Πόλεμος της Ιβηρικής Χερσονήσου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 72:
Η χειροτέρευση της στρατηγικής κατάστασης ανάγκασε τη Γαλλία να αυξήσει τις στρατιωτικές της δεσμεύσεις στη χώρα. Το Φεβρουάριο του 1808, ο Ναπολέων είχε καυχηθεί ότι 12.000 άνδρες αρκούσαν να κατακτήσουν την Ισπανία. Εντούτοις, την 1η Ιουνίου του ίδιου έτους, πάνω από 65.000 γάλλοι στρατιώτες εισήλθαν στη χώρα για να ελέγξουν την κρίση. Ο κύριος γαλλικός στρατός των 80.000 ανδρών ήλεγχε ένα στενό διάδρομο στην κεντρική Ισπανία, από την [[Παμπλόνα]] και το [[Σαν Σεμπαστιάν]] στα βόρεια, μέχρι τη [[Μαδρίτη]] και το [[Τολέδο]] στα κεντρικά της χώρας. Στην πόλη της Μαδρίτης βρισκόταν ακόμη ένας γαλλικός στρατός 30.000 ανδρών υπό τον στρατάρχη [[Μπον-Αντριέν Ζαννό ντε Μονσέ]]. Το σώμα στρατού του Ζαν-Αντός Ζυνό βρισκόταν απομονωμένο στην Πορτογαλία, αποκλεισμένο από 480 χλμ. εχθρικής ενδοχώρας, αλλά μέσα σε λίγες μέρες από το ξέσπασμα της εξέγερσης, ήδη γαλλικές φάλαγγες στην [[Παλαιά Καστίλη]], τη [[Νέα Καστίλη (Ισπανία)|Νέα Καστίλη]], την [[Αραγωνία]] και την [[Καταλωνία]] αναζητούσαν τις δυνάμεις των ανταρτών.
O Nαπολέων ανέμενε λαϊκές εξεγέρσεις, αλλά πίστευε ότι ο Ισπανικός Στρατός είτε θα παρέμενε ουδέτερος ή θα ετίθετο υπό την ηγεσία του. Επηρεασμένος και από τις
==Η βρετανική παρέμβαση==
| |||