Ζαν-Πολ Σαρτρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
το ονομα ηταν λαθοε να φτιαξεται και τον τιλο
Bikelas1 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ φιλόσοφο-μυθιστοριογράφο, Σιμόν ντε Μποβουάρ
Γραμμή 2:
Ο '''Ζαν-Πoλ Σαρτρ''' ([[γαλλικά]]: ''Jean-Paul Charles Aymard Sartre'', [[21 Ιουνίου]] [[1905]] - [[15 Απριλίου]] [[1980]]) ήταν [[Γαλλία|Γάλλος]] [[φιλόσοφος]], [[λογοτέχνης]], [[κριτικός]] και πολιτικός ακτιβιστής, ο κυριότερος εκπρόσωπος του φιλοσοφικού [[υπαρξισμός|υπαρξισμού]] και [[Φαινομενολογία|φαινομενολογίας]], καθώς και υποστηρικτής της πολιτικής θεωρίας του [[Μαρξισμός|Μαρξισμού]]. Θεωρούσε ότι οι [[διανοούμενος|διανοούμενοι]] πρέπει να παίζουν ενεργό ρόλο στην κοινωνία και ο ίδιος υπήρξε ένας εσωτερικά [[στρατευμένη τέχνη|στρατευμένος καλλιτέχνης]] (όχι όμως και στρατευμένος από κάποιο κράτος ή καθεστώς) στηρίζοντας τις [[Αριστερά (πολιτική)|αριστερές]] πολιτικές επιλογές του με τη ζωή του και το έργο του. Στις δυτικές χώρες του ασκήθηκε έντονη κριτική για την υποστήριξη του προς τις κομμουνιστικές κυβερνήσεις της εποχής, όπως αυτές του [[Φιντέλ Κάστρο]] στην [[Κούβα]], του [[Μάο Τσετούνγκ|Μάο]] στην [[Κίνα]], καθώς και των [[Ερυθροί Χμερ|Ερυθρών Χμερ]] στην [[Καμπότζη]], αλλά και εντός της Γαλλίας για την υποστήριξη των Αλγερινών επαναστατών έναντι των γαλλικών στρατευμάτων κατά τον [[Πόλεμος της Αλγερίας|πόλεμο της Αλγερίας]].
 
Ο Σαρτρ είναι επίσης γνωστός για την ανοικτή σχέση που διατηρούσε με την διάσημη θεωρητικό του [[Φεμινισμός|φεμινισμού]] και φιλόσοφο-μυθιστοριογράφο, [[Σιμόν ντε Μποβουάρ]]. ΚαιΑχώριστοι πάνω απόμισό αιώνα και οι δύο μαζί αμφισβήτησαν τις κοινωνικές και πολιτισμικές συμβάσεις του περιβάλλοντος στο οποίο μεγάλωσαν, το οποίο θεωρούσαν μεγαλοαστικό και ρηχό (''μπουρζουά'') ως προς τον τρόπο ζωής και σκέψης. Η σύγκρουση μεταξύ της καταδυναστευτικής, και πνευματικά καταστροφικής συμμόρφωσης με το κατεστημένο, και η αναζήτηση του αυθεντικού τρόπου του ''υπάρχειν'' αποτέλεσε την κύρια θεματολογία της πρώιμης περιόδου του Σαρτρ, το οποίο και αποτύπωσε στο κύριο φιλοσοφικό του έργο με τίτλο ''Το είναι και το μηδέν'' (''L'Être et le Néant'') το οποίο εκδόθηκε το 1943, ενώ άλλα σημαντικά φιλοσοφικά έργα του αποτελούν το ''Ο υπαρξισμός είναι ανθρωπισμός (L'existentialisme est un humanisme'') του 1946, και η ''Κριτική της διαλεκτικής'' λογικής (''La Critique de la raison dialectique'') του 1960.<ref>{{cite book|title=The Bourgeois Virtues: Ethics for an Age of Commerce|last=McCloskey|first=Deirdre N.|publisher=University of Chicago Press|year=2006|isbn=0-226-55663-8|page=297}}</ref>
 
Αποστρεφόταν τις επίσημες τελετές και τα αξιώματα και γι' αυτό τον λόγο, το [[1964]], αρνήθηκε να παραλάβει το [[βραβείο Νόμπελ]] [[Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας|λογοτεχνίας]], αναφέροντας πως ''ένας συγγραφέας δεν πρέπει να επιτρέψει στον εαυτό του να μετατραπεί σε θεσμό''.<ref>The Nobel Foundation (1964). "Minnen, bara minnen" (ISBN 9100571407) from year 2000 by Lars Gyllensten [http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/1964/press.html Nobel Prize in Literature 1964 – Press Release]. </ref>Το έργο του εξακολουθεί να επηρεάζει και να αποτελεί αντικείμενο μελέτης της [[Κοινωνιολογία|κοινωνιολογίας]], [[Κριτική θεωρία|κριτικής θεωρίας]], [[Μετα-αποικιοκρατισμός|μετα-αποικιοκρατισμού]], και [[Λογοτεχνική ανάλυση|λογοτεχνικής ανάλυσης]].