Ο '''Σβεν Α΄ της Δανίας''', γνωστός και ως '''Σβέν Α΄ ο Διχαλογένης''' (Αρχ. Νορβηγικά : ''Sveinn Haraldsson tjuguskegg''[1] <ref>Svæinn Harallz sunr; Latinized forms of the name Sveinn are Suanus, Suenus, or Sveinus (Haraldi filius). The nickname tjúguskegg is a compound of tjúga "fork" and skegg "beard". Sweyn is so named in Fagrskinna chapters 27 and 41 (ed. Finnur Jónsson 1902–8, pp. 161, 206), in both cases in references to Astriðr dottor Svæins tiuguskægs.</ref>, [[960]] – [[3 Φεβρουαρίου]] [[1014]]) βασιλιάς της Δανίας ([[985]] - [[1014]]), της Νορβηγίας ([[985]] - [[995]] και [[1000]] - [[1014]]) και βασιλιάς της Αγγλίας ([[1013]] - [[1014]]) ήταν γιος και διάδοχος του [[Χάραλντ Α΄ της Δανίας|Χάραλντ του Κυανόδους]] και της [[Γκύριντ της Σουηδίας]]. Ονομάστηκε ''"Διχαλογένης"'' λόγω της μακριάς διχαλωτής γενειάδας του, η συνήθεια υπήρχε στους αριστοκρατικούς κύκλους της Αγγλίας όπου επέλεξε την ιδέα. Στα μέσα της δεκαετίας του 980 (περί το 985) επαναστάτησε εναντίον του πατέρα του τον ανέτρεψε και τον οδήγησε στην εξορία, ο Χάραλντ ο Κυανόδους πέθανε μέσα στα δυο επόμενα χρόνια πιθανότατα δολοφονηθείς. <ref>Sawyer, P. H. (2004). "Swein (Sveinn Haraldsson, Sveinn Tjúguskegg, Swein Forkbeard) (d. 1014), king of England and of Denmark". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/26830</ref>
Το 1000 με την υποστήριξη του Έρικ του Λέιντ ο Σβεν είχε αποκτήσει την εξουσία σε ολόκληρη την Νορβηγία, λίγο πριν τον θάνατο του (1013) έγινε ύστερα από τεράστιες προσπάθειες βασιλιάς της Αγγλίας. Ένα νόμισμα κομμένο γύρω στο 995 περιέχει την αρχαιότερη Λατινική καταγραφή που βρέθηκε στην Σκανδιναβία με τον τίτλο "Σβεν, βασιλεύς των Δανών". <ref>Timothy Bolton, The Empire of Cnut the Great: Conquest and the Consolidation of Power in Northern Europe in the Early Eleventh Century (2009), p. 162. Nils Hybel, Bjorn Poulsen, The Danish Resources c. 1000-1550: Growth and Recession (2007), p. 86</ref>
