Μάχη του Βατερλώ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα 80 κανόνια της ''γκραν μπατερί'' του Ναπολέοντα πλησίασαν στο κέντρο και άνοιξαν πυρ κατά τις 11:50 ή κατ' άλλους στις 13:30<ref>Barbero 2005, σ. 131.</ref>. Τα πυρά αυτά έρχονταν από πολύ μακριά για να είναι εύστοχα και οι μόνοι στρατιώτες που μπορούσαν να δουν οι πυροβολητές ήταν ακροβολιστές από τα συντάγματα του Κεμπτ, του Πακ, καθώς και στρατιώτες της 2ης Ολλανδικής Μεραρχίας του Περπόντσερ (ο υπόλοιπος στρατός των Βρεταννών χρησιμοποίησε τη χαρακτηριστική τακτική του Ουέλλινγκτον που συνίστατο στην κάλυψη στο αντιπρανές πίσω από την κορυφογραμμή)<ref>Hamilton-Williams 1993, σ. 286.</ref>. Παρ' όλα αυτά, ο βομβαρδισμός προκάλεσε πολλές απώλειες. Μολονότι κάποια βλήματα βυθίστηκαν στο μαλακό έδαφος, τα πιο πολλά βρήκαν το στόχο τους στην πίσω πλαγιά, εκεί δηλαδή όπου είχαν καλυφθεί οι Βρεταννοί. Ο βομβαρδισμός ανάγκασε το ιππικό της Ταξιαρχίας της Ένωσης (Union Brigade), στην 3η γραμμή, να μετακινηθεί προς τα αριστερά, όπως και τους Σκωτσέζους "Γκρίζους" (Greys), προκειμένου να μειωθούν οι απώλειες αυτές.<ref>Hamilton-Williams 1993, σ. 287.</ref>

 

 

Λίγο μετά τις 13:00, το 1ο Σώμα του ντ' Ερλόν άρχισε την επίθεση. Ο ντ' Ερλόν, όπως και ο Νέυ, είχε συγκρουστεί ήδη με τον Ουέλλινγκτον στην Ισπανία και γνώριζε την προσφιλή στον Βρεταννό διοικητή τακτική της απόκρουσης των εφόδων του πεζικού μέσω χρήσης μαζικών πυρών από μικρή απόσταση. Έτσι, αντί να χρησιμοποιήσει τη συνήθη γαλλική διάταξη φάλαγγας βάθους 9 ανδρών, στοιχισμένων μεταξύ τους, κάθε μεραρχία βάδισε σε πυκνούς σχηματισμούς γραμμών τοποθετημένων ο ένας πίσω από τον άλλο. Αυτή η τακτική αύξανε τη συγκέντρωση πυρός<ref>Barbero 2005, σ.165.</ref> αλλά δεν άφηνε χώρο για μεταβολές της διάταξης.