Ο '''Θεόδωρος Πάγκαλος''' ([[Σαλαμίνα]], [[11 Ιανουαρίου]][[1878]] - [[Κηφισιά]] [[Αθήνα]]ς, [[27 Φεβρουαρίου]][[1952]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] στρατιωτικός, επίορκος κινηματίας και συνωμότης κατ΄ επανάληψη, που αναδείχθηκε δικτάτορας πρωθυπουργός και πρόεδρος της Δημοκρατίας. Συμμετείχε στο [[κίνημα στο Γουδί|κίνημα στο Γουδί]], στους [[Βαλκανικοί πόλεμοι|Βαλκανικούς πολέμους]], στο [[Προσωρινή Κυβέρνηση Εθνικής Άμυνας|κίνημα της Θεσσαλονίκης]], στη [[Μικρασιατική εκστρατεία]], στην [[Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922|επανάσταση του 1922]], ενώ από το 1925, με το [[Κίνημα Πάγκαλου 25ης Ιουνίου 1925|κίνημα της 25ης Ιουνίου]] ανέλαβε την πρωθυπουργία, ουσιαστικά ως δικτάτορας. Στη συνέχεια υποχρεώνοντας σε παραίτηση τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας [[Παύλος Κουντουριώτης|Παύλο Κουντουριώτη]], μετά από μια εκλογική παρωδία εξελέγη πρόεδρος της Δημοκρατίας. Παρέμεινε στην εξουσία μέχρι το 1926, συλλαμβάνοντας και εκτοπίζοντας άνευ δίκης τους πολιτικούς του αντιπάλους στην Νάξο, οπότε και ανατράπηκε από το [[Κίνημα Κονδύλη 1926|κίνημα του Κονδύλη]]. Από το 1926 μέχρι το θάνατό του, το 1952, αποσύρθηκε, με μερικά μικρά διαλείμματα, από την πολιτική ζωή του τόπου. Από τους ιστορικούς έχει χαρακτηριστεί ως αρκετά αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Θεωρείται πως είχε ανάμειξη στον σχηματισμό των δοσιλογικών [[Τάγματα Ασφαλείας|Ταγμάτων Ασφαλείας]] κατά την Κατοχή.<ref>{{Cite book|title = Στην Ελλάδα του Χιτλερ|last = Mazower|first = Mark|publisher = Αλεξάνδρεια|year = 1994|isbn = 978-960-221096-3|location = Αθήνα|pages = 353}}</ref>
Εγγονός του είναι ο πολιτικός, υπουργός και αντιπρόεδρος ελληνικών κυβερνήσεων, [[Θεόδωρος Γ. Πάγκαλος|Θεόδωρος Πάγκαλος]] ([[1938]]).
