Στυλ γκαλάν (μουσική): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:1736 Les Indes Galantes.png|μικρογραφία|Η πρώτη σελίδα του έργου "Les Indes Galantes" του [[Ζαν Φιλίπ Ραμώ]] (περ. 1735).]]
Με τον όρο '''στυλ γκαλάν''' ([[γαλλικά|γαλλ.]] ''style galant'') ορίζεται το μουσικό ρεύμα που κυριάρχησε στη Δυτική Ευρώπη, κατά τα μέσα του 18ου αιώνα. Χρονικά είναι αντίστοιχο του καλλιτεχνικού ρεύματος που ονομάζουμε [[ροκοκό]] και η αισθητική του χαρακτηρίζεται από την
Περί το 1721, ο Γερμανός μουσικοθεωρητικός και εγκυκλοπαιδιστής [[Γιόχαν Μάτεζον]] αναγνωρίζει και καταγράφει το νέο μουσικό ύφος, το οποίο και ονοματίζει εμπνευσμένος από την ευγενή του αιθητική ως ''γκαλάν'' (''einem galanten Stylo''). Αυτά τα πρώτα έργα ανήκουν σε συνθέτες που κανονικά κατατάσσονται στην εποχή του μπαρόκ, όπως οι [[Αντόνιο Καλντάρα]], Γκέοργκ Φίλιπ Τέλεμαν, [[Τζοβάννι Μπονοντσίνι]], αλλά και Ιταλοί οπερατικοί συνθέτες, όπως ο [[Αλεσσάντρο Σκαρλάττι]], ο [[Αντόνιο Βιβάλντι]] και σε μεγάλο βαθμό ο [[Γκέοργκ Φρήντριχ Χαίντελ]]<ref>Heartz 2003</ref>. Η αισθητική του ρεύματος αυτού απορρέει κυρίως από την ιταλική [[όπερα]], στην οποία την εν λόγω περίοδο κυριαρχεί το στοιχείο της [[μονωδία]]ς, σε αντίθεση με τη συνοδευτική –χορευτική συχνά– μουσική που ηχούσε στις διάφορες βασιλικές αυλές της Ευρώπης. Κατά τον ιστορικό Daniel Heartz, το στυλ γκαλάν ανήκε στην πόλη παρά στα παλάτια, και δη σε πόλεις με μεγάλη παράδοση στα θεάματα, όπως η Νάπολη, η Βενετία, η Δρέσδη, το Παρίσι κλπ. Πολλοί δε εκπρόσωποι του νέου ύφους είχαν εδραιωθεί σε αστικά κέντρα μικρότερης μουσικής εμβέλειας, όπως ο Γιόχαν Κρίστιαν Μπαχ στο Λονδίνο, ο [[Τζοβάννι Παϊζιέλλο]] στην Αγία Πετρούπολη και ο [[Λουίτζι Μποκερίνι]] στην μάλλον –μουσικά– απομονωμένη Μαδρίτη.
Γραμμή 6:
Στυλιστικά, το «ευγενές κύμα» είχε ως βάση τη απρόσκοπτη μελωδία παρά την επεξεργασία ρυθμικών και μελωδικών σχημάτων, κάτι που αποτέλεσε την αφετηρία τόσο του [[κλασική εποχή της μουσικής|Κλασσικισμού]] όσο και του [[ρομαντική μουσική|Ρομαντισμού]] στην ιστορία της μουσικής. Ενδεικτικά, ο [[Γιόζεφ Χάυντν]] φαίνεται να είπε πως «αν θέλετε να μάθετε κατά πόσο μια μελωδία είναι πραγματικά όμορφη, αρκεί να την τραγουδήσετε χωρίς συνοδεία»<ref>Blume 1970 p. 19</ref>.
Η σημειολογική διασύνδεση του στυλ γκαλάν με το ροκοκό των εικαστικών τεχνών είναι εμφανής τόσο στη θεματολογία που το χαρακτηρίζει, όσο και στην τεχνοτροπία του. Ενδεικτικά, οι πίνακες του [[Αντουάν Βαττώ]] διέπονται από λεπτές αποχρώσεις, ενώ κυριαρχεί το φως, σε αντίθεση με το [[κιαροσκούρο]] και τη φορτωμένη
==Παραπομπες==
| |||