{{Πηγές|07|03|2012}}Περίπου στα 3000π.Χ. αναπτύσσονται σταδιακά συστήματα γραφής στην Μεσσοποταμία, μέσω της μετάλλαξης των θρησκευτικών συμβόλων τα λεγόμενα ιερογλυφικά σε ιδιογράμαμτα.
Η γραφή υπερνικά τον χώρο και τον χρόνο δίνει ανθεκτικότητα στο μήνυμα και το απαλλάσει από την χωρικότητα και την χρονικότητα. Η γραφή είναι η μοναδική μορφή κοινωνικής συμπεριφοράς
που δεν μπορεί κάποιος να την μάθει μέσω της μίμησης, αλλά χρειάζεται μεταφορά γνώσης προκειμένου να μάθει κάποιος να γράφει. Οι φοίνικες δανίζονται αρκετά σύμβολα των Αιγυπτίων, αλλά
για να αναπαραστήσουν άϋλες οντότητες, τις συλλαβές. Η γραφή των Αιγυπτίων δεν απαρτίζεται από συλλαβές αλλά κάθε σύμβολο απεικονίζει μία πτυχή της πραγματικότητας. Για παράδειγμα
το "Α" το οποίο αρχικά, ήταν "𐤀" μοιάζει με κεφάλι αγελάδας προφερόταν άλεφ και είχε ακριβώς αυτή την σημασία. Οί αρχαίοι έλληνες δανίζονται από τους Φοίνικες το αλφάβητο που προηγουμένως
αυτοί το δανίζονται από τους Αιγυπτίους και προσθέτουν τα δικά τους γράμματα για να αναπαραστήσουν όχι έννοιες πλέον αλλά κάθε γράμμα έχει ηχητικότητα και μέσω μιας σύμβασης που δημιουργείται
από την παράταξη των γραμμάτων σε σείρα δημιουργείται μία λέξη στην οποία, εμείς θα δώσουμε σημασία στο περιεχόμενό της καθώς τα γράμματα ως γράμματα δεν έχουν κανένα νόημα εφόσον
δεν αναπαριστούν έννοιες αλλά ήχους. (gz)
[[Αρχείο:Medieval writing desk.jpg|thumb|250px|Παράσταση ενός γραφέα]]
