Σίσυφος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Όλα άρχισαν όταν ο [[Δίας (μυθολογία)|θεός Δίας]] αποπλάνησε την [[Αίγινα (μυθολογία)|Αίγινα]], η οποία ήταν κόρη του ποταμού και θεού [[Ασωπός (μυθολογία)|Ασωπού]]. Παίρνοντας τη μορφή [[Αετός|αετού]], ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] απήγαγε την [[Αίγινα (μυθολογία)|Αίγινα]] και πήγε να κρυφτεί σ' ένα μικρό νησί του Αιγαίου. Ο [[Ασωπός (μυθολογία)|Ασωπός]] ζήτησε από τον Σίσυφο να του πει τι γνώριζε και αυτός συμφώνησε, ζητώντας πρώτα για αντάλλαγμα, μια πηγή με νερό που θα ανάβλυζε ασταμάτητα από την [[Ακρόπολις|ακρόπολη]] της πόλης του [[Ασωπός (μυθολογία)|Ασωπού]], για να ποτίζει την ξερή γη της [[Κόρινθος|Κορίνθου]]. 

Ο Σίσυφος και ο [[Ασωπός (μυθολογία)|Ασωπός]] συμφώνησαν. Ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] όμως γνώριζε τα πάντα και αποφάσισε να τιμωρήσει το Σίσυφο για την προδοσία του. Έτσι έστειλε το Σίσυφο στον [[ΆδηςΚάτω (μυθολογία)Κόσμος|Άδη]].

Όμως τότε ο Σίσυφος απέδειξε την εξυπνάδα και την πονηριά του καταφέρνοντας να ξεγελάσει και να φυλακίσει τον [[Θάνατος (μυθολογία)|Θάνατο]]. Τότε όμως έγινε κάτι πρωτοφανές. Ο [[Θάνατος (μυθολογία)|Θάνατος]] αδυνατούσε να θερίσει τα καθημερινά του θύματα και ο γη άρχισε σιγά σιγά να γεμίζει, χωρίς να χωρά ο αυξανόμενος πληθυσμός. Οι [[θεόςΔώδεκα θεοί του Ολύμπου|θεοί]] αναστατώθηκαν και ο [[Άρης (μυθολογία)|θεός Άρης]] ελευθέρωσε τον [[Θάνατος (μυθολογία)|Θάνατο]] από τα δεσμά του, στέλνοντας ξανά τον Σίσυφο στον [[Κάτω Κόσμος|Άδη]].

Ο Σίσυφος όμως, είχε προνοήσει και είχε πει στη γυναίκα του, Μερώπη[[Μερόπη (μυθολογία)|Μερόπη]], να μη θάψει το σώμα του. Έτσι, όταν κατέβηκε στον [[Κάτω Κόσμος|Άδη]], ζήτησε από την [[Περσεφόνη|θεά Περσεφόνη]], σύζυγο του Άδη[[Άδης (μυθολογία)|θεού Πλούτωνα]], τρεις μέρες για να επιστρέψει στη γη και να φροντίσει το ζήτημα της ταφής του. Η [[Περσεφόνη]] δέχτηκε το αίτημα του Σίσυφου, όμως αυτός δεν επέστρεψε. Έτσι, ήρθε η σειρά του [[Ερμής (μυθολογία)|θεού Ερμή]] να τον κατεβάσει στον [[Κάτω Κόσμος|Άδη]].

Ο Σίσυφος τιμωρήθηκε για την ασεβή του συμπεριφορά. Οι «κριτές''"Κριτές των νεκρών»"'', του έβαλαν ως βασανιστήριο να κουβαλάει ένα [[Βράχος|βράχο]] στην κορυφή ενός [[Βουνό|βουνού]]. Φτάνοντας στην κορυφή, η πέτρα ξανακυλούσε κάτω και έπρεπε να την ανεβάσει ξανά. Αυτή η τιμωρία είναι αιώνια για τον «νικητή» του [[Κάτω Κόσμος|Άδη]].

Ο [[Οβίδιος]], αναφέρει τον Σίσυφο στην ιστορία του [[Ορφέας|Ορφέα]] και της [[Ευρυδίκη]]ς. Όταν ο Ορφέας κατεβαίνει για να αντιμετωπίσει τον Άδη[[Άδης (μυθολογία)|θεό Πλούτωνα]] και την [[Περσεφόνη|θεά Περσεφόνη]], τραγουδάει ένα τραγούδι ώστε να του πραγματοποιήσουν την επιθυμία του να φέρει την [[Ευρυδίκη (μυθολογία)|Ευρυδίκη]] πίσω από τους νεκρούς. Μετά το τραγούδι, ο [[Οβίδιος]] δείχνει πόσο συγκινητικό ήταν με το να σημειώνει ότι ο Σίσυφος, έχοντας επηρεαστεί συναισθηματικά, μόνο για μια στιγμή, σταματάει την αιώνια τιμωρία του και κάθεται επάνω στον βράχο, στα Λατινικά ''inque tuo sedisti, Sisyphe, saxo'' ("κάθησες απάνω στο βράχο σου, Σίσυφε").<ref>Ovid. ''Μεταμορφώσεις'', 10.44.</ref>