Παναγιώτης Κονδύλης (συγγραφέας): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 5:
Γεννήθηκε το 1943 στο [[Δρούβα Ηλείας|Δρούβα]] του [[Νομός Ηλείας|νομού Ηλείας]], κοντά στην Αρχαία [[Ολυμπία]]. Σε ηλικία έξι ετών, η οικογένειά του μετοίκησε στην [[Κηφισιά]] της [[Αθήνα|Αθήνας]], όπου ο Κονδύλης πήγε στο σχολείο. Σπούδασε [[Κλασική εποχή|κλασική]] [[φιλολογία]] και φιλοσοφία στο [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστήμιο Αθηνών]] καθώς και φιλοσοφία της [[Μεσαιωνική Ιστορία|μεσαιωνικής]] και σύγχρονης και νεότερης ιστορίας και [[Πολιτική επιστήμη|πολιτικής επιστήμης]] στα Πανεπιστήμια της [[Φρανκφούρτη]]ς και της [[Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης|Χαϊδελβέργης]]. Το 1977 του απονεμήθηκε ο τίτλος του [[Διδάκτορας|διδάκτορα]] από το πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης για την - υπό την επίβλεψη του [[Ντίτερ Χένριχ]] - διδακτορική διατριβή του με τίτλο «Η Γένεση της διαλεκτικής: Μία ανάλυση της πνευματικής εξέλιξης των [[Φρήντριχ Χαίλντερλιν|Χαίλντερλιν]], [[Φρήντριχ Σέλλινγκ|Σέλλινγκ]] και [[Γκέοργκ Βίλχελμ Φρήντριχ Χέγκελ|Χέγκελ]] έως το 1802».<ref>''Die Entstehung der Dialektik: Eine Analyse den geistigen Entwicklung von Holderlin'', Schelling und Hegel bis 1802. Klett-Cotta (1979)</ref> Η εργασία θεωρήθηκε πρωτοποριακή για την εποχή της καινοτόμα και ρηξικέλευθη ενώ συνάμα διαφώτισε την προϊστορία του [[Μαρξισμός|μαρξισμού]] και των κοσμοθεωρητικών προϋποθέσεων της μαρξιστικής φιλοσοφίας της ιστορίας. Εξαιρετικοί Γερμανοί ιστορικοί όπως ο [[Βέρνερ Κόνζε]] και ο [[Ράινχαρτ Κόσελεκ]] υπήρξαν σημαντικές καθοδηγητικές επιρροές κατά την περίοδο διαμόρφωσης της σκέψης του στην [[Χαϊδελβέργη]].
Το 1991 του απονεμήθηκε το μετάλλιο Γκαίτε ενώ ως αποδέκτης του Βραβείου Χούμπολτ ''(Humboldt)'' το 1994-1995 υπήρξε υπότροφος και εταίρος του Ινστιτούτου ανωτέρων σπουδών Βερολίνου. Ό Κονδύλης συνέγραψε βιβλία και στα ελληνικά και στα γερμανικά, ενώ ως τον θανατό του υπήρξε επιμελητής και υπεύθυνος σειρών σε διάφορους εκδοτικούς οίκους. Απεβίωσε από ιατρικό λάθος στην Αθήνα στο Απολλώνιο Θεραπευτήριο, όπου είχε εισαχθεί για καρδιολογικό πρόβλημα,{{εκκρεμεί παραπομπή}}σε ηλικία 55 ετών στο δέίπνο του Σπύρου Τσακνιά.<ref>{{Cite web|url=http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=400744|title=tovima.gr - Παναγιώτης Κονδύλης|last=Μπακουνάκης|first=Νίκος|date=15-05-2011|website=TO BHMA|publisher=|accessdate=2016-07-09}}</ref>
Ο Παναγιώτης Κονδύλης ήταν από τους λίγους πρωτότυπους διανοούμενους-στοχαστές της μεταπολεμικής Ελλάδας (είχε γεννηθεί το 1943). Μονίμως αποκλεισμένος από την ελληνική πανεπιστημιακή πραγματικότητα, δούλεψε και διακρίθηκε στη Γερμανία - κατά το «ουδείς προφήτης στον τόπο του». Τα περισσότερα βιβλία είχαν εκδοθεί πρώτα στα γερμανικά και ο ίδιος ήταν από τους τακτικότερους συνεργάτες του feuilleton της εφημερίδας ''Frankfurter Αllgemeine'' ''Ζeitung''. Ο Κονδύλης με το έργο του προσπάθησε να δώσει, εκτός των άλλων, ορισμένα ερμηνευτικά κλειδιά για να κατανοήσουμε την ελληνική κοινωνία. Οι θέσεις του μας ξεβόλευαν- κι ίσως γι΄ αυτό ήταν περιθωριοποιημένος από το ελληνικό ακαδημαϊκό σύστημα. Εχει αποδειχθεί ότι οι λίγοι (ελάχιστοι) ελεύθεροι και ειλικρινείς στοχαστές δεν ευδοκιμούν στο ελληνικό θερμοκήπιο. Πριν από μερικές ημέρες οι εκδόσεις Θεμέλιο εξέδωσαν ένα σύντομο αλλά πυκνό κείμενο του Παναγιώτη Κονδύλη.Τίτλος του, ''Οι'' ''αιτίες της παρακμής της σύγχρονης Ελλάδας'', με υπότιτλο «Η καχεξία του αστικού στοιχείου στη νεοελληνική κοινωνία και ιδεολογία». Πρόκειται για ένα κείμενο που είχε δημοσιευθεί το 1991 ως εισαγωγή στην ελληνική έκδοση του βιβλίου του ''Η παρακμή του Αστικού'' ''Πολιτισμού. Είκοσι χρόνια μετά, η επικαιρότητά του είναι ανατριχιαστική. Από τότε ο Κονδύλης μάς έλεγε ότι η νεοελληνική ιστορία, έτσι όπως τη γνωρίσαμε στα τελευταία διακόσια χρόνια, κλείνει τον κύκλο της. Από τότε μας έλεγε ότι μεταδικτατορικά διαμορφώθηκε στην Ελλάδα μια εξαμβλωματική μαζική δημοκρατία όπου το μοντέρνο συνδυάστηκε με τις «πασίγνωστες επιχώριες έξεις της πνευματικής νωθρότητας, του εξυπναδικισμού και της ημιμάθειας». Από τότε μας μιλούσε για την απουσία αστικού εργασιακού ήθους όχι μόνο στον τομέα της υλικής παραγωγής αλλά και στον τομέα του πνεύματος. Από τότε μας έλεγε ότι οι μίμοι και οι γελωτοποιοί εκπροσωπούνται με ποσοστά ιδιαίτερα υψηλά στους κύκλους των διανοουμένων, στα πανεπιστήμια και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.''
==Έργα στα Ελληνικά==
Γραμμή 17 ⟶ 15 :
* ''«Ο Νεοελληνικός Διαφωτισμός. Οι φιλοσοφικές ιδέες»'', Αθήνα: Θεμέλιο, 1988
* ''«Θεωρία του πολέμου»'', Αθήνα: Θεμέλιο, 1997; 1998 (2η έκδοση)
* ''«To Αόρατο Χρονολόγιο της Σκέψης[Απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα για την κοινωνία μας]»'', Αθήνα: Νεφέλη, 1998
* ''«Ισχύς και Απόφαση»'' ''(Macht und Entscheidung)'', 1991
* ''«Η παρακμή του αστικού πολιτισμού»'', Αθήνα: Θεμέλιο, 1991
* ''«Πλανητική Πολιτική μετά τον Ψυχρό Πόλεμο»'', Θεμέλιο, 1992, πρωτοεκδοθέν στα Γερμανικά ως ''"Planetarische Politik nach dem kalten Krieg"''
* ''«Η ηδονή, η ισχύς, η ουτοπία»'', 1992
* <<Ή
* ''«Μελαγχολία και Πολεμική»'', Αθήνα: Θεμέλιο, 2002
* «Ταυτότητα, Ισχύς, Πολιτισμός», στο Ευ. Γκανάς (Επιμ.), ''Νέα Εστία'', τ. 156ος, Αθήνα, Ιούλιος-Αύγουστος 2004, σσ. 6-19
| |||