Χειρόγραφο Βόινιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τη διάρκεια της ιστορίας του το χειρόγραφο αποτέλεσε αντικείμενο εντατικής μελέτης από πολλούς επαγγελματίες και ερασιτέχνες [[κρυπτανάλυση|κρυπταναλυτές]], μεταξύ των οποίων μερικοί από τους κορυφαίους Αμερικανούς και Βρετανούς [[αποκωδικοποίηση|αποκρυπτογράφους]] του [[ΒΠΠ|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], κανείς τους όμως δεν κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει έστω και μια λέξη. Αυτές οι επανειλημμένες αποτυχίες έχουν κάνει το χειρόγραφο Βόινιτς ξακουστό στην ιστορία της [[κρυπτογραφία]]ς,<ref>Θεωρήθηκε το «Πλέον Μυστηριώδες Χειρόγραφο στον Κόσμο» από τη μηνιαία περιοδική έκδοση του ''Harper Monthly'' το 1921. Βλ. Manly, John Mathews (1921), "The Most Mysterious Manuscript in the World: Did Roger Bacon Write It and Has the Key Been Found?", ''Harper's Monthly Magazine'' 143, 186-197.</ref> έδωσαν όμως βάση και στην άποψη ότι το βιβλίο δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια περίτεχνη απάτη, μια δίχως νόημα εναλλαγή τυχαίων χαρακτήρων.<ref>«Είναι λοιπόν γιγάντιου μεγέθους απάτη, όπως ο γίγαντας του Cardiff ή τα απολιθώματα του καθ. Beringer;... Tο έργο είναι πολύ καλά οργανωμένο και πολύ ομοιογενές. Επιπλέον, διακρίνονται συγκεκριμένες λέξεις οι οποίες επαναλαμβάνονται, αλλά σε διαφορετικούς συνδυασμούς, όπως στη συνηθισμένη γραφή. ΑκόμαΑκόμη και απάτη να είναι, δεν υπάρχει προφανής λόγος να είναι τόσο εκτεταμένη» από το Kahn David 1976, ''The Codebreakers''", MacMillan, New York, 870-871.</ref> Το μυστήριο του νοήματος και της προέλευσης του χειρογράφου κέντρισε τη λαϊκή φαντασία, κάνοντας το χειρόγραφο θέμα μυθιστορημάτων και εικασιών. Καμία από τις υποθέσεις των τελευταίων εκατό ετών δεν επαληθεύτηκε.<ref>{{cite web|url=http://www.ciphermysteries.com/the-voynich-manuscript/voynich-theories|title=Voynich theories|author=Pelling, Nick|accessdate=4 Δεκεμβρίου, 2011|publisher=ciphermysteries.com}}</ref>

Από την άλλη, η «γλώσσα» του χειρόγραφου έχει αρκετές διαφορές με τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Για παράδειγμα, δεν υπάρχουν λέξεις με περισσότερα από δέκα «γράμματα», ενώ υπάρχουν λίγες λέξεις με ένα ή δυο γράμματα. Η κατανομή των γραμμάτων μέσα στις λέξεις είναι επίσης κάπως περίεργη: κάποιοι χαρακτήρες υπάρχουν μόνο στην αρχή των λέξεων, κάποιοι μόνο στο τέλος, και άλλοι μόνο στη μέση-μια κατανομή που απαντάται στα [[αραβική γλώσσα|Αραβικά]], αλλά όχι στο ρωμαϊκό, ελληνικό ή κυριλλικό αλφάβητο. Ωστόσο το (τελικό) σίγμα γράφεται στα ελληνικά με διαφορετική μορφή όταν είναι στο τέλος μιας λέξης. Όμοια, ακόμαακόμη και στα αγγλικά τα κεφαλαία γράμματα, που συνήθως βρίσκονται μόνο στην αρχή των λέξεων, μπορεί να διαφέρουν δραματικά από τα αντίστοιχα μικρά.

Η ιστορία του χειρόγραφου είναι ακόμαακόμη γεμάτη κενά, ειδικά σε ό,τι αφορά στις απαρχές της.<ref>{{cite web|url=http://www.voynich.nu/history.html |title=Voynich MS — Long tour: Known history of the manuscript |publisher=Voynich.nu |date= |accessdate=2011-11-17}}</ref> Από τη στιγμή που το αλφάβητο δεν ανήκει σε καμιά γνωστή γλώσσα και το κείμενο δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί, η μόνη χρήσιμη πληροφορία για την προέλευση και την ηλικία του βιβλίου είναι οι εικόνες -ειδικά τα ρούχα και οι κομμώσεις των ανθρώπων που εικονίζονται, και ένα-δύο κάστρα που περιλαμβάνονται στα διαγράμματα. Όλα αυτά είναι Ευρωπαϊκά και βασισμένοι σε αυτές τις ενδείξεις, οι περισσότεροι ειδικοί χρονολογούν το χειρόγραφο μεταξύ του 1450 και του 1520. Η εκτίμηση αυτή υποστηρίζεται από άλλες, δευτερεύουσες ενδείξεις.

Δεν είναι γνωστό αν ο Κίρχερ απάντησε στο ερώτημα του Μπάρες, αλλά κατά τα φαινόμενα ενδιαφέρθηκε αρκετά, ώστε να προσπαθήσει να αποκτήσει το βιβλίο, το οποίο ο Μπάρες αρνήθηκε να του δώσει. Όταν ο Μπάρες πέθανε, το χειρόγραφο πέρασε στην κατοχή του φίλου του [[Γιάν Μάρτσι]], τότε πρύτανη του [[Πανεπιστήμιο του Καρόλου|πανεπιστημίου του Καρόλου]] στην Πράγα. Αυτός με τη σειρά του έστειλε το βιβλίο στον Κίρχερ, με τον οποίο διατηρούσε μακρόχρονη φιλική σχέση και αλληλογραφία.<ref name="Schuster2009" /> Το γράμμα του Μάρτσι που συνόδευε το χειρόγραφο αποτελούσε ακόμαακόμη μέρος του βιβλίου, όταν το αγόρασε ο Βόινιτς.<ref name=nsa>{{cite journal|url=http://www.nsa.gov/public_info/_files/tech_journals/Voynich_Manuscript_Mysterious.pdf|author=Tiltman, John H.|date=Summer 1967|title=The Voynich Manuscript: "The Most Mysterious Manuscript in the World"|volume=XII|accessdate=30 Οκτωβρίου, 2011|publisher=NSA Technical Journal|issue=3 }}</ref>

Τα ίχνη του βιβλίου χάνονται για τα επόμενα 200 χρόνια, αλλά κατά πάσα πιθανότητα διατηρήθηκε, μαζί με την αλληλογραφία του Κίρχερ, στη βιβλιοθήκη του [[Κολέτζιο Ρομάνο]].<ref name="Schuster2009" /> Μάλλον έμεινε εκεί μέχρις ότου τα στρατεύματα του [[Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄|Βίκτωρα Εμμανουήλ]] κυρίευσαν τη Ρώμη το 1870 και την προσάρτησαν στο ιταλικό βασίλειο. Η νέα ιταλική κυβέρνηση αποφάσισε να δημεύσει αρκετά περιουσιακά στοιχεία της εκκλησίας, ανάμεσα στα οποία και τη βιβλιοθήκη του Κολεγίου.<ref name="Schuster2009" /> Σύμφωνα με τις έρευνες του Χαβιέρ Τσεκάλντι και άλλων, λίγο πριν να συμβεί αυτό πολλά βιβλία από τη βιβλιοθήκη του πανεπιστήμιου μεταφέρθηκαν στις προσωπικές βιβλιοθήκες των ακαδημαϊκών, που εξαιρούνταν από τη δήμευση.<ref name="Schuster2009" /> Η αλληλογραφία του Κίρχερ ήταν ανάμεσα σε αυτά τα βιβλία και προφανώς και το χειρόγραφο Βόινιτς, καθώς ακόμαακόμη φέρει τον αριθμό καταλόγου της βιβλιοθήκης του [[Πίετερ Μπεξ]] (''Pieter Beckx''), επικεφαλής των Ιησουιτών και πρύτανη του Πανεπιστήμιου εκείνη την εποχή.<ref name="MS 408">Shailor, Barbara A.,[http://brbl-net.library.yale.edu/pre1600ms/docs/pre1600.ms408.htm Beinecke MS 408], Yale University, Beinecke Rare Book And Manuscript Library, General Collection Of Rare Books And Manuscripts, Medieval And Renaissance Manuscripts, ανάκτηση 24 Ιουνίου 2013</ref><ref name="Schuster2009" />

Η ιδέα αυτή είναι αρκετά παλιά και ανήκει στον [[Τζον Ουίλκινς]] (''John Wilkins'')<ref>John Wilkins: ''An Essay towards a Real Character and a Philosophical Language'' (1668)</ref> από τα 1668, μεταγενέστερα βέβαια της δημιουργίας του χειρόγραφου κατά δύο αιώνες. Στα περισσότερα γνωστά παραδείγματα, οι κατηγορίες υποδιαιρούνται βάσει των καταλήξεων των λέξεων. Έτσι, ένα κείμενο που πραγματεύεται ένα συγκεκριμένο θέμα θα περιείχε πολλές λέξεις με το ίδιο πρόθεμα: για παράδειγμα, όλα τα ονόματα φυτών θα ξεκινούσαν με τα ίδια γράμματα, το ίδιο και οι αρρώστιες κλπ. Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την επαναληπτική φύση του κειμένου Βόινιτς. Πάντως, κανείς δεν μπόρεσε ακόμαακόμη να αποδώσει ένα συγκεκριμένο νόημα σε κάποια πρόθεση ή κατάληξη λέξεων του χειρογράφου.