Λοθαριγγία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η μεγαλύτερη ελευθερία που είχαν οι μαργράβοι της Λοθαριγγίας υπό τη βασιλεία του ανήλικου νόμιμου γιου του Αρνούφλου Λουδοβίκου του παιδιού, ήταν η αιτία που έμειναν πιστοί σε αυτόν μέχρι το θάνατό του το 911. Ήταν την περίοδο της βασιλίας του ανήλικου Λουδοβίκου που κάνει την εμφάνισή για πρώτη φορά δούκας στην Λοθαριγγία, ως ενδιάμεσος μεταξύ του λαού και του βασιλιά. Ο πρώτος δούκας ήταν ο Γκέμπχαρντ (903). Ο τίτλος του στα λατινικά της εποχής ήταν ''dux regni quod a multis Hlotharii dicitur'': "δούκας του βασιλείου του ονομαζόμενου (κατά κόρων) του Λοθάριου". Τον διαδέχτηκε ο [[ΡεζινάρΡέγκιναρ Α΄ της Λωρραίνης|ΡεζινάρΡέγκιναρ]], ο οποίος ήταν επικεφαλής της αριστοκρατίας στην εκλογή ως βασιλιά του Κάρολου του Απλού της Δυτικής Φραγκίας μετά το θάνατο του Λουδοβίκου του παιδιού. Το 915 ο Κάρολος τον αντάμειψε, αποδίδοντάς του τον τίτλο του μαργράβου. Τον ΡεζινάρΡέγκιναρ διαδέχτηκε ο γιος του, [[Γιλβέρτος της Λωρραίνης|Γιλβέρτος]], ο οποίος χρησιμοποιούσε τον τίτλο ''dux Lotharingiae'': "δούκας της Λοθαριγγίας". Όταν η Δυτική Φραγκία εκθρόνισε τον Κάρολο το 922, εκείνος παρέμεινε βασιλιάς στην Λοθαριγγία, ενώ προσπάθησε να κατακτήσει ξανά το άλλο του βασίλειο το 923. Συνελήφθηκε και φυλακίστηκε και πέθανε το 929. Οι Λοθαρίγγιοι δεν εξέλεξαν νέο βασιλιά ως το 925, όταν και υπό την ηγεσία του Γιλβέρτου επέλεξαν τον [[Ερρίκος Α΄ ο Ορνιθοθήρας|Ερρίκο Α΄]], τον βασιλιά της Ανατολικής Φραγκίας. Το 930 η απόφαση το Γιλβέρτου να στηρίξει τον Ερρίκο ανταμείφτηκε, με το χέρι της κόρης του Ερρίκου Γκεμπέργκα. Με το θάνατο του Ερρίκου το 936 ο Γιλβέρτος προσπάθησε να μεταφέρει την υποστήριξη της Λοθαριγγίας με το μέρος της Δυτικής Φραγκίας, καθώς ο βασιλιάς τους, ο Ρούντολφ της Γαλλίας που ήταν αδύναμος, θα αναμιγνυόταν λιγότερο στα ζητήματα της αριστοκρατίας. Το 939 ο γιος και διάδοχος του Ερρίκου Όθωνας Α΄ εισέβαλε στην Λοθαριγγία και νίκησε τον Γιλβέρτο στη [[Μάχη του Άντερναχ]]. Από τότε και μετά οι δούκες της Λοθαριγγίας θα ήταν διορισμένοι από το βασιλιά.