Μανούσος Μανούσακας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[1932]] εισάγεται στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και αποφοιτά τον [[Μάιος|Μάιο]] του [[1937]]. Από το [[1938]] μέχρι το [[1941]] διατελεί γραμματέας της Συντακτικής Επιτροπής της Εταιρείας Κρητικών Σπουδών. Το [[1942]] διορίζεται συντάκτης του Μεσαιωνικού Αρχείου, του κατοπινού ‘’Κέντρου Ερεύνης του Μεσαιωνικού και Νέου Ελληνισμού’’ της Ακαδημίας Αθηνών, και από το [[1951]] μέχρι το [[1961]] διευθυντής του ίδιου ιδρύματος. Από το [[1947]] μέχρι το [[1951]] λαμβάνει υποτροφία από τη Γαλλική Κυβέρνηση και σπουδάζει στο [[Παρίσι]]. Λαμβάνει νέα υποτροφία από το Centre National de la Recherche Scientifique, παρακολουθώντας μαθήματα στην Σορβόννη και στην EcoleÉcole Pratique des Hautes EtudesÉtudes, ειδικευόμενος στην [[παλαιογραφία]] και την εκδοτική κειμένων και εγγράφων. Τον [[Μάρτιος|Μάρτιο]] του [[1951]] αναγορεύεται αριστούχος διδάκτωρ της FaculteFaculté des Lettres του Πανεπιστημίου του Παρισιού με τη διατριβή ‘’Contribution aà l’ histoire de l;epistolographie'épistolographie neonéo-hellenique’’hellénique’’.Τον [[Μάρτιος|Μάρτιο]] του [[1960]] αναγορεύθηκε αριστούχος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης με διατριβή που είχε ως θέμα της ‘’Η εν Κρήτη συνωμοσία του Σήφη Βλαστού (1453-1454) και η νέα συνωμοτική κίνησης του 1460-1462’’. To [[1961]] εκλέγεται στην έδρα της Ιστορίας των Μέσων και των Νεωτέρων Χρόνων του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και διδάσκει εκεί μέχρι το [[1966]] οπότε αποσπάται στη διεύθυνση του Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας, όπου τον είχε εκλέξει η Ακαδημία Αθηνών, μέχρι το [[1981]]. Από το [[1975]] μέχρι το [[1980]] υπήρξε διευθυντής του Κέντρου Βυζαντινών και Νεοελληνικών Ερευνών του [[Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών|Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών]] και από το [[1975]] μέχρι το [[1981]] Πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Πανεπιστημίου της Κρήτης. Το [[1980]] εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το [[1982]] Ακαδημαϊκός, ενώ το [[1995]] διετέλεσε πρόεδρός της.

Το [[1960]] έλαβε το βραβείο Ζάππα από την ‘’Association pour l’ encouragementl’encouragement des EtudesÉtudes Grecques en France’’, το [[1980]] το [[βραβείο Χέρντερ]] από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης . Έχει αναγορευθεί Μέγας Υπομνηματογράφος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επίτιμος διδάκτωρ το [[1991]] από το Πανεπιστήμιο της Βολωνίας, ενώ το [[1994]] έλαβε το χρυσό μετάλλιο του Πανεπιστημίου της Κρήτης από το ίδιο πανεπιστήμιο. Επίσης το 2001 έλαβε το παράσημο του [[Τάγμα του Φοίνικος|Ανώτερου Ταξιάρχη του Φοίνικος]].