Ιούλιος Τυπάλδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η παραγωγή του είναι κυρίως ποιητική, πρωτότυπη και μεταφράσεις. Τα μόνα πεζά του είναι ο "Λόγος" στο μνημόσυνο του [[Διονύσιος Σολωμός|Σολωμού]], το δοκίμιο για τη γλώσσα, η φιλολογική επίστολή προς τον [[Σπυρίδων Δεβιάζης|Σπυρίδωνα δε Βιάζη]] και άλλες επιστολές. Ή ποίηση του τυπάλδου διακρίνεται σε λυρική και επικολυρική. Τα καθαρά ποιηματά του είναι γεννήματα της Ρομαντικής περιόδου και πολλά από αυτά μελωποιήθηκαν από διάφορους ζακυνθινούς μουσουργούς φτανοντάς τα γίνουν και λαΐκά τραγούδια. Τα γνωστότερα από αυτά είναι τα <<Το παιδάκι και ό χάρος>>, <<Φυγή>>, <<Ξύπνα γλυκιά μου αγάπη>> και <<Μόλις έφεγγε το αστέρι>>. Τα άλλα ποιήματα του τυπάλδου έχουν θέματα,γεγονότα και πρόσωπα ιστορικά ή σύγχρονα όπως ή Χάμκω στην αυλή του Αλή Πασά με την θρυλική λίμνη των Ιωαννίνων, το μαρτύριο του Ρήγα Φερραίου, ό θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη, ό απαγχονισμός του βασιλιά Γρηγορίου του Έ κλπ. Στην γλώσσα ό τυπάλδος ακολούθησε της αρχές του Σολωμικού διαλόγου με την διαφορά ό'τι ή δική του είναι φτωχότερη αλλά απαλλαγμένη από τους ιδιωματισμούς. Ό τυπάλδος ήτανε θαυμαστής των Δημοτικών τραγουδιών και πολλές φορές μιμήθηκε όχι μόνο την

γλώσσα και το μέτρο αλλά και την τεχνοτροπία των κλέφτικων τραγουδιώνκλέφτικωνταιγουδιών. από Το γεγονός αυτό αποτδεκνύεαποδεικνύεται άλλωστε από το α άλλωστετοέργοέργο του <<Ή κααδίκη

Καταδίκη του κλέφτη>>. Ως νομικός και δικηγόρος δηευσό κυριαρχίαςτυπάλδος δημοσίευσε στα μεγαλύτερα περιοδικά της ιταλίας διάφορες των άλγέτεςμελέτες. 'ΟΌ τυπάλδος

ήτανε υπέρμαχος της Αγγλικής γλωνκυριαρχίας στα Ιόνια νησιά αλλά μετά ένντην ένωση της Επτανήσου με την υπόλοιπη Ελλάδα συντάχθηκε με της

ελληνικές θέσεις.ΓΕΓΟΌς ΑΥΤΌ ΑΟΔΕΙΚΝΑιώ