Μανουήλ Γεδεών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ επιμ.-formatting |
||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Μανουήλ Γεδεών''' ([[Κωνσταντινούπολη]]
==Η ζωή του==
Γεννήθηκε στο [[Φανάρι]] της [[Κωνσταντινούπολη]]ς (1851. Ο
Ο Μανουήλ Γεδεών το 1869 αποφοίτησε από τη [[Μεγάλη του Γένους Σχολή]] και άρχισε να ασχολείται με την [[δημοσιογραφία]]. Συνεργάστηκε αρχικά με την εφημερίδα
▲Γεννήθηκε στο [[Φανάρι]] της [[Κωνσταντινούπολη]]ς (1851. Ο Πατέρας του, Ιωάννης Μ. Γεδεών, αρχιτέκτονας, μετανάστευσε από τη Λέρο και εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1828, όπου και δραστηριοποιήθηκε στην ανοικοδόμηση του Πατριαρχικού Ναού και πολλών δημοσίων κτηρίων.
Το 1897 διορίστηκε Μέγας Χαρτοφύλαξ του Οικουμενικού Πατριαρχείου, οπότε από
▲Ο Μανουήλ Γεδεών το 1869 αποφοίτησε από τη [[Μεγάλη του Γένους Σχολή]] και άρχισε να ασχολείται με την [[δημοσιογραφία]]. Συνεργάστηκε αρχικά με την εφημερίδα "Κωνσταντινούπολις", που κυκλοφορούσε στα Ελληνικά, αλλά και με την τουρκόφωνη εφημερίδα "Μικρά Ασία". Αργότερα εξέδωσε ο ίδιος δύο ελληνόφωνες εβδομαδιαίες εφημερίδες, τις "Πρωία" (1876) και "Ανατολή" (1877), όμως αυτή η εκδοτική του δραστηριότητα δεν κράτησε πολύ. Από το 1881 έως το 1923 υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας της "Εκκλησιαστικής Αλήθειας", του επίσημου οργάνου του [[Οικουμενικό Πατριαρχείο|Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως]], ενώ παράλληλα συνέχιζε την αρχειοδιφική και ιστορική έρευνα, που είχε από παλιότερα ξεκινήσει. Στις περιόδους από το 1882 έως το 1885, και από το 1888 έως το 1890 ήταν αρχισυντάκτης της "Εκκλησιαστικής Αλήθειας" ενώ από το 1902 έως το 1923, επίτιμος διευθυντής της. Στο περιοδικό αυτό δημοσίευσε πλήθος ιστορικών μελετών, χειρόγραφους κώδικες ανέκδοτους έως τότε, καθώς και πατριαρχικά σιγίλλια και εκκλησιαστικά έγγραφα.
▲Το 1897 διορίστηκε Μέγας Χαρτοφύλαξ του Οικουμενικού Πατριαρχείου, οπότε από κει και πέρα είχε την ευκαιρία να αναδιφήσει το Πατριαρχικό αρχείο και να δημοσιεύσει πολύτιμο αρχειακό, ιστορικό και φιλολογικό υλικό από εκεί.
Το 1901 δέχθηκε και το [[οφίκιο]] του Χρονογράφου του Οικουμενικού Πατριαρχείου και το 1920 του Υπομνηματογράφου του [[Πατριαρχείο Ιεροσολύμων|Πατριαρχείου Ιεροσολύμων]]˙ το 1929 εξελέγη πρόσεδρο μέλος της [[Ακαδημία Αθηνών|Ακαδημίας Αθηνών]], στον τομέα της [[Βυζαντινή Ιστορία|Βυζαντινής Ιστορίας]]. Επίσης ήταν μέλος της Ρουμανικής Ακαδημίας.
Κατά τη θητεία του στο Οικουμενικό Πατριαρχείο υπήρξε ένας από τους πιο έμπιστους συμβούλους του πατριάρχη Ιωακείμ, και αναμείχθηκε σε όλα τα ζητήματα που συντάραξαν είτε το ίδιο το Πατριαρχείο, είτε τους Έλληνες της τότε [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]], όπως «οι ρωσικές βλέψεις επί του [[Άγιο Όρος|Αγίου Όρους]], το [[Βουλγαρικό Σχίσμα]], το ζήτημα των θρησκευτικών προνομίων των μειονοτήτων που ζούσαν στα οθωμανικά εδάφη, και τέλος, η στάση του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως προς την Ελληνική κυβέρνηση και την [[Εκκλησία της Ελλάδος]] κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού (1916-1922)».<ref name=auto3>
Από το 1921 διέμενε στην Αθήνα, όπου το 1926 ίδρυσε και διηύθυνε τον Σύλλογο των Μεσαιωνικών Γραμμάτων, καθώς και την περιοδική έκδοση του συλλόγου,
Τιμήθηκε από πολλά πνευματικά ιδρύματα. (Ρουμανική Ακαδημία, Ακαδημία Ρουέν, Γαλλικό Υπουργείο παιδείας). Το 1929 εξελέγη από την Ακαδημία Αθηνών Πρόσεδρο Μέλος της. Παρασημοφορήθηκε από την ελληνική και άλλες κυβερνήσεις.
Γραμμή 21 ⟶ 20 :
Ο Μανουήλ Γεδεών ήταν πολυγραφότατος. Δημοσίευσε δεκάδες ογκώδη βιβλία και "περισσότερα από εφτακόσια δημοσιεύματα, διασκορπισμένα σε δυσεύρετα σήμερα έντυπα της Κωνσταντινούπολης και των Αθηνών, των οποίων δεν υπάρχει, δυστυχώς, πλήρης βιβλιογραφική αναγραφή".<ref name=auto2>Στο ίδιο.</ref>
Συνέγραψε 800 πραγματείες και άρθρα. Μεγάλο μέρος δημοσίευσε στο περιοδικό "Εκκλησιαστική Αλήθεια", επίσημο όργανο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όπου εργάστηκε από το 1882 έως το 1920. Έχει εκδώσει πολλά συγγράμματα και διατριβές, μεταξύ των οποίων:
Με το θάνατό του, το 1943, μέρος του έργου του έμεινε ανέκδοτο, το οποίο αργότερα, με τη φροντίδα της κόρης του Σοφίας Γεδεών-Καρανικόλα, είδε το φως της δημοσιότητας.
Στις μελέτες του ασχολείται με διάφορα πράγματα: την [[μουσική]], τη βιογραφία, τη γραμματολογία, την πολιτική και θρησκευτική ιστορία, τη βιβλιογραφία, την επιγραφική, την [[εικονογραφία]] και τη [[λαογραφία]]. Η έρευνά του επικεντρώνεται στην πατριαρχική ιστορία του ελληνισμού κατά την περίοδο της [[Τουρκοκρατία]]ς, την οποία αποκαλούσε «περίοδο των κάτω χρόνων» και την οποία, μαζί με την προεπαναστατική περίοδο, θεωρούσε ως συνέχεια του Μεσαίωνα. Το γεωγραφικό κέντρο της ερευνητικής του δραστηριότητας ήταν η Κωνσταντινούπολη και η γύρω της περιοχή, όμως η αρχειοδιφική του έρευνα επεκτάθηκε και σε περιοχές όπως το Άγιον Όρος και η [[Πάτμος]]. Ο Γεδεών αγωνίστηκε να σώσει και την προφορική παράδοση, έχοντας την επίγνωση ότι η προφορική παράδοση συμπληρώνει τη γραπτή. Στα έργα του έχει καταγράψει μεγάλο μέρος της παράδοσης αυτής.<br />
Ωστόσο σε κάποιες περιπτώσεις διαπιστώθηκε ότι έκανε επιλεκτική και ελλειπή μεταφορά των πρωτογενών πηγών για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, δηλαδή να μη θίξει τις καλές σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία.<ref>Μαμώνη Κυριακή (δ.φ.) Τρεις κώδικες της επισκοπής Μετρών και Αθυρά. Αρχείον του Θρακικού Λαογραφικού και Γλωσσικού Θησαυρού, 1956, Τομ. 21, σ. 130:<br />
Εις τας δημοσιεύσεις αυτάς, ελλείπει παν ό,τι θα ηδύνατο να παραβλάψη έστω και κατ’ ελάχιστον τας σχέσεις αυτάς. Οπωσδήποτε όμως αι υπ’ αυτού φερόμεναι εις φως σ.[ημειώσεις] των κωδίκων, δεν είναι πάντοτε πισταί και ακριβείς.»''
Ως συγγραφέας, έχει ιδιότυπο ύφος. Ως Ιστορικός - Μεσαιωνολόγος, θεωρείται αυθεντία από Έλληνες και ξένους επιστήμονες. Υπήρξε, κατά τον Κ. Θ.Δημαρά,
==Μέθοδος==
Ως ιστορικός ο Γεδεών δεν ακολολούθησε μια συγκεκριμένη μέθοδο, αλλά χρησιμοποίησε την χρονολογική και τοπική κατάταξη του ιστορικού υλικού.
Στα γραπτά του δεν χρησιμοποιούσε κεφαλαία γράμματα στις παραγράφους και περιόδους. Ο Γ. Βαλέτας θεωρεί ότι σε αυτό πιθανότατα μιμείται τους βυζαντινούς κωδικογράφους<ref>Γ. Βαλέτα, «Μανουήλ Γεδεών» (Νεκρολογία), ''Νέα Εστία'', 34 (1943), σελ. 1420.</ref>
==Γνωστά δημοσιευμένα έργα==
Μερικά από τα γνωστά δημοσιευμένα έργα του Γεδεών είναι τα:
* Χρονικά Πατριαρχικής Ακαδημίας: ιστορικαί ειδήσεις περί της Μεγάλης του Γένους Σχολής (Κωνσταντινούπολις 1883),
* Βυζαντινόν Εορτολόγιον (Κωνσταντινούπολις 1896),
* Επίσημα γράμματα τουρκικά αναφερόμενα εις τα εκκλησιαστικά ημών δίκαια (Κωνσταντινούπολις 1910),
* Αποσημειώματα χρονογράφου 1780-1800-1869-1913 (Αθήναι 1932),
* Μνεία των προ εμού 1800-1863-1913 (Αθήναι 1934),
* Πατριαρχικαί Εφημερίδες: ειδήσεις εκ της ημετέρας εκκλησιαστικής ιστορίας 1500-1912 (Αθήναι 1936-1938),
* Ιστορία των του Χριστού πενήτων 1453-1913 (Αθήναι 1939).
* Αγιοποιήσεις - Το καθεστώς της εν αγίοις συναριθμήσεως.
* Ο Άθως.
* Η πνευματική κίνησις του γένους κατά τον ΙΗ και ΙΘ αιώνα.
* Μουσικαί διαχύσεις οικιακαί. Εγκρίδες ή λαλάγγια.
==Βιβλιογραφία==
* Μανουήλ Γεδεών, 'Ο τελευταίος γνήσιος Φαναριώτης'" της Δέσποινας Καποδίστρια, Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ. 471, Σεπτέμβριος 2007▼
▲*Μανουήλ Γεδεών, 'Ο τελευταίος γνήσιος Φαναριώτης'" της Δέσποινας Καποδίστρια, Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ. 471, Σεπτέμβριος 2007
▲*Εγκυκλοπαίδεια "Δομή" 2002-2004, τόμος 6.
==Προτεινόμενη βιβλιογραφία==
* Δημήτρη Σταματόπουλου
* Κ.
* Κώστας Λάππας
==Παραπομπές==
Γραμμή 62 ⟶ 61 :
{{authority control}}
{{DEFAULTSORT:Γεδεων Μανουηλ}}▼
▲{{DEFAULTSORT:Γεδεων, Μανουηλ}}
[[Κατηγορία:Έλληνες ιστορικοί]]
[[Κατηγορία:Έλληνες βυζαντινολόγοι]]
|