Ναύπλιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 6711555 από τον 77.49.36.203 (Συζήτηση) - Το λήμμα αφορά την πόλη |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 72:
Το ιστορικό κέντρο του Ναυπλίου βρίσκεται σε μια μικρή χερσόνησο στον Αργολικό κόλπο, βόρεια του υψώματος της Ακροναυπλίας, η οποία αποτελεί τον αρχικό πυρήνα της πόλης. Στους πρόποδες της Ακροναυπλίας και πάνω από την οδό Σταϊκόπουλου βρίσκεται ο Ψαρομαχαλάς, η παλαιότερη σωζόμενη συνοικία του Ναυπλίου. Χρονολογείται από τον 13ο αιώνα και πήρε το όνομά της από τους ψαράδες. Κατά τη δεύτερη περίοδο τουρκοκρατίας πιθανώς ήταν η μόνη περιοχή του Ναυπλίου όπου κατοικούσαν Έλληνες. Εκεί βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Σοφίας, πιθανώς του 13ου αιώνα, η οποία ήταν η μόνη εκκλησία που επιτρεπόταν να λειτουργεί στην πόλη από το 1715 μέχρι το 1779-1780. Χαρακτηριστικές είναι οι δρομόσκαλές του. Στην πλατεία του μαχαλά λειτουργούσε στρατιωτικό νοσοκομείο από το 1394 μέχρι το 1940 και τελικά γκρεμίστηκε το 1970. Το μόνο τμήμα του που σώζεται είναι το εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων.<ref name=natour>{{cite web | url=http://www.nafplio-tour.gr/index.asp | title=Εικονική περιήγηση στο Ναύπλιο | publisher=Δήμος Ναυπλίου | accessdate=16 Απριλίου 2015}}</ref> Κατά τον επανασχεδιασμό της πόλης μετά την Ελληνική Επανάσταση ο Ψαρομαχαλάς έμεινε ως είχε.<ref name=Tobros2005>{{cite web | url=http://argolikivivliothiki.gr/2011/09/16/στο-μετεπαναστατικό-ναύπλιο-του-καπο/ | title=Στο Μετεπαναστατικό Ναύπλιο του Καποδίστρια | accessdate=16 Απριλίου 2015 | author=Νίκος Φ. Τόμπρος}} Μνημοσύνη, Ετήσιον περιοδικόν της Εταιρείας Ιστορικών Σπουδών επί του Νεώτερου Ελληνισμού, τόμος 16ος, 2003-2005, Εν Αθήναις</ref>
[[Αρχείο:Ναύπλιο 8292.jpg|thumb|left|240px|Άποψη του Ψαρομαχαλά και του Ναυπλίου από τη πύλη Σαγκρέδο.]]
Πιο βόρεια, μέχρι τη λεωφόρο Αμαλίας (η οποία κατασκευάστηκε στη θέση των θαλάσσιων τειχών του Ναυπλίου το 1868-70), η περιοχή διέθετε πριν την επανάσταση σημαντικά κτίρια (εκκλησίες, τζαμιά, δημόσια κτίρια). Η περιοχή επανασχεδιάστηκε σε μεγάλο βαθμό μετά την επανάσταση του 1821. Το κέντρο αυτή της περιοχής είναι η πλατεία Συντάγματος, στο παρελθόν πλατεία Στρατώνα και πλατεία Πλατάνου. Σε αυτήν την πλατεία πρέπει να κατασκευάστηκε το 1540 το σαράι (παλάτι) του πασά της Πελοποννήσου, ενώ στο κέντρο έστεκε [[πλάτανος]], ο οποίος και έδωσε το όνομά του στην πλατεία<ref>{{Cite web|url=http://wi-fi-votaniki.net/el/node/1550|title=Ο ιστορικός πλάτανος του Ναυπλίου {{!}} γφ βοτανική|website=wi-fi-votaniki.net|language=el|accessdate=2017-11-04}}</ref>. Σε ένα έρανο που έλαβε εκεί χώρα το 1826 για την ενίσχυση των πολιορκημένων στο Μεσολόγγι έδωσε όλα τα υπάρχοντά η [[Ψωροκώσταινα]], η φτωχότερη γυναίκα της πόλης, και από τότε έμεινε η φράση. Σήμερα στην πλατεία Συντάγματος βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο, στεγαζόμενο στο κτίριο της ενετικής αποθήκης του στόλου, το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί και ως στρατώνας, το βουλευτικό, το οποίο στεγάζεται στο κτίριο του τζαμιού ή τεκέ του Αγά Πασά, και το τζαμί Τριανόν, το οποίο λειτούργησε ως αλληλοδιδακτικό σχολείο. Εκεί επίσης βρίσκεται το κτίριο της Εθνικής τράπεζας, το οποίο φέρει επιρροές από τον μυκηναϊκό πολιτισμό. Πίσω από το τζαμί του Αγά Πάσα βρίσκεται [[μεντρεσές]], ο οποίος λειτούργησε για λίγο ως [[φυλακή]] μετά την κατάργηση των φυλακών του Παλαμηδίου το 1926 και έτσι είναι γνωστό ως φυλακές Λεονάρδου. Σήμερα στεγάζει εργαστήρια του αρχαιολογικού μουσείου. Κοντά του βρίσκεται δυόροφο κτίριο το όποιο φαίνεται να στέγασε τα ενετικά διοικητήρια και το Εκτελεστικό (το 1824-25), ενώ ήταν οικία του Αγά-πασά. Δυτικά της πλατείας βρίσκεται ο ναός της Παναγίας, αφιερωμένος στο [[γενέσιο της Θεοτόκου]]. Ο ναός απέκτησε τη σημερινή του μορφή (τρίκλιτη [[βασιλική (αρχιτεκτονική)|βασιλική]]) στα χρόνια της δεύτερης ενετοκρατίας. Το ξυλόγλυπτο [[τέμπλο]], ο αρχιεπισκοπικός θρόνος και ο [[άμβωνας]] είναι επτανησιακής τεχνοτροπίας. Το καμπαναριό προστέθηκε το 1907.<ref name=natour/>
[[Αρχείο:Πλατεία Τριών Ναυάρχων 7913.jpg|thumb|240px|Η πλατεία Τριών Ναυάρχων.]]
Προς τα ανατολικά της πλατείας Συντάγματος ξεκινάει η οδός Βασιλέως Κωνσταντινού, γνωστή και ως Μεγάλος Δρόμος. Αποτελεί τμήμα της χάραξης του μετεπαναστατικού Ναυπλίου, ώστε να ενώνει την πλατεία Συντάγματος με την Πλατεία των Τριών Ναυάρχων, όπου βρισκόταν το Κυβερνείο, και ήταν ο σημαντικότερος δρόμος της πόλης κατά τον 19ο αιώνα. Για την κατασκευή του γκρεμίστηκε ο ναός του Αγίου Νικήτα.<ref name=natour/> Η πλατεία των Τριών Ναυάρχων δημιουργήθηκε από την διάνοιξη της μικρής ενετικής πλατείας του Αγίου Γεωργίου.<ref name=Tobros2005/> Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται το ταφικό μνημείο του [[Δημήτριος Υψηλάντης|Δημήτριου Υψηλάντη]], ο οποίος πέθανε στο Ναύπλιο το 1832. Σε αυτό το μνημείο βρίσκονται από το 1843 τα οστά του. Στην πλατεία βρίσκεται το δημαρχείο, ενώ στο παρελθόν βρισκόταν και το Κυβερνείο του Καποδίστρια, το οποίο έγινε στη συνέχεια και οικία του Όθωνα, γνωστό ως Παλατάκι. Το κτίριο καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1929 και σήμερα στη θέση του βρίσκεται αδριάντας του Όθωνα.<ref name=natour/> Στην πλατεία βρίσκεται επίσης ο μητροπολιτικός ναός του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος θεωρείται ότι κτίστηκε στις αρχές του 16ου αιώνα. Στη συνέχεια μετατράπηκε σε τζαμί και μετά πάλι σε εκκλησία. Στο εσωτερικό του βρίσκονται τοιχογραφίες του 18ου αιώνα, ενώ μία από αυτές είναι αντίγραφο του [[Ο Μυστικός Δείπνος (Ντα Βίντσι)|Μυστικού Δείπνου του Ντα Βίντσι]]. Νότια του ναού βρίσκεται κτίριο σχήματος γ, και αυτό της πρώτης ενετικής περιόδου. Το 1824 στέγασε το υπουργείο παιδείας και το 1830 το Ελληνικό Σχολείο. Κοντά στην πλατεία βρίσκεται η οικία Άρμανσμπεργκ (αρχοντικό της οθωμανικής περιόδου, πήρε το όνομά του από τον [[Κόμης Ιωσήφ Λουδοβίκος Άρμανσπεργκ|αντιβασιλέα Άρμανσμπεργκ]]) και απέναντι η οικία του [[Γεώργιος Λουδοβίκος φον Μάουρερ|Μάουερ]].<ref name=natour/>
| |||