Σάντσο Ραμίρεθ της Αραγωνίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 17:
|προκάτοχος2 = [[Σάντσο Δ΄ της Παμπλόνα]]
|διάδοχος2 = [[Πέτρος Α΄ της Παμπλόνα και της Αραγωνίας]]
|σύζυγος = [[Ισαβέλλα του Ουρζέλ]]<br />[[Φελίσια της RoucyΡουσύ]]
|επίγονοι = [[Πέτρος Α΄ της Παμπλόνα και της Αραγωνίας]] <br />Φερδινάνδος<br />[[Αλφόνσος Α΄ της Παμπλόνα και της Αραγωνίας]]<br />[[Ραμίρο Β΄ της Αραγωνίας]]
|βασιλικός_οίκος = [[Οίκος των Χιμένεθ]]
Γραμμή 36:
ο Σάντσο Ραμίρεθ ακολουθούσε την πρακτική του πατέρα του, που δεν χρησιμοποιούσε το βασιλικό τίτλο από νωρίς κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, παρά το γεγονός πως βασίλειο του είχε ανεξαρτητοποιηθεί πλήρως. Αυτό άλλαξε το 1076, όταν [[Σάντσο Δ΄ της Παμπλόνα|Σάντσο Δ´ της Παμπλόνα]] δολοφονήθηκε από τα ίδια τα αδέλφια του, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί κρίση στην διαδοχή σε αυτό το γειτονικό βασίλειο που εκπροσωπούσε ονομαστικά τον κύριο άρχοντα της Αραγωνίας.<ref>Ο σάιμον Μπάρτον, ''Την Αριστοκρατία, στο Δωδέκατο Αιώνα, Λεόν, Καστίλλη και'', (Cambridge University Press, 1997), 9.</ref> Αρχικά, ο γιος του δολοφονημένου βασιλιά, Γκαρθία, ο οποίος είχε καταφύγει στην [[Βασίλειο της Καστίλης|Καστίλη]], αναγνωρίστηκε ως δικαιούχος βασιλιάς από τον [[Αλφόνσος ΣΤ´ της Καστίλης|Αλφόνσο ΣΤ´ της Καστίλης]], ενώ ο Σάντσο Ραμίρεθ πήρε με το μέρος του τους ευγενείς της [[Ναβάρρα|Ναβάρρας]], που αγανάκτησαν βλέποντας το βασίλειο τους να πέφτει υπό την επιρροή του Αλφόνσου. Η κρίση επιλύθηκε εκ του διαμερισμού. Ο Σάντσο Ραμίρεθ εξελέγη Βασιλιάς της Παμπλόνα, ενώ παρέδωσε τις πρώην διεκδικούμενες δυτικές επαρχίες του βασιλείου στον Αλφόνσο. Από εκείνη την στιγμή, ο Σάντσο αναφέρει τον εαυτό του ως βασιλιά, όχι μόνο της Παμπλόνα, αλλά και της Αραγωνίας.
 
Ο Σάντσο κατέκτησε το [[Μπαρμπάστρο]] το 1064 συμμετέχοντας στη [[Σταυροφορία του Μπαρμπάστρο]], το [[Γκράους]] το 1083, και το [[Μονθόν]] το 1089. Νικήθηκε από τον [[Ελ Σιντ]], που λεηλάτησε τα εδάφη του και από τους Μουσουλμάνους συμμάχους του, στη [[Μάχη της Μορέγια]], πιθανόν το 1084.<ref>Bernard F. Reilly, ''Ο Διαγωνισμός της Χριστιανικής και Μουσουλμανικής Ισπανίας, 1031-1157'', (Blackwell, 1995), 109.</ref> Πέθανε στις 4 Ιουνίου του 1094 στη [[Μάχη του Αλκοράθ]], υποτίθεται από ένα βέλος, ενώ επίβλεπε τα τείχη του Μουσουλμανικού οχυρού. Το σώμα του μεταφέρθηκε αρχικά στο μοναστήρι του [[Κάστρο του Μοντεαραγόν|Μοντεαραγόν]] και αργότερα μεταφέρθηκε στο [[μοναστήρι του Σαν Χουάν ντε λα Πένια]].
 
== Γάμοι και διαδοχή ==
Ο Σάντσο έκανε τον πρώτο του γάμο περίπου το 1065, με την [[Ισαβέλλα του Ουρζέλ|Ισαβέλλα]] (πέθανε περίπου το 1071), κόρη του Κόμη [[Ερμενγκόλ Γ΄ του Ουρζέλ]]. Ήταν χωρισμένοι 1071. Τον δεύτερο του γάμο, το 1076, τον έκανε με την [[Φελίσια της RoucyΡουσύ]] (πέθανε στις 3 Μαΐου 1123), κόρη του [[Χιλντουίν Δ´, Κόμης του Μοντιντιέ|Χιλντουίν Δ´, Κόμη του Μοντιντιέ]]. Κάποιες φορές γίνονται αναφορές σε ένα τρίτο γάμο — με την [[Φιλίππη της Tουλούζης]]— ,<ref>Ρίτσαρντ, ' Λφρεντ, ''Histoire de Comtes de Poitou, 778-1204''</ref> αλλά σύγχρονα στοιχεία τον καταγράφουν ως ακόμα παντρεμένο με την Φελίθια κατά το χρόνο του θανάτου του.<ref>Szabolcs de VAJAY, "Ramire II le Moine, roi d'aragon et Agnes de Poitou dans l'histoire et la légende", στο ''Mélanges offerts à René Crozet'', 2 vol, Πουατιέ, 1966, vol. 2, σ 727-750, και η Ρουθ Ε Χάρβεϊ, "Οι γυναίκες του πρώτου τροβαδούρου Δούκα Γουλιέλμου IX της Ακουιτανίας", στο ''Journal of Medieval History'', vol 19, 1993, σελ 315. </ref> Ήταν πατέρας τεσσάρων γιων: από την Ισαβέλλα, είχε τον [[Πέτρος Α΄ της Παμπλόνα και της Αραγωνίας|Πέτρο]], το διάδοχό του,  από την Φελίσια είχε τον Φερδινάνδο, ο οποίος ήταν ζωντανός το 1086, αλλά πέθανε μέσα στην επόμενη δεκαετία, τον [[Αλφόνσος Α΄ της Παμπλόνα και της Αραγωνίας|Αλφόνσο]], ο οποίος διαδέχτηκε τον Πέτρο, και τον [[Ραμίρο Β΄ της Αραγωνίας|Ραμίρο]], ο οποίος διαδέχθηκε τον Αλφόνσο.<ref>Μια προέλευση ο μύθος του Οίκου του Αγιάλα, του δίνει έναν άλλο γιο, Vela ή Velasgutto de Ayala, από Βαρκελωνέζα κυρία. </ref>
 
== Παραπομπές ==