μεταλλεύματος]]. Υπάρχουν δύο μέθοδοι εμπλουτισμού, που χρονολογούνται από τα μέσα σχεδόν του 19ου αιώνα : Η μέθοδος Πάρκες και η μέθοδος Πάττινσον με την πρώτη να χρησιμοποιείται σήμερα περισσότερο.

Η μέθοδος Πάρκες είναι μια [[Πυρομεταλλουργία|πυρομεταλλουργική]] διεργασία η οποία βασίζεται στο γεγονός ότι σε θερμοκρασίες κάτω από 400&nbsp;°C, ο [[ψευδάργυρος]] (Zn) και ο μόλυβδος (Pb) είναι πρακτικά αναμίξιμοι και [[μίγμα]]τα με λιωμένα τα δύο αυτά μέταλλα όταν ψυχθούν κάτω από τους 400&nbsp;°C διαχωρίζονται σε ένα στρώμα λιωμένου Pb πάνω στο οποίο επιπλέει ένα στρώμα στερεού Zn. Ο Ag είναι πολύ διαλυτός στον υγρό Zn και όταν ο τελευταίος στερεοποιείται ο Ag καθιζάνει με μορφή μικτών [[Κρύσταλλος|κρυστάλλων]] Ag/Zn. Έτσι, ο Ag που βρίσκεται μέσα σε λιωμένο Pb μπορεί να εξαχθεί αφού διαλυθεί σε λιωμένο Zn με μορφή «αφρού ψευδαργύρου» που επιπλέει στο μόλυβδο. Αυτός ο «αφρός» όμως περιέχει προσμίξεις μολύβδου γι' αυτό θερμαίνεται προσεκτικά πάνω από το [[σημείο τήξης]] του μολύβδου, οπότε ο μόλυβδος χωρίς άργυρο διαχωρίζεται και επανακυκλώνεται, ενώ ο «αφρός ψευδαργύρου», που περιέχει τώρα περίπου 75 % Pb και μέχρι 10 % Ag, αποστάζεται και ο εμπλουτισμένος μόλυβδος, που περιέχει 8 % έως 12 % Ag υποβάλλεται σε κυπέλλωση.<ref name="Wiberg" />

Κατά τη διαδικασία της ''κυπέλλωσης'', τα ορυκτά σουλφίδια που περιέχουν άργυρο φρύσσονται και μετά [[Αναγωγή (χημεία)|ανάγονται]] με άνθρακα (κωκ). Έτσι προκύπτει το πρώτο κράμα αργύρου που περιέχει και χαλκό, μόλυβδο, ψευδάργυρο και πιθανόν και άλλα μέταλλα. Το κράμα αυτό τήκεται σε ειδικά καμίνια από πορώδες [[φωσφορικό ασβέστιο]] και ταυτόχρονα διοχετεύεται ισχυρό ρεύμα αέρα. Έτσι τα μέταλλα (αν υπάρχουν) πλην του αργύρου, οξειδώνονται προς τα αντίστοιχα [[Οξείδιο|οξείδιά]] τους τα οποία επιπλέουν στο τήγμα και απομακρύνονται με απόχυση ενώ τα υπολείμματά τους απορροφώνται από το πορώδες υλικό του καμινιού. Ο ακάθαρτος άργυρος που λαμβάνεται μ' αυτόν τον τρόπο, διαλύεται σε [[θειικό οξύ]], οπότε αποχωρίζεται ταυτοχρόνως και ο [[χρυσός]] αν υπάρχει.<ref name="Γ.Ε. Μανουσάκης" />

Ο άργυρος σε μικρότερα ποσά λαμβάνεται και από τα ορυκτά του με κατεργασία με κυανιούχα άλατα (''κυανίωση'').<ref name="Μανωλκίδης" /> Μετά τη λειοτριβία των αργυρούχων ορυκτών προστίθεται διάλυμα κυανιούχου νατρίου περιεκτικότητας 0,1 % - 0,2 %<ref name="Wiberg" /> με ταυτόχρονη διοχέτευση αέρα. Έτσι τόσο ο αυτοφυής άργυρος, όσο και ο [[αργυρίτης]] (Ag₂S) αλλά και ο [[κεραργυρίτης]] (AgCl) μετατρέπονται σε ευδιάλυτο στο νερό σύμπλοκο άλας, το [[αργυροκυανιούχο νάτριο]] :

Στο διάλυμα που σχηματίζεται προστίθεται ψευδάργυρος οπότε καταβυθίζεται ο άργυρος :

Τα προϊόντα φιλτράρονται διερχόμενα από πρέσα και η στερεή αργυρούχα πάστα, που περιέχει 95 % άργυρο, τήκεται.<ref name="Wiberg" />

Ο ακάθαρτος άργυρος που λαμβάνεται με όλες τις παραπάνω διεργασίες τοποθετείται ως άνοδος σε ηλεκτρολυτική διάταξη που περιέχει διάλυμα νιτρικού αργύρου με μικρή ποσότητα [[Νιτρικό οξύ|νιτρικού οξέος]] και κάθοδο από καθαρό άργυρο, οπότε καθαρίζεται ηλεκτρολυτικά μεταφερόμενος καθαρός στην κάθοδο.<ref name="Μανωλκίδης" /><br />

Η χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή αργύρου, ήδη από τον 16ο αιώνα,<ref name="Dr James B. Calvert" /> είναι το Μεξικό από τα ορυχεία του οποίου το 2011 εξορύχτηκαν περίπου 4.753 τόνοι, το 20 % της παγκόσμιας παραγωγής. Δύο είναι τα μεγαλύτερα [[Ορυχείο|ορυχεία]] της χώρας και από το παραγωγικότερο, το Φρεσνίγιο (Fresnillo), παράχθηκαν το 2011 περίπου 942 τόνοι αργύρου, το 20 % περίπου της εγχώριας παραγωγής του μετάλλου. Από το δεύτερο σε μέγεθος, το Παλμαρέχο (Palmarejo) εξορύχτηκαν περίπου 280 τόνοι.

Ο άργυρος υπήρξε το πρώτο μέταλλο που χρησιμοποιήθηκε, αν και σε ακάθαρτη μορφή, ως μια μορφή [[Νόμισμα (Κέρμα)|νομίσματος]] ήδη από το 700 π.Χ. Το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία ήταν οι πρώτες χώρες που χρησιμοποίησαν καθαρά ασημένια νομίσματα με την εισαγωγή της λίρας [[στερλίνα]]ς και της Γαλλικής [[Λίβρα]]ς<ref name="silver price history" /> η οποία διατηρήθηκε μέχρι το 1795 και η οποία ισοδυναμούσε με περίπου 454 γραμμάρια ασημιού. Στις αρχές του 19ου αιώνα όμως ανακαλύφθηκαν μεγάλα αποθέματα αργύρου, με αποτέλεσμα ο άργυρος να αρχίσει σταδιακά να αντικαθίσταται στις συναλλαγές από το χρυσό εξαιτίας φόβων ότι η τιμή του αργύρου θα πέσει. Τελικά [[πρότυπο νόμισμα]] έγινε ο χρυσός ενώ η τιμή του αργύρου άρχισε και πάλι να ανεβαίνει. Μέσα σε δώδεκα χρόνια, από το 2000 έως το 2011, η μέση τιμή του αργύρου αυξήθηκε από 4,95 δολάρια/ουγγιά σε 35,11 δολάρια/ουγγιά,<ref name="Monthly Prices. London Fix">[http://www.silverinstitute.org/site/silver-price/monthly-prices/london-fix-price/#1996 Monthly Prices. London Fix]. The Silver Institute</ref> πράγμα που οφείλεται στο ενδιαφέρον της βιομηχανίας για το μέταλλο αλλά και στην επιστροφή του ενδιαφέροντος των επενδυτών.<ref name="silver price history">[http://www.silverpricehistory.org/ silver price history]. Ανακτήθηκε 7/9/2012</ref> Από το 1991 έως το Σεπτέμβριο του 2012, η υψηλότερη τιμή που παρατηρήθηκε ήταν 48,70 δολάρια/ουγγιά στις 28 Απριλίου 2011 και η χαμηλότερη 3,55 δολάρια/ουγγιά στις 25 Φεβρουαρίου 1991 ενώ η υψηλότερη τιμή όλων των εποχών σημειώθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1980 και ήταν 49,45 δολάρια/ουγγιά.<ref name="Tax Free Gold" /><br />

Η τιμή του αργύρου στις διεθνείς χρηματαγορές επηρεάζεται<ref name="Commodities: Silver" /> :

* Ο χαλκός, από τα παραπροϊόντα του οποίου εξάγεται το ασήμι, είναι αγαθό που σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τις διεθνείς κτηματαγορές. Επειδή ο χαλκός χρησιμοποιείται στην κατασκευή νέων κατοικιών, οποιαδήποτε αλλαγή στην [[αγορά κατοικίας]] μπορεί να επηρεάσει τη ζήτησή του, η οποία με τη σειρά της επηρεάζει έμμεσα την αγορά του αργύρου και ως εκ τούτου και τις τιμές του.

* Από το ότι το ασήμι αντιπροσωπεύει μια εναλλακτική επενδυτική πρόταση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αντιστάθμιση των συναλλαγματικών κινδύνων μέσω επενδύσεων σε πολύτιμα μέταλλα καθώς το δολάριο χάνει την αξία του.

Οι διάφοροι [[εγχάρακτος τίτλος|εγχάρακτοι τίτλοι]] με τους οποίους διατίθεται ο άργυρος σε επενδυτές ή συλλέκτες είναι<ref name="Buy Fine Silver">[http://silverprice.org/buy-silver/ Buy Fine Silver]. Silverprice</ref> :

Το ''[[πρότυπο αργύρου]]'' ή ''κανόνας του αργύρου'', είναι νομισματικό πρότυπο σύμφωνα με το οποίο ως βασική νομισματική μονάδα ορίζεται ορισμένη ποσότητα αργύρου και στο οποίο επιτρέπεται η κυκλοφορία αργυρών νομισμάτων αλλά και καθαρού αργύρου καθώς επίσης και η απεριόριστη μετατρεψιμότητα του χρήματος σε ασήμι αλλά και η ελεύθερη εισαγωγή και εξαγωγή αργύρου για τη διευθέτηση των διεθνών υποχρεώσεων. Αντίστοιχα ορίζεται και ο [[κανόνας του χρυσού]].<ref name="Encyclopedia Britannica" /> Το ''πρότυπο αργύρου'' πιστεύεται ότι χρονολογείται από την αρχαία Ελλάδα, όπου το ασήμι ήταν το πρώτο μέταλλο που χρησιμοποιήθηκε ως νομισματικό μέτρο. Αργότερα, μετά την πτώση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, καθιερώθηκε σε περιοχές που εκτείνονται από τη Βοημία και τη Μεγάλη Βρετανία έως την Κίνα και την Ινδία αλλά και τις Ηνωμένες Πολιτείες.<ref name="Silver Standard">[http://www.investopedia.com/terms/s/silver-standard.asp # axzz25u0BEmvO Silver Standard]. Investopedia</ref> Το 1792 οι Ηνωμένες Πολιτείες εισήγαγαν το [[διμεταλλικό σύστημα]] στο οποίο τόσο ο άργυρος όσο και ο χρυσός χρησιμοποιούνταν ως μέτρα προσδιορισμού νομισμάτων, διαφορετικών για κάθε μέταλλο. Τα υψηλής αξίας χρυσά νομίσματα χρησιμοποιούνταν για διεθνείς επιχειρηματικές δραστηριότητες και συναλλαγές μεγάλης αξίας. Τα χαμηλής αξίας ασημένια νομίσματα χρησιμοποιούνταν για μικρές καθημερινές συναλλαγές, συμπεριλαμβανομένης της πληρωμής χαμηλών μισθών και ενοικίων. Σ΄Σε αυτό το σύστημα, 1 ασημένιο δολάριο περιείχε 26,8 γραμμάρια αργύρου καθαρότητας 90 % άρα περιείχε περίπου 24,12 γραμμάρια καθαρού αργύρου. Το διμεταλλικό σύστημα τελικά αντικαταστάθηκε το 1870 από τον κανόνα του χρυσού. Αλλά και η Ευρώπη μέχρι τη δεκαετία του 1870, λειτουργούσε επί αιώνες τόσο με το ασήμι όσο και με τον χρυσό. Κάθε μέταλλο είχε τα δικά του νομίσματα, που χρησιμοποιούνταν όμως για διαφορετικούς σκοπούς, όπως και στις Ηνωμένες Πολιτείες.<ref>[http://www.solnth.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=515:2011-11-30-18-52-55&catid=86:epikairotita&Itemid=61 Ευρώ: Ο κανόνας του χρυσού και του αργύρου] (2011) Σύλλογος Οικονομολόγων Λογιστών Νομού Θεσαλλονίκης. Ανακτήθηκε 25/8/2012.</ref>

Από το 1687 ο λόγος «χρυσός''':'''άργυρος» μεταβλήθηκε από 14,14, που ήταν μέχρι περίπου το 1900, σε 99,76 γύρω στα 1945. Κατά την περίοδο αυτή των 325 χρόνων, ο μέσος όρος του λόγου ήταν 27,28.<ref name="Seeking Alpha">[http://seekingalpha.com/article/422081-324-years-of-the-gold-to-silver-ratio-and-195-silver 324 Years Of The Gold-To-Silver Ratio And $195 Silver]. Seeking Alpha^α.Read.Decide.Invest</ref> Από την εποχή που άρχισαν οι καταγραφές τις διακύμανσης των τιμών του αργύρου, γύρω στα 1900, με μια ουγγιά χρυσού μπορούσε κάποιος να αγοράσει περίπου 15 ή 16 ουγγιές αργύρου δηλαδή ο λόγος «χρυσός''':'''ασήμι» ήταν 15 ή 16.<ref name="The Case for Silver">[http://goldnews.bullionvault.com/silver_case_032520106 The Case for Silver - 25 March 2010]. Goldnews.bullionvault.com. Ανακτήθηκε 31/8/2012</ref> Στη δεκαετία του 1930 και του 1940 η λόγος έφτασε στο 90 ή και ψηλότερα, 99,76 γύρω στα 1945. Τα χρόνια 1970 - 2010 η μέση τιμή του λόγου ήταν 54,08, ενώ το 1970 σημειώθηκε ο μικρότερος λόγος των τελευταίων 40 ετών, 20,36. Το 1991 έφτασε στην υψηλότερη τιμή, 89,31 αν και κάποια πηγή αναφέρει και τιμή του λόγου πάνω από 100.

Βοηθούμενοι από Άραβες [[σεΐχης|σεΐχηδες]], Ευρωπαίους επενδυτές και Βραζιλιάνους επιχειρηματίες,<ref name="Jerry W. Markham">{{cite book|title= A Financial History of the United States (Volume III). From the Age of Derivatives into the New Millennium (1970-2001)|author= Jerry W. Markham|year= 2002|publisher= M.E. Sharpe|url= http://books.google.de/books?id=hZ9frnkOTsQC&hl=|ISBN = 0765607301|pages =61-64|edition = |editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref> άρχισαν να αγοράζουν ασήμι από τις αρχές τις δεκαετίας του 1970, όταν η τιμή του αργύρου ήταν λίγο πάνω από τα 1,50 δολάρια/ουγγιά <ref name="Tax Free Gold">[http://www.taxfreegold.co.uk/highestsilvepriceprevious.html "Tax Free Gold"] by Chard (1964) Limited</ref> και γύρω στα 1979 πιστεύεται ότι κατείχαν περίπου 100 εκατομμύρια ουγγιές (σχεδόν 3.100 τόνους) αργύρου, προσδοκώντας κέρδη από 2 έως 4 δισεκατομμύρια δολάρια αν η τιμή ανέβαινε 10 φορές όπως πίστευαν ότι θα συμβεί.<ref name="Tax Free Gold" /> Οι τιμές πράγματι άρχισαν να ανεβαίνουν από τον Αύγουστο του 1979 και τελικά οι αδερφοί Hund κατάφεραν να εκτοξεύσουν την τιμή του μετάλλου από λιγότερα από 10 δολάρια/ουγγιά την Τρίτη 28 Αυγούστου του 1979<ref name="1979 London Silver Fixings">[http://www.lbma.org.uk/pages/?page_id=54&title=silver_fixings&show=1979&type=daily 1979 London Silver Fixings]{{dead link|date=June 2015}}</ref> στη μεγαλύτερη τιμή όλων των εποχών : 49,45 δολάρια/ουγγιά την Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 1980<ref name="1980 London Silver Fixings">[http://www.lbma.org.uk/pages/?page_id=54&title=silver_fixings&show=1980&type=daily 1980 London Silver Fixings]{{dead link|date=June 2015}}</ref> αγγίζοντας κάποια στιγμή μέσα στη μέρα και τα 50,50 δολάρια/ουγγιά.<ref name="Tax Free Gold" />

Την επόμενη εβδομάδα του Ιανουαρίου του 1980, περιορίστηκαν οι συναλλαγές και τα δύο αδέρφια δεν μπορούσαν πλέον να συνεχίσουν να αγοράζουν. Η τιμή του αργύρου μειώθηκε σε περίπου 35 δολάρια/ουγγιά στα τέλη Ιανουαρίου<ref name="1980 London Silver Fixings" /> και παρόλο που οι Hunt θα μπορούσαν να αποκομίσουν μεγάλα κέρδη αν πωλούσαν το ασήμι που είχαν συσσωρεύσει, αφού το είχαν αγοράσει σε χαμηλότερες τιμές, δεν το έκαναν επιλέγοντας να το κρατήσουν, οδηγούμενοι έτσι στην ημέρα που έμεινε γνωστή στην ιστορία του Χρηματιστηρίου ως ''Ασημένια Πέμπτη''.<ref name="The Silver Crisis">[http://www.advisorone.com/2009/03/01/the-silver-crisis The Silver Crisis. How the precious metal's turmoil in 1980 shook the financial world]. Kenneth Silber,senior editor at Research magazine. Ανακτήθηκε 31/8/2012</ref> Η κυβέρνηση των Η.Π.Α. άρχισε να ανησυχεί από την προσπάθεια αυτή της χειραγώγησης των κρατικών αποθεμάτων αργύρου, καθώς και από το γεγονός ότι εμπλέκονταν και πρόσωπα από τη Μέση Ανατολή. Έτσι έγιναν ομοσπονδιακές παρεμβάσεις και ρυθμίσεις, ανεστάλησαν προσωρινά οι θεμελιώδεις κανόνες της αγοράς εμπορευμάτων και εισήχθησαν ειδικοί κανόνες για την αποφυγή υπερβολικών κερδών από μελλοντικές διαπραγματεύσεις με τον άργυρο.<ref name="Investopedia" /> με αποτέλεσμα η τιμή του αργύρου να πέσει εκ νέου στα μέσα Μαρτίου σε περίπου 23 δολάρια/ουγγιά.<ref name="1980 London Silver Fixings" /> Στις 26 Μαρτίου, η τιμή και πάλι υποχώρησε στα 19,65 δολάρια/ουγγιά<ref name="Tax Free Gold" /> και οι Hunt αδυνατούσαν πλέον να πληρώσουν τα πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια που όφειλαν στους μεσίτες τους. Την Πέμπτη 27 Μαρτίου 1980, γνωστή ως Ασημένια Πέμπτη, ο πανικός που επικράτησε στις αγορές και ένα φρενήρες ξεπούλημα του μετάλλου βύθισε την τιμή του κάτω από 11 δολάρια/ουγγιά.<ref name="The Silver Crisis" /> Η αναταραχή αυτή διαχύθηκε και σε άλλες Αγορές και η [[Επιτροπή Κεφαλαιαγορών των Η.Π.Α.]] ανέστειλε τις συναλλαγές. Την επόμενη μέρα, η τιμή του μετάλλου ανέβηκε ελαφρά στα 12 δολάρια/ουγγιά αλλά οι αδερφοί Hunt ήδη όφειλαν πάνω από 400 εκατομμύρια δολάρια. Υπολογίζεται ότι στο αποκορύφωμα της τιμής οι αδερφοί κατείχαν ασήμι αξίας περίπου 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το πρωινό της Ασημένιας Πέμπτης η αξία ήταν 3 δισεκατομμύρια δολάρια και στο τέλος της ημέρας ήταν 2 δισεκατομμύρια.<ref name="The Silver Crisis" /> Οι αδερφοί Hunt πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του '80 εμπλεκόμενοι σε δικαστικές διαμάχες και έρευνες, ενώ τους απαγορεύτηκαν και οι διαπραγματεύσεις στην αγορά εμπορευμάτων των Η.Π.Α. Οδηγήθηκαν το 1988 ενώπιον του Κογκρέσου<ref name="Investopedia" /> και το Δεκέμβριο του 1989 τους επιβλήθηκαν εξοντωτικά πρόστιμα.<ref>[http://www.nytimes.com/1989/12/21/business/2-hunts-fined-and-banned-from-trades.html 2 Hunts Fined And Banned From Trades]. KURT EICHENWALD. The New York Times. Published: December 21, 1989. Ανακτήθηκε 31/8/2012</ref> Αναγκάστηκαν να πουλήσουν και να δημοπρατήσουν το ασήμι πίσω στην αγορά με σημαντικές απώλειες και τελικά κήρυξαν [[πτώχευση]].<ref name="InvestorGuide Contributor">[http://www.investorguide.com/igu-article-1140-investing-basics-what-does-it-mean-to-corner-the-market.html What Does It Mean To Corner The Market ?] InvestorGuide Contributor. Ανακτήθηκε 30/8/2012</ref> Παρέμειναν όμως εύποροι εξαιτίας κυρίως εταιρειών καταπιστευτικής διαχείρισης που είχαν συσταθεί από την περιουσία του πατέρα τους.<ref name="The Silver Crisis" />

Ο Ag έχει επίσης και τη μεγαλύτερη οπτική [[ανακλαστικότητα]] μεταξύ όλων των μετάλλων. Στο ορατό τμήμα του [[φάσμα]]τος, μεταξύ μηκών κύματος 380&nbsp;nm και 750&nbsp;nm, ο Ag παρουσιάζει μέση ανακλαστικότητα 97,4 % ενώ το δεύτερο σε ανακλαστικότητα μέταλλο, το [[αργίλιο]], εμφανίζει μέση τιμή 91,1 %. Ο άργυρος εμφανίζει την ελάχιστη ανακλαστικότητά του, 5,5 %, σε μήκος κύματος 315&nbsp;nm ([[υπεριώδης ακτινοβολία|περιοχή υπεριώδους ακτινοβολίας]]) και γενικά σε [[Μήκος κύματος|μήκη κύματος]] κάτω από 300&nbsp;nm, η ανακλαστικότητά του δεν ξεπερνά το 30 %.<ref>{{cite book|title= Reflecting Telescope Optics II: Manufacture, Testing, Alignment, Modern Techniques

Το [[φάσμα εκπομπής]] του Ag είναι περίπλοκο επειδή διαθέτει πολλά τροχιακά παραπλήσιας ενέργειας και τα ηλεκτρόνια έχουν πολλές επιλογές όταν μεταβαίνουν από το ένα τροχιακό στο άλλο. Οι μεταβάσεις αυτές προϋποθέτουν απορρόφηση ενέργειας και στη συνέχεια επανεκπομπή της. Έτσι παρουσιάζεται το διάχυτο φάσμα εκπομπής και γι' αυτό ο άργυρος ανήκει στο d-block (το d στα αγγλικά αντιπροσωπεύει τη λέξη diffuse που σημαίνει διάχυτος).<ref name="Μπαζάκης Ι.Α.">{{cite book |author= Μπαζάκης Ι.Α. |title= Γενική Χημεία |publisher= Αθήνα|pages=414 }}</ref>

Σε [[υδατικό διάλυμα]] επικρατεί το σταθερό ιόν Ag⁺ το οποίο είναι απλοποιημένη γραφή του εφυδατωμένου Ag(H₂O)₄⁺. Αναφέρεται όμως και το ιόν Ag(H₂O)₆⁺² που είναι η εφυδατωμένη μορφή του Ag²⁺ και εμφανίζεται σε ειδικές συνθήκες καθώς και το βραχύβιο Ag(OH)₄^- που είναι ιόν του Ag(III) και δημιουργείται με [[ηλεκτρολυτική οξείδωση]] σε διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου 10 Μ.<ref name="George K. Schweitzer, Lester L. Pesterfield" />

Το [[κανονικό δυναμικό αναγωγής]] της ημιαντίδρασης σε υδατικό διάλυμα : Ag⁺_(aq) + e^- ⇆ Ag_(s) είναι θετικό (Ε⁰ = +0,799 V) και επομένως ο άργυρος είναι λιγότερο αναγωγικός και δεν αντικαθιστά το υδρογόνο στις ενώσεις του (π.χ [[οξέα]]) και γι' αυτό χημικώς θεωρείται ευγενές, «αδρανές», μέταλλο. Το Ε⁰ της ίδιας ημιαντίδρασης στην υγρή [[αμμωνία]] είναι +0,83 V.<ref name="Housecroft" />

Το κανονικό δυναμικό αναγωγής της αντίδρασης : Ag²⁺_(aq) + e^- ⇆ Ag⁺_(aq) είναι ακόμα θετικότερο (Ε⁰ = +1,980 V) πράγμα που σημαίνει ότι το ιόν Ag²⁺ είναι ισχυρό οξειδωτικό και είναι αρκετά σταθερό μόνο μέσα σε ισχυρά οξέα.<ref name="Cotton" />

Ο Ag ενώνεται με το [[οξυγόνο]] μόνο όταν είναι κονιορτοποιημένος στους 500&nbsp;°C και πίεση 15 [[Atm]] δίνοντας οξείδιο<ref name="Μανωλκίδης" /> :

Στον αέρα στις συνηθισμένες συνθήκες είναι σταθερός, με το πέρασμα του χρόνου όμως μαυρίζει γιατί προσβάλλεται από το [[υδρόθειο]] ή άλλες θειούχες ενώσεις και μαζί με το οξυγόνο της ατμόσφαιρας σχηματίζεται μαύρος θειούχος άργυρος<ref name="Μανωλκίδης" /> :

Η ίδια ένωση σχηματίζεται και με απευθείας αντίδραση θείου και αργύρου<ref name="Wiberg" /> :

Δεν προσβάλλεται από υδροχλωρικό ή αραιό θειικό οξύ. Διαλύεται πολύ αργά στο [[βασιλικό νερό]] γιατί ο χλωριούχος άργυρος (AgCl) που σχηματίζεται επιφανειακά είναι δυσδιάλυτος και δημιουργεί προστατευτικό φιλμ<ref name="François Cardarelli" /> :

Διαλύεται στο πυκνό και αραιό νιτρικό καθώς και στο πυκνό-θερμό θειικό οξύ<ref name="Θεόφιλος Γ. Δημητριάδης" /> :

Αντικαθιστά το χρυσό στα άλατά του αφού είναι πιο ηλεκτροθετικός από αυτόν<ref name="Θεόφιλος Γ. Δημητριάδης" /> :

Ο άργυρος διαλύεται εύκολα σε νάτριο κυανίδιο παρουσία οξυγόνου καθώς διοχετεύεται υπό πίεση αέρας στο διάλυμα<ref name="Wiberg" /> :

Αντιδρά απευθείας με [[ακετυλένιο]], σχηματίζοντας λευκή άμορφη σκόνη, το αργυροκαρβίδιο, που δεν προσβάλλεται από το νερό και σε ξηρή κατάσταση είναι πολύ εκρηκτικό σώμα:<ref name="Γ.Ε. Μανουσάκης">{{cite book

Ο Ag αντιδρά με [[υδροϊώδιο|HI]] σχηματίζοντας σταθερό ιωδο-σύμπλοκο ενώ ελευθερώνεται και αέριο Η₂.<ref name="Housecroft">{{cite book|title= Inorganic Chemistry|author= Catherine E. Housecroft, A. G. Sharpe|year= 2005|publisher= Pearson Education|url= http://books.google.gr/books?id=_1gFM51qpAMC&dq=|ISBN = 0130399132|edition = 2, εικονογραφημένη|editor= A. G. Sharpe}}</ref> Με F₂ αντιδρά απευθείας σε θερμοκρασία 247&nbsp;°C σχηματίζοντας φθορίδιο του Ag(II) :

Με τον όρο ''αργυρομετρία'' εννοούμε συνολικά όλες τις μεθόδους [[ογκομέτρηση|ογκομέτρησης]] (τιτλοδότησης) καταβύθισης στις οποίες χρησιμοποιείται διάλυμα ιόντων αργύρου (Ag⁺) τα οποία προέρχονται από πρότυπο διάλυμα νιτρικού αργύρου (AgNO₃) 0,1 M.<ref name="Jean-Louis Burgot">{{cite book|title= Ionic Equilibria in Analytical Chemistry|author= Jean-Louis Burgot|year= 2012|publisher= Springer|url= http://books.google.gr/books?id=DXERny6Wu30C&dq=|ISBN = 1441983813|pages =|edition = εικονογραφημένη|editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref> Οι αργυρομετρικές μέθοδοι είναι οι σημαντικότερες από τις τιτλοδοτήσεις καταβύθισης και χρησιμοποιούνται στον προσδιορισμό ιόντων τα οποία παρέχουν δυσδιάλυτα άλατα με το κατιόν Ag⁺. Έτσι, για παράδειγμα τα ιόντα Cl^- καταβυθίζονται ποσοτικά λόγω σχηματισμού AgCl αλλά και αντιστρόφως, υπάρχει η δυνατότητα προσδιορισμού των Ag⁺ με [[πρότυπο διάλυμα]] ιόντων Cl^- (επανογκομέτρηση).<ref name="Αναλυτική Χημεία. Ποσοτική Ανάλυση.Τεύχος Β'">{{cite book|title= Αναλυτική Χημεία. Ποσοτική Ανάλυση.Τεύχος Β'|author= Γ.Σ. Βασιλικιώτης|year= Θεσσαλονίκη, 1980|publisher= Υπηρεσία Δημοσιευμάτων Α.Π.Θ.|edition = 2|accessdate=}}</ref> Η αργυρομετρία μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί και στον προσδιορισμό ιόντων βρωμίου (Br^-) και ιωδίου (I^-) αλλά και θειοκυανιούχων ιόντων (SCN^-).<ref name="Precipitation titration. Argentometry.">[http://www.titrations.info/precipitation-titration-argentometry Precipitation titration. Argentometry.]</ref> Η αντίδραση στην οποία βασίζεται η αργυρομετρία είναι η :

Σήμερα, υπάρχουν τρεις κύριες αργυρομετρικές μέθοδοι που βασίζονται στην παραπάνω αντίδραση :

Στην κλασσική [[Ποιοτική Αναλυτική Χημεία]], ο άργυρος ανήκει στην Α' αναλυτική ομάδα κατιόντων στην οποία ανήκουν και τα κατιόντα υδραργύρου (Ι), Hg₂²⁺) και μολύβδου, Pb²⁺ αλλά και τα κατιόντα χαλκού (Ι), Cu⁺, χρυσού (I), Au⁺, και θαλλίου (Ι), Tl⁺. Κοινό γνώρισµα των κατιόντων αυτών είναι ότι σχηµατίζουν χλωριούχα άλατα, που είναι δυσδιάλυτα σε απιονισµένο νερό και όχι νερό της βρύσης που περιέχει ιόντα Cl^-. Τα ιόντα χλωρίου παρέχονται από αραιό διάλυμα υδροχλωρικού οξέος, HCl, και όχι από διάλυμα χλωριούχου άλατος όπως πχ. NaCl, KCl για να αποφευχθεί η υδρόλυση ιόντων βισμουθίου ή/και αντιμονίου που πιθανόν να συνυπάρχουν αλλά και να αποφευχθεί η παρουσία κατιόντων Na⁺ ή K⁺ που παρεμποδίζουν. Μετά την προσθήκη HCl και την καταβύθιση των χλωριούχων αλάτων, το ίζημα παραλαμβάνεται με διήθηση και εκπλύνεται με ζεστό νερό οπότε παραμένουν ως ίζημα τα άλατα AgCl, Hg₂Cl₂ εφόσον στο δείγμα υπάρχει Ag και Hg. Με προσθήκη αμμωνίας, και εφόσον υπάρχει Ag στο δείγμα, σχηματίζεται το ευδιάλυτο σύμπλοκο [Ag(NH₃)₂]⁺ από το οποίο σχηματίζεται λευκό ίζημα AgCl με [[οξίνιση]] με νιτρικό οξύ.<ref name="Γεώργιος Σ. Βασιλικιώτης" />

|url= http://books.google.gr/books?id=0NE1KjVISyAC&vq=|ISBN = 0444505245|pages = 392-395|edition = εικονογραφημένη|editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref> Σε άλλη μέθοδο διαχωρισμού του αργύρου με εκχύλιση χρησιμοποιείται το διαιθυλο-διθειο-καρβαμίδιο μέσα σε χλωροφόρμιο ενώ για τον επιλεκτικό διαχωρισμό χιλιοστογραμμαρίων (mg) αργύρου από άλλα μέταλλα πολλές φορές χρησιμοποιείται η εκχύλισή του με αιθέρες-στέμματα όπως ο δικυκλοεξυλ-18-στέμμα-6 ή άλλες οργανικές μακροκυκλικές ενώσεις που περιέχουν άτομα αζώτου ή θείου.<ref name="Zygmunt Marczenko, María Balcerzak" />

Για πολύ ευαίσθητους φασματοφωτομετρικούς προσδιορισμούς αργύρου έχει προταθεί η μέθοδος που βασίζεται στο σχηματισμό κόκκινου συμπλόκου του αργύρου με την 4,4'-δις(διμεθυλαμινο)θειοβενζοφαινόνη (ΤΜΚ), το οποίο είναι διαλυτό σε υδατικά-οργανικά διαλυτικά μέσα και εκχυλίσιμο σε ορισμένους διαλύτες όπως η βουτανόλη ή μείγμα βουτανόλης-χλωροφορμίου. Ο προσδιορισμός (σε g/L) γίνεται σε μήκη κύματος 520&nbsp;nm ή 530&nbsp;nm ανάλογα με το διαλυτικό μέσο<ref name="Zygmunt Marczenko, María Balcerzak" />

Για προσδιορισμό ποσοτήτων κάτω από 100 μέρη στο δισεκατομμύριο (ppb) μπορεί να χρησιμοποιηθεί η [[ιοντική χρωματογραφία]], για ποσότητα κάτω από 1 ppb η [[φασματομετρία ατομικής εκπομπής επαγωγικά συζευγμένου πλάσματος]] (Inductively Coupled Plasma-Atomic Emission Spectrometry, ICP-AES) και για ποσότητες κάτω από 1 μέρος στο τρισεκατομμύριο (1 ppt) η [[φασματομετρία μάζας επαγωγικά συζευγμένου πλάσματος]] (Inductively Coupled Plasma-Mass Spectroscopy, ICP-MS).<ref name="George K. Schweitzer, Lester L. Pesterfield">{{cite book|title= The Aqueous Chemistry of the Elements

Έχουν μελετηθεί όμως και ενώσεις στις οποίες ο Ag έχει άλλους αριθμούς οξείδωσης :<br />

Πολλές στερεές ετεροπολικές ενώσεις του Ag(I) είναι γνωστά αντιδραστήρια και χρησιμοποιούνται ευρύτατα τόσο στην ανόργανη όσο και στην οργανική χημεία :

|ISBN = 8171412432|pages = 142|edition = |editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref> κατά το σχήμα : 2AgNO₃ → 2Ag + 2NO₂ + O₂. Είναι διμορφικός και μετατρέπεται στην εξαγωνική-ρομβοεδρική του μορφή στους 159,8&nbsp;°C. Όταν έρθει σε επαφή με το δέρμα ανάγεται προς άργυρο μαύρου χρώματος, ιδιαίτερα όταν έχουμε και ταυτόχρονη επίδραση του φωτός. Γι'αυτό όταν πέσει στο δέρμα νιτρικός άργυρος, εμφανίζονται μαύρες κηλίδες.<ref name="William N. Rom, Steven B. Markowitz" /> Μίγμα του με νιτρικό κάλιο (KNO₃) χρησιμοποιείται στην ιατρική σαν καυτήριο με την ονομασία «πέτρα της κόλασης».<ref name="Μανωλκίδης" /> Χρησιμοποιείται επίσης για την παρασκευή ανεξίτηλου μελανιού, στην αναλυτική χημεία κλπ.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το οξείδιο AgO που γράφεται σωστότερα Ag₂O₂ και περιέχει άτομα Ag(I) και Ag(III), δηλαδή ο αριθμός οξείδωσης του Ag στο οξείδιο αυτό είναι ο μέσος όρος του +1 και +3 δηλαδή +2. Παρασκευάζεται με οξείδωση του αργύρου με όζον (βλέπε παραπάνω [[άργυρος#Αντιδράσεις του μετάλλου|αντιδράσεις]]) και είναι ευδιάλυτο σε υδατικό διάλυμα υπερχλωρικού οξέος (HClO₄). Αποτελεί πολύ ισχυρό οξειδωτικό και οξειδώνει ακόμα και το Mn(II) προς υπερμαγγανικά ανιόντα, [MnO₄]^- σε όξινο περιβάλλον. Επειδή περιέχει στο κρυσταλλικό του πλέγμα τα ιόντα Ag⁺ και Ag³⁺ μπορεί να ονομαστεί και οξείδιο του αργύρου (Ι, ΙΙΙ)<ref>{{cite journal|title= Silver(II) Oxide or Silver(I,III) Oxide?|author= David Tudela|journal= J. Chem. Educ.|volume= 85|issue =6|pages= 863|year= 2008|publisher= ACS Publications|url= http://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/ed085p863|accessdate = 30/7/2012|editor = |format= }}</ref> <br />

Το 1919 ανακοινώθηκε για πρώτη φορά η σύνθεση οργανικών ενώσεων αργύρου στις οποίες το μέταλλο ενώνεται με άνθρακα που έχει υβριδισμό sp² (αλκενυλ-ενώσεις) και συγκεκριμένα της κίτρινης σκόνης (PhAg)₂AgNO₃. Καθαρά φαινυλοπαράγωγα όμως του αργύρου δεν παρασκευάστηκαν παρά μόνο το 1972.<ref name="Michael Harmata" /> Το 1941 ανακοινώθηκε για πρώτη φορά η σύνθεση ενώσεων αλκυλ-αργύρου (R-Ag) και συγκεκριμένα του μεθυλ-, του αιθυλ- και του προπυλ-αργύρου δηλ. οργανικών ενώσεων στις οποίες ο Ag ενώνεται με άνθρακα που έχει υβριδισμό sp³ (αλκυλ-ενώσεις). Αυτές οι ενώσεις παρασκευάζονται από κατεργασία αντιδραστηρίων Grignard με άλατα αργύρου.<ref name="Michael Harmata">{{cite book|title= Silver in Organic Chemistry|author= Michael Harmata|year= 2010|publisher= John Wiley & Sons|url= http://books.google.gr/books?id=k0ZaEK2Xg2sC&dq=

Ο συνηθέστερος αριθμός συναρμογής του Ag(I) στα σύμπλοκά του είναι 2 και η διάταξη των υποκαταστατών (ligands) είναι γραμμική. Έχουν μελετηθεί όμως και σύμπλοκα με αριθμούς συναρμογής 3, όπως το [AgTe₇]^3–,<ref name="Housecroft" /> με 4 αλλά και με 6.<ref name="Cotton" /> O Αg(I) σχηματίζει αρκετά σταθερά σύμπλοκα με οργανικές αμίνες,<ref name="Πανεπιστήμιο Αθηνών" /> με την αμμωνία, όπως πχ. [Ag(NH₃)₂]⁺ που χρησιμοποιείται ως αντιδραστήριο Tollens στην οργανική χημεία<ref name="Γ.Ε. Μανουσάκης" /> αλλά και με αλογόνα πχ. [AgX_n]¹⁻ⁿ (n = 2,3,4).<ref name="Jean-Louis Burgot" /> Σημαντικά σύμπλοκα, από εμπορικής άποψης, είναι τα θειο-θειικά που χρησιμοποιούνται στη «σταθεροποίηση» των φωτογραφικών φιλμ όπως πχ. το [Ag(S₂O₃)₂]³⁻.<ref name="Advanced Inorganic Chemistry Vol-1" /><br />

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι ενώσεις συναρμογής που σχηματίζονται σε μη-υδατικά διαλυτικά μέσα αλλά και μέσα σε υπερκρίσιμα υγρά. Έτσι, τα σύμπλοκα Ag[SbF₆] και Ag[AuF₄] μπορούν να παρασκευαστούν μέσα σε υγρό φθοριούχο βρώμιο (BrF₃) απ' ευθείας από τα στοιχεία τους. Το φθόριο προφανώς προέρχεται από το διαλύτη : Ag + Sb → Ag[SbF₆] και Ag + Au → Ag[AuF₄]. Αν χρησιμοποιηθεί ως διαλύτης αμμωνία σε υπερκρίσιμες συνθήκες (θερμοκρασία 133,44&nbsp;°C και πίεση 11,28 MPa) μπορεί να σχηματιστεί το άλας K₂Ag₆S₄ από την αντίδραση K₂S₄ και Ag αλλά και το σύμπλοκο [Yb(NH₃)₉][Ag(S₄)₂] από Yb, Ag και S₈.<ref name="Housecroft" />

Τα συμβατικά οδοντιατρικά αμαλγάματα που χρησιμοποιούνται στα σφραγίσματα των δοντιών περιέχουν 50 % υδράργυρο και 50 % κράμα αργύρου-κασσιτέρου-χαλκού-ψευδαργύρου. Το κράμα των μετάλλων μπορεί να περιέχει 67 - 74 % άργυρο, 25 - 28 % κασσίτερο και μέχρι 6 % χαλκό, 2 % ψευδάργυρο. Ο υδράργυρος αποτελεί την υγρή φάση μέσα στην οποία διαλύεται το κράμα των μετάλλων με αποτέλεσμα να στερεοποιείται το σύστημα και να δημιουργείται έτσι το γνωστό σφράγισμα. Άλλοι τύποι αμαλγαμάτων μπορεί να περιέχουν κράμα μετάλλων με περίπου 70 % άργυρο, 16 % κασσίτερο και 13 % χαλκό. Μια εντελώς διαφορετική ομάδα αμαλγαμάτων, που μπορεί να περιέχουν μέχρι 30 % χαλκό, είναι γνωστή ως «αμαλγάματα με υψηλή περιεκτικότητα σε χαλκό».<ref name="European Commission">[http://ec.europa.eu/health/opinions/en/dental-amalgam/l-2/2-amalgam-preparation.htm#0 Dental amalgams]. European Commission. DG Health and Consumer Protection. Public Health</ref>

|ISBN = 0444987983|pages =|edition = εικονογραφημένη|editor= Juraj Tölgyessy|format=|chapter=|accessdate=}}</ref> Το μεγαλύτερο μέρος του αργύρου που εντοπίζεται στον ανθρώπινο οργανισμό εισέρχεται με την [[τροφή]],<ref name="W.C. Butterman and H.E. Hilliard" /> ενώ στους εργαζόμενους σε [[Χημική βιομηχανία|χημικές βιομηχανίες]] ένα ποσό εισάγεται μέσω του [[δέρμα]]τος ή της [[αναπνοή]]ς σκόνης και μεταλλικών καπνών ή [[κατάποση]]ς υδατοδιαλυτών [[Άλας|αλάτων]]. Η επαφή με [[διάλυμα]] νιτρικού αργύρου είναι καυστική και πολύ ερεθιστική για τα [[μάτι]]α. Ο νιτρικός άργυρος επίσης σε επαφή με το δέρμα, δημιουργεί μαύρα στίγματα.<ref name="William N. Rom, Steven B. Markowitz" />

N.I.O.S.H. (National Institute for Occupational Safety and Health. Εθνικό Ινστιτούτο Ασφάλειας και Υγείας στους Επαγγελματικούς χώρους των Η.Π.Α. Το N.I.O.S.H. είναι υπεύθυνο για την έρευνα και την ανάπτυξη, προτείνει πρότυπα υγείας και ασφάλειας αλλά δε νομοθετεί. <br />

T.W.A. (Time Weighted Average). Χρονικά σταθμισμένη μέση τιμή που αποτελεί όριο έκθεσης βασισμένο στην εργασία 8 ωρών/ημέρα και 40 ωρών/εβδομάδα. <br />

: I.D.L.H. : 10 mg/m³.

: N.I.O.S.H. ''R.E.L.'' : T.W.A. 0,01 mg/m³.

: O.S.H.A. ''P.E.L.'' : T.W.A. 0,01 mg/m³ κυρίως για πρόληψη της αργυρίας<ref name="William N. Rom, Steven B. Markowitz">{{cite book|title= Environmental And Occupational Medicine|author= William N. Rom, Steven B. Markowitz|year= 2006|publisher= Lippincott Williams & Wilkins|url= http://books.google.gr/books?hl=el&id=H4Sv9XY296oC&q=

|Επενδύσεις|| style="text-align:center;"|15,5 || style="text-align:center;"|17,2 || style="text-align:center;"|15,7

Ο μεταλλικός άργυρος, όπως και ο χρυσός, χρησιμοποιείται σε τρία βασικά πεδία : ως προϊόν αποταμίευσης και χρηματιστηριακών συναλλαγών, ως υλικό κατασκευής [[Κόσμημα|κοσμημάτων]] και νομισμάτων και ως υλικό βιομηχανικών-επιστημονικών εφαρμογών. Έτσι, οι ράβδοι αργύρου είναι μέσο αποταμίευσης ενώ το μέταλλο αποτελεί αντικείμενο συναλλαγών στις διεθνείς χρηματαγορές. Από ασήμι κατασκευάζονται σήμερα αναμνηστικά μετάλλια και τρόπαια, ενώ μέχρι τη δεκαετία του 1970 κατασκευάζονταν και νομίσματα.<ref name="W.C. Butterman and H.E. Hilliard" /> Στη βιομηχανία, όπου κατευθύνεται σχεδόν η μισή παγκόσμια παραγωγή αργύρου, χρησιμοποιείται στην κατασκευή καταλυτών, [[Μπαταρία|μπαταριών]] ως κράμα με ψευδάργυρο και κάδμιο, ηλεκτρικών επαφών, ηλεκτροσυγκολλήσεων, αγωγών και [[Ολοκληρωμένα κυκλώματα|ολοκληρωμένων κυκλωμάτων]] εξαιτίας της μεγαλύτερης ηλεκτρικής αγωγιμότητας που παρουσιάζει μεταξύ όλων των μετάλλων. Λόγω της εξαιρετικής ανακλαστικότητάς του στο [[ορατό φάσμα]] που είναι η μεγαλύτερη μεταξύ όλων των μετάλλων, ο άργυρος χρησιμοποιείται στην επίστρωση [[Κάτοπτρο|κατόπτρων]] με τις μεθόδους της ηλεκτροαπόθεσης, της χημικής απόθεσης ή της απόθεσης με [[εξάτμιση]]. Επίσης τα νανοσωματίδια και τα νανοσύρματα αργύρου χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο σε πληθώρα ιατρικών και βιομηχανικών εφαρμογών. Πολλές χρήσεις έχουν οι ενώσεις και τα κράματα του αργύρου. Έτσι, ο νιτρικός άργυρος χρησιμοποιείται ευρύτατα στην ιατρική, ενώ το κράμα sterling silver χρησιμοποιείται σε κοσμήματα, ασημικά κλπ. όπου η εμφάνιση έχει πρωτεύουσα σημασία, ενώ [[Αμάλγαμα|αμαλγάματα]] με άργυρο χρησιμοποιούνται στην κατασκευή οδοντιατρικών υλικών. Ο ιωδιούχος άργυρος χρησιμοποιείται στη δημιουργία νεφών που παράγουν τεχνητή βροχή, ο νιτρικός άργυρος στα φωτογραφικά υλικά, ο χλωριούχος άργυρος ως πρόσθετο στην υαλουργία, ενώ άλλες ενώσεις του αργύρου χρησιμοποιούνται στην [[ιατρική]] ως αντιβακτηριδιακά και αντισηπτικά υλικά.<ref name="C. R. Hammond">{{cite book|title= THE ELEMENTS|author= C. R. Hammond|year= |publisher= |url= http://www-d0.fnal.gov/hardware/cal/lvps_info/engineering/elements.pdf|ISBN = |pages = 4-27|format=PDF|chapter=|accessdate=12/8/2012}}</ref>

Τα πολυτίμα μέταλλα, όπως ο χρυσός και ο άργυρος, χρησιμοποιούνταν ως μέσα συναλλαγής από την αρχαιότητα και τα πρώτα νομίσματα κατασκευάστηκαν στην [[Λυδία]] από ένα αυτοφυές κράμα αργυρού και χρυσού, το ήλεκτρο. Τα αργυρά νομίσματα ήταν πολύ συνηθισμένα κατά την [[αρχαιότητα]] και η αργυρή δραχμή της [[Αίγινα]]ς ήταν το πρώτο νόμισμα που καθιερώθηκε ως νομισματικό πρότυπο, ενώ, μετά την ανάπτυξη της Αθήνας, το [[τετράδραχμο]] χρησιμοποιήθηκε ως πρότυπο και μάλιστα το αργυρό τετράδραχμο της Αθήνας θεωρείται το νόμισμα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στην αρχαιότητα. Μία δραχμή ισοδυναμούσε με 4,36 γραμμάρια αργύρου. Ο αυτοκράτορας Αύγουστος στην νομισματική του μεταρρύθμιση αντικατέστησε τον άργυρο με τον χρυσό ως νομισματικό πρότυπο. Παρ'όλα αυτά, ο άργυρος ήταν απαραίτητος στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία για τις συναλλαγές με την Άπω Ανατολή.

Αρχείο:2011 MoH coin - uncirculated silver obverse.jpg|Η μπροστινή όψη ασημένιου αναμνηστικού νομίσματος ενός δολαρίου Η.Π.Α. Απεικονίζει τα Μετάλλια της Τιμής του Αμερικανικού Στρατού.

Ο άργυρος από την αρχαία εποχή χρησιμοποιείται στην κατασκευή πολλών τροπαίων ενώ από τον 18ο και 19ο αιώνα είναι το κατεξοχήν μέταλλο κατασκευής τους σε διάφορα αγωνίσματα στις Η.Π.Α. Σήμερα το ασημένιο τρόπαιο ''Vince Lombardi'' απονέμεται στην πρωταθλήτρια ομάδα επαγγελματικού ράγκμπι των Η.Π.Α. ενώ από το κράμα sterling silver με λεπτή επίστρωση χρυσού 24 καρατίων είναι κατασκευασμένο και το τρόπαιο ''Larry O'Brien NBA Championship'' που παίρνει και κρατάει για ένα χρόνο η πρωταθλήτρια ομάδα του επαγγελματικού μπάσκετ (N.B.A.) των Η.Π.Α. Το τρόπαιο αυτό είναι κατασκευασμένο από τον οίκο Tiffany's, ζυγίζει περίπου 6,6 κιλά (14,5 pounds) και η αξία του εκτιμάται στα 13.500 δολάρια.<ref name="Silver News. June 2012">[http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2012/07/SNJune2012.pdf Silver News. June 2012]. The Silver Institute. Αρχείο PDF. Ανακτήθηκε 23/8/2012</ref><br />

Η πιο όμορφη χρήση του αργύρου όμως είναι στα κοσμήματα. Η εύκολη κατεργασία, η [[λαμπρότητα]], η αντίσταση στη συσσώρευση [[Βακτηρίδιο|βακτηριδίων]] αλλά και το κόστος του χρυσού, καθιστούν το ασήμι ανεκτίμητο μέταλλο για επιτραπέζια σκεύη, πιατέλες, θρησκευτικές εικόνες και άλλα παρόμοια είδη.<ref name="Alan B. G. Lansdown" /> Πέρα από αυτά τα χαρακτηριστικά, η σπανιότητα του μετάλλου οδηγεί στην θεώρηση ότι είναι πολύτιμο, γεγονός που συνεισφέρει στην διακοσμητική του αξία.<ref>{{cite book|author = Carles Codina|title = Goldsmithing & Silver Work: Jewelry, Vessels & Ornaments|publisher = Sterling Publishing Company |publication = Εικονογραφημένη |year = 2007 |isbn = 9781600591341|url =http://books.google.gr/books?id=ZguWW8mK2Z8C}}</ref> Ήδη από τον 14ο αιώνα, το γνωστό κράμα αργύρου-χαλκού, το sterling silver, χρησιμοποιούνταν για ασημένια σκουλαρίκια, βραχιόλια και περιδέραια.<ref name="Silver Jewelry">[http://www.silverinstitute.org/site/silver-you-your-home-2/jewelry/ Silver Jewelry]. The Silver Institute</ref> Ο ''πράσινος χρυσός'' που χρησιμοποιείται σήμερα σε μερικά κοσμήματα είναι κράμα που περιέχει χρυσό, ασήμι, κάδμιο και ψευδάργυρο. Ο ''λευκός χρυσός'' περιέχει χρυσό, νικέλιο και ψευδάργυρο ενώ η προσθήκη αργύρου μεγαλώνει την αξία του αλλά του δίνει μια κιτρινωπή απόχρωση.<ref name="Thomas Mohide" />

Τα παρασκευάσματα του άργυρου έχουν αντιβακτηριακή, συνδετική και καυστική επίδραση πράγμα που οφείλεται στην ικανότητά του [[ιόν]]τος αργύρου να αντικαθιστά τους δεσμούς υδρογόνου στη διπλή έλικα του [[DNA]], κυρίως στις περιοχές με υψηλή περιεκτικότητα σε [[γουανίνη]]-κυτοσύνη. Έτσι, η διπλή έλικα αποκτά μεγαλύτερη διάμετρο, σταθεροποιείται η πολυνουκλεοτιδική αλυσίδα και η [[Υδρόλυση|υδρόλυσή]] της γίνεται δυσκολότερη.<ref name="Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology" /> Σήμερα είναι γνωστό ότι το ιόν αργύρου είναι τοξικό για τα [[βακτήρια]] και τους [[ιός|ιούς]], επηρεάζοντας αρκετές από τις λειτουργίες τους, όπως η αναπνοή. Στην καθημερινή ιατρική πράξη πιο συχνά χρησιμοποιείται διάλυμα νιτρικού αργύρου κυρίως ως σταγόνες για τα μάτια, που είναι και το πρώτο αποτελεσματικό αντιβιοτικό που χρησιμοποιήθηκε στην ιστορία της Ιατρικής,<ref name="Alan B. G. Lansdown" /> τα προϊόντα κολλοειδούς αργύρου που βασίζονται στη διασπορά και εναιώρηση πάρα πολύ μικρών σωματιδίων αργύρου ή άλατός του στο νερό ή σε υδατικό διάλυμα πρωτεΐνης και το πρωτεϊνικό παρασκεύασμα protargol.<ref name="Alan B. G. Lansdown">{{cite book|title= Silver in Healthcare: Its Antimicrobial Efficacy and Safety in Use|author= Alan B. G. Lansdown|year= 2010|publisher= Royal Society of Chemistry|url= http://books.google.gr/books?id=QxtLm7MgQhYC&printsec=|ISBN = 9781849730068|pages =|edition =εικονογραφημένη

|editor= |format=|chapter=|accessdate=}}</ref> Σε περιπτώσεις μικρών πληγών, αμυχών και εγκαυμάτων ο άργυρος προστίθεται σε επιδέσμους και γάζες.

Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι ενώσεις του αργύρου είναι τοξικές για καρκινικά κύτταρα του μαστού και του παχέος εντέρου, με παρόμοιο τρόπο με φάρμακα που βασίζονται στο λευκόχρυσο (Cisplatin, Carboplatin, Oxaliplatin κ.ά.) τα οποία όμως, παρόλο που χρησιμοποιούνται ευρέως, έχουν δυσάρεστες παρενέργειες για τους ασθενείς. Δεν είναι όμως ακόμα γνωστή η δράση των ενώσεων του αργύρου και αν αυτές επηρεάζουν και υγιή κύτταρα.<ref name="Silver News. February 2012">[http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2012/03/SNFeb20125.pdf Silver News. February 2012]. The Silver Institute. Αρχείο PDF. Ανακτήθηκε 1/9/2012</ref>

Στο φιλμ ο βρωμιούχος άργυρος υπάρχει ως κατιόντα αργύρου και ανιόντα βρωμίου. Όταν ένα [[φωτόνιο]] συγκρουστεί με ανιόν βρωμίου, τότε αυτό διεγείρεται και, αποβάλλοντας ένα ηλεκτρόνιο, μετατρέπεται σε άτομο βρωμίου. Το ελεύθερο ηλεκτρόνιο απορροφάται από το κατιόν αργύρου με αποτέλεσμα το δεύτερο να μετατραπεί σε ουδέτερο άτομο. Κατά τη διαδικασία της εμφάνισης γίνεται η αδρανοποίηση των αλάτων του αργύρου και η στερέωση του ειδώλου και των χρωμάτων. Φιλμ με άργυρο χρησιμοποιούνται και στις [[ακτινογραφία|ακτινογραφίες]] για την παράγωγη και αποτύπωση της εικόνας που παράγεται από τις [[ακτίνες Χ]] που έχουν διαπεράσει το σώμα.<ref name=Watt2002/>

|accessdate = 2/9/2012|editor = |format= PDF}}</ref> ενώ το 2011 αποτελούσε μόλις το 6,3 % της συνολικής χρήσης του αργύρου. Σήμερα πλέον τα φωτογραφικά υλικά αποτελούν μια από τις κύριες πηγές ανακυκλωμένου αργύρου. Kατά την εμφάνιση του φιλμ ο άργυρος είτε παραμένει πάνω στο φωτογραφικό χαρτί ή διαλύεται στο φωτογραφικό διάλυμα. Τα επεξεργασμένα έγχρωμα φωτογραφικά υλικά δεν περιεχούν αξιοσημείωτες ποσότητες αργύρου ώστε να ανακυκλωθούν.<ref>[http://www.kodak.com/ek/uploadedFiles/J210ENG.pdf Sources of Silver in Photographic Processing Facilities] Eastman Codak Company 1998</ref>

Ο άργυρος είναι σημαντικός ετερογενής καταλύτης στη βιομηχανική παραγωγή δύο χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται πολύ ως πρώτες ύλες, μιας ετεροκυκλικής οργανικής ένωσης, του [[οξιράνιο|αιθυλεν-οξειδίου]] (εποξυαιθανίου ή οξιρανίου, [[Αρχείο:Ethylene oxide.svg|30px]]) και της απλούστερης καρβονυλικής, της [[φορμαλδεΰδη]]ς (μεθανάλης, HCH=O). Επειδή μάλιστα ο άργυρος δεν επηρεάζεται από τις χημικές αντιδράσεις, επανακτάται σχεδόν ολοκληρωτικά μετά την ολοκλήρωση των βιομηχανικών διεργασιών. Πάνω από 4.200 τόνοι του μετάλλου χρησιμοποιούνται ετησίως σ' αυτές τις δύο διεργασίες.<ref name="Silver catalysts" /> Το αιθυλενο-οξείδιο παράγεται από την καταλυτική οξείδωση του [[αιθυλένιο|αιθυλενίου]] (CH₂=CH₂) με καθαρό ή ατμοσφαιρικό Ο₂ και ο Ag ίσως να είναι ο μόνος κατάλληλος καταλύτης για την οξείδωση αυτή. Η φορμαλδεΰδη προκύπτει από την οξείδωση της [[μεθανόλη]]ς (CH₃OH) με ατμοσφαιρικό οξυγόνο και σ' αυτή την αντίδραση εκτός του Ag μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καταλύτης και μείγμα οξειδίου του σιδήρου και μολυβδαινίου ή/και βαναδίου σε χαμηλότερη μάλιστα θερμοκρασία.<ref name=Ullmann>Günther Reuss, Walter Disteldorf, Armin Otto Gamer, Albrecht Hilt “Formaldehyde” in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, 2002, Wiley-VCH, Weinheim. {{DOI|10.1002/14356007.a11_619}}</ref> Το οξιράνιο χρησιμοποιείται στις βιομηχανίες πλαστικών, αντιψυκτικών υγρών αυτοκινήτων, ηλεκτρονικών κ.ά., ενώ η φορμαλδεΰδη στην παραγωγή ρητινών, χαρτιού, ηλεκτρονικών, κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων κ.ά.<ref name="Silver catalysts">[http://www.silverinstitute.org/site/silver-in-industry/catalysts/ Silver catalysts]. The Silver Institute. Ανακτήθηκε 18/8/2012.</ref> <br />

[[File:Johann Jacob Kirstein 001.JPG|thumb|300px|right|Καθρέφτης με επικάλυψη κράματος sterling silver, χρυσού και άλλων πολύτιμων μετάλλων του 18ου αιώνα. Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών του Στρασβούργου.]]

Η χρήση του αργύρου ως επικαλυπτικού υλικού σε έδρανα με ρουλεμάν των αεροπλάνων ξεκίνησε ήδη από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κράμα μολύβδου/αργύρου και όχι καθαρός άργυρος,<ref name="W.C. Butterman and H.E. Hilliard" /> αποδείχτηκε ότι όταν επικαλύπτει με ηλεκτρολυτική επιμετάλλωση τα χαλύβδινα ρουλεμάν των κινητήρων των αεροσκαφών, αυτά αποκτούν αυξημένη αντοχή σε ακραίες αλλαγές θερμοκρασιών, σε έντονες καταπονήσεις, σε πολύ υψηλές φορτίσεις και στη διάβρωση. Έτσι ελαττώνεται η τριβή μεταξύ κρίσιμων εξαρτημάτων και αυξάνεται η απόδοση και η μακροβιότητα του κινητήρα. Ακόμη και σε περίπτωση βλάβης λιπαντικής βαλβίδας της μηχανής, τα ρουλεμάν με επίστρωση του κράματος αυτού προσφέρουν αρκετή λίπανση για την ασφαλή λειτουργία του κινητήρα μέχρι να επισκευαστεί το ελαττωματικό εξάρτημα.<ref name="Old Glory Minting Company" />

Όλα σχεδόν τα ηλεκτρονικά εξαρτήματα από τα πιο απλά έως τα πιο σύνθετα περιέχουν άργυρο εξαιτίας της εξαιρετικής ηλεκτρικής του αγωγιμότητας. Ιδιαίτερα αξιόπιστοι και πάρα πολύ ανθεκτικοί διακόπτες επαφής με ασημένιες μεμβράνες χρησιμοποιούνται στα πλήκτρα τηλεοράσεων, τηλεφώνων, παιδικών παιχνιδιών, υπολογιστών κ.ά. Τα τυπωμένα ολοκληρωμένα κυκλώματα που υπάρχουν σε κάθε ηλεκτρική και ηλεκτρονική συσκευή, περιέχουν διαδρομές από άργυρο μικρές ποσότητες του οποίου χρησιμοποιούνται σε αντικλεπτικά συστήματα και στην κατασκευή CD, DVD αλλά και οθονών από πλάσμα<ref name="Silver in Electronics">[http://www.silverinstitute.org/site/silver-in-industry/electronic/ Silver in Electronics]. The Silver Institute. Ανακτήθηκε 24/8/2012</ref> Καλώδια υπεραγώγιμων οξειδίων με ασημένιο περίβλημα μπορούν να μεταφέρουν 140 φορές περισσότερο ηλεκτρικό φορτίο από τα χάλκινα καλώδια με λιγότερο από το 1% του βάρους. Αυτά τα καλώδια χρησιμοποιούν περίπου 18 κιλά αργύρου ανά χιλιόμετρο μήκους.<ref name="Old Glory Minting Company">{{cite book|title= 16 of the Most Common, Yet Uncharted, Silver Uses Today|author=|year= |publisher= Old Glory Minting Company LLC|url= http://www.oldglorymint.com/reports/16_Common_Uses_of_Silver.pdf

Ο άργυρος δεν είναι υπεραγωγός, μπορεί όμως να συνδυαστεί με κάποιο υπεραγώγιμο υλικό με αποτέλεσμα την ταχύτερη μετάδοση ηλεκτρικής ενέργειας. Σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, οι υπεραγωγοί μεταφέρουν ηλεκτρισμό με μικρή ή καθόλου ηλεκτρική αντίσταση και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να παράγουν μαγνητική ενέργεια για τη μετατροπή κινητήρων πρόωσης ή μαγνητικών τρένων ανύψωσης.<ref name="Emily Claire Ferré">[http://geology.com/articles/uses-of-silver/ The Many Uses of Silver] by Emily Claire Ferré. Geology.com</ref>

Νανοσωματίδια (nanoparticles) αργύρου, δηλαδή σωματίδια από 1 έως 100&nbsp;nm (δισεκατομμυριοστά του μέτρου) χρησιμοποιούνται ευρέως σε χρωστικές ουσίες, στις συσκευασίες τροφίμων, σε ιατρικές εφαρμογές και σε κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα. Πλυντήρια, ψυγεία, κλιματιστικά, συστήματα καθαρισμού του αέρα και ηλεκτρικές σκούπες στηρίζονται σε νανοσωματίδια αργύρου για την αποστείρωση και προστασία από τουλάχιστον 650 είδη βακτηρίων.<ref>[http://www.silverinstitute.org/site/silver-in-technology/silver-in-nanotechnology/ Silver in Nanotechnology] The Silver Institute</ref><br />

Νανοσωματίδια αργύρου χρησιμοποιούνται και σε φορητά συστήματα καθαρισμού πόσιμου νερού μεγέθους ποτηριού τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πάρκα, κτήρια υπηρεσιών, πανεπιστήμια διότι είναι επαναχρησιμοποιήσιμα. Τα συστήματα αυτά εξαλείφουν σχεδόν το 99,99 % περισσοτέρων από 600 βακτήρια, συμπεριλαμβανομένου του Ε-coli. Το σύστημα χρησιμοποιεί μια μεμβράνη νανοσωματιδίων αργύρου, ενεργοποιημένο άνθρακα και ρητίνες ιοντοανταλλαγής για φιλτράρισμα και καθαρό νερό.<ref name="Silver News. April 2012">[http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2012/05/SNApril2012.pdf Silver News. April 2012]. The Silver Institute. Αρχείο PDF. Ανακτήθηκε 1/9/2012</ref>

Τα νανοσύρματα (nanowires) αργύρου μπορούν να αντικαταστήσουν το οξείδιο ινδίου-κασσιτέρου (ΙΤΟ) στα ηλεκτρόδια των οθονών LCD και στα ηλιακά φωτοκύτταρα γιατί αυτό είναι εύθραυστο κοστίζει πολύ και έχει δαπανηρή κατασκευή επειδή το ίνδιο είναι σπάνιο. Τα νανοσύρματα αργύρου είναι φθηνότερα και τα ηλεκτρικά τους χαρακτηριστικά ανταγωνίζονται ή και υπερβαίνουν ακόμα αυτών του ΙΤΟ.<ref name="Silver News. December 2011">[http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2012/01/SNDec2011.pdf Silver News. December 2011]. The Silver Institute. Αρχείο PDF. Ανακτήθηκε 2/9/2012</ref><br />

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η διαπίστωση ότι η φύση μπορεί να παράγει τα δικά της σταθερά νανοσωματίδια αργύρου, εφόσον είναι διαθέσιμη στο περιβάλλον μια πηγή ιόντων αργύρου και φυσικό «χουμικό οξύ».<ref group="Σημ.">Το «χουμικό οξύ» είναι σκούρο καφέ σύνθετο μίγμα οργανικών οξέων και δημιουργείται από την αποσύνθεση οργανικής ύλης. Αποτελεί σημαντικό συστατικό του φυτοχώματος και συμβάλλει στη γονιμότητα του εδάφους. Μπορεί επίσης να βρεθεί μέσα σε τύρφη, άνθρακα αλλά και θαλασσινό νερό</ref> Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι νανοσωματίδια αργύρου έχουν βρεθεί σε παλιές μεταλλευτικές τοποθεσίες στις οποίες είναι απίθανο να είχαν λάβει χώρα νανοτεχνολογικές δραστηριότητες, αλλά περιείχαν σημαντικές συγκεντρώσεις ιόντων αργύρου. Ο ρόλος του χουμικού οξέος φαίνεται να είναι σταθεροποιητικός ενώ διαπιστώθηκε ότι καλύπτει τα νανοσωματίδια αποτρέποντας τη συσσωμάτωσή τους.<ref name="Silver News. June 2011">[http://www.silverinstitute.org/site/wp-content/uploads/2011/08/SNJun2011.pdf Silver News. June 2011]. The Silver Institute. Αρχείο PDF. Ανακτήθηκε 2/9/2012</ref>

* Ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Γκρενόμπλ και του Κέντρου Τεχνικής Χάρτου στη Γαλλία έχουν αναπτύξει μια ταπετσαρία που καλύπτεται από αγώγιμη μελάνη αργύρου με ενσωματωμένα ασημένια σωματίδια και που εμποδίζει την πρόσβαση εισβολέων σε ένα δίκτυο Wi-Fi. Η ταπετσαρία αυτή, που μπορεί να καλύπτεται από οποιαδήποτε άλλη παραμένοντας έτσι μυστική, θα μπορούσε να επικαλύπτει τοίχους και πατώματα μεταξύ ορόφων σε κτίρια με ευαίσθητο ηλεκτρονικό εξοπλισμό.<ref name="Silver News. June 2012" />

O άργυρος από την αρχαιότητα συσχετιζόταν στην λογοτεχνία με το [[φεγγάρι]],<ref>Χρηστομάνος : ''«φεγγάρι εσύ τρεμάμενο και ασημένιο δάκρυ»''. – Καρυωτάκης : ''«με φρίκη το φεγγάρι αποτραβά / τ' ασημοδάχτυλά του»''. - Φιλύρας : ''«Ως πότε θα γυρνάς στ’ ουρανού τα πλάτη, αργυρή...'' - D’ Αnnunzio : ''«O falce di luna calante...o falce d'argento»''. – Baudelaire, ''À une Madone'' : ''«Pour Marchepied tailler une Lune d'argent»''. – Moreas, 3e livre X : ''«Belle lune d' argent...»'' - John Andrews : ''«Though wοlνes against the silver moon do bark...»''</ref> όπως βέβαια ο χρυσός με τον ήλιο. Συσχετιζόταν επίσης με τις επιδράσεις της σελήνης, καθώς και με την ευελιξία, την συναισθηματική νοημοσύνη, την δημιουργικότητα και την γυναικεία φύση. Υπάρχει μια σχετική αναφορά μάλιστα στο σύστημα των επτά ιερών ενεργειακών κέντρων, των γνωστών ως [[τσάκρα]], όπου ο άργυρος συνδέεται με το 6ο τσάκρα, γνωστό και ως τρίτο μάτι.<ref name=earthtiger/> Στην αρχαία Αιγυπτιακή μυθολογία συσχετιζόταν με την θεά Ίσιδα. Ο άργυρος αναφέρεται και στις [[Βέδες]].<ref name="The History of the Element Silver" />

Στην Ευρωπαϊκή [[αλχημεία|αλχημιστική παράδοση]] ο άργυρος είναι ένα από τα εφτά ιερά μέταλλα μαζί με το χρυσό, τον υδράργυρο, το σίδηρο, το χαλκό , τον κασσίτερο και το μόλυβδο και οι αλχημιστές χαρακτήριζαν «σεληνιακές» (lunar) τις ενώσεις του αργύρου ενώ ο άργυρος συνδέεται με την «ασημόχρωμη» Σελήνη, (Luna για τους Λατίνους). Στην κινέζικη αλχημεία ο αριθμός πέντε υπήρξε ιερός αριθμός. Οι Κινέζοι αλχημιστές υποστήριζαν την ύπαρξη πέντε στοιχείων: ξύλο, πυρ, γη, μέταλλο και νερό και τα συνδυάζανε με πέντε χρώματα. Επίσης είχαν πέντε κατευθύνσεις (πορείες) που τα συνέδεαν με πέντε μέταλλα: χρυσός, άργυρος, μόλυβδος, χαλκός και σίδηρος.<ref name="ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΑΣ" />

Η λέξη τέλος άργυρος και τα παράγωγά της, πέραν της σημασίας του χρήματος εν γένει που έχουν, αναφέρεται και στην εξαγορά συνειδήσεων. Έτσι έχουμε : αργυρώνητος, αυτός δηλαδή που αγοράζεται με χρήματα, τα τριάκοντα αργύρια της προδοσίας του Ιούδα, και την παροιμία της Σούδας «αργυρέαις λόγχησι μάχου και πάντα κρατήσεις», εξαγόραζε δηλαδή και θα επικρατήσεις. Επίσης και την νεοελληνική έκφραση «ασημένια βόλια», δηλ. δωροδοκία, εξαγορά.

Σχετικό και το απόσπασμα από το άρθρο του Παντελή Μπουκάλα.<ref>Παντελής Μπουκάλας, [http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_135557_17/04/2007_223631 «Αργυράγχη» και «αμεριμνομέριμνοι»], ''Καθημερινή'', 17 Απριλίου 2007. Ανακτήθηκε : 3/8/2012</ref>

* [http://www.theodoregray.com/periodictabledisplay/Elements/047/index.s9.html Silver] Theodore Gray : Elements Display

* [http://www.3dchem.com/element.asp?selected=Ag Ag]{{dead link|date=June 2015}} Library of Inorganic Structures

Ιστοσελίδες που δίνουν τις τρέχουσες και τις ιστορικές τιμές αργύρου σε δολάρια/ουγγιά :