Μακροχώρι Ημαθίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τη διάρκεια των Βυζαντινών χρόνων, η περιοχή αποτέλεσε τόπο παραμονής των μελών της βυζαντινής αριστοκρατίας. Η ιστορία του σίγουρα ακολούθησε την ιστορική μοίρα όλης της περιοχής. Από το 989 έως το 1001 την περιέλαβε στο κράτος του ο [[Σαμουήλ της Βουλγαρίας|Τσάρος Σαμουήλ]]. Στην [[Φραγκοκρατία]] (1204) δόθηκε στο [[βασίλειο της Θεσσαλονίκης]] και στον [[Βονιφάτιος ο Μομφερατικός|Βονιφάτιο τον Μομφερατικό]]. Το 1206, ο Τσάρος [[Καλογιάν της Βουλγαρίας|Ιωαννίτζης]] (Σκυλογιάννης) λεηλάτησε την περιοχή και κατέλαβε τη Βέροια εγκαθιστώντας και Βούλγαρο επίσκοπο. Το 1207 επέστρεψαν οι Φράγκοι και εκδιώχθηκαν οριστικά το 1215/6. Το 1345 ο Κράλης [[Στέφανος Δουσάν]] κατακτά όλη την περιοχή ως το 1355. Στα τέλη του 14 ου αιώνα (1373 - 4) εμφανίστηκαν οι Τούρκοι οιμε οποίοιηγέτη οριστικάτον γαζή κατέκτησαν( τημεθοριακός ιερός πολεμιστής ) Εβρενός Μπέη , έναν πρώην βυζαντινό διοικητή που είχε ασπαστεί το Ισλάμ . Ο Εβρενός λειτουργούσε ως ελάσσων συνέταιρος των Οθωμανών εμίρηδων και αυτοί του παραχώρησαν αχανείς γαίες στην Βόρεια Ελλάδα . Η περιοχή υπέφερε από τις επιδρομές τους . Η Βέροια περιήλθε στα χέρια τους ίσως δύο φορές πριν οριστικά την αποκτήσουν , με παράδοση , στις 9 Απριλίου του 1433.

Καταλυτικές πρέπει να στάθηκαν και οι καταστροφικές εξελίξεις ( ο Χαλασμός ) της Επανάστασης του 1822 στην περιοχή. Ο Μεχμέτ Εμίν Αμπντούλ Αμπούντ Πασάς - ένας Σύριος με ενεργητικό και κάποτε βίαιο χαρακτήρα - γνωστός και ως Εμπού Λουμπούτ ( Ροπαλοφόρος ) αφάνισε 120 οικισμούς και χωριά της Μακεδονίας και μεταξύ αυτών σίγουρα και το Μικρογούζι.