Γιάννης Μιχαηλίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 23:
Την Άνοιξη του 1939 έπειτα από πληροφορίες νεοσυλληφθέντων που ανέφεραν ότι ο [[Δαμιανός Μάθεσης]] ήταν πράκτορας των αρχών ασφαλείας, ο Ζαχαριάδης, με σύμφωνη γνώμη των [[Βασίλης Νεφελούδης|Νεφελούδη]]-[[Δημήτρης Παρτσαλίδης|Παρτσαλίδη]],<ref>Νεφελούδης (2007), σελ.226-234</ref> έδωσε εντολή στον Μιχαηλίδη να κάνει ψευδή "δήλωση μετανοίας" ώστε να ελευθερωθεί και να ξεκαθαρίσει την κατάσταση μέσα στο κόμμα που είχε διαβρωθεί από την Ασφάλεια. Κάποια στελέχη του είχαν γίνει όργανα της Ασφάλειας, όπως ο [[Μιχάλης Τυρίμος]], ο [[Μανώλης Μανωλέας]], ο [[Τηλέμαχος Μύτλας]] κ.α, κατέδιδαν συντρόφους τους που συλλαμβάνονταν, έδιναν πληροφορίες για γιάφκες και παράνομα τυπογραφεία που ανακαλύπτονταν και κυκλοφορούσαν πλαστές ανακοινώσεις του ΚΚΕ.<ref>Χατζής (1996), σελ. 167-169</ref>
Ωστόσο, στη προσπάθεια σύνδεσης του με τον παράνομο μηχανισμό ο Μιχαηλίδης μπλέκεται στα δίχτυα της Ασφάλειας, η οποία παρακολουθούσε κάθε κίνησή του μετά την αποφυλάκιση του. Τότε, [[Κωνσταντίνος Μανιαδάκης|Μανιαδάκης]], Τυρίμος και [[Σπύρος Παξινός|Παξινός]] αποφασίζουν την ίδρυση της [[Προσωρινή Διοίκηση του ΚΚΕ|Προσωρινής διοίκησης του ΚΚΕ]] (ΠΔ), του ''χαφιέδικου'' μηχανισμού για να αποδυναμώσουν την πραγματική καθοδήγηση του κόμματος, τη λεγόμενη [[Παλιά Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ]] (ΠΚΕ) και να θέσουν το ΚΚΕ υπό την καθοδήγηση της Ασφάλειας. Ο Μιχαηλίδης αναγκάζεται να συμμετάσχει στην Προσωρινή Διοίκηση
Στην ίδρυση της ΠΔ κομβικό ρόλο παίζει και ο [[Δημήτρης Κουτσογιάννης]] (ψευδώνυμα Δημητριάδης, Ψαράς), καθοδηγητικό στέλεχος της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας (ΚΟΑ) του ΚΚΕ, υπεύθυνος του παράνομου τυπογραφείου του [[Ριζοσπάστης|Ριζοσπάστη]], ο οποίος ήταν πράκτορας των αρχών ασφαλείας από το 1927.<ref>Φαράκος (2004), σελ.97</ref> Η ΠΔ συγκροτήθηκε τον Δεκέμβριο του 1939 από στελέχη του ΚΚΕ που είχαν περάσει στην υπηρεσία της Ασφάλειας, αλλά και άλλα που αγνοούσαν το ρόλο της και έκανε την εμφάνισή της τον Ιανουάριο του 1940. Μάλιστα, αποφάσισε να εκδώσει και δικό της Ριζοσπάστη προκειμένου να προκαλέσει σύγχυση στους κόλπους των Κομμουνιστών, πράγμα που επέτυχε απόλυτα.<ref>Το ΚΚΕ στο ιταλοελληνικό πόλεμο του 1940-41 (2015), σελ. 100-103</ref>
| |||