|
==Βίος==
Γεννήθηκε στο [[Ληξούρι]] το 1814. Οι οικογένειες των γονέων του ήταν παλιές αριστοκρατικές οικογένειες με μεγάλη μόρφωση και ο ποιητής από μικρός ήρθε σε επαφή με τα γράμματα κυρίως μέσω της μητέρας του που ήταν ή ποιήτρια και κόμησσα Θηρεσία Ριγκέτη από την Βερόνα της Ιταλίας που του μετέδωσε αυτήν την αγάπη. Σπούδασε νομικά στην [[Ιταλία]], στα Πανεπιστήμια της Φλωρεντίας,της Πάντοβας και της Πίζας όπως όλοι οι νέοι του κύκλου του, και μετά την επιστροφή του το 1839 και την ένωση της Επτανήσου με την υπόλοιπη Ελλάδα εντάχθηκε στον δικαστικό κλάδο. Υπηρέτησε ως ανακριτής, πρωτοδίκης και πρόεδρος των πρωτοδικών στην [[Κεφαλλονιά]], την [[Κέρκυρα]] και την [[Ζάκυνθος|Ζάκυνθο]]. Στη Ζάκυνθο γνώρισε την μέλλουσα σύζυγό του Λουΐζα δε Ρώσση, αδερφή του ποιητή [[Γεώργιος Κανδιάνος Ρώμας|Γεώργιου Κανδιάνου Ρώμα]], η οποία έγινε η μούσα του και πηγή έμπνευσης για τα ποιήματά του.
Σπούδασε νομικά στην [[Ιταλία]], όπως όλοι οι νέοι του κύκλου του, και μετά την επιστροφή του το 1839 εντάχθηκε στον δικαστικό κλάδο. Υπηρέτησε ως ανακριτής, πρωτοδίκης και πρόεδρος των πρωτοδικών στην [[Κεφαλλονιά]], την [[Κέρκυρα]] και την [[Ζάκυνθος|Ζάκυνθο]].
Παράλληλα σχολήθηκε και με την ποίηση κια επηρρεάστηκε πολύ βαθιά από τον στενό του φίλο,Δάσκαλο του Γένους και Εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό. Αγωνίστηκε για την ελευθέρωση της Επτανήσου, θεωρούσε όμως πρόωρη την ένωση με την Ελλάδα και γι' αυτό ήταν υπέρ μέσων λύσεων. Αυτό είχε αποτέλεσμα να κατηγορηθεί από πολλούς.Του προσφέρθηκαν οι θέσεις Αρεοπαγίτη στην Αθήνα και πρεσβευτή στη Ρώμη, τις οποίες δεν αποδέχθηκε.Το 1867 παραιτήθηκε από το δικαστικό αξίωμα και πήγε για λόγους υγείας στην Φλωρεντία. Εκεί αφοσιώθηκε στο λογοτεχνικό του έργο. Το 1881, με την υγεία του σε πολύ άσχημη κατάσταση, επέστρεψε στην Κέρκυρα. Πέθανε εκεί το 1883, χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει την συγκέντρωση και έκδοση του ποιητικού του έργου.
Στη Ζάκυνθο γνώρισε την μέλλουσα σύζυγό του Λουΐζα δε Ρώσση, αδερφή του ποιητή [[Γεώργιος Κανδιάνος Ρώμας|Γεώργιου Κανδιάνου Ρώμα]], η οποία έγινε η μούσα του και πηγή έμπνευσης για τα ποιήματά του.
Η παραγωγή του είναι κυρίως ποιητική, πρωτότυπη και μεταφράσεις. Τα μόνα πεζά του είναι ο "Λόγος" στο μνημόσυνο του [[Διονύσιος Σολωμός|Σολωμού]], το δοκίμιο για τη γλώσσα, η φιλολογική επίστολή προς τον [[Σπυρίδων Δεβιάζης|Σπυρίδωνα δε Βιάζη]] και άλλες επιστολές. Ή ποίηση του τυπάλδου διακρίνεται σε λυρική και επικολυρική. Τα καθαρά ποιηματά του είναι γεννήματα της Ρομαντικής περιόδου και πολλά από αυτά μελωποιήθηκαν από διάφορους ζακυνθινούς μουσουργούς φτανοντάς τα γίνουν και λαΐκά τραγούδια. Τα γνωστότερα από αυτά είναι τα <<Το παιδάκι και ό χάρος>>, <<Φυγή>>, <<Ξύπνα γλυκιά μου αγάπη>> και <<Μόλις έφεγγε το αστέρι>>. Τα άλλα ποιήματα του τυπάλδου έχουν θέματα,γεγονότα και πρόσωπα ιστορικά ή σύγχρονα όπως ή Χάμκω στην αυλή του Αλή Πασά με την θρυλική λίμνη των Ιωαννίνων, το μαρτύριο του Ρήγα Φερραίου, ό θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη, ό απαγχονισμός του βασιλιά Γρηγορίου του Έ κλπ. Στην γλώσσα ό τυπάλδος ακολούθησε της αρχές του Σολωμικού διαλόγου με την διαφορά ό'τι ή δική του είναι φτωχότερη αλλά απαλλαγμένη από τους ιδιωματισμούς. Ό τυπάλδος ήτανε θαυμαστής των Δημοτικών τραγουδιών και πολλές φορές μιμήθηκε όχι μόνο
Αγωνίστηκε για την ελευθέρωση της Επτανήσου, θεωρούσε όμως πρόωρη την ένωση με την Ελλάδα και γι' αυτό ήταν υπέρ μέσων λύσεων. Αυτό είχε αποτέλεσμα να κατηγορηθεί από πολλούς.
την γλώσσα και το μέτρο αλλά και την τεχνοτροπία των κλέφτικωνταιγουδιών. από Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται άλλωστε από το έργο
Του προσφέρθηκαν οι θέσεις Αρεοπαγίτη στην Αθήνα και πρεσβευτή στη Ρώμη, τις οποίες δεν αποδέχθηκε. Το 1867 παραιτήθηκε από το δικαστικό αξίωμα και πήγε για λόγους υγείας στην Φλωρεντία. Εκεί αφοσιώθηκε στο λογοτεχνικό του έργο.
του <<Ή Καταδίκη του κλέφτη>>. Ως νομικός και δικηγόρος ό τυπάλδος δημοσίευσε στα μεγαλύτερα περιοδικά της ιταλίας διάφορες μελέτες.
Το 1881, με την υγεία του σε πολύ άσχημη κατάσταση, επέστρεψε στην Κέρκυρα. Πέθανε εκεί το 1883, χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει την συγκέντρωση και έκδοση του ποιητικού του έργου.
Ό τυπάλδος ήτανε υπέρμαχος της Αγγλικής κυριαρχίας στα Ιόνια νησιά αλλά μετά την ένωση της Επτανήσου με την υπόλοιπη Ελλάδα
συντάχθηκε με της ελληνικές θέσεις.
Η παραγωγή του είναι κυρίως ποιητική, πρωτότυπη και μεταφράσεις. Τα μόνα πεζά του είναι ο "Λόγος" στο μνημόσυνο του [[Διονύσιος Σολωμός|Σολωμού]], το δοκίμιο για τη γλώσσα, η φιλολογική επίστολή προς τον [[Σπυρίδων Δεβιάζης|Σπυρίδωνα δε Βιάζη]] και άλλες επιστολές.
===Πρωτότυπο ποιητικό έργο===
Η μόνη συλλογή που εξέδωσε είναι τα ''Ποιήματα διάφορα'', το 1856. Έγραψε έκτοτε και άλλα ποιήματα τα οποία όμως δεν πρόλαβε να συγκεντρώσει και να εκδώσει.
.<nowiki>'' Το παιδάκι και ό χάρος''</nowiki> (1936).
.<nowiki>'' Φυγή''</nowiki> (1937).
.<nowiki>'' Ξύπνα γλυκιά μου αγάπη''</nowiki> (1838).
.<nowiki>'' Μόλις έφεγγε το αστέρι''</nowiki> (1839).
.<nowiki>''</nowiki> Ή καταδίκη του κλέφτη[αφιέρωμα στα κλέφτικα τραγούδια]<nowiki>''</nowiki> (1840).
'''Πεζογραφήματα'''
.<nowiki>''</nowiki> Ό Λόγος[αφιέρωμα στο μνημόσυνο του Διονύσιου Σολωμού]<nowiki>''</nowiki> (1838).
'''Δοκίμια'''
.<nowiki>'' Ή δημοτική γλώσσα,ή καθαρεύουσα και ή νεοελληνική γλώσσα στην δημοτική ποίηση και στα δημοτικά τραγούδια''</nowiki> (1839).
.<nowiki>'' Η εν έτει 1869 ενσκήψασα εν Ελλάδι εγκαιφαλονωτιαία μηνυγγίτις. Αθήναι''</nowiki> (1843).
.<nowiki>''</nowiki> Ιστορία των Ιονίων νήσων[τρίτομη Αθήνα]<nowiki>''</nowiki> (1844).
.<nowiki>'' Ανέκδοτη ιστορία της Ελλάδας πρίν και μετά την μεταπολίτευση, νεότερη και σύγχρονη Αθήνα''</nowiki> (1845).
.<nowiki>''</nowiki> Du tuphus pbservé à Athénes{Περί της Νόσου του Τύφου και του Τυφοειδούς Πυρετού Αθήνα}<nowiki>''</nowiki> (1844).
.<nowiki>'' Περί τυφοειδούς πυρετού (Κλινικόν μάθημα). Εν τω «Γαληνώ»''</nowiki> (1845).
.<nowiki>''</nowiki> Essai sur la pellagre obsercuee á Corfou, Athènes{Δοκίμιο περί της Νόσυ της Πελλάγρας Obsercuee στην Κέρκυρα Αθήνα}<nowiki>''</nowiki> (1846).
.<nowiki>'' Δημοσίευσε μια λαμπρή διδακτορική διατριβή στο Παρίσι περί του τυφοειδούς πυρετού''</nowiki> (1846).
.<nowiki>'' Προοδευτική υδροαιμία (λίπωσις ύπατος, καρδίας και νεφρών). Εν τω «Ασκληπιώ» Αθήνα''</nowiki> (1850).
.<nowiki>'' Περί της νόσου του Basedou ή του Graues. Εν τω «Ασκληπιώ» Αθήνα''</nowiki> (1852).
.<nowiki>''</nowiki> Περί των εν Κερκύρα επιδημικών νόσων 1862 - 63. Εν Κερκύρα<nowiki>''</nowiki> (1863).
.<nowiki>'' Περί της εν Κερκύρα χολέρας εν έτει 1855. Εν Κερκύρα''</nowiki> (1856).
.<nowiki>''</nowiki> Du choléra épidemique et diphtheèrite, obreruéw à Céphalonie en{Επιδημία Χολέρας και Diphtheerite Obreruew[Ντίπθερίτ ή
Ντιπθέεριτ Όμπρεριου]} Αθήνα<nowiki>''</nowiki> (1850).
.<nowiki>''</nowiki> De l' entére-mésenterite typhoide, Paris{Πέρί της έξαρσης της Νόσου του Τύφου και του Τυφοειδούς Πυρετού στο Παρίσι}<nowiki>''</nowiki> (1852).
.<nowiki>''</nowiki> Maldiew orgniques du coeur. Paris{Βιολογικά φάρμακα και καλλυντικά από τον ιατρικό και φαρμακευτικό όμιλο του γιατρού Maldiew
[Μάλντιου] για τους οργανικούς παλμούς της καρδιάς και για την καταπολέμηση των νόσων της καρδιάς}<nowiki>''</nowiki> (1854).
'''Επιστολές'''
.<nowiki>'' Φιλολογική επσιτολή πρός τον επτανήσιο λόγιο Σπυρίδωνα δε βάζη''</nowiki> (1839).
===Μεταφράσεις===
* ''Απελευθερωμένη Ιερουσαλήμ'' του [[Τορκουάτο Τάσσο]] [μετάφραση των δώδεκα πρώτων Ωδών του έργου] (1850).
* 2 από τις ''Νύχτες'' του [[Όσσιαν]] (1852).
{{βικιθήκη}}
| 