Βικιπαίδεια

ΕΟΚΑ Β΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Αναίρεση έκδοσης 6709189 από τον 178.128.69.145 (Συζήτηση)
εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση ήταν.
Γραμμή 1:
{{πηγές|22|03|2012}}
{{ουδετερότητα|@=30 Ιουνίου 2017}}
{{Κουτί πληροφοριών πολεμικής παράταξης
|Όνομα = Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών Β΄
Γραμμή 6 ⟶ 5 :
|Έμβλημα = <!-- [[Αρχείο:|border|150px]] -->
|Λεζάντα εμβλήματος =
|Ίδρυση Ημερομηνίες = 19711971–1974
|Παύση = 1974
|Ημερομηνίες =
|Ομάδες =
|Ιδεολογία = [[ΈνωσιςΕλληνικός εθνικισμός]] <br />[[ΕθνικισμόςΈνωσις]] <br />[[Αντικομμουνισμός]]
|Ηγέτες = [[Γεώργιος Γρίβας]]
|Φυλές =
Γραμμή 19 ⟶ 16 :
|Προέλευση =
|Εξέλιξη =
|Σύμμαχοι = [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Χούντα των ΑθηνώνΕλλάδα]], [[Νίκος Σαμψών#Πραξικόπημα και ανάληψη της προεδρίας|Κυβέρνηση Νίκου Σαμψών]]
|Αντίπαλοι = [[Κυβέρνηση τηςΑρχιεπισκόπου ΚύπρουΜακαρίου 1970|Κυπριακή Κυβέρνηση]] , [[Τουρκική Οργάνωση Αντίστασης|ΤΜΤ]], [[Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις]].
|Συμπλοκές =
|Ονομασία συμβόλου2 =
Γραμμή 30 ⟶ 27 :
}}
 
Η ''' Ε.Ο.Κ.Α. Β΄''' ('Ολογράφως ''Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών Β΄''') ήταν [[Εθνικισμός|εθνικιστική]]μια ένοπλη παραστρατιωτική οργάνωση που δημιουργήθηκε στην [[Κύπρος|Κύπρο]] το [[1971]]. Ιδρύθηκε από τον [[Γεώργιος Γρίβας - Διγενής|Γεώργιο Γρίβα -Διγενή]], με σκοπό την ένοπλη δράση για τητην δημιουργία των προϋποθέσεων που θα οδηγούσαν στην ένωση της [[Κύπρος|Κύπρου]] με την Ελλάδα, στην αρχή μέσω συνεργασίας με τον Αρχιεπίσκοπο και Πρόεδρο, [[αρχιεπίσκοπος Μακάριος|Μακάριο]], στηστην συνέχεια μέσω εκφοβισμού και τέλος μέσω της ένοπλης παραστρατιωτικής σύγκρουσης. Αντιτάχθηκε κατά της πολιτικής του [[Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας|Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας]] και Αρχιεπίσκοπου της [[Εκκλησία της Κύπρου|Κυπριακής Εκκλησίας]] [[Αρχιεπίσκοπος Μακάριος|Μακαρίου]], ο οποίοςπου υποστήριζε την ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και την πολιτική του εφικτού όσονο αφοράοποίος στηνόμως ένωσηαπό το 1964 που ανατινάχθηκε το δικοινοτικό κράτος του 1960 δεν προχώρησε σε συμβιβαστική λύση με τους Τουρκοκυπρίους και την Τουρκία που θα ενταφίαζε την πολιτική της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
 
==ΔημιουργίαΗ δημιουργία της οργάνωσης==▼
Η δράση της ΕΟΚΑ Β΄ αρχικά ξεκίνησε με δολιοφθορά εγκαταστάσεων, κλοπή όπλων, εκρηκτικών υλών και ανατινάξεις αστυνομικών σταθμών και αυτοκινήτων. Αργότερα υπήρξε αιματηρή εμπλοκή, με νεκρούς, ενάντια στις δυνάμεις του Μακαρίου. {{Ασαφές}}
 
Η ΕΟΚΑ Β΄ υποστήριξε το πραξικόπημα της [[Πραξικόπημα του 1974 στην Κύπρο | 15ης Ιουλίου 1974]] στην Κύπρο. Στις 20 Ιουλίου, μέλη της ΕΟΚΑ Β΄ επιτέθηκαν σε τουρκοκυπριακούς θύλακους, ενώ μετά την κατάληψη τους, προέβησαν σε δολοφονίες αμάχων, ενώ βίασαν γυναίκες και κορίτσια. <ref name="sevgulrape">{{cite web|url=http://www.stwing.upenn.edu/~durduran/hamambocu/authors/svg/svg3_17_2008.html|title=Turkish Cypriot and Greek Cypriot victims of rape: The invisible pain and trauma that’s kept `hidden`|publisher=Hamamböcüleri Journal|accessdate=8 April 2015|last1=Uludağ|first1=Sevgül}}</ref>
 
Η ΕΟΚΑ Β΄ ευθύνεται για μαζικές σφαγές αμάχων, όπως την [[σφαγή της Τόχνης]] και την [[Σφαγή στην Μαράθα, Σανταλάρη και Αλόα|σφαγή στην Αλόα-Μαράθα και Σανταλάρη]] χαρακτηρίστηκε εγκλημα κατά της ανθρωπότητας από τον ΟΗΕ. <ref name=":5">''UN monthly chronicle, Volume 11 (1974)'', United Nations, Office of Public Information, [https://books.google.com/books?ei=rSlUTcuUIoOCOr3w1agJ&ct=result&id=zichAAAAMAAJ&dq=Maratha+massacre+cyprus&q=Maratha#search_anchor p. 98]</ref>
 
Η ΕΟΚΑ Β΄ είναι ξανά δημοφιλής στους κόλπους των εθνικιστών της Κύπρου, ανάμεσα τους στο ΕΛΑΜ και στις κερκίδες των γηπέδων, ιδίως ανάμεσα στους οπαδούς του ΑΠΟΕΛ.{{παραπομπή}}
 
▲==Δημιουργία της οργάνωσης==
{{Δείτε|Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών}}
Ο Γεώργιος Γρίβας, ήταν ο στρατιωτικός ηγέτης της [[Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών|Ε.Ο.Κ.Α.]] ([[1954]]-[[1959]]) που επεδίωξε της αυτοδιάθεση της Κύπρου από το [[Ηνωμένο Βασίλειο]] και την [[Ένωσις|Ένωση]] με την [[Ελλάδα]]. Μετά τη λήξη της δράσης της οργάνωσης και την ανεξαρτησία της Κύπρου το 1960, τιμήθηκε για την προσφορά του και θεωρήθηκε ως εθνικός ήρωας στην [[Ελλάδα]] και την [[Κύπρος|Κύπρο]].
 
Το ζήτημα της Ένωσης της νήσου στην Ελλάδα αναθερμάνθηκε κατά την διάρκεια της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Χούντας των Συνταγματαρχών]] στην Ελλάδα. Ενώ η κυπριακή ηγεσία αρχικά επιδίωκε την πολιτική ένωση, άλλαξε στάση διαβλέποντας την πιθανότητα επιθετικής ενέργειας από την [[Τουρκία]], που προφασιζόταν την προστασία των δικαιωμάτων της τουρκοκυπριακής μειονότητας. Η αλλαγή πολιτικής του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, δυσαρέστησε το Γεώργιο Γρίβα και τον οδήγησε το [[1971]] να λάβει την πρωτοβουλία, στην προχωρημένη ηλικία των 74 ετών, με την δημιουργία της ΕΟΚΑ Β΄, στην οποία εντάχθηκαν ορισμένα στελέχη της πρώτης ΕΟΚΑΕ.Ο.Κ.Α. και άλλοι Ελληνοκυπρίοι. Σκοπός της οργάνωσης ήταν η ένοπλη δράση ώστε να εξαναγκαστεί η κυπριακή κυβέρνηση να μην εγκαταλείψει το όραμα της ένωσης της νήσου με την Ελλάδα.
 
== Η κοινωνική αποδοχή ==
== Απήχηση ==
Η Ε.Ο.Κ.Α. Β΄ παρόλο που παρουσίασε την οργάνωση ως συνέχεια της πρώτης Ε.Ο.Κ.Α., δεν είχε την ίδια απήχηση στον κυπριακό λαό, αφού η πρώτη οργάνωση αποτελούσε απελευθερωτικό αγώνα εναντίον του Βρετανικού Στέμματος, ενώ η δεύτερη φάση ήταν στην ουσία εμφύλια διαμάχη. Μεγάλη μερίδα του λαού υποστήριζε τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, ως τον νόμιμο εκφραστή της πολιτικής, πολιτειακής και εκκλησιαστικής εξουσίας. Παντως, η απήχηση της δεν ήτανε αμελητέα: Η ΕΟΚΑ Β΄ ειχε 20.000 στρατευμενα μελη<ref>Σπυρου Παπαγεωργιου «Απο την ΕΟΚΑ στην ΕΟΚΑ Β΄» 2009, Σελ. 13</ref> και 5.000 μαχιμους<ref>Σπύρου Παπαγεωργίου «Μακάριος διά Πυρός και Σιδήρου» 1976, Σελ. 157</ref> σύμφωνα με τον δημοσιογράφο-ιστορικό Σπύρο Παπαγεωργίου.
 
== Ο Γρίβας αντίθετος στη Χούντα==
== Εμφύλιες συγκρούσεις ==
Το 1967, μετά την απόσυρση της Ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο και η ανάκληση του Γρίβα στην Ελλάδα, στην ουσία η κυβέρνηση Μακαρίου και το καθεστώς Παπαδόπουλου με την απόσυρση της έθαψαν την μέχρι τότε ορατή ελπίδα για ένωση, αλλά και άφησαν την Κύπρο ανοχύρωτη και ανοιχτή στην Τουρκική απειλή. Η Τουρκία απείλησε την Ελλάδα με πόλεμο αν δεν απέσυρε τη μεραρχία από την Κύπρο και ο Παπαδόπουλος ο οποίος ανέλαβε την εξουσία λίγους μήνες πριν (21.4.1967) δεν τόλμησε να προχωρήσει σε πόλεμο με την Τουρκία και ενέδωσε στο Τουρκικό τελεσίγραφο. Με την επιστροφή του ο Γρίβας στην Αθήνα, βρισκόταν σε κατ΄ οίκον περιορισμό από το καθεστώς, ενώ επικρίνει και βρίζει το καθεστώς Παπαδόπουλου με τα χειρότερα λόγια. Συνεργάζεται με ένα αριθμό αξιωματικών του Ελληνικού στρατού, τους περισσότερους από τους οποίους είχε αποστρατεύσει η Χούντα, όπως τους Δημήτριο Οπρόπουλο, Σπύρο Μουστακλή, Νικόλαο Λύτρα και Γεώργιο Καρούσο καθώς και με Κυπρίους φοιτητές και πρώην αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Διοργανώνει ένοπλες ομάδες κυρίως στην Αθήνα και την Αττική τις οποίες εξοπλίζει με όπλα, πυρομαχικά και εκρηκτικές ύλες που έμπιστοί του μεταφέρουν μυστικά από την Κύπρο. Επίσης παλιοί αγωνιστές της ΕΟΚΑ μεταβαίνουν από την Κύπρο στην Αθήνα όπου εκπαιδεύουν τα μέλη των αντιχουντικών ομάδων του Γρίβα. Μετά όμως από προδοσία τα βασικά στελέχη της κίνησης του Γρίβα συλλαμβάνονται από τις αρχές και φυλακίζονται. Στις 24 Αυγούστου 1973 η Ελληνική Κυβέρνηση εκδίδει ανακοίνωση στην οποία επικρίνει το Γρίβα και αποκαλεί την ΕΟΚΑ Β τρομοκρατική οργάνωση. Ο Γρίβας ήταν υπέρ έχουν σχέσεις με το καθεστώς των Αθηνών, αλλά και στο να προχωρήσουν σε οποιαδήποτε πρωτοβουλία για εκτέλεση του Μακαρίου. Αυτή η θέση δεν έρχεται σε αντίθεση με αυτά που γράφει ο ο δημοσιογράφος Σπύρος Παπαγεωργίου στο βιβλίο του «Μακάριος δια Πυρός και Σιδήρου» στο οποίο αναφέρει ότι ο Γρίβας είχε εκπονήσει σχέδια για δολοφονία του Μακαρίου. Την ίδια θέση παίρνει και ο Ανδρέας Αθανασίου («Ο άγνωστος πόλεμος Αθηνών Λευκωσίας») ο οποίος αναφέρει ότι δόθηκαν εντολές για ετοιμασία σχεδίων εκτέλεσης του Μακαρίου αλλά δεν έγινε κατορθωτό να υλοποιηθούν. Ωστόσο, τόσο η ΕΟΚΑ Β΄, όσο και ο αρχηγός της, συκοφαντήθηκαν και κατηγορήθηκαν ουκ ολίγες φορές για συνεργασία με την Ελλαδική Χούντα Παπαδόπουλου και Ιωαννίδη. Η ΕΟΚΑ Β΄, άρχισε να συνεργάζεται και να ελέγχεται από την Χούντα μετά το θάνατο του Γρίβα όταν υπογράφηκε σχετικό μνημόνιο τον Φεβρουάριο του 1974 (Επιστολή Λ. Παπαδόπουλου («Κάδμου») προς Ιωαννίδη-14.5.74). Τον Οκτώβριο του 1973 ο Γρίβας, βλέποντας ότι η ΕΟΚΑ Β΄ βρισκόταν σε τραγική κατάσταση μετά τα συνεχή πλήγματα του Εφεδρικού έστειλε μια επιστολή στον Ιωαννίδη ημερ. 21.10.73, πριν το πραξικόπημα εναντίον του Παπαδόπουλου στις 25.11.73, ζητώντας οικονομική βοήθεια. Ο Ιωαννίδης δεν απάντησε στην επιστολή ούτε και όταν κατέστη ο ισχυρός άνδρας της Χούντας Β΄ ένα μήνα αργότερα. Μέχρι τον θάνατο του Γρίβα στις 27.1.74 ο «αόρατος δικτάτορας» δεν αποσαφήνησε τις προθέσεις του όσον αφορά την Κύπρο. Ο Στρατηγός Γρίβας πέθανε απελπισμένος και ηττημένος από το καθεστώς Μακαρίου, αφού απέτυχε να ανατρέψει τον Μακάριο και να επιβάλει την πολιτική της αυτοδιάθεσης-ένωσης χωρίς να πάρει καμιά βοήθεια ούτε από τη Χούντα Α΄του Παπαδόπουλου ούτε και από τη Χούντα Β΄ του Ιωαννίδη. Δεν αποκλείεται ότι κάποιοι συνεργάτες του Γρίβα να είχαν σχέσεις και επικοινωνία με στελέχη του δικτατορικού καθεστώτος της Ελλάδας (πχ Ποταμιάνος, Μαστροκόλιας,) αλλά είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο Γρίβας επέστρεψε στην Κύπρο το 1971 σε ηλικία 73 ετών με δική του πρωτοβουλία (Η Τραγική Αναμέτρηση και η Προδοσία της Κύπρου-Μ. Αδαμίδη).
Η περίοδος των ένοπλων συγκρούσεων μεταξύ μακαριακών και της ΕΟΚΑ Β΄ μεταξύ των ετών 1973 και 1974, χαρακτηρίστηκε ως εποχή «βίας και αντιβίας», λόγω του χαρακτήρα των αντιποίνων που είχε.
 
== Ιστορική αναδρομή ==
Το [[1973]], ο Μακάριος για να αντιμετωπίσει την παράνομη δραστηριότητα της ΕΟΚΑ Β΄, αποφάσισε τη σύσταση του [[Εφεδρικό Σώμα της Αστυνομίας Κύπρου|Εφεδρικού Σώματος]] και τον εξοπλισμό του με όπλα τσεχοσλοβακικής προέλευσης. Το Εφεδρικό Σώμα ήρθε πολύ σύντομα σε αντιπαράθεση με αξιωματικούς της Εθνικής Φρουράς.
=== Οι σχέσεις Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και της δικτατορίας στην Ελλάδα ===
Η δικτατορία της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Χούντας των Συνταγματαρχών]] είχε συχνά διαφωνίες και προστριβές με τον Μακάριο.
{{Επέκταση θέματος}}
 
=== Οι εμφύλιες συρράξεις και ο θάνατος του Γρίβα===
Ο πρώτος νεκρός ήταν ο Γεώργιος Φωτίου, στέλεχος της ΕΔΕΚ. Η ΕΟΚΑ Β΄ με προκήρυξη της έγραφε: «η τακτική μας είναι να αποφεύγωμε την αιματοχυσία. Αλλ' οι επιτηθέμενοι Παρακρατικοί δολοφόνοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι θα έχουν την τύχη του Φωτίου αν δεν συνετιστούν». Λίγες μέρες αργότερα, ο Γεώργιος Κουντουρέσης, μέλος της ΕΟΚΑ Β΄, έπεσε νεκρός κατά την διάρκεια επίθεσης εναντίον του Αστυνομικού Σταθμού Κουτραφά.<ref>{{Cite book|title=ΕΟΚΑ Β & CIA|last=Δρουσιώτης|first=Μακάριος|publisher=αλφάδι|year=2003|isbn=9963-631-02-9|location=Λευκωσία|page=262}}</ref>
Το [[1973]], ο Μακάριος για να αντιμετωπίσει την παράνομη δραστηριότητα της ΕΟΚΑ Β΄, αποφάσισε να συστήσει εφεδρικό αστυνομικό σώμα και να το εξοπλίσει με όπλα τσεχοσλοβακικής προέλευσης. Η περίοδος των ένοπλων συγκρούσεων μεταξύ μακαριακών και της Ε.Ο.Κ.Α. Β΄ μεταξύ των ετών 1973 και 1974, χαρακτηρίστηκε ως εποχή "βίας και αντιβίας", λόγω του χαρακτήρα των αντιποίνων που είχε. Τον Ιανουάριο του [[1974]], σε ηλικία 76 ετών, ο [[Γεώργιος Γρίβας]] πεθαίνει στο κρησφύγετο του στην [[επαρχία Λεμεσού]] από ανακοπή καρδίας, χωρίς να προετοιμάσει κάποιον φυσικό διάδοχο. Η Ε.Ο.Κ.Α. Β΄ χάνοντας τον φυσικό της ηγέτη<ref>Παύλος Τζερμιάς, Η χούντα και η Κύπρος-από το φιάσκο στο έγκλημα, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ.ΙΣΤ, 2000, σελ. 479</ref> δεν μπόρεσε να ανασυνταχθεί. Φυσικά και πριν τον θάνατο του Γρίβα η ΕΟΚΑ Β' είχε χάσει ουσιαστικά τη μάχη στην ένοπλή αντιπαράθεση με το Εφεδρικόό.
 
Από την Άνοιξη του 1974 οι σχέσεις Μακαρίου με την δικτατορική κυβέρνηση άρχισαν να επιδεινόνονται αλλά κρατήθηκαν εκτός δημόσιας αντιπαράθεσης. Τον Ιούνιο όμως του [[1974]], ο Μακάριος αποφάσισε να έλθει σε μετωπική και ανοιχτή σύγκρουση με το καθεστώς Ιωαννίδη. Αποφάσισε αρχικά την μείωση της δύναμης της Εθνικής Φρουράς στο μισό και ενώ αργότερα στις [[2 Ιουλίου]] [[1974]], ζήτησε την ανάκληση όλων των Ελλαδιτών αξιωματικών.<ref>όπ.π.</ref> Ο Μακάριος πίστευε ότι θα ανάγκαζε τον Ιωαννίδη να αποσύρει τους Έλλαδίτες αξιωματικούς (Πρακτικά Συνάντησης Μακαρίου-Γουίλσον 17 Ιουλίου 1974-Η Τραγική Αναμέτρηση και η Προδοσία της Κύπρου-2011) ή σε διαφορετική περίπτωση θα τους συλλάμβανε. Ο Ιωαννίδης όμως τον παραπλάνησε ότι θα του έδινε την απάντηση στο αίτημα του τη Δευτέρα 15 Ιούλίου. Αντίθετα στις 8.15 το πρωί αιφνιδίασε τον Μακάριο με την εφαρμογή του πραξικοπηματικού σχεδίου «Αφροδίτη 3» με το συνθηματικό «Αλέξανδρος εισήλθη στην κλινική. Άμεσος εφαρμογή σχεδίου Αφροδίτη 3».
Στις 8 Ιουλίου 1973 έγινε η μεγαλύτερη επιχείρηση της ΕΟΚΑ Β΄, όταν πενήντα ένοπλα μέλη της καταλάβανε τον αστυνομικό σταθμό της [[Βατυλή|Βατυλής]]. Εκείνη την περίοδο ο Γρίβας κατάστρωνε σχέδια για εκτέλεση του Μακαρίου και διέταζε ομάδες του για ασκήσεις. Επιπλέον, σχεδίαζε τα καταλάβει δασώδεις περιοχές περιμετρικά του Τροόδους και να κηρύξει την Ένωση με την Ελλάδα. Στις 23 Ιουλίου το Εφεδρικό Σώμα εξουδετέρωσε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες της ΕΟΚΑ Β΄, στην περιοχή της Παρεκκλησιάς. Ο Γρίβας διέταξε την εκτέλεση του επικεφαλής της συγκεκριμένης ομάδας, αλλά μετά από παρέμβαση του [[Γεώργιος Καρούσος|Καρούσου]], πρώην υπαρχηγού της ΕΟΚΑ Β΄, η εκτέλεση ακυρώθηκε. Στις 26 Ιουλίου, υπήρξαν αντίποινα, αφότου η ΕΟΚΑ Β΄ ανατίναξε τον αστυνομικό σταθμό Λεμεσού και την αποθήκη πυρομαχικών του. Η αστυνομία συνέλαβε τον επικεφαλής της ΕΟΚΑ Β΄ για τον τομέα Λεμεσού, [[Σταύρος Σύρος|Σταύρο Σύρο]], ενώ προέβη αργότερα σε μαζικές συλλήψεις στελεχών της ΕΟΚΑ Β. Υπεύθυνος του τομέα Λεμεσού της ΕΟΚΑ Β΄, τοποθετήθηκε ο αντίζηλος του Σύρου, [[Λευτέρης Παπαδόπουλος (στέλεχος ΕΟΚΑ Β')|Λευτέρης Παπαδόπουλος]].<ref>{{Cite book|title=ΕΟΚΑ Β & CIA|last=Δρουσιώτης|first=Μακάριος|publisher=αλφάδι|year=2003|isbn=9963-631-02-9|location=Λευκωσία|page=267-277}}</ref>
 
=== Το πραξικόπημα του 1974 ===▼
Παρόλες τις επιτυχίες του Εφεδρικού Σώματος, ο Μακάριος, έχοντας πληροφορίες ότι η «βάση» της αστυνομίας δεν ήτανε απόλυτα πιστή σε αυτόν, αποφάσισε να το ενισχύσει με ένα δεύτερο, παράνομο, παρακρατικό σώμα με επικεφαλής των [[Βάσος Λυσσαρίδης|Βάσο Λυσσαρίδη]], τον οποίο εξόπλισε με όπλα προερχόμενα από τις αραβικές χώρες. Το σώμα αυτό δεν δρούσε οργανωμένα όπως το Εφεδρικό, αλλά τοποθετούσε βόμβες με στόχο την ψυχολογική πίεση στους υποστηρικτές της ΕΟΚΑ Β΄.<ref>{{Cite book|title=ΕΟΚΑ Β & CIA|last=Δρουσιώτης|first=Μακάριος|publisher=αλφάδι|year=2003|isbn=9963-631-02-9|location=Λευκωσία|page=279}}</ref>
 
Στις 27 Ιουλίου 1974, η ΕΟΚΑ Β΄ απήγαγε τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Χρίστο Βάκη. Ο Μακάριος απάντησε με κύμα συλλήψεων στελεχών της. Ο Γρίβας σε τελεσίγραφο του απαίτησε την διενέργεια γνήσιων εκλογών, να επιλέξει ο Μακάριος μεταξύ Εκκλησίας και πολιτικής, να χορηγηθεί γενική αμνηστία στους πολιτικούς κρατούμενους και να χορηγηθούν πολιτικές ελευθερίες στον κυπριακό λαό. Ακολούθησε ανταλλαγή απαντήσεων μεταξύ Μακαρίου και Γρίβα, χωρίς όμως κάποιο αποτέλεσμα. Ο Βάκης αφέθηκε ελεύθερος ένα μήνα μετά την απαγωγή του, στις 26 Αυγούστου.<ref>{{Cite book|title=ΕΟΚΑ Β & CIA|last=Δρουσιώτης|first=Μακάριος|publisher=αλφάδι|year=2003|isbn=9963-631-02-9|location=Λευκωσία|page=283-289}}</ref>
 
==Θάνατος Γρίβα==
Στις 27 Ιανουαρίου 1974, σε ηλικία 76 ετών, ο Γρίβας πεθαίνει στην οικία της [[Έλλη Χριστοδουλίδου|Έλλης Χριστοδουλίδου]] στην επαρχία Λεμεσού, από ανακοπή καρδίας. Η κηδεία του Γρίβα έγινε μεγάλο θέμα. Η σορός του τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα. Ο Μακάριος, σε μια κίνηση καλής θέλησης κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος και γενική αμνηστία. Ο Μακάριος, αλλά και ενωτικοί αγωνιστές ήθελαν να ταφεί ο Γρίβας στην Ελλάδα, ενώ ο Ιωαννίδης, ήθελε να ταφεί στην Κύπρο. Ο καθαιρεμένος μητροπολίτης Πάφου Γεννάδιος τέλεσε την εξόδιο ακολουθία σε ανοικτό χώρο -ο Μακάριος δεν παραχωρούσε εκκλησία σε καθαιρεμένο ιερέα- και ο Γρίβας τάφηκε έξω από το σπίτι της Έλλης Χριστοδουλου.<ref>{{Cite book|title=ΕΟΚΑ Β & CIA|last=Δρουσιώτης|first=Μακάριος|publisher=αλφάδι|year=2003|isbn=9963-631-02-9|location=Λευκωσία|page=328-334}}</ref>
 
Η ΕΟΚΑ Β΄ χάνοντας τον φυσικό της ηγέτη δεν μπόρεσε να ανασυνταχθεί.<ref>Παύλος Τζερμιάς, Η χούντα και η Κύπρος-από το φιάσκο στο έγκλημα, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ.ΙΣΤ, 2000, σελ. 479</ref> Φυσικά και πριν τον θάνατο του Γρίβα η ΕΟΚΑ Β΄ είχε χάσει ουσιαστικά τη μάχη στην ένοπλη αντιπαράθεση με το Εφεδρικό. Χωρίς να προετοιμάσει κάποιον φυσικό διάδοχο, ξέσπασαν μάχες ανάμεσα σε διάφορους υποψηφίους: τον Λευτέρη Παπαδόπουλο (σκληροπυρηνικό και Ιωαννιδικό), τον Κίκη Κωνσταντίνου (σκληροπυρηνικό), τον ταγματάρχη Γεώργιο Καρούσο (ο οποίος ήτανε διατεθειμένος να σταματήσει τον ένοπλο αγώνα) και τον Νικόλα Σαμψών (ιδιοκτήτη της εφημερίδας «Μάχη»). Τελικά υπερίσχυσαν οι σκληροπυρηνικοί και ο Γεώργιος Καρούσος αποχώρησε από την Κύπρο. Ο Παπαδόπουλος και ο Κωνσταντίνου αναλαμβάνανε πρωτοβουλίες δράσης χωρίς να αλληλοενημερώνονται, ενώ οι σχέσεις τους δεν ήτανε αρμονικές. Τελικά, ο Ιωαννίδης απέρριψε τους δυο συναρχηγούς και τοποθέτησε επικεφαλής τον Κροίσο Χριστοδουλίδη.<ref>{{Cite book|title=ΕΟΚΑ Β & CIA|last=Δρουσιώτης|first=Μακάριος|publisher=αλφάδι|year=2003|isbn=9963-631-02-9|location=Λευκωσία|page=346-360}}</ref>
 
=== Δολοφονίες ΕΟΚΑ Β΄ ===
 
* Γεωργίος Φωτίου στις 5 Απριλίου 1973 στη Λάρνακα.
* Στέλιου Αγαθοκλέους και Ντίνου Ανδρέου στις 22 Ιουνίου 1973 στη Λεμεσό.
* Την 1/7/1973, δολοφονείται εν ψυχρώ στη μητρόπολη Πάφου, από μέλος της ΕΟΚΑ Β’ ο 17χρονος Κυριάκος Παπαλάζαρος. Ο δολοφόνος δεν συνελήφθη.<ref>[http://egkyklioi.moec.gov.cy/Data/dde2793a.pdf Μήνυμα του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού, κ. Ανδρέα Δημητρίου για την Ημέρα Μνήμης Ηρώων Μαθητών]
</ref><ref>{{Cite web|url=https://www.youtube.com/watch?v=D77XRplxI2Q|title=«Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ»|last=Σούλας Χατζήκυριακου|first=|date=|website=|publisher=|accessdate=}}</ref>
* Αντώνης Ανδρονίκου στις 7 Δεκεμβρίου 1973.
* Αθανάσης (Θάνος) Παλλάκης στις 10 Οκτωβρίου 1973 στον Πύργο Λεμεσού.
* Αντώνης Ανδρονίκου στις 10 Δεκεμβρίου 1973 στην Παρεκκλησιά.
* Ευρυβιάδης Χαραλάμπους στις 23 Ιανουαρίου 1974 στο Ομοδος.
* Στέλιος Μαύρου στις 25 Ιανουαρίου 1974 στις Πλάτρες.
* Ανδρέας Μενοίκου στις 5 Μαΐου 1974 στο Σιχαρί.
* Ανδρέας Μαραγκού στις 15 Ιουνίου 1974 στην Αμμόχωστο.
* Ανδρέας Αρμεύτης στις 16 Ιουνίου 1974 στη Λεμεσό.
* Ανδρέα Ελληνας αργά το βράδυ της ίδιας μέρας στη Λεμεσό.<ref>{{Cite web|url=http://dialogos.com.cy/blog/lemesos-tis-antistasis-ke-tis-dimokratias/#.WWyR0CuUeSo|title=Λεμεσός της Αντίστασης και της Δημοκρατίας|last=|first=|date=|website=|publisher=|accessdate=}}</ref>
 
▲== Το πραξικόπημα του 1974 ==
{{Κύριο1|Πραξικόπημα του 1974 (Κύπρος)|Πραξικόπημα του 1974 }}
Στις [[15 Ιουλίου]] [[1974]], ο δικτάτορας Ιωαννίδης αιφνιδίασε τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο με την εφαρμογή του σχεδίου [[Πραξικόπημα του 1974 (Κύπρος)|πραξικοπήματος]] "Αφροδίτη 3" με την συμμετοχή της Εθνικής Φρουράς και την επιβολή πραξικοπηματικής κυβέρνησης υπό την ηγεσία του [[Νίκος Σαμψών|Νίκου Σαμψών]]. Στις Τότε11 ηΙουλίου ΕΟΚΑ1974 Βσυνελήφθη ήτανεο ανοργάνωτημοναδικός ενώπου είχε δεκτείαπομείνει πλήγματαστην απόηγεσία τοτης εφεδρικό,μεταγριβικής αφούΕΟΚΑ Β΄, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. καιΤα άλλημέλη τομεάρχεςτης είχανεμεταγριβικής συλληφθή.ΕΟΚΑ ΟΒ΄, Μακάριοςενώ διέφυγεείχαν απόσυμμαχίσει τηνμε Λευκωσία.το πραξικοπηματικό καθεστώς Τα(μετά μέλητον τηςθάνατο ΕΟΚΑτου Β'Γρίβα), υποστήριξανδεν τιςπήραν πραξικοπηματικέςμέρος δυνάμειςστους καιαρχικούς προέβησανσχεδιασμούς σετου διώξειςΙωαννίδη Αριστερών<ref>{{Citeπου web|url=http://wwwπροτίμησε να χρησιμοποιήσει μόνο την Εθνική Φρουρά για να επιτύχει το σκοπό του.enet.gr/?i=news.el.article&id=374224|title=Η τουρκικήΤο πραξικόπημα αποτέλεσε την αφορμή για την παράνομη [[Τουρκική εισβολή στην Κύπρο|Τουρκική καιΕισβολή]] οστις ρόλος[[20 τηςΙουλίου]] ΕΟΚΑ Β'|last=Καλαμαρά|first=Βασίλη|date=|website=|publisher=|accessdate=}}</ref>[[1974]]. ΟληΟ ηΙωαννίδης Κύπροςαιφνιδιάστηκε έμοιαζεαπό μετην απέραντοεισβολή στρατόπεδοτων καθώςτουρκικών τοστρατευμάτων αρχηγείοκαι τηςαπέτυχε Εθνικήςνα Φρουράςστείλει κάλεσεστρατιωτικές τουςενισχύσεις εφέδρουςστην σεΚύπρο, υπηρεσία.με Σεαποτέλεσμα φιλικάνα προσκύμενουςκαταληφθεί πολίτεςτο διανεμήθηκανβόρειο όπλα.τμήμα Τατου κρατητήριανησιού, τωνγεγονός αστυνομικώνπου σταθμώνοδήγησε καιστην οικατάρρευση Κεντρικέςτου Φυλακέςδικτατορικού Λευκωσίαςκαθεστώτος γεμίσανεστην μεΕλλάδα, οπαδούςκαθώς τουκαι Μακαρίου.<ref>{{Citeτης book|title=ΕΟΚΑκυβέρνηση &Σαμψών CIA|last=Δρουσιώτης|first=Μακάριος|publisher=αλφάδι|year=2003|isbn=9963-631-02-9|location=Λευκωσία|page=420-421}}</ref>στην Κύπρο.
 
==Μετά=Κατά την εισβολή του 1974 ===▼
=== Δολοφονία Κώστα Μισιαούλη ===
Με την εκδήλωση της [[Τουρκική εισβολή στην Κύπρο|τουρκικής εισβολής]], τα μέλη της ΕΟΚΑ Β΄ έλαβαν μέρος στην άμυνα του νησιού είτε ως έφεδροι στα στρατεύματα της [[Εθνική Φρουρά (Κύπρος)|Εθνικής Φρουράς]] είτε ως ενταγμένοι σε μαχητικά τμήματα της οργάνωσης. Μεταξύ άλλων, στις [[20 Ιουλίου]] μέλη της ΕΟΚΑ Β΄ αποτέλεσαν τον πυρήνα του Τάγματος Μιχαήλ Καλογερόπουλου-Διάκου, το οποίο επωμίστηκε το κύριο βάρος των επιχειρήσεων κατά των τουρκοκυπριακων θυλάκων της [[Λεμεσός|Λεμεσού]] ενώ άνδρες της ΕΟΚΑ Β΄ κατέλαβαν το τουρκοκυπριακο χωριό [[Αυδήμου]], το οποίο ήταν κέντρο στρατιωτικής εκπαίδευσης των [[Τουρκοκύπριοι|Τουρκοκυπρίων]] της Λεμεσού.<ref>Γιάννης Κ. Λάμπρου,Ιστορία του Κυπριακού,Τα χρόνια μετά την ανεξαρτησία,1960-2004,Λευκωσία 2004,σελ 547-548</ref>
Μετά την εκδηλωση του πραξικοπήματος, ομάδες της ΕΟΚΑ Β' συλλάμβάνε μέλη της Αριστεράς. Στις 17 Ιουλίου συλλάβανε τον τότε 24χρονο Κώστα Μισσιαούλη (συγγενή του θύματος της [[Τουρκική Οργάνωση Αντίστασης | ΤΜΤ]] Κώστα Μισσιαούλη στην διπλή δολοφονία μαζί με τον [[Ντερβίς Καβάζογλου | Καβάζογλου]]). Ο Κώστας Μισιαούλης συλλήφθηκε στο σπίτι του, από μέλη της ΕΟΚΑ Β', και αφού τον εξεύρισαν μπροστά στην γυναίκα του, τον οδήγησαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης οπου και τον πυροβόλησαν. Ανάγκασαν συγκρατούμενους του να γλύψουν το αίμα του. Αργότερα, οταν τον μετέφεραν στο νοσοκομείο, δεν επέτρεπαν στην γυναίκα του να δώσει αίμα. Πέθανε λίγες μέρες αργότερα.<ref>{{Cite web|url=https://ilesxi.wordpress.com/2013/02/24/%CE%BA%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82/|title=Κώστας Μισιαούλης|last=Μιχαηλίδης|first=Γιώργος|date=Φεβρουαρίου 24, 2013|website=η Λέσχη|publisher=|accessdate=}}</ref>
 
==Κατά=Μετά την εισβολή του 1974 ===
Μετά την εισβολή και την παγιοποίηση της κατοχής του βορείου κομματιού της [[Κύπρος|Κύπρου]] από τα τουρκικά στρατεύματα, η ΕΟΚΑ Β΄ έπαυσε ουσιαστικά να υφίσταται. Μετά την επιστροφή του [[Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ΄|Μακαρίου]] ο προσωρινός διοικητής στην ηγεσία της οργάνωσης, ο οποίος εκδιώχθηκε για να αναλάβει ο Ιωαννίδης τον πλήρη έλεγχο της μεταγριβικής ΕΟΚΑ Β΄, [[Γεώργιος Καρούσος]] συναντάται μαζί του με σκοπό να αμβλυνθούν τα πάθη στην [[Κύπρος|Κύπρο]].<ref>Κ.Βενιζέλος-Μ.Ιγνατίου,Τα μυστικά αρχεία του Κίσιντζερ,εκδοτικός οίκος Λιβάνη,2002,σελ 283</ref>, ενώ η οριστική διάλυσή της κηρύσσεται στις [[11 Φεβρουαρίου]] του [[1978]].<ref>{{Cite web|url=https://archive.is/20121022052754/www.sigmalive.com/simerini/simerina/237556|title=Sigma Live {{!}} Κηρύσσεται διάλυση της ΕΟΚΑ Β {{!}} Sigma Live|website=archive.is|accessdate=2016-04-28}}</ref> Βεβαίως αυτή η προκήρυξη ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε ως γνήσια αφού στην ουσία η ΕΟΚΑ Β΄ έπαψε να λειτουργεί μετά την Τουρκική εισβολή ως αυτόνομη οργάνωση.▼
{{Κύριο1|Τουρκική εισβολή στην Κύπρο|Τουρκική εισβολή στην Κύπρο}}▼
 
Με την εκδήλωση της [[Τουρκική εισβολή στην Κύπρο|τουρκικής εισβολής]], τα μέλη της ΕΟΚΑ Β΄ επιτέθηκαν σε θύλακες των τουρκοκυπρίων. Στην Λεμεσό μέλη της ΕΟΚΑ Β΄ αποτέλεσαν τον πυρήνα του Τάγματος Μιχαήλ Καλογερόπουλου-Διάκου, το οποίο ήτανε ο κυριος μοχλός της επίθεσης κατά του θύλακα. Μετά την καταληψη του, ακολούθησαν βιασμοι και δολοφονίες.<ref name="fof">{{cite book|url=https://books.google.co.uk/books?ei=tVYkVcG1KIXnavKAgfgH&id=ZLghm1Ot0moC&dq=cyprus+national+guard+1974+enclave+limassol&focus=searchwithinvolume&q=Limassol|title=Facts on File Yearbook 1974|date=1975|publisher=Facts on File|page=590}}</ref><ref name="oberlinglim">{{cite book|title=The Road to Bellapais: The Turkish Cypriot Exodus to Northern Cyprus|date=1982|publisher=Boulder: Social Science Monographs|isbn=9780880330008|pages=164–5|last1=Oberling|first1=Pierre|quote=[...] children were shot in the street and the Turkish quarter of Limassol was burnt out by the National Guard.}}</ref> 1300 Τουρκοκύπριοι φυλακίστηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης αργότερα.<ref name="ros1">{{cite book|url=https://books.google.co.uk/books?ei=9lgkVdunJsXEPfj5gMAB&id=kNELAQAAIAAJ&dq=cyprus+national+guard+1974+enclave+limassol&focus=searchwithinvolume&q=Limassol+camp|title=United Nations Peacekeeping: Europe, 1946–1979|publisher=Oxford University Press|isbn=9780192183224|page=375|last1=Higgins|first1=Rosalyn}}</ref> Επίθεση από μέλη της ΕΟΚΑ Β΄πραγματοποιήθηκε και σε άλλους θύλακες τουρκοκυπρίων, πχ στην Αμμόχωστο και την Λεύκα.<ref>{{cite book|url=https://books.google.co.uk/books?id=vp83AAAAIAAJ&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false|title=Turkey's Foreign Policy in Transition: 1950–1974|date=1975|publisher=Brill|isbn=9789004043237|page=201|last1=Karpat|first1=Kemal}}</ref>.Αρκέτοι ένοπλοι της οργάνωσης, αντί να καταταγούν στις μονάδες όπου ήταν καταχωρημένοι σε περίπτωση επιστράτευσης, συνέστησαν δικά τους αυτόνομα ένοπλα τμήματα και κατευθύνθηκαν στα μετόπισθεν<ref name=":1">Γιάννης Κ. Λάμπρου, 2004, σελ. 483.</ref>.
 
Στις 14 Αυγούστου 1974, λίγο μετά την έναρξη της [[Τουρκική εισβολή στην Κύπρο|δεύτερης εισβολής της Τουρκίας]] στην Κύπρο, μέλη της ΕΟΚΑ Β΄ εκτέλεσαν 127 γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους απο τα τουρκοκυπριακά χωριά [[Μαραθάσα|Μαράθα]], [[Σανταλάρη]] και [[Αλόα]].<ref name=":6">{{Cite web|url=http://dialogos.com.cy/blog/sfages-tk-apo-ton-ellinokipriako-fasismo/#.WTRaqCuUeSo|title=Σφαγές Τ/κ από τον ελληνοκυπριακό φασισμό|last=Κουκουμάς|first=Γιώργος|date=2/8/2015|website=Διάλογος|publisher=|accessdate=31/5/2017}}</ref><ref>[https://books.google.com/books?id=zeARAQAAMAAJ&q=Maratha+massacre+cyprus&dq=Maratha+massacre+cyprus&hl=en&ei=pOLHTcjCL5HasgbvhMWXDw&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=8&ved=0CEYQ6AEwBw Documents officiels], United Nations: "Only three of the inhabitants of Atlilar (Aloa) survived this massacre. For the defenceless inhabitants of the villages of Murataga (Maratha) and Sandallar (Sandallaris)..."</ref><ref name="KP-brt">{{cite web|url=http://www.kibrispostasi.com/index.php/cat/35/news/28616/PageName/KIBRIS_HABERLERI|title=Muratağa and Sandallar problem is being taken to the European Court of Human Rights|publisher=BRT - Kıbrıs Postası|language=Turkish|accessdate=18 January 2011}}</ref> Την ίδια μέρα, χωριό [[Τόχνη]] της επαρχίας Λάρνακας, μέλη της ΕΟΚΑ Β΄ εκτέλεσαν 87 αιχμαλώτους, σε ένα έγκλημα το οποίο είναι γνωστό ως "[[σφαγή της Τόχνης]]. Αυτές οι σφαγές χαρακτηρίστηκαν αργότερα από τον ΟΗΕ ως "'''έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας'''". <ref name=":52">''UN monthly chronicle, Volume 11 (1974)'', United Nations, Office of Public Information, [https://books.google.com/books?ei=rSlUTcuUIoOCOr3w1agJ&ct=result&id=zichAAAAMAAJ&dq=Maratha+massacre+cyprus&q=Maratha#search_anchor p. 98]</ref>
 
▲==Μετά την εισβολή==
Μετά την εισβολή και την παγιοποίηση της κατοχής του βορείου κομματιού της [[Κύπρος|Κύπρου]] από τα τουρκικά στρατεύματα, η ΕΟΚΑ Β΄ έπαυσε ουσιαστικά να υφίσταται. Παρόλα αυτά, μερικές αυτόνομες ομάδες συνέχισαν τη δράση τους. Συγκεκριμένα, στην περιοχή της Λεμεσού διάφοροι ένοπλοι προέβησαν σε αρκετές αυθαιρεσίες<ref>Αντώνης Κακκαράς, ''Οι Έλληνες στρατιωτικοί. Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί στη μεταπολεμική Ελλάδα'', τόμος Β΄, εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2006, σελ. 256.</ref> μέχρι και το τέλος του 1974, ενώ το πρωί της 30ής Αυγούστου, αυτόνομη ομάδα της οργάνωσης πραγματοποίησε δολοφονική απόπειρα κατά του προέδρου του [[ΕΔΕΚ]], [[Βάσος Λυσσαρίδης|Βάσου Λυσσαρίδη]], κοντά στα γραφεία του κόμματος στη [[Λευκωσία]]. Από την επίθεση γλίτωσε ο Λυσσαρίδης, σκοτώθηκε όμως ο [[Δώρος Λοΐζου]]<ref name=":1" />.
 
▲Μετά την επιστροφή του [[Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ΄|Μακαρίου]] ο προσωρινός διοικητής της οργάνωσης, ο οποίος εκδιώχθηκε για να αναλάβει ο Ιωαννίδης τον πλήρη έλεγχο της μεταγριβικής ΕΟΚΑ Β΄, [[Γεώργιος Καρούσος]] συναντάται μαζί του με σκοπό να αμβλυνθούν τα πάθη στην [[Κύπρος|Κύπρο]]<ref>Κ.Βενιζέλος-Μ.Ιγνατίου,Τα μυστικά αρχεία του Κίσιντζερ,εκδοτικός οίκος Λιβάνη,2002,σελ 283</ref>, ενώ η οριστική διάλυσή της κηρύσσεται στις [[11 Φεβρουαρίου]] του [[1978]].<ref>{{Cite web|url=https://archive.is/20121022052754/www.sigmalive.com/simerini/simerina/237556|title=Sigma Live {{!}} Κηρύσσεται διάλυση της ΕΟΚΑ Β {{!}} Sigma Live|website=archive.is|accessdate=2016-04-28}}</ref>
 
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Μακάριος, με την επιστροφή του, έδωσε "κλάδο ελαίας" στα μέλη της ΕΟΚΑ για την δράση τους, σε μια κίνηση που αποσκοπούσε στην άμβλυνση των τραυμάτων της Κυπριακης Δημοκρατίας. Κανένα μέλος της ΕΟΚΑ Β δεν συλλήφθηκε ή αντιμετώπισε κατηγορίες από την Δικαιοσύνη.<ref>{{Cite web|url=http://archive.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-a-michailidis/85/153820/i-atimorisia-kai-o-klados-elaias|title=Η ατιμωρησία και ο κλάδος ελαίας|last=|first=|date=|website=ο Φιλελεύθερος|publisher=|accessdate=}}</ref> Μερικά χρόνια αργότερα, μετά από ενέργειες του Γλαύκου Κληρίδη, το πολιτικό σκέλος της ΕΟΚΑ Β΄ και αρκετά μέλη της οργάνωσης προσχώρησαν στον [[Δημοκρατικός Συναγερμός|Δημοκρατικό Συναγερμό]]<ref>Πλουτής Σέρβας, ''Κυπριακό. Ευθύνες'', τόμος Δ', ημίτομος 1, εκδόσεις Γραμμή, σελ. 43.</ref>.
 
Συνθήματα υπέρ της ΕΟΚΑ Β΄ ακούγονται συχνά στις κερκίδες των γηπέδων, ιδίως από τις κερκίδες του [[ΑΠΟΕΛ (ποδόσφαιρο)|ΑΠΟΕΛ]], με συνθημα "ΕΟΚΑ ΒΗΤΑ, ΞΑΝΑΚΤΥΠΑ".<ref>{{Cite web|url=http://www.patris.gr/articles/170089#.WVyA7yuUeSo|title=Ο ΑΠΟΕΛ και η ελληνοκυπριακή εθνικοφροσύνη|last=Φραγκάκης|first=Μιχάλης|date=|website=εφημερίδα Πατρίς|publisher=|accessdate=}}</ref> Το εθνικιστικό κόμμα [[Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο|ΕΛΑΜ]], υπερασπίζεται την συγχρονη εποχή τον ιστορικό ρόλο της ΕΟΚΑ Β'.
 
== Χρηματοδότηση ==
Η ΕΟΚΑ Β' για την συγκρότηση, εξοπλισμό και συντήριση της απαιτούσε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Σύμφωνα με τον ερευνητή Μακάριο Δρουσιώτη, η χρηματοδότηση φαίνεται να προέρχεται από την CIA μέσω της Αθήνας. Ο κ. Δρουσιώτης βασίζει την εκτίμηση του τόσο σε μια συνέντευξη του Μακάριου τον Σεπτέμβριο του 1974, όσο και σε μια κατάθεση στο Κογκρέσο των ΗΠΑ του Χένρι Τάσκα, τότε πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα.<ref name=":0">{{Cite book|title=ΕΟΚΑ Β & CIA|last=Δρουσιώτης|first=Μακάριος|publisher=αλφάδι|year=2003|isbn=9963-631-02-9|location=Λευκωσία|page=146-147}}</ref> Σύμφωνα με τεκμήρια τα οποία έχουνε βρεθεί απο την Κυπριακή Δημοκρατία, η ΕΟΚΑ Β λάμβανε βοήθεια 1 εκατομυρίο δολλάρια ετησίως.<ref name=":0" /><ref>Εφημερίδα Ο Φιλελεύθερος, ημ: 26/6/1974</ref>
 
==Δείτε επίσης==▼
*[[Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών]]▼
*[[Σφαγή της Τόχνης]]
*[[Σφαγή στην Μαράθα, Σανταλάρη και Αλόα]]
*[[Τουρκική εισβολή στην Κύπρο]]
 
==Παραπομπές==
Γραμμή 122 ⟶ 68 :
*ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ ΔΙΓΕΝΗΣ Βιογραφία - Λεωνίδας Λεωνίδου
*"Η Τραγική Αναμέτρηση και η Προδοσία της Κύπρου"-Μ. Αδαμίδη-2014
**Ανδρέα Αθανασίου «Ο Άγνωστος Πόλεμος Αθηνών Λευκωσίας»
*Λευτέρης Παπαδόπουλος "Η Μαρτυρία Μου", 2010
*Σέργης Γεώργιος "Η Μάχη της Κύπρου", 1996
*Σταύρος Σταύρου-Σύρος ¨Μια Προσωπική Μαρτυρία"
▲==Δείτε επίσης==
▲{{Κύριο1|*[[Τουρκική εισβολή στην Κύπρο|Τουρκική εισβολή στην Κύπρο}}]]
▲*[[Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών |Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών (Ε.Ο.Κ.Α. Α΄)]]
 
[[Κατηγορία:Ιστορία της Κύπρου]]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/ΕΟΚΑ_Β΄"