Ευστάθιος Δαφνομήλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η κύρια πηγή που περιγράφει τη ζωή του Δαφνομήλη, και μάλιστα τη βουλγαρικές εκστρατείες (986-1018) του Αυτοκράτορα [[Βασίλειος Β´|Βασιλείου Β΄]], είναι από τα τέλη του 11ου αιώνα ''Σύνοψη Ιστοριών ''του Ιωάννη Σκυλίτζη, του οποίου η χρονολόγηση είναι συχνά προβληματική, για να το ανακατασκευαστεί. Ο Δαφνομήλης προερχόταν από την έγγεια αριστοκρατία της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]], που για αιώνες αποτελούσε Βυζαντινή στρατιωτική ελίτ. Η παραδοσιακή ιστοριογραφία τοποθετεί την πρώτη του εμφάνιση περίπου στο 1005, όταν το [[Αδριατική θάλασσα|Αδριατικό]] λιμάνι της πόλης της [[Δυρράχιο|Δυρραχίου]] λέγεται ότι είχε παραδοθεί από τον Ιωάννη Χρυσήλιο, ένα τοπικό μεγιστάνα, στους Βυζαντινούς. Ο Δαφνομήλης, επικεφαλής ενός στόλου, πήρε την κατοχή της πόλης. Με δεδομένη την ασαφή χρονολογικά αφήγηση του Σκυλίτζη, ωστόσο, είναι πιθανό ότι αυτό το επεισόδιο αντανακλά το μετέπειτα διορισμό του (μετά το 1018), ως ''στρατηγού'' (στρατιωτικός διοικητής) της πόλης.<ref>{{Harvnbharvnb|Holmes|2005|pp=104–105, 497–498}}.</ref>

Ο Δαφνομήλης συμμετείχε στις μετέπειτα συγκρούσεις εναντίον του Τσάρου [[Σαμουήλ της Βουλγαρίας|Σαμουήλ]], αλλά το μεγαλύτερό του κατόρθωμα ήταν η σύλληψη του Βούλγαρου ηγέτη [[Ιβάτζης|Ιβάτζη]] το 1018, για την οποία του έχει δοθεί εξέχουσα θέση στο έργο του Σκυλίτζη.<ref>{{Harvnbharvnb|Holmes|2005|pp=99, 153–154}}.</ref> Μετά την ήττα στη [[Μάχη του Κλειδίου]] το 1015, βουλγαρική αντίσταση άρχισε να καταρρέει. Από το 1018, οι περισσότεροι Βούλγαροι διοικητές είχαν παραδοθεί, και μόνο ο Ιβάτζης, που είχε υποχωρήσει με τους οπαδούς του στο βασιλικό κτήμα του Pronista, ορεινή και δυνατή αμυντικά θέση, συνέχισε να αντιστέκεται.<ref>{{Harvnbharvnb|Holmes|2005|p=228}}.</ref> Απέρριψε τόσο δωροδοκίες όσο και απειλές από τους Βυζαντινούς, και για 55 μέρες, ο Βυζαντινός στρατός υπό τον Αυτοκράτορα Βασίλειο Β΄ παρέμεινε στρατοπεδευμένος στη [[Ντεβόλ (Αλβανία)|Δεάβολη]] σε κοντινή απόσταση, περιμένοντας την παράδοσή του. Σε αυτό το σημείο, και καθώς ντόπια πλήθη συγκεντρώθηκαν στο παλάτι του Ιβάτζη για την εορτή της [[Κοίμηση της Θεοτόκου|Κοιμήσεως]], ο Δαφνομήλς, τώρα ''στρατηγός'' της κοντινής [[Οχρίδα (πόλη)|Αχρίδας]], με δική του πρωτοβουλία, αποφάσισε να τελειώσει το αδιέξοδο. Με μόνο δύο συνοδούς, ανέβηκε το δρόμο για το κτήμα, και συστήθηκε ο ίδιος στον Ιβάτζη. Ο Ιβάτζης, πιστεύοντας ότι ο Δαφνομήλης δεν θα είχε έρθει μόνος του, εκτός και αν είχε την πρόθεση να δημιουργήσει μια συμμαχία κατά του Βασιλείου, αποχώρησε με τον ''στρατηγό ''σε ένα απομονωμένο δασικό ξέφωτο στους κήπους, για μια ιδιωτική συζήτηση. Εκεί, ο Δαφνομήλης και οι δύο κρυφού συνεργάτες του αιφνιδίασαν το Βούλγαρο στρατηγό, τον τύφλωσαν και τον μετέφεραν στον πάνω όροφο του παλατιού, μέσα από το συγκεντρωμένο πλήθος που ήταν ανίκανο να αντιδράσει. Όταν οι Βούλγαροι ανακτήθηκαν, συγκεντρώθηκαν κάτω από το κτίριο φωνάζοντας για εκδίκηση. Ο Δαφνομήλης, ωστόσο, τους μίλησε και κατάφερε να τους πείσει για το μάταιο της περαιτέρω αντίστασης, και να καταθέσουν τα όπλα τους και να ζητήσουν χάρη από τον αυτοκράτορα.<ref>{{Harvnbharvnb|Holmes|2005|p=229}}.</ref><ref name="PmbZPmbZ2">{{Harvnbharvnb|PmbZ|loc=Eustathios Daphnomeles (#21864)}}.</ref>

Η σύλληψη του Ιβάτζη έδωσε ένα τέλος στη διαμάχη μεταξύ Βυζαντίου και ΒουλγαρίαςΒουλγαρία,<ref>{{Harvnbharvnb|Holmes|2005|pp=110–111}}.</ref><ref>{{Harvnbharvnb|Stephenson|2003|p=35}}.</ref>  και σύμφωνα με το Βυζαντινολόγο Πολ Στίβενσον, εξασφάλισε για τον Δαφνομήλη, μαζί με το [[Νικηφόρος Ουρανός|Νικηφόρο Ουρανό]] και τον [[Νικηφόρος Ξιφίας|Νικηφόρο Ξιφία]], τη φήμη κάποιων από του πιο γνωστούς και επιτυχημένους στρατηγούς στους Βουλγαρικούς πολέμους του Βασιλείου Β΄.<ref>{{Harvnbharvnb|Stephenson|2003|pp=122–123}}.</ref>

Μετά τον άθλο του, ο Δαφνομήλης διορίστηκε ''στρατηγός'' στο ''[[Θέμα (Βυζάντιο)|Θέμα]]'' του [[Θέμα Δυρραχίου|Δυρραχίου]] από τον ευγνώμωνα αυτοκράτορα, και όλο τον κινητό πλούτο του Ιβάτζη ως ανταμοιβή.<ref name="PmbZ3">{{harvnb|PmbZ|loc=Eustathios Daphnomeles (#21864)}}.</ref> Το 1029, ωστόσο, κατηγορήθηκε για συνωμοσία με άλλους εξέχοντες διοικητές των [[Βαλκάνια|Βαλκανίων]] για την ανατροπή του Αυτοκράτορα [[Ρωμανός Γ΄ Αργυρός|Ρωμανού Γ' Αργυρού]] (βασ. 1028-34) υπέρ του ''[[Δουξ|δούκα]]'' [[Κωνσταντίνος Διογένης|Κωνσταντίνου Διογένη]]. Οι κατηγορούμενοι ανακλήθηκαν στην [[Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολη]], ξυλοκοπήθηκαν, παρέλασαν στην [[Μέση οδός|''Μέση οδό'']], και εξορίστηκαν. Τίποτε άλλο δεν είναι γνωστό για εκείνον.<ref name="PmbZ4">{{Harvnbharvnb|PmbZ|loc=Eustathios Daphnomeles (#21864)}}.</ref><ref>{{harvnb|Wortley|2010|p=356}}.</ref>