Μαροζία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Δεν τα λέει έτσι η πηγή. |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Marozia.pdf|μικρογραφία|"Μαροζία". Σχέδιο του Φράνκο Μιστραλι (1861)]]
Η '''Μαροζία''' (~890 - 938) ήταν Ρωμαία γερουσιαστής και πατρικία που είχε υπό τον έλεγχο της την παπική εξουσία για πάνω από δέκα χρόνια. Ήταν κόρη του ύπατου [[Θεοφύλακτος Α'|Θεοφύλακτου Α΄]] και της γερουσιαστή [[Θεοδώρα (10ος αιώνας)|Θεοδώρας]]. Λόγω της μεγάλης της επιρροής στην πολιτική σκηνή της Ιταλίας δέχτηκε την σκληρή και συχνά αβάσιμη κριτική κυρίως του [[Λιουτπράνδος της Κρεμόνας|Λιουτπράνδου της Κρεμόνα]],<ref name=":0">{{Cite book|url=https://www.worldcat.org/oclc/961410084|title=Ottonian queenship|last=Simon,|first=MacLean,|isbn=9780198800101|edition=First edition|location=Oxford|id=961410084}}</ref><ref name=":1">{{Cite book|url=https://www.worldcat.org/oclc/62557384|title=Medieval religion : new approaches|last=H.|first=Berman, Constance|date=2005|publisher=Routledge|isbn=0415316871|location=New York|id=62557384}}</ref> ο οποίος, λόγω των προσωπικών του πολιτικών φιλοδοξιών και επιδιώξεων, δεν δίστασε να αποδώσει στην ίδια όσο και στην οικογένειά της, αλλά και στους Ρωμαίους πάπες, ακραίες κατηγορίες περί σεξουαλικής ακολασίας. Αυτές οι κατηγορίες καθώς και το ασυνήθιστο γεγονός της ανόδου στην εξουσία μίας ομάδας γυναικών οδήγησε στον χαρακτηρισμό της εποχής ως “[[πορνοκρατία]]”.
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Οι γονείς της απέκτησαν μεγάλη δύναμη στην πολιτική σκηνή της Ιταλίας ιδιαίτερα μετά την κατάληψη του παπικού θρόνου το 904 από τον [[Πάπας Σέργιος Γ΄|Σέργιο Γ΄]] που φρόντισε να ανταποδώσει την στήριξη των [[Θεοφύλακτοι|Θεοφύλακτων]] δίνοντας στον πατέρα της Μαροζίας τον τίτλο του ''Roman consul'', δηλαδή το ύπατο αξίωμα για έναν ρωμαίο πολίτη ενώ τον όρισε και παπικό Θησαυροφύλακα (''Vestarius'') και Στρατηγό (''Magister militium'').<ref name=":2">{{Cite book|url=https://www.worldcat.org/oclc/166291477|title=Dogma evolution & papal fallacies|last=Imma.|first=Penn,|date=2007|publisher=AuthorHouse|isbn=9781434308740|location=Bloomington, IN|id=166291477}}</ref><ref name=":3">{{Cite book|title=Pontifex Maximus: A Short History of the Popes|last=Lascelles|first=Christopher|publisher=Crux Publishing|year=2017|isbn=1909979465|location=|page=}}</ref>
=== Οι πρώτες επιθέσεις ===
Όπως ήταν αναμενόμενη η ταχεία άνοδος στην εξουσία της οικογένειάς της προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και δημιούργησε εχθρούς. Ο πιο σκληρός και πιο αδίστακτος από όλους ήταν ο [[Λιουτπράνδος της Κρεμόνας|Λιουτπράνδος της Κρεμόνα]] που είχε προσωπική διαμάχη με την ιταλική αυλή λόγω κάποια προσωπικής πικρίας, αλλά και πολιτικά συμφέροντα που τον οδηγούσαν να υποστηρίζει τον μεγαλύτερο αντίπαλο της Ρώμης εκείνη την εποχή, τον Γερμανό βασιλιά [[Όθων Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Όθωνα Α΄]]. Ο Λιουτπράνδος άρχισε να συγγράφει ίσως το πιο γνωστό του έργο, την Ανταπόδοση, που ήταν, όπως αποκαλύπτει και ο τίτλος του, ένα έργο με σκοπό την εκδίκηση για την αδικία που θεωρούσε ότι είχε υποστεί από τους Ιταλούς ηγεμόνες. Σε αυτό το έργο εξυμνούσε τους Γερμανούς ευγενείς ενώ κατακεραύνωνε τους Ιταλούς. Δεν δίστασε μάλιστα να χρησιμοποιήσει τις πιο ακραίες κατηγορίες περί σεξουαλικής ακολασίας και τις πιο χυδαίες εκφράσεις. Η επίθεσή του αφορούσε κατά κύριο λόγο τους ισχυρούς άντρες της Ιταλίας αλλά στόχος των κατηγοριών του ήταν κυρίως οι γυναίκες καθώς τις θεωρούσε το μέσο για την αμφισβήτηση της ηθικής των οικογενειών τους αλλά και των πολιτικών τους διεκδικήσεων που εκείνη την εποχή στηρίζονταν σε κληρονομικά δικαιώματα. Με την αμφισβήτηση της ηθικής των Ιταλίδων γυναικών αμφισβητούσε ταυτόχρονα και τα κληρονομικά δικαιώματα των Ιταλών αντρών αλλά και τον αντρισμό τους.<ref name=":0" />
Η Μαροζία που τότε ήταν έφηβη αποτέλεσε εύκολο στόχο για τον Λιουτπράνδο που ισχυρίσθηκε ότι είχε ερωτική σχέση με τον πάπα με τις ευλογίες των γονιών της. Με αυτόν τον τρόπο ο Λιουτπράνδος κατάφερε διπλό χτύπημα τόσο στην οικογένεια των Θεοφύλακτων όσο και στον νέο πάπα που ήταν εχθρικός προς τα γερμανικά συμφέροντα.
Το 909 η Μαροζία παντρεύτηκε τον σύμμαχο του πατέρα της, τον [[Αλβερίκιος Α΄ του Σπολέτο|Αλβερίκιο Α΄ του Σπολέτο]] και μετά από έναν χρόνο γέννησε έναν γιο, τον Ιωάννη. Τότε ο Λιουτπράνδος δεν έχασε την ευκαιρία για μια νέα επίθεση και ισχυρίσθηκε ότι ο μικρός δεν ήταν γιος του Αλβερίκιου Α΄ αλλά στην πραγματικότητα ήταν νόθος γιος του πάπα Σέργιου Γ΄. Με αυτόν τον τρόπο συνέχιζε την επίθεση στους Θεοφύλακτους και τον πάπα και ταυτόχρονα αμφισβητούσε τον ανδρισμό του συμμάχου τους.
Η Μαροζία έκανε με τον Αλβερίκιο τέσσερις γιους: Τον Ιωάννη (που αργότερα έγινε πάπας), τον Αλβερίκιο Β΄ (ορισμένοι λένε ότι ήταν γιος του Αλβερίκιου από προηγούμενο γάμο), τον Κωνσταντίνο και τον Σέργιο που αργότερα έγινε επίσκοπος.
Το 911 πέθανε ο πάπας Σέργιος Γ΄ και το 914 με την βοήθεια των Θεοφύλακτων πάπας έγινε ο [[Πάπας Ιωάννης Ι΄|Ιωάννης Ι΄]] που έδωσε στην Θεοδώρα αλλά και στις κόρες της τον τίτλο της γερουσιαστή της Ρώμης.<ref>{{Cite web|url=http://www.encyclopedia.com/women/encyclopedias-almanacs-transcripts-and-maps/marozia-crescentii-885-938|title=Marozia Crescentii (885–938) - Dictionary definition of Marozia Crescentii (885–938) {{!}} Encyclopedia.com: FREE online dictionary|website=www.encyclopedia.com|language=en|accessdate=2017-10-22}}</ref> Έτσι η Μαροζία έγινε γερουσιαστής σε ηλικία περίπου είκοσι πέντε ετών. Ο Λιουτπράνδος για άλλη μια φορά φρόντισε να διασπείρει σκανδαλιστικές φήμες σχετικά με την ηθική του νέου πάπα που υποτίθεται ότι ήταν μακροχρόνιος εραστής της Θεοδώρας. Σύμφωνα με τον Λιουτπράνδο η μικρότερη κόρη της Θεοδώρας (και αδελφή της Μαροζίας), η [[Θεοδώρα Β΄]], δεν ήταν κόρη του Θεοφύλακτου, αλλά νόθα κόρη του Ιωάννη Ι΄.
=== Η άνοδος στην εξουσία ===
Το 916 πέθανε ο πατέρας της Μαροζίας και το 925 περίπου πέθανε και η μητέρα της. Τότε η Μαροζία ανέλαβε τα ηνία της οικογένειάς της και άρχισε να χειραγωγεί η ίδια την πολιτική σκηνή της Ρώμης ενώ ο Αλβερίκιος Α΄ πήρε το αξίωμα του Θεοφύλακτου ως ''Magister militium''.
[[Αρχείο:Marozia bertolini.jpg|μικρογραφία|"Ο γάμος της Μαροζίας με τον Ούγο". Χαρακτικό του Μπερτολίνι του 19ου αιώνα.]]
To 928 o Aλβερίκιος Α΄ πέθανε και η Μαροζία παντρεύτηκε τον Μαρκήσιο [[Γκουίντο της Τοσκάνης]] και έδωσε σε αυτόν τον τίτλο του ''Magister militium.''<ref name=":1" /> Με τον Γκουίντο η Μαροζία έκανε μία κόρη, την Μπέρθα Θεοδώρα. Την ίδια εποχή ο πάπας Ιωάννης Ι΄ έδωσε τον τίτλο του δούκα του Σπολέτο που είχε μείνει κενός στον αδελφό του και σύμβουλό του, Πέτρο. Αυτό εξόργισε την Μαροζία που περίμενε να δοθεί ο τίτλος στον νέο της σύζυγο. Από το σημείο αυτό ξεκίνησε μια σειρά από αψιμαχίες και εχθροπραξίες ανάμεσα στον Γκουίντο και τη Μαροζία από τη μία και τον Πέτρο από την άλλη. Τελικά αυτή η κατάσταση έληξε με τον Γκουίντο να εισβάλλει με τον στρατό του στο παπικό παλάτι και να σκοτώνει τον Πέτρο ενώ ο Ιωάννης φυλακίστηκε και πέθανε λίγο αργότερα στην φυλακή. Ο θάνατός του Ιωάννη Ι΄, αν και μπορεί να είχε προκύψει λόγω των ανθυγιεινών συνθηκών κατά την διάρκεια της φυλάκισής του, δημιούργησε υποψίες ότι μπορεί να οφειλόταν σε δολοφονία κατ' εντολή της Μαροζίας. Έτσι μπήκε αιματηρό τέλος στην απόπειρα του πάπα να αποτινάξει τον έλεγχο των Θεοφύλακτων και η Μαροζία απέκτησε τον απόλυτο έλεγχο της Ρώμης μέσα από αυτό το πραξικόπημα. Τέτοια ήταν η εξουσία της που το 931 τοποθέτησε στον παπικό θρόνο τον γιο της [[Πάπας Ιωάννης ΙΑ΄|Ιωάννη ΙΑ΄]] που ήταν μόλις είκοσι ετών.
=== Η πτώση ===
Την επόμενη χρονιά πέθανε και ο Γκουίντο και η Μαροζία αναζήτησε έναν ακόμα ισχυρό σύζυγο με σκοπό να ενισχύσει την εξουσία της και νόμισε ότι τον βρήκε στο πρόσωπο του [[Ούγος της Προβηγκίας|Ούγου της Προβηγκίας]] που ήταν μισαδελφός του προηγούμενου συζύγου της, του Γκουίντο και είχε ήδη στεφθεί βασιλιάς της Ιταλίας από το 926. Ο Ούγος έδειχνε καλή επιλογή ως σύζυγος γιατί είχε βάσιμες και εφικτές βλέψεις να καταλάβει τον αυτοκρατορικό θρόνο. Όμως το σχέδιο σκόνταψε στις αντιδράσεις του δευτερότοκου γιου της Μαροζίας, του Αλβερίκιου Β΄, που είχε τις δικές του πολιτικές φιλοδοξίες που δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει όσο η μητέρα του κατείχε την εξουσία και προωθούσε τον μεγαλύτερο αδελφό του, τον Ιωάννη ΙΑ΄. Έτσι ο Αλβερίκιος Β΄ ισχυρίσθηκε ότι ο γάμος της μητέρας του με τον Ούγο ήταν αιμομικτικός λόγω της συγγένειας ανάμεσα στον τελευταίο και τον Γκουίντο.<ref name=":2" /> Αυτό προκάλεσε εξέγερση στη Ρώμη και ο Αλβερίκιος Β΄ εισέβαλε με στρατό στον γάμο της Μαροζίας και του Ούγου. Ο Ούγος κατάφερε να δραπετεύσει αλλά η Μαροζία συνελήφθη και φυλακίσθηκε. Τις επόμενες ημέρες ο Αλβερίκιος συνέλαβε και τον αδελφό του τον Ιωάννη ΙΑ΄ και αυτοχρίστηκε πρίγκιπας της Ρώμης. Έτσι ο Αλβερίκιος Β΄ πήρε την εξουσία από την μητέρα του με τον ίδιο τρόπο που την είχε πάρει κι εκείνη μερικά χρόνια πριν: με ένα πραξικόπημα.<ref name=":2" />
Τελικά η Μαροζία πέθανε στην φυλακή σε ηλικία 52 ετών<ref name=":3" /> έχοντας κυριαρχήσει στην πολτική σκηνή της χωρς της όσο κανένας άλλος, εγονός που προκάλεσε εχθρότητες και ακραίες επιθέσεις. Η οικογένειά της συνέχισε για αρκετά χρόνια μετά τον θάνατό της να ελέγχει την πολιτική σκηνή της Ιταλίας και την παπική εξουσία. Ο γιος της Αλβερίκιος Β΄ συνέχισε την αμοραλιστική και καιροσκοπική πολιτική της οικογένειάς του και, ακολουθώντας το παράδειγμα της μητέρας του, το 955 τοποθέτησε στον παπικό θρόνο τον νόθο γιο του, τον [[Πάπας Ιωάννης ΙΒ΄|Ιωάννη ΙΒ΄]], που τότε ήταν μόλις 18 ετών. Αυτός ο πάπας έμελλε να είναι ο πιο υλιστής και ο πιο διεφθαρμένος από όλους αλλά και εκείνος που δέχτηκε την πιο σκληρή και την πιο ακραία κριτική από τον μεγάλο εχθρό των Θεοφύλακτων, τον Λιουτπράνδο.
== Βλέπε επίσης ==
* [[Πορνοκρατία]]
* [[Θεοδώρα (10ος αιώνας)|Θεοδώρα]]
* [[Λιουτπράνδος της Κρεμόνας|Λιουτπράνδος της Κρεμόνα]]
== Παραπομπές ==
<references />
* Encyclopedia.com. [http://www.encyclopedia.com/women/encyclopedias-almanacs-transcripts-and-maps/marozia-crescentii-885-938 ''Marozia Crescentii'']. (στα Αγγλικά) Ανακτήθηκε στις 22-10-2017
* {{it}} Tommaso di Carpegna Falconieri (2008), ''Dizionario biografico degli italiani'': [http://www.treccani.it/enciclopedia/marozia_(Dizionario-Biografico)/ ''Marozia''], αρ. 70, σσ. 681–685.▼
* Berman, Constance (2005). ''Medieval Religion: New Approaches''. Routledge. ISBN 0415316871
▲*
* Penn, Imma (2007). ''Dogma Evolution & Papal Fallacies.'' AuthorHouse. ISBN 9781434308740
* Lascelles, Christopher (2017). ''Pontifex Maximus: A Short History of the Popes''. Crux Publishing. ISBN 1909979465
* MacLean, Simon (2017). ''Ottonian Queenship''. Oxford University Press. ISBN 9780198800101
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
{{Authority control}}
[[Κατηγορία:Μονάρχες της Βουργουνδίας]]
| |||