Κερασίτσα Αρκαδίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τη διάρκεια της [[Τουρκοκρατία|Τουρκοκρατίας]] η Κερασίτσα αποτελούσε ελεύθερο χωριό και όχι τσιφλίκι<ref>Περιοδικό ''[https://books.google.gr/books?id=229oAAAAMAAJ&q=%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1&dq=%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwiVx-W-q4bRAhUNcFAKHQPMCCM4HhDoAQg1MAc Τα Ιστορικά]'', εκδοτικός οίκος Μέλισσα, τεύχος 33, 2000, σελ. 244.</ref>. Μετά την ανεξαρτησία πολλές οικογένειες την εγκατέλειψαν για να εγκατασταθούν στους Καλλιανούς της ορεινής Κορινθίας<ref>''Αρχείον Κορινθιακών Μελετών'', τόμος 1ος, Ένωσις Κορινθίων, 1971, σελ. 415.</ref>, ενώ το 1851, σύμφωνα με τη στατιστική που είχε στη διάθεσή του ο [[Ιάκωβος Ρίζος Ραγκαβής]], ο πληθυσμός της ανερχόταν στους 321 κατοίκους (69 οικογένειες), οι οποίοι ασχολούνταν με τη γεωργία<ref>Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, ''[http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?filename=%2Fvar%2Fwww%2Fanemi-portal%2Fmetadata%2Fa%2Fd%2F6%2Fattached-metadata-91-0000023%2F244393_02.pdf&rec=%2Fmetadata%2Fa%2Fd%2F6%2Fmetadata-91-0000023.tkl&do=244393_02.pdf&width=841&height=595&pagestart=1&maxpage=368&lang=el&pageno=357&pagenotop=357&pagenobottom=1 Τα Ελληνικά. ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος]'', Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου, Εν Αθήναις, 1853, τόμος δεύτερος, σελ. 714 - 715.</ref>. Τα επόμενα χρόνια, παρά τη γειτνίασή της με την Τρίπολη, η Κερασίτσα βρισκόταν σε απομόνωση μέχρι το 1888, έτος κατά το οποίο ξεκίνησε η κατασκευή του δρόμου Τριπόλεως - Σπάρτης που έδωσε ώθηση στην κοινωνική και οικονομική ζωή του χωριού<ref>Νικολάου Δ. Μωραΐτη, ''Ιστορία της Τεγέας. Από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των καθ' ημάς'', 1932, σελ. 526.</ref>. Αργότερα, το 1928, εμφανίζεται να διαθέτει πληθυσμό 545 κατοίκων και δημοτικό σχολείο<ref name=Ele>''Σύγχρονος Εγκυκλοπαιδεία Ελευθερουδάκη,'' έκδοσις πέμπτη, εκσυγχρονισμένη δια συμπληρώματος κατά τόμον, Εγκυκλοπαιδικαί Εκδόσεις Ν. Νίκας και ΣΙΑ Ε.Ε., Αθήναι, τόμος 14ος, σελ. 526.</ref>, ενώ το 1998 κηρύχθηκε (από κοινού με άλλα χωριά της ευρύτερης περιοχής) παραδοσιακός οικισμός<ref>Αλεξάνδρα Λάππα, ''[http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/37715#page/264/mode/2up Διαχείριση πολιτισμικής κληρονομιάς: η περίπτωση των μεταβυζαντινών και νεότερων κοσμικών μνημείων στην Αρκαδία]'', Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, Διδακτορική διατριβή, Αθήνα 2016, σελ. 260.</ref>.