Ιούλιος Τυπάλδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ατεκμηρίωτες προσθήκες |
|||
Γραμμή 5:
==Βίος==
Γεννήθηκε στο [[Ληξούρι]] το 1814. Οι οικογένειες των γονέων του ήταν παλιές αριστοκρατικές οικογένειες με μεγάλη μόρφωση και ο ποιητής από μικρός ήρθε σε επαφή με τα γράμματα κυρίως μέσω της μητέρας του που ήταν ή ποιήτρια και κόμησσα Θηρεσία Ριγκέτη από την Βερόνα της Ιταλίας που του μετέδωσε αυτήν την αγάπη. Σπούδασε νομικά στην [[Ιταλία]], στα Πανεπιστήμια της Πίζας,της Φλωρεντίας και της Πάντοβας όπως όλοι οι νέοι του κύκλου του, και μετά την επιστροφή του το 1839 με την ένωση της Επτανήσου με την υπόλοιπη Ελλάδα εντάχθηκε στον δικαστικό κλάδο. Υπηρέτησε ως ανακριτής, πρωτοδίκης και πρόεδρος των πρωτοδικών στην [[Κεφαλλονιά]], την [[Κέρκυρα]] και την [[Ζάκυνθος|Ζάκυνθο]]. Στη Ζάκυνθο γνώρισε την μέλλουσα σύζυγό του Λουΐζα δε Ρώσση, αδερφή του ποιητή [[Γεώργιος Κανδιάνος Ρώμας|Γεώργιου Κανδιάνου Ρώμα]], η οποία έγινε η μούσα του και πηγή έμπνευσης για τα ποιήματά του.
Παράλληλα ασχολήθηκε και με την ποίηση και επηρρεάστηκε πολύ βαθιά παό τον στενό του φίλο,Δάσκαλο υ Γένους και Εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό Αγωνίστηκε για την ελευθέρωση της Επτανήσου, θεωρούσε όμως πρόωρη την ένωση με την Ελλάδα και γι' αυτό ήταν υπέρ μέσων λύσεων. Αυτό είχε αποτέλεσμα να κατηγορηθεί από πολλούς. Του προσφέρθηκαν οι θέσεις Αρεοπαγίτη στην Αθήνα και πρεσβευτή στη Ρώμη, τις οποίες δεν αποδέχθηκε. Το 1867 παραιτήθηκε από το δικαστικό αξίωμα και πήγε για λόγους υγείας στην Φλωρεντία. Εκεί αφοσιώθηκε στο λογοτεχνικό του έργο. Το 1881, με την υγεία του σε πολύ άσχημη κατάσταση, επέστρεψε στην Κέρκυρα. Πέθανε εκεί το 1883, χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει την συγκέντρωση και έκδοση του ποιητικού του έργου.
==Το έργο==▼
Η παραγωγή του είναι κυρίως ποιητική, πρωτότυπη και μεταφράσεις. Τα μόνα πεζά του είναι ο "Λόγος" στο μνημόσυνο του [[Διονύσιος Σολωμός|Σολωμού]], το δοκίμιο για τη γλώσσα, η φιλολογική επίστολή προς τον [[Σπυρίδων Δεβιάζης|Σπυρίδωνα δε Βιάζη]] και άλλες επιστολές.Ή ποίηση του Τυπάλδου διακρίνεται σε Λυρική και Επικολυρική. Τα καθαρά ποιηματά του ήταν γεννήματα της Ρομαντικής περιόδου και πολλά από αυτά μελωποίήθηκαν από διάφορους ζακυνθινούς μουσουργούς φτάνοντας να γίνουν και λαικά τραγούδια. Τα γνωστότερα από αυτά είναι τα <<Το παιδάκι και ό χάρος>>, <<Φυγή>>, <<Ξύπνα γλυκιά μου αγάπη>> και <<Μόλις έφεγγε το αστέρι>>. Τα άλλα ποιήματα του Τυπάλδου έχουν θέματα,γεγονότα και πρόσωπα ιστορικά ή σύγχροναόπως ή Χάμκω ή Αυλή του Αλή Πασά με την θρυλική λίμνη των Ιωαννίνων,το μαρτύριο του Ρήγα Φερραίου, ό θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη,ό απαγχονισμός του βασιλιά Γρηγορίου του Έ κλπ.Στην γλώσσα ό τυπάλδος ακολούθησε της αρχές του σολωμικού διαλόγου με την διαφορά ό'τι ή δική του είναι φτωχότερη αλλά απλλαγμένη από τους ιδιωματισμούς. Ό Τυπάλδος ήταν θαυμαστής των Δημοτικών τραγουδιών και πολλές φορές μιμήθηκε όχι μόνο την γλώσσα και το μέτρο αλλά και την τεχνοτροπία των κλέφτικων τραγουδιών.Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται άλλωστε στο έργο του <nowiki>''</nowiki>Ή καταδίκη του κλέφτη<nowiki>''</nowiki>. Ως νομικός και δικηγόρος δημοσίευσε στα μεγαλύτερα ιταλικά περιοδικά διάφορες μελέτες. Ήταν υπέρμαχος της κυριαρχίας των Άγγλων στα Ιόνια νησιά αλλά μτά την ένωση των Επτανήσων με την υπόλοιπη Ελλάδα συντάχθηκε με της ελληνικές θέσειςε
===Πρωτότυπο ποιητικό έργο===▼
Η μόνη συλλογή που εξέδωσε είναι τα ''Ποιήματα διάφορα'', το 1856. Έγραψε έκτοτε και άλλα ποιήματα τα οποία όμως δεν πρόλαβε να συγκεντρώσει και να εκδώσει.▼
. <nowiki>''Το παιδάκι και ό χάρος''</nowiki> (1838).
. <nowiki>'' Φυγή''</nowiki> (1839).
.΄΄ Ή καταδίκη του κλέφτη[ποιητική συλλογή αφιερωμένη στα κλέφτικα τραγούδια]<nowiki>''</nowiki> (1840).
▲==Το έργο==
. <nowiki>'' Ξύπνα γλυκιά μου αγάπη''</nowiki> (1841).
▲===Πρωτότυπο ποιητικό έργο===
▲Η μόνη συλλογή που εξέδωσε είναι τα ''Ποιήματα διάφορα'', το 1856. Έγραψε έκτοτε και άλλα ποιήματα τα οποία όμως δεν πρόλαβε να συγκεντρώσει και να εκδώσει.
. ΄<nowiki>'' Μόλις έφεγγε το στέρι''</nowiki> (1843).
. <nowiki>''Διάφορα ποιήματα''</nowiki> (1856).
'''Πεζογραφήματα'''
.<nowiki>''</nowiki> Ό Λόγος[αφιερωμένο στο μνημόσυνο του Διονύσιου Σολωμού]<nowiki>''</nowiki> )1835).
'''Επιστολές'''
.<nowiki>'' Φιλολογική επιστολή πρός τον Σπυρίδωνα Δε Βιάζη''</nowiki> (1840).
'''Δοκίμια'''
.<nowiki>'' Ή δημοτική γλώσσα και ή Καθαρεύουσα στην ποίηση και στην λογοτεχνία''</nowiki> (1842).
===Μεταφράσεις===
* ''Απελευθερωμένη Ιερουσαλήμ'' του [[Τορκουάτο Τάσσο]] [Μετάφραση των 12 πρώτων Ωδών του έργου] (1837).
* 2 από τις ''Νύχτες'' του [[Όσσιαν]] (1838).
{{βικιθήκη}}
| |||